Lek Corotrope

Lekarstwo COROTROPE: Corotrope
Producent leku:
Sanofi-Synthélabo
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
milrynon (Milrinone)
roztwór do wstrz. doż. 10 mg/10 ml 10 amp. 10 ml,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Brak podobnych leków.
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Krótkotrwała leczenie dożylna niewydolności krążenia, w tym zespołów małego rzutu po operacjach kardiochirurgicznych.
Działanie
Syntetyczny selektywny inhibitor fosfodiesterazy cAMP (frakcja III) o mocnym działaniu inotropowo-dodatnim i wazodilatacyjnym. Powiększa stężenie c-AMP w miocytach i komórkach mięśni gładkich naczyń krwionośnych. Powiększa wewnątrzkomórkowe stężenie wapnia, nie zwiększając wrażliwości włókien mięśniowych na wapń. Nie oddziałuje z b-receptorami układu adrenergicznego, nie hamuje ATP-zależnej pompy sodowo-potasowej, nie powiększa zużycia tlenu poprzez mięsień sercowy. Powiększa objętość wyrzutową serca, minimalizuje naczyniowy opór obwodowy poprzez rozszerzenie naczyń żylnych i tętniczych; minimalizuje obciążenie wstępne serca i ciśnienie późnorozkurczowe w lewej komorze, równocześnie nie powodując znaczącej hipotensji i tachykardii. Aktywność inotropowa leku jest zachowana w obecności inotropowych stężeń dopaminy i oubainy. Optymalne stężenie terapeutyczne milrinonu we krwi wynosi 150-250 ng/ml. W ok. 90% wiąże się z białkami osocza; objętość dystrybucji wynosi ok. 0,38 l/kg. T0,5 wynosi 2,4 h. Jest błyskawicznie wydalany z organizmu (po 2 h - ok. 60%, po 8 h - ok. 90% dawki), raczej z moczem w formie nie zmienionej (ok. 83%) i jako nieaktywny metabolit glukuronowy (ok. 12%). U pacjentów z niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min) znacznie wydłuża się moment półtrwania i prędkość wydalania leku.
Działania niepożądane
Mogą wystąpić: komorowe skurcze dodatkowe, krótkotrwały albo długookresowy częstoskurcz komorowy, migotanie komór. Zagrażające życiu zaburzenia rytmu są rzadkie i ich występowanie wiąże się regularnie z istniejącymi przedtem czynnikami ryzyka, jak zaburzenia rytmu, zaburzenia metaboliczne (na przykład hipokaliemia), zbyt spore stężenie glikozydów naparstnicy, cewnikowanie serca. W wyjątkowych wypadkach obserwowano zaburzenia rytmu typu torsades de pointes. Zanotowano przypadki częstoskurczu nadkomorowego. Ponadto ze strony układu krążenia obserwowano: hipotensję, niedokrwienie mięśnia sercowego, ból w klatce piersiowej. Mogą również wystąpić: ból głowy, reakcje skórne (wysypka), niepoprawne wyniki testów czynnościowych wątroby, hipokaliemia, drżenia, skurcz oskrzeli, wstrząs anafilaktyczny i małopłytkowość.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na milrinon albo pozostałe składniki preparatu.
Interakcje
Z racji na niezgodność chemiczną nie należy łączyć z furosemidem, dwuwęglanami, bumetanidem w tym samym zestawie do wlewu.
Dawkowanie
Dożylnie: dawka początkowa wynosi 50 µg/kg mc. bez pośpiechu (pośrodku przynajmniej 10 min). Następnie dawka podtrzymująca we wlewie dożylnym w dawce 0,375-0,75 µg/kg mc./min pod kontrolą efektu klinicznego. Podanie dawki podtzrymującej wymaga rozcieńczenia zawartości ampułki poprzez dodanie 40 ml jednego z następujących roztworów: 0,9% roztwór NaCl, 0,45% roztwór NaCl, 5% roztwór glukozy. Uzyskany roztwór zawiera 200 µg milrinonu w 1 ml. Nie należy stosować dawki dobowej większej niż 1,13 mg/kg mc. Nie stosować dłużej niż 5 dni.U pacjentów z upośledzoną czynnością nerek należy modyfikować dawkowanie - nie wymienia się dawki początkowej, wlew podtrzymujący określa się zależnie od klirensu kreatyniny: 5 ml/min/1,73 m2 - 0,2 µg/kg mc./min; 10 ml/min/1,73 m2 - 0,23 µg/kg mc./min; 20 ml/min/1,73 m2 - 0,28 µg/kg mc./min; 30 ml/min/1,73 m2 - 0,33 µg/kg mc./min; 40 ml/min/1,73 m2 - 0,38 µg/kg mc./min; 50 ml/min/1,73 m2 - 0,43 µg/kg mc./min. Pacjenci w wieku podeszłym nie wymagają modyfikowania dawkowania leku.
Ciąża i karmienie piersią
Brak danych o przechodzeniu leku poprzez barierę łożyska i do mleka matki; brak danych na temat stosowania leku w ciąży. Lek może być służący w ciąży jedynie w razie, gdy spodziewane korzyści przewyższają ryzyko dla płodu.
Uwagi
Należy zachować ostrożność u pacjentów ze zwężeniem drogi wypływu z prawej albo lewej komory albo kardiomiopatią przerostową (ryzyko nasilenia objawów zwężenia drogi wypływu). Ostrożnie stosować w razie świeżo przebytego zawału mięśnia sercowego, gdyż może powodować nadmierne zużycie tlenu poprzez mięsień sercowy (nie powiększa MVO2 u pacjentów z przewlekłą niewydolnością krążenia), u pacjentów z trzepotaniem albo migotaniem przedsionków (sposobność powiększenia rytmu komorowego), intensywnie leczonych moczopędnie, z zaburzeniami wodno-elektrolitowymi (nasilenie diurezy wywołane zwiększeniem objętości minutowej może wymagać pomniejszenia dawek leków moczopędnych). Bezpieczeństwo i skuteczność leczenia u dzieci nie zostały ustalone - lek można stosować jedynie w razie gdy spodziewane korzyści przewyższają ryzyko.
Podobne leki