Lek Clivarin

Lekarstwo CLIVARIN: Clivarin
Producent leku:
Abbott
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
sól sodowa rewiparyny (Reviparin sodium)
roztwór do wstrz. podsk. albo do linii tętn. ukł. dializ. 34 356 j.m. aXa/6 ml 5 fiolek 6 ml,
--,-- zł
roztwór do wstrz. podsk. 1432 j.m. aXa/0,25 ml 5 amp.-strzyk. 0,25 ml,
--,-- zł
roztwór do wstrz. podsk. albo do linii tętn. ukł. dializ. 3436 j.m. aXa/0,6 ml 5 amp.-strzyk. 0,6 ml,
--,-- zł
roztwór do wstrz. podsk. albo do linii tętn. ukł. dializ. 3436 j.m. aXa/0,6 ml 5 amp.-strzyk. 0,6 ml,
--,-- zł
roztwór do wstrz. podsk. albo do linii tętn. ukł. dializ. 34 356 j.m. aXa/6 ml 5 fiolek 6 ml,
--,-- zł
roztwór do wstrz. podsk. 1432 j.m. aXa/0,25 ml 5 amp.-strzyk. 0,25 ml,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Clivarin Multi
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Clivarin 1432: ok.- albo pooperacyjna pierwotna profilaktyka zakrzepicy żył głębokich u pacjentów z małym albo średnim ryzykiem wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych (na przykład w chirurgii ogólnej); pierwotna profilaktyka zakrzepicy żył głębokich u pacjentów unieruchomionych (na przykład po złamaniach kości) z małym albo średnim ryzykiem wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych.Clivarin 3436: ok.- albo pooperacyjna pierwotna profilaktyka zakrzepicy żył głębokich u pacjentów z sporym ryzykiem wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych (na przykład w ortopedii); leczenie żylnej dolegliwości zakrzepowo-zatorowej; profilaktyka przeciwzakrzepowa u pacjentów poddanych hemodializie albo krążeniu pozaustrojowemu.Clivarin Multi: ok.- albo pooperacyjna pierwotna profilaktyka zakrzepicy żył głębokich u pacjentów z małym, średnim (chirurgia ogólna) albo sporym (na przykład ortopedia) ryzykiem wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych; pierwotna profilaktyka zakrzepicy żył głębokich u pacjentów unieruchomionych (na przykład po złamaniach kości) z małym albo średnim ryzykiem wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych; leczenie żylnej dolegliwości zakrzepowo-zatorowej; profilaktyka przeciwzakrzepowa u pacjentów poddanych hemodializie albo krążeniu pozaustrojowemu.
Działanie
Drobnocząsteczkowa heparyna o działaniu przeciwzakrzepowym. Rewiparyna wpływa bezpośrednio na różne etapy krzepnięcia krwi. Wykazuje mocne działanie hamujące aktywność czynnika Xa i w miarę słabe działanie na czynnik anty-IIa. Wpływa więc w pierwszej kolejności na wstępną fazę krzepnięcia krwi. In vitro relacja aktywności anty-Xa do aktywności anty-IIa wynosi od 3,6:1 do 6,1:1 (relacja ten w razie heparyny niefrakcjonowanej wynosi 1:1). Skutkuje to bardziej nasilone i dłużej utrzymujące się działanie przeciwzakrzepowe preparatu i pomniejszenie działania hamującego krzepliwość krwi w porównaniu do heparyny standardowej. Po wstrzyknięciu podskórnym, sól sodowa rewiparyny osiąga max. stężenie we krwi po 3 h, następnie stężenie utrzymuje się na tym samym poziomie i rozpoczyna zmniejszać się w 4-6 h po podaniu. Biodostępność leku wynosi ok. 95%. T0,5 po podaniu podskórnym wynosi ok. 3 h. Lek jest wydalany raczej z moczem.
Działania niepożądane
W zależności od wielkości dawki należy liczyć się ze zwiększeniem występowania krwawień, szczególnie w obrębie skóry (w tym ran), błon śluzowych, przewodu pokarmowego i układu moczowo-płciowego. W rzadkich sytuacjach w startowym okresie leczenia może wystąpić łagodna trombocytopenia (typu I), normalnie nie występują wówczas powikłania i leczenie można kontynuować. W pojedynczych sytuacjach może dojść do alergicznej trombocytopenii (typu II) - należy wówczas przerwać wykorzystywanie preparatu. Ciężka trombocytopenia występuje rzadko jako symptom towarzyszący rozsianemu krzepnięciu wewnątrznaczyniowemu (koagulopatia ze zużycia), zakrzepicy i/albo zakrzepom z zatorami, z martwicą albo bez martwicy skóry w miejscu wstrzyknięcia. Obserwuje się powiększoną aktywność aminotransferaz we krwi i LDH i lipazy - działanie to ustępuje po odstawieniu leku i nie ma znaczenia klinicznego. Mogą wystąpić reakcje alergiczne objawiające się nudnościami, bólem głowy, gorączką, bólami kończyn, pokrzywką, wymiotami, świądem, dusznością, skurczem oskrzeli i niedociśnieniem. Reakcje nadwrażliwości i reakcja anafilaktyczna na rewiparynę występują rzadko. Po w miarę długim stosowaniu heparyny standardowej (kilka miesięcy) może wystąpić osteoporoza, szczególnie u pacjentów ze skłonnością do tego schorzenia. Nie można wykluczyć takiej reakcji niepożądanej w razie stosowania preparatu rewiparyny. W bardzo rzadkich sytuacjach może wystąpić hipoaldosteronizm z hiperkaliemią i kwasicą metaboliczną, szczególnie u pacjentów z niewydolnością nerek i cukrzycą. W miejscu wstrzyknięcia sporadycznie stwierdza się miejscowe reakcje skórne (stwardnienia, zaczerwienienie, przebarwienie i niewielkie krwiaki).
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na sól sodową rewiparyny i/albo heparynę, włącznie z trombocytopenią pochodzenia alergicznego. Czynne, spore krwawienia albo dolegliwości wskutek których występuje ryzyko niekontrolowanych krwotoków, na przykład ciężkie bakteryjne zapalenie wsierdzia, czynna dolegliwość wrzodowa żołądka i dwunastnicy o ciężkim przebiegu, dopiero co przebyty udar krwotoczny mózgu.
Interakcje
Dotychczas nie przeprowadzono szczegółowych badań dotyczących interakcji soli sodowej rewiparyny z innymi lekami. Z uwagi na podobieństwo do heparyny nie można wykluczyć: nasilenia działania rewiparyny poprzez leki wpływające na krzepnięcie krwi (doustne leki przeciwzakrzepowe - pochodne dikumarolu, leki fibrynolityczne) albo na płytki krwi (leki hamujące agregację, na przykład dipyridamol), leki z gatunku NLPZ (na przykład kwas acetylosalicylowy, fenylobutazon, indometacyna), dekstran, sulfinpyrazon, cytostatyki, penicylinę podawana dożylnie w sporych dawkach, cefalosporyny; osłabienia działania po jednoczesnym podaniu nitrogliceryny we wlewie dożylnym; wypierania z połączeń z białkami (na przykład poprzez propranolol); wiązania z lekami o odczynie zasadowym (na przykład z chininą) i osłabienia działania tych leków.
Dawkowanie
Dorośli. W pierwotnej profilaktyce dolegliwości zakrzepowo-zatorowej u pacjentów z małym albo średnim ryzykiem, poddawanych zabiegom chirurgicznym albo nie, stosuje się dawkę 1 432 j.m./0,25 ml raz na dobę podskórnie. Pierwsze wstrzyknięcie należy podać 2 h przed zabiegiem chirurgicznym albo natychmiast po unieruchomieniu pacjenta. Czas trwania leczenia zależy od dolegliwości podstawowej i czasu unieruchomienia. Zwykle leczenie stosuje się do czasu pełnego uruchomienia pacjenta. W chirurgii ogólnej czas ten wynosi normalnie 7-14 dni. Pacjenci nie poddawani operacjom chirurgicznym (pacjenci unieruchomieni na skutek na przykład zlamania kości) powinni otrzymywać lek profilaktycznie poprzez moment unieruchomienia (na przykład 40-45 dni albo do czasu usunięcia szynowania). W pierwotnej profilaktyce dolegliwości zakrzepowo-zatorowej u pacjentów z sporym ryzykiem zakrzepu z zatorami (pacjenci poddawani zabiegowi wstawienia protez stawów biodrowych albo kolanowych) stosuje się dawkę 3 436 j.m./0,6 ml raz na dobę podskórnie. Pierwsze wstrzyknięcie należy podać 12 h przed zabiegiem chirurgicznym. Pacjenci powinni otrzymywać lek profilaktycznie do czasu pełnego uruchomienia, ale nie krócej niż 14 dni.Leczenie zakrzepicy żył głębokich z powikłaniami zatorowymi: w startowym leczeniu rekomendowana dawka dobowa wynosi 143 j.m./kg m.c. w 2 dawkach podskórnie. Nie wolno stosować dawki większej niż maksymalnie 10 306 j.m. na dobę. Leczenie należy rozpocząć natychmiast po potwierdzeniu rozpoznania. Równocześnie należy rozpocząć podawanie doustnych leków przeciwzakrzepowych w celu osiągnięcia współczynnika INR wynoszącego 2-3. Normalnie leczenie rewiparyną stosuje się poprzez 5-7 dni. W badaniach klinicznych udowodniono skuteczność następującego schematu dawkowania: m.c. 35-45 kg - dawka 2863 j.m. 2 razy na dobę; 46-60 kg - 3436 j.m. 2 razy na dobę; ponad 60 kg - 5153 j.m. 2 razy na dobę.Hemodializa i krążenie pozaustrojowe: u pacjentów poddawanych wielokrotnie hemodializie trwającej 4 h albo dłużej podaje się wstępną dawkę 70 j.m./kg m.c. do linii tętniczej układu dializacyjnego. Dawkę tę należy adekwatnie dobrać w trakcie kilku pierwszych dializ, a następnie w dalszym ciągu modyfikować w zależności od stopnia zahamowania układu krzepnięcia, uwzględniając znaczące różnice osobnicze. Rekomendowana dawka max. wynosi 82 j.m./kg m.c.
Ciąża i karmienie piersią
Nie prowadzono kontrolowanych badań klinicznych odnośnie stosowania heparyn drobnocząsteczkowych w momencie ciąży i karmienia piersią. Badania prowadzone w II i III trymestrze ciąży nie wykazały przechodzenia heparyny drobnocząsteczkowej poprzez barierę łożyska. U kobiet, które przyjmowały leki przeciwzakrzepowe, przeciwwskazane jest znieczulenie zewnątrzoponowe w trakcie porodu.
Uwagi
Należy zachować szczególną ostrożność, stosując lek w stanach związanych ze powiększonym ryzykiem wystąpienia krwawienia, takich jak skazy krwotoczne, bakteryjne zapalenie wsierdzia, czynne owrzodzenie żołądka albo jelit, udar mózgu wywołany krwotokiem, operacja chirurgiczna kręgosłupa albo okulistyczna i u pacjentów leczonych jednocześnie innymi lekami przeciwzakrzepowymi albo lekami hamującymi czynność płytek. Należy zachować szczególną ostrożność stosując lek u pacjentów z małopłytkowością spowodowaną poprzez heparynę w wywiadzie. Preparatu nie należy stosować w dawkach leczniczych u pacjentów poddawanych znieczuleniu rdzeniowemu albo zewnątrzoponowemu; profilaktyczne dawki leku należy należy podawać z zachowaniem odpowiedniego odstępu czasu przed i po wprowadzeniu albo usunięciu cewnika (powyżej 6-8 h). Soli sodowej rewiparyny nie można stosować wymiennie z niefrakcjonowaną heparyną albo innymi drobnocząsteczkowymi heparynami. Należy zachować ostrożność stosując lek u pacjentów z nie leczonym albo nie poddającym się leczeniu nadciśnieniem tętniczym albo niedawnym owrzodzeniem żołądka i jelit i krwotokiem w wywiadzie. Należy zachować ostrożność podając lek pacjentom z niewydolnoścą nerek i osobom w podeszłym wieku. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania leku u dzieci.
Podobne leki
Clivarin Multi