Lek Coaparin

Lekarstwo COAPARIN: Coaparin
Producent leku:
Polfa-Warszawa
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
heparyna sodowa (Heparin sodium)
roztwór do wstrz. 5 000 j.m./0,2 ml 10 amp. 0,2 ml,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Biherpan
Contractubex
Heparinum
Tointex
Dolobene
Lioton
Savarix
Cepan
Alcepalan
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Leczniczo w nadkrzepliwości, niektórych wtórnych koagulopatiach, zatorowości płucnej. Leczniczo i zapobiegawczo w chorobie zakrzepowo-zatorowej układu żylnego, w zakrzepach i zatorach tętniczych. Profilaktycznie: w momencie okołooperacyjnym, u chorych unieruchomionych poprzez długi moment, po sporych zabiegach chirurgicznych, po zabiegach naczyniowych, w mnogich urazach, po masywnych przetoczeniach krwi, w stanach nadkrzepliwości, w wykrzepianiu wewnątrznaczyniowym (DIC), w zapobieganiu zakrzepom w cewnikach i przewodach z tworzyw sztucznych poza ustrojem.
Działanie
Sól sodowa heparyny. Minimalizuje krzepliwość krwi wpływając aktywująco na kluczowy inhibitor ukłądu krzepnięcia - antytrombinę III. Tworzy kompleks z AT III, który unieczynnia trombinę i aktywowany czynnik X (Xa), w mniejszym stopniu również inne aktywne postacie czynników krzepnięcia będących proteazami serynowymi. Wstrzyknięta w małych dawkach podskórnie wysyca w pierwszej kolejności śródbłonek, makrofagi i komórki siateczki poprzez co oddziaływuje przeciwzakrzepowy. Po podaniu podskórnym działanie utrzymuje się poprzez 2-4 h. T0,5 wynosi 1,5 h.
Działania niepożądane
Krwawienia. Częstość powikłań krwotocznych po dożylnym stosowaniu heparyny wynosi 5-10%. Rzadko symptomy alergii na heparynę: wstrząs anafilaktyczny, bóle głowy, podwyższenie ciepłoty ciała, wymioty, pokrzywka, świąd skóry, duszność. Niekiedy: trombocytopenia, przyrost aktywności aminotransferaz, hipereozynofilia, przy bardzo długim leczeniu osteoporoza, zaburzenia steroidogenezy w nadnerczach. Przedawkowanie może wywołać symptomy uogólnionej skazy krwotocznej. W razie krwawienia należy przerwać leczenie. W razie masywnych krwawień może zaistnieć potrzeba dożylnego wstrzyknięcia siarczanu protaminy. Małe krwiaki w miejscu wstrzyknięcia z reguły wywołane są niepoprawną techniką wstrzyknięcia i nie wymagają interwencji.
Przeciwwskazania
Aktualne krwawienie, czynna dolegliwość wrzodowa żołądka i dwunastnicy, żylaki przełyku, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, czynna gruźlica płuc, nowotwory złośliwe: przewodu pokarmowego, układu oddechowego, układu moczo-płciowego, o.u.n., skazy krwotoczne (z wyjątkiem koagulopatii ze zużycia), wylew do o.u.n., stan po udarze mózgu, nadwrażliwość na lek. W dawkach leczniczych nie powinno stosować heparyny we inicjalnym okresie pooperacyjnym: laparotomia < 3 tygodnie, torakotomia < 4 tygodnie, zabiegi neurochirugiczne < 3 miesiące, zabiegi urologiczne < 6 tygodni, operacje okulistyczne < 3 tygodnie, operacje tętnic < tydzień, biopsji narządów i nakłucie tętnicy < 4 dni, u chorych z nadciśnieniem tętniczym (skurczowe > 200 mm HG, rozkurczowe > 110 mm Hg) tętniakiem aorty, bakteryjnym i ostrym zapaleniem wsierdzia, w chorobach naczyniowych siatkówki.
Interakcje
NLPZ, leki antyagregacyjne, doustne leki przeciwzakrzepowe, dekstran, leki fibrynolityczne, mogą nasilać działanie heparyny. Spore dawki penicyliny, leki przeciwhistaminowe, nitrogliceryna w ciągłym wlewie dożylnym, propranolol zaburzają działanie przeciwzakrzepowe leku.
Dawkowanie
Lek przydzielony jest do wstrzyknięć podskórnych cienką igłą, w fałd skórny okolicy podbrzusza. Dorośli: profilaktycznie u chorych operowanych 5000 j.m. 2 h przed zabiegiem, a następnie dawkę powtarza się co 8-12 h do czasu uruchomienia pacjenta. Profilaktyczne wykorzystywanie heparyny nie wymaga wykonywania kontrolnych badań krzepnięcia. Leczenie powikłań zakrzepowo-zatorowych: najpierw leczenia dobowa dawka heparyny wstrzykiwanej podskórnie powinna być zbliżona do dawki stosowanej w ciągłym wlewie dożylnym (500 j.m./kg m.c.). Leczenie zaczyna się od wstrzyknięcia dożylnego dawki wstępnej (bolus) w ilości 5000 j.m. (0,2 ml heparyny stężonej w 5-10 ml soli fizjologicznej albo 1 ml heparyny zwykłej - 5000 j.m./1 ml). Bezpośrednio po dożylnym podaniu dawki wstępnej wstrzykuje się podskórnie pierwszą dawkę leku, po czym powtarza wstrzyknięcia podskórne co 12 h. W pierwszych 2-3 wstrzyknięciach można stosować standardową dawkę leku w ilości 250-300 j.m./kg m.c. co 12 h. Obliczoną dawkę wymienia się tak, by objętość leku była równa dla przedziałów co 0,05 ml. Istotne jest precyzyjne odmierzenie dawki leku w kalibrowanej strzykawce o pojemności 1 ml. Dalsze dawki leku (od drugiej doby) są zależne od uzyskanego stopnia przedłużenia czasu krzepnięcia krwi albo czasu kaolinowo-kefalinowego. Próbki krwi do laboratoryjnej kontroli leczenia pobiera się bezpośrednio przed porannym wstrzyknięciem podskórnym heparyny albo po upływie 4 h od wstrzyknięcia. Terapeutycznemu stężeniu heparyny we krwi odpowiada 1,5-3,0-krotne przedłużenie czasu krzepnięcia krwi albo 1,5-2,5 krotne przedłużenie czasu kaolinowo-kefalinowego (APTT-activated partial thromboplastin time) w porównaniu do wartości kontrolnej albo przed leczeniem. Jeśli czas krzepnięcia krwi albo czas kaolinowo-kefalinowy nie jest dostatecznie przedłużony, następną dawkę heparyny należy zwiększyć, jeśli jest nadmiernie przedłużony - zmniejszyć.
Ciąża i karmienie piersią
Uwagi
Podobne leki
Alcepalan
Biherpan
Contractubex
Heparinum
Tointex
Dolobene