Lek Cisplatin-Ebewe

Lekarstwo CISPLATIN-EBEWE: Cisplatin-Ebewe
Producent leku:
Ebewe
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
cisplatyna (Cisplatin)
roztwór do wstrz. 25 mg/50 ml 1 flakon 50 ml,
--,-- zł
roztwór do wstrz. 10 mg/20 ml 1 flakon 20 ml,
--,-- zł
roztwór do wstrz. 50 mg/100 ml 1 flakon 100 ml,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Platidiam
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Zarodkowe nowotwory jajnika, jądra, rak sutka, rak płuca, nowotwory głowy i szyi, rak szyjki i trzonu macicy, guzy lite pęcherza moczowego, mięsak kości, mięsak prążkowano-komórkowy, guz Wilmsa, złośliwe chłoniaki nieziarnicze, ziarnica złośliwa, nerwiak zarodkowy współczulny.
Działanie
Cisplatyna jest nieorganicznym kompleksem platyny o działaniu cytostatycznym. System działania leku jest podobny do związków alkilujących, jednak odmienna jest jego toksyczność. Jak wszystkie leki alkilujące należy do cytostatyków fazowo-niespecyficznych, swoistych dla cyklu komórkowego; in vitro w najwyższym stopniu wrażliwą jest etap G1. Lek jest nefro- i ototoksyczny, w mniejszym jednak stopniu uszkadza szpik. Ulega nieenzymatycznemu przekształceniu w wątrobie do kilku metabolitów. W organizmie lek rozmieszczony jest raczej w tkankach, szczególnie w jajnikach, macicy i wątrobie i nerkach, gdzie pozostaje do 4 tyg. Słabo przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego. W powyżej 90% wiąże się z białkami osocza. Kinetyka leku jest dwufazowa: T0,5 wynosi 25-50 min i 58-73 h (a nawet do 120 h) w końcowej fazie eliminacji. Pośrodku 24 h 25% leku, z kolei do 96 h - 43% leku jest wydalane z moczem. Prędkość eleminacji zależy od szybkości infuzji leku. Znaczący stopień wiązania z białkami i rozmieszczenie sporych ilości cisplatyny w tkankach jest przyczyną tylko częściowego (27-45%) i powolnego (wykrywalna w tkankach nawet po 4 mies.) wydalania leku. Leki moczopędne nie wpływają na pomniejszenie toksyczności leku, z kolei ochronny dla cewek nerkowych sukces mannitolu wynika z faktu szybkiej eliminacji substancji czynnej z przestrzeni okołokomórkowej cewek. Dawki leku należy zmniejszać w niewydolności nerek i szpiku. Skrót nazwy leku: CDDP (cisDDP, DDP).
Działania niepożądane
Nudności i wymioty (jeden z najsilniej działających emetogennie leków); nudności i anoreksja mogą trwać jeszcze poprzez tydzień od podania leku. Ototoksyczność (dotyczy wysokich częstotliwości, rzadko w dziedzinie słyszalnym, wyjątkowo głuchota, raczej szum w uszach). Kumulacyjna nefrotoksyczność, zależna raczej od uszkodzenia cewek nerkowych (od 2 tyg. po podaniu leku, zależna od dawki i od ilości podań leku, wymaga specyficznego, profilaktycznego nawadniania); następna dawka leku może być podana tylko po powrocie czynności nerek do normy. Supresja szpiku: raczej anemia (przez hamowanie produkcji erytropoetyny niszczenie erytrocytów - hemoliza); anemia hemolityczna (w przypadku wystąpienia w czasie wlewu może wymagać natychmiastowego przerwania leczenia - ma charakter postępujący); leukopenia (14-23 dzień po podaniu), trombocytopenia o mniejszym znaczeniu (poważna tylko przy sporych dawkach). Dyselektrolitemia (hipomagnezemia i hiponatremia, w szczególności przy sporych dawkach; hipokalcemia, hipofosfatemia i hipokaliemia). Wyjątkowo obserwuje się odwracalnie zapalenie nerwu wzrokowego i obrzęk jego tarczy; wyjątkowo ślepota korowa. Polineuropatia obwodowa (po długotrwałym leczeniu, lecz czasami natychmiastowa), drgawki. Odczyny alergiczno-anafilaktyczne, obrzęk twarzy, duszność, skurcz oskrzeli, kaszel, częstoskurcz, spadek ciśnienia tętniczego, rumień i świąd skóry, nadmierna potliwość. Obwodowe zaburzenia naczyniowe. Miejscowo drażniące działanie (martwica tkanek). Wyłysienie. Hiperurikemia, powiększenie aktywności aminotransferaz i fosfatazy alkalicznej.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na leki zawierające platynę, ciąża i moment karmienia piersią. Ostrożnie stosować w niewydolności nerek, szpiku i upośledzeniu słuchu.
Interakcje
Antybiotyki aminoglikozydowe, amfoterycyna B, polimiksyny, cefalotyna i leki moczopędne pętlowe (furosemid) i inne leki oto- i nefrotoksyczne i cis-DDP nasilają wzajemnie własne toksyczne działanie. Igły albo zestawy kroplówkowe i opakowania zawierające albo składające się z glinu wchodzą w reakcję z lekiem. Lek ulega inaktywacji w 5% roztworze glukozy, roztworach aminokwasów i mleczanu sodu. Światło skutkuje rozkład leku.
Dawkowanie
Wyłącznie dożylnie we wlewie kroplowym. Zwykle preparat jest podawany w następujących dawkach: 50-120 mg/m2 powierzchni ciała jednokrotnie, albo 50 mg/m2 powierzchni ciała pierwszego i ósmego dnia terapii, albo 15-20 mg/m2 powierzchni ciała raz na dzień poprzez 5 następnych dni. Leczenie może być powtarzane co 3-4 tyg. 8-12 h przed i po infuzji prowadzi się forsowną diurezę (3000 ml płynu/m2 powierzchni ciała) z użyciem mannitolu (uwaga - nefro- i ototoksyczność furosemidu). Przy zmniejszeniu klirensu kreatyniny poniżej 70 ml/min dawkę redukuje się do 50% należnej; przy klirensie poniżej 50 ml/min leku nie powinno się podawać.
Ciąża i karmienie piersią
Uwagi
Podobne leki
Platidiam