Lek Copegus

Lekarstwo COPEGUS: Copegus
Producent leku:
Roche
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
rybawiryna (Ribavirin)
tabl. powl. 200 mg 168 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Rebetol
Rebetron
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Leczenie przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C, wyłącznie w skojarzeniu z interferonem alfa-2a albo peginterferonem alfa-2a. Nie stosować w monoterapii. Podawanie preparatu w terapii skojarzonej z interferonem alfa-2a albo peginterferonem alfa-2a jest wskazane u pacjentów ze powiększoną aktywnością aminotransferaz i u pacjentów z pozytywnym rezultatem RNA-HCV we krwi, w tym także u chorych z wyrównaną marskością wątroby. Leczenie skojarzone jest wskazane zarówno w razie pacjentów uprzednio nie leczonych, jak i u których doszło do nawrotu dolegliwości po uprzednio uzyskanej odpowiedzi na monoterapię interferonem alfa.Przed zastosowaniem leku w terapii skojarzonej z interferonem alfa-2a albo peginerferonem alfa-2a zaleca się również zapoznanie z Charakterystykami Produktu Leczniczego powyższych preparatów.
Działanie
Rybawiryna jest syntetycznym analogiem nukleozydu o potwierdzonym w badaniach in vitro działaniu przeciw niektórym wirusom RNA i DNA. Nie został poznany przeciwwirusowy przeciw HCV system działania rybawiryny w skojarzeniu z interferonem alfa-2a albo peginterferonem alfa-2a. Po podaniu doustnym pojedynczej dawki rybawiryna jest błyskawicznie wchłaniana (średni Tmax wynosi 1-2 h). Całkowita biodostępność wynosi 45-65%. Podanie preparatu z posiłkiem wysokotłuszczowym powiększa jego biodostępność. Metabolizm rybawiryny dzieje się 2 szlakami: szlak odwracalnej fosforylacji i szlak degradacji przez derybozylację i hydrolizę amidów, prowadzące do stworzenia metabolitów triazoli karboksyamidowych. Zarówno rybawiryna jak i jej metabolity wydalane są z moczem. Wielokrotne podanie rybawiryny prowadzi do jej kumulacji we krwi. Średni moment półtrwania po podaniu pojedynczej dawki preparatu mieści się w przedziale 140-160 h.
Działania niepożądane
Zobacz również wiadomości dotyczące działań niepożądanych interferonu alfa-2a albo peginterferonu alfa-2a we właściwej dla każdego z tych leków Charakterystyce Produktu Leczniczego. W trakcie terapii skojarzonej przeważnie (>10%) obserwowano: jadłowstręt, bezsenność, drażliwość, depresję, zaburzenia koncentracji, duszność, kaszel, nudności, biegunkę, bóle brzucha, wypadanie włosów, świąd, zapalenie skóry, suchość skóry, bóle mięśni, bóle stawów, ból i zawroty głowy, zmęczenie, gorączkę, sztywność mięśni, astenię, ból i reakcje w miejscu wkłucia. Z częstością 5-10% występowały: pomniejszenie masy ciała; zmiany nastroju, zaburzenia emocjonalne, niepokój; osłabienie pamięci; wymioty, suchość w jamie ustnej, dyspepsja; wysypka skórna, powiększona potliwość; bóle pleców. Z częstością 1-5% występowały: opryszczka zwyczajna, zakażenia układu moczowego, zapalenie oskrzeli, kandydoza j. ustnej; niedokrwistość, uogólnione zwiększenie węzłów chłonnych, małopłytkowość; niedoczynność albo nadczynność tarczycy; nerwowość, pomniejszenie popędu płciowego, agresja; zaburzenia smaku, parestezje, niedoczulica, drżenie, migrena, senność, przeczulica dotykowa, koszmary senne, omdlenie; nieostre widzenie, zapalenie oka, kseroftalmia, ból oczu; zawroty głowy, ból ucha; kołatanie serca, obrzęki obwodowe, tachykardia; zaczerwienienie; ból gardła, duszność wysiłkowa, krwawienie z nosa, zapalenie nosogardzieli, przekrwienie zatok, nieżyt nosa, przekrwienie błony śluzowej nosa; owrzodzenie błony śluzowej j. ustnej, wzdęcia, krwawienie z dziąseł, zapalenie j. ustnej, zaburzenia połykania, zapalenie języka; wyprysk, nocne poty, łuszczyca, nadwrażliwość na światło, pokrzywka; kurcze mięśni, ból szyi, bóle mięśniowo-szkieletowe, ból kości, zapalenie stawów, osłabienie mięśni; impotencja; złe samopoczucie, letarg, bóle w klatce piersiowej, uderzenia gorąca, wzmożone marzenie, symptomy grypopodobne. Rzadko występujące poważne zdarzenia niepożądane (0,1-1%) obejmują: zakażenia skóry, zakażenia dolnych dróg oddechowych, zapalenie ucha zewnętrznego, zapalenie wsierdzia; nowotwór wątroby; idiopatyczną plamicę małopłytkową, zapalenie tarczycy, reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty układowy; samobójstwo, depresję; neuropatię obwodową, śpiączkę; owrzodzenie rogówki; arytmie, migotanie przedsionków, zapalenie osierdzia; krwotok mózgowy; śródmiąższowe zapalenie płuc z zejściem śmiertelnym, zator tętnicy płucnej; wrzód żołądka, krwawienia żołądkowo-jelitowe, odwracalne zaburzenia czynności trzustki; zaburzenia czynności wątroby, stłuszczenie wątroby, zapalenie dróg żółciowych; zapalenie mięśni; przedawkowanie leku. Symptomem toksycznego działania rybawiryny jest hemoliza. W większości przypadków niedokrwistość, leukopenia i małopłytkowość były umiarkowane (1. stopień wg WHO). Zmiany 2. stopnia wg WHO dotyczyły wyników badań stężenia hemoglobiny, liczby krwinek białych i płytek krwi.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na rybawirynę albo substancje pomocnicze preparatu. Ciąża i moment karmienia piersią. Rozpoznana uprzednio ciężka dolegliwość serca, w tym niestabilna albo niedostatecznie kontrolowana dolegliwość serca w momencie 6 miesięcy poprzedzających leczenie. Ciężka niewydolność albo niewyrównana marskość wątroby. Hemoglobinopatie (talasemia, niedokrwistość sierpowatokrwinkowa). Zobacz również przeciwwskazania dotyczące stosowania interferonu alfa-2a albo peginterferonu alfa-2a we właściwej dla każdego z tych leków Charakterystyce Produktu Leczniczego.
Interakcje
Z racji na długi moment półtrwania rybawiryny ryzyko interakcji występuje jeszcze poprzez 2 miesiące po zakończeniu leczenia. Izoenzymy cytochromu P450 nie biorą udziału w metabolizmie rybawiryny. Rybawiryna nie hamuje izoenzymów cytochromu P450. Biodostępność rybawiryny w dawce 600 mg była pomniejszona w trakcie jednoczesnego podawania z lekami zobojętniającymi; możliwe, iż pomniejszenie biodostępności było rezultatem opóźnienia pasażu rybawiryny albo zmienionego pH (interakcja ta nie jest uważana za klinicznie ważną). W badaniach in vitro rybawiryna hamowała fosforylację zydowudyny i stawudyny - kliniczne znaczenie tego odkrycia nie jest znane, wskazuje ono jednak na prawdopodobieństwo, iż wykorzystywanie rybawiryny jednocześnie z tymi lekami może prowadzić do zwiększonej wiremii u pacjentów z HIV (zaleca się ścisłe monitorowanie poziomu RNA-HIV we krwi u chorych leczonych równocześnie rybawiryną i jednym z wymienionych leków). W badaniach in vitro i in vivo na zwierzętach rybawiryna nasilała przeciwretrowirusowe działanie didanozyny (ddI) przez powiększenie powstawania aktywnych trójfosforanów (ddATP). Obserwacja ta wskazuje na sposobność wystąpienia działań niepożądanych związanych z ddI u osób leczonych równocześnie rybawiryną.
Dawkowanie
Terapię powinien rozpocząć i nadzorować wyłącznie doktor mający doświadczenie w leczeniu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C.rekomendowana dawka dobowa rybawiryny w terapii skojarzonej z peginterferonem alfa-2a w formie roztworu do wstrzykiwań zależy od genotypu wirusa i masy ciała pacjenta. Genotyp 1: pacjenci o m.c. poniżej 75 kg - 1000 mg (2 tabl. rano i 3 tabl. wieczorem), pacjenci o m.c. 75 kg i większej - 1200 mg (3 tabl. rano i 3 tabl. wieczorem). Genotyp 2 albo 3: dawka rybawiryny 800 mg (2 tabl. rano i 2 tabl. wieczorem). Moment leczenia w terapii skojarzonej z peginterferonem alfa-2a zależy od genotypu wirusa. Pacjenci zakażeni HCV o genotypie 1, niezależnie od poziomu wiremii, powinni być leczeni poprzez 48 tyg. Pacjenci zakażeni HCV o genotypie 2 albo 3, niezależnie od poziomu wiremii, powinni być leczeni poprzez 24 tyg. Pacjenci zakażeni genotypem 4, 5 albo 6 - rekomendowane dawkowanie jest analogiczne do dawkowania u pacjentów zakażonych wirusem o genotypie 1. Decyzję o długości leczenia należy podjąć opierając się na występowania dodatkowych czynników. U pacjentów, u których po 12 tyg. leczenia rybawiryną i peginterferonem alfa-2a nie powiodło się uzyskać odpowiedzi wirusologicznej (co najmniej 99% zredukowanie HCV-RNA), zachodzi znikome prawdopodobieństwo osiągnięcia trwałej odpowiedzi wirusologicznej w następstwie dalszego leczenia. Rekomendowana dawka dobowa rybawiryny w terapii skojarzonej z interferonem alfa-2a w formie roztworu do wstrzykiwań zależy od masy ciała pacjenta: pacjenci o m.c. poniżej 75 kg - 1000 mg (2 tabl. rano i 3 tabl. wieczorem), pacjenci o m.c. 75 kg i większej - 1200 mg (3 tabl. rano i 3 tabl. wieczorem). Należy stosować u pacjentów terapię skojarzoną z interferonem alfa-2a co najmniej poprzez 6 miesięcy. U pacjentów zakażonych genotypem 1 wirusa należy stosować leczenie skojarzone poprzez 48 tyg. U pacjentów zakażonych HCV o innym genotypie, decyzję o przedłużeniu leczenia do 48 tyg. należy podejmować opierając się na innych czynników prognostycznych.Zaleca się również zapoznanie z informacjami na temat dawkowania i czasu leczenia zamieszczonymi w Charakterystykach Produktu Leczniczego preparatów interferon alfa-2a i peginterferon alfa-2a.w razie wystąpienia ciężkich działań niepożądanych albo odchyleń w wynikach badań laboratoryjnych w czasie terapii skojarzonej należy etapowo zmniejszać dawki leków, aż do momentu pomniejszenia się działań niepożądanych (zobacz Zasady modyfikacji dawkowania w niedokrwistości wywołanej leczeniem w ulotce informacyjnej preparatu rybawiryny). W przypadku dalszego utrzymywania się objawów nietolerancji niezbędne może być odstawienie samej rybawiryny albo całkowite przerwanie terapii skojarzonej (zalecenia dotyczące modyfikacji dawki albo przerwania leczenia dotyczące obu postaci interferonu alfa-2a znajdują się we właściwych Charakterystykach Produktu Leczniczego).Tabletki należy przyjmować doustnie w trakcie posiłku. Nie należy ich łamać ani kruszyć.
Ciąża i karmienie piersią
U zwierząt obserwowano działanie teratogenne i embriotoksyczne rybawiryny podawanej w dawkach znacząco mniejszych od rekomendowanych u ludzi. Stwierdzono także, iż rybawiryna skutkuje zmiany w plemnikach nawet po podaniu w dawkach mniejszych od dawki klinicznej. Preparat jest przeciwwskazany w ciąży i okresie karmienia piersią. Leczenia rybawiryną nie wolno rozpocząć przed uzyskaniem negatywnego wyniku próby ciążowej. Kobiety w wieku rozrodczym i ich partnerzy muszą stosować równocześnie dwie skuteczne sposoby antykoncepcji poprzez cały moment leczenia i poprzez 6 następnych miesięcy po jego zakończeniu.
Uwagi
Ostrożnie stosować u pacjentów z chorobami serca (niedokrwistość występująca w trakcie leczenia preparatem może powodować pogorszenie czynności serca i/albo nasilenie objawów dolegliwości wieńcowej) i u chorych z zastoinową niewydolnością serca w wywiadzie, po przebytym zawale mięśnia sercowego i/albo z występującymi aktualnie albo w przeszłości zaburzeniami rytmu serca. W razie wystąpienia żadnych objawów pogorszenia czynności serca, należy przerwać leczenie. W razie wystąpienia objawów niewyrównanej niewydolności wątroby w czasie terapii skojarzonej rybawiryną z interferonem alfa-2a albo peginterferonem alfa-2a należy przerwać leczenie. Leczenie należy przerwać w razie klinicznie znaczącego powiększenia aktywności AlAT, postępującego pomimo pomniejszenia dawki albo wraz ze zwiększaniem się stężenia bilirubiny bezpośredniej. Jeśli wykorzystanie terapii skojarzonej jest konieczne u pacjentów z istniejącymi aktualnie albo w wywiadzie zaburzeniami psychicznymi, powinno ono być rozpoczęte tylko po odpowiednim zdiagnozowaniu i leczeniu danego schorzenia. U chorych z zaburzeniami psychicznymi albo ze strony o.u.n., w tym depresją kliniczną leczonych preparatem zaleca się ścisłą kontrolę z racji na potencjalne ryzyko pogorszenia tych objawów; jeśli symptomy się utrzymują albo postępują należy podjąć decyzję o zaprzestaniu leczenia rybawiryną i interferonem alfa-2a albo peginterferonem alfa-2a. Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek - brak wystarczających danych na temat bezpieczeństwa i skuteczności rybawiryny u pacjentów, u których stężenie kreatyniny >2 mg/dl albo klirens kreatyniny <50 ml/min. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu C i współistniejącym zakażeniem HIV poddawanych terapii HAART (powiększone ryzyko poważnych działań niepożądanych). Brak jest dostatecznych danych klinicznych na temat bezpieczeństwa stosowania i skuteczności rybawiryny w terapii skojarzonej z interferonem alfa-2a albo peginterferonem alfa-2a u pacjentów poniżej 18 r.ż. - w tej ekipie wiekowej nie zaleca się stosowania preparatu. Zobacz również środki ostrożności dotyczące stosowania interferonu alfa-2a albo peginterferonu alfa-2a we właściwej dla każdego z tych leków Charakterystyce Produktu Leczniczego.
Podobne leki
Rebetol
Rebetron