Lek Citaratio

Lekarstwo CITARATIO: Citaratio
Producent leku:
Ratiopharm
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
citalopram (Citalopram)
tabl. powl. 20 mg 30 szt.,
--,-- zł
Depresja (Epizod depresyjny)
Przejdź do dolegliwości 'Depresja (Epizod depresyjny)'.
Szukaj leków na tę chorobę 'Depresja (Epizod depresyjny)'.
nastrój,
Szukaj leków z wyrazem ' nastrój'.
Szukaj schorzeń z wyrazem ' nastrój'.
Szukaj artykułów z wyrazem ' nastrój'.
antydepresant,
Szukaj leków z wyrazem 'antydepresant'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'antydepresant'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'antydepresant'.
antydepresyjny,
Szukaj leków z wyrazem 'antydepresyjny'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'antydepresyjny'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'antydepresyjny'.
depresja,
Szukaj leków z wyrazem 'depresja'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'depresja'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'depresja'.
Epizod depresyjny,
Szukaj leków z wyrazem 'Epizod depresyjny'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'Epizod depresyjny'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'Epizod depresyjny'.
obniżony nastrój,
Szukaj leków z wyrazem 'obniżony nastrój'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'obniżony nastrój'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'obniżony nastrój'.
przeciwdepresyjny,
Szukaj leków z wyrazem 'przeciwdepresyjny'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'przeciwdepresyjny'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'przeciwdepresyjny'.
stan depresyjny
Szukaj leków z wyrazem 'stan depresyjny'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'stan depresyjny'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'stan depresyjny'.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Cital
Aurex
Cipramil
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Leczenie depresji.
Działanie
Silnie działający, w najwyższym stopniu selektywny pośród dotychczas poznanych leków z gatunku SSRI, inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny (5-HT) w mózgu. Citalopram praktycznie nie wpływa na przewodnictwo synaptyczne noradrenaliny, dopaminy, kwasu gamma-aminomasłowego. W odróżnieniu do niektórych trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych i niektórych leków z gatunku SSRI, citalopram nie wykazuje albo wykazuje w niewielkim stopniu powinowactwo do receptorów M-cholinergicznych, histaminowych H1, adrenergicznych a1, a2 i b, serotoninergicznych 5-HT1A, 5-HT2, dopaminergicznych D1, D2, benzodiazepinowych i opioidowych. Po podaniu doustnym citalopram błyskawicznie wchłania się z przewodu pokarmowego średnio w ok. 80%. Pokarm nie wpływa na wchłanianie leku. Max. stężenie we krwi występuje po średnio 4 h od doustnego podania leku. Ok. 80% citalopramu i jego metabolitów wiąże się z białkami osocza. Citalopram jest metabolizowany w wątrobie w procesach deaminacji, demetylacji, utleniania do aktywnych metabolitów: demetylocitalopramu, didemetylocitalopramu, N-tlenku citalopramu i do nieaktywnej deaminowanej pochodnej kwasu propionowego. Aktywne metabolity citalopramu są także selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny, jednak o słabszym działaniu serotoninergicznym niż citalopram. T0,5 citalopramu wynosi ok. 1,5 doby. Citalopram jest wydalany w ok. 85% w formie metabolitów z żółcią i w ok. 15% w formie nie zmienionej z moczem. U pacjentów w podeszłym wieku moment półtrwania jest przedłużony, klirens citalopramu jest pomniejszony.
Działania niepożądane
Zwykle występują w pierwszych tygodniach leczenia i mijają wspólnie z ustąpieniem stanu depresyjnego. Bardzo częste (³ 10%): senność, bezsenność, pobudzenie psychoruchowe, nerwowość; ból i zawroty głowy, drżenia mięśni; uczucie kołatania serca; nudności, biegunka, zaparcia, suchość błony śluzowej j. ustnej; nadmierne pocenie się; zaburzenia akomodacji; osłabienie. Częste (³ 1% i <10%): zaburzenia snu, zaburzenia koncentracji, koszmary senne, amnezja, niepokój, osłabienie popędu płciowego, powiększone łaknienie, jadłowstręt psychiczny, apatia, próby samobójcze, splątanie; migrena, parestezje; tachykardia, niedociśnienie ortostatyczne; niestrawność, wymioty, bóle brzucha, wzdęcia, powiększone wydzielanie śliny; zaburzenia mikcji, wielomocz; katar, zapalenie zatok przynosowych; zaburzenia ejakulacji, zaburzenia miesiączkowania, impotencja, anorgazmia u kobiet; pomniejszenie albo powiększenie masy ciała; świąd, wysypka; zaburzenia widzenia i zaburzenia smaku; zmęczenie, ziewanie. Niezbyt częste (³ 0,1% i <1%): euforia, powiększenie popędu płciowego, symptomy pozapiramidowe (sztywność, drżenie), drgawki; bradykardia; powiększenie aktywności enzymów wątrobowych; kaszel; bóle mięśni; nadwrażliwość na światło; szumy uszne; omdlenia, złe samopoczucie, reakcje alergiczne. Rzadko (³ 0,01% i <0,1%) mogą wystąpić krwawienia w formie wybroczyn krwawych, krwotoków z narządów rodnych, krwawień z przewodu pokarmowego, błon śluzowych. U pacjentów przyjmujących leki z gatunku SSRI w rzadkich sytuacjach obserwowano zespół serotoninowy z takimi symptomami jak: hipertermia, nadmierne pocenie się, drżenia mięśni, mioklonie, niepokój, drażliwość, pobudzenie psychoruchowe. Rzadko, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku, istnieje ryzyko wystąpienia hiponatremii i zespołu nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH), które zazwyczaj przemijają po odstawieniu leku. Nagłe odstawienie citalopramu może powodować wystąpienie objawów odstawiennych, jednakże z danych z badań klinicznych i przedklinicznych nie wynika, by citalopram powodował uzależnienie.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na citalopram albo pozostałe składniki preparatu. Jednoczesne wykorzystywanie citalopramu z inhibitorami MAO, w tym z selegiliną podawaną w dawce dobowej większej niż 10 mg. Wykorzystywanie citalopramu przed upływem 2 tyg. od zakończenia leczenia nieodwracalnymi inhibitorami MAO, a w razie odwracalnych inhibitorów MAO - przed upływem czasu podanego w ich ulotce informacyjnej. Wykorzystywanie inhibitorów MAO przed upływem 7 dni od zakończenia leczenia citalopramem.
Interakcje
Jednoczesne wykorzystywanie citalopramu i inhibitorów MAO jest przeciwwskazane z racji na ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych, w tym zespołu serotoninowego, które mogą zagrażać życiu. Jednoczesne wykorzystywanie citalopramu i agonistów receptora 5-HT może powodować powiększone ryzyko nasilenia działania serotoninergicznego - nie należy stosować takiego połączenia. W razie leczenia skojarzonego z lekami przeciwcukrzycowymi należy dostosować dawkę doustnych leków przeciwcukrzycowych albo insuliny. Należy zachować szczególną ostrożność w razie jednoczesnego stosowania citalopramu z lekami zwiększającymi skłonność do krwawień, jest to doustne leki przeciwzakrzepowe (acenokumarol, warfaryna), leki wpływające na czynność płytek (kwas acetylosalicylowy i inne NLPZ, tiklopidyna, dipirydamol, heparyna) i nietypowe leki przeciwpsychotyczne, fenotiazyna, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne. Brak doniesień dotyczących klinicznie ważnych interakcji citalopramu z neuroleptykami, jednak podobnie jak w razie pozostałych leków z gatunku SSRI nie można wykluczyć możliwych interakcji. W razie jednoczesnego stosowania citalopramu i preparatów ziołowych zawierających wyciąg z dziurawca istnieje powiększone ryzyko częstszego występowania działań niepożądanych - nie powinno się stosować takiego leczenia skojarzonego. Nie należy równocześnie stosować citalopramu z alkoholem, mimo iż nie wykazano żadnych interakcji farmakodynamicznych albo farmakokinetycznych. Citalopram jest słabym inhibitorem izoenzymu cytochromu P-450 - CYP2D6, który bierze udział w metabolizmie między innymi niektórych trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych (klomipramina, dezypramina, nortryptylina, imipramina, amitryptylina), neuroleptyków z gatunku pochodnych fenotiazyny (perfenazyna, tiorydazyna), leków przeciwarytmicznych z gatunku 1C (propafenon) - interakcje z tymi lekami nie są jeszcze dostatecznie poznane i nie można wykluczyć możliwych interakcji citalopramu z tymi lekami. W razie jednoczesnego stosowania citalopramu z imipraminą albo dezypraminą obserwowano powiększenie stężenia dezypraminy - może okazać się niezbędne pomniejszenie dawki dezypraminy. W razie jednoczesnego stosowania citalopramu i metoprololu donoszono o 2-krotnym zwiększeniu stężenia metoprololu we krwi; nie zaobserwowano znaczącego klinicznie wpływu na ciśnienie tętnicze krwi albo tętno. Cymetydyna może zahamować metabolizm citalopramu zależny od układu enzymów CYP - obserwowano umiarkowane powiększenie stężenia citalopramu we krwi w stanie stacjonarnym - należy zachować ostrożność w trakcie równoczesnego stosowania obu leków w sporych dawkach. Dotychczas nie stwierdzono jakichkolwiek interakcji soli litu z citalopramem - należy zachować ostrożność w razie jednoczesnego stosowania obu leków, gdyż lit powiększa działanie serotoninergiczne - należy systematycznie kontrolować stężenie litu we krwi odpowiednio z ogólnie przyjętymi zasadami. Nie stwierdzono jakichkolwiek interakcji farmakokinetycznych citalopramu z lewomepromazyną, digoksyną, karbamazepiną i jej metabolitem - epoksydem karbamazepiny.
Dawkowanie
Doustnie: rekomendowana dawka początkowa wynosi 20 mg raz na dobę. W zależności od reakcji pacjenta na leczenie i nasilenia depresji dawkę można zwiększyć do 40 mg na dobę. Max. dawka wynosi 60 mg na dobę. U pacjentów w podeszłym wieku rekomendowana dawka początkowa wynosi 10-20 mg na dobę; w zależności od reakcji pacjenta na leczenie i nasilenia depresji dawkę można zwiększyć; max. dawka wynosi 40 mg na dobę. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby rekomendowana dawka początkowa wynosi 10 mg na dobę; w zależności od reakcji pacjenta na leczenie i nasilenia depresji dawkę można zwiększyć; max. dawka wynosi 30 mg na dobę. U pacjentów z łagodnymi albo umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek nie jest niezbędna zmiana dawkowania.start działania przeciwdepresyjnego obserwuje się zwykle po upływie 2 tyg. stosowania leku; pełne działanie terapeutyczne występuje po 6-8 tyg.; leczenie należy kontynuować poprzez następne 4-6 miesięcy po ustąpieniu objawów w celu przeciwdziałania nawrotom.Tabletki należy podawać rano albo wieczorem, niezależnie od posiłku, zachowując 24-godzinne odstępy pomiędzy dawkami.
Ciąża i karmienie piersią
Lek może być służący w ciąży wyłącznie w przypadku bezwzględnej konieczności i pod precyzyjną kontrolą lekarską. Lek nie powinien być podawany kobietom karmiącym piersią.
Uwagi
Pacjentom z sporym ryzykiem prób samobójczych w początkowej fazie terapii, citalopram należy podawać pod ścisłym nadzorem lekarskim. Nie należy równocześnie stosować citalopramu z lekami działającymi serotoninergicznie, takimi jak sumatryptan, inne tryptany, tramadol, oksytryptan. Citalopram należy natychmiast odstawić u pacjentów, u których w okresie leczenia wystąpiły drgawki. Leku nie należy stosować u pacjentów z niestabilną padaczką. W razie pacjentów z kontrolowaną padaczką, lek należy podawać szczególnie ostrożnie. Lek należy odstawić w razie powiększenia częstości występowania napadów drgawek. Brak jest wystarczających doświadczeń klinicznych dotyczących jednoczesnego stosowania citalopramu i leczenia depresji elektrowstrząsami - należy zachować ostrożność. U pacjentów z depresją z symptomami psychotycznymi należy zachować ostrożność (citalopram może nasilić symptomy psychotyczne). Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów, u których stwierdzono w wywiadzie zaburzenia krzepnięcia krwi albo u pacjentów, którzy równocześnie stosują leki zaburzające czynność płytek krwi albo zwiększające ryzyko krwawień. Nie należy podawać leku pacjentom z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <20 ml/min). U pacjentów z manią albo hipomanią w wywiadzie citalopram należy stosować ostrożnie, w chwili wystąpienia etapy maniakalnej należy odstawić lek. Należy zachować ostrożność u pacjentów z cukrzycą, zaburzeniami czynności wątroby i u osób w podeszłym wieku. Nie zaleca się podawania leku dzieciom i młodzieży w wieku poniżej 18 lat (nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku w tej ekipie pacjentów).
Podobne leki
Cital
Aurex
Cipramil