Lek Cymevene

Lekarstwo CYMEVENE: Cymevene
Producent leku:
Roche
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
gancyklowir (Ganciclovir)
proszek do przyg. roztw. do wlewu doż. 500 mg 1 fiolka,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Brak podobnych leków.
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Zapobiegawczo i leczniczo w zakażeniach wirusem cytomegalii, stanowiących zagrożenie dla życia albo wzroku - u osób ze pomniejszoną odpornością immunologiczną.
Działanie
Lek przeciwwirusowy (pochodna acyklowiru) działający na wirusy z gatunku herpes, jest to wirus cytomegalii (CMV), opryszczki typu 1 i 2 (HSV), wirus Epsteina-Barr (EBV), ospy wietrznej i półpaśca (VZV), wirus zapalenia wątroby typu B (HBV), wirus herpes typ 6 (HHV). Po wniknięciu do komórki zakażonej wirusem, gancyklowir ulega przekształceniu w postać czynną (trifosforan), który - będąc substratem dla polimerazy DNA wirusa - zapobiega dalszej syntezie wirusowego DNA. T0,5 we krwi wynosi 2,9 h. Raptem 1-2% wiąże się z białkami osocza. Gancyklowir przenika do tkanek i płynów ustrojowych, osiąga jednak zmienne stężenia w płynie mózgowo-rdzeniowym. Jest wydalany z moczem w formie nie zmienionej.
Działania niepożądane
Symptomy niepożądane występujące u więcej niż 1% chorych obejmują: leukopenię i niedokrwistość (bardzo regularnie), małopłytkowość; biegunkę, nudności, utratę łaknienia, wymioty, zapalenie trzustki; astenię, posocznicę, bóle brzucha, ból głowy, odczyny zapalne w miejscu wstrzyknięcia; zapalenie żył. Symptomy niepożądane występujące u £ 1% chorych są następujące: ból w miejscu wstrzyknięcia, gorączka, ból, zakażenie, zapalenie tkanki łącznej, obrzęki, niepoprawne wyniki badań laboratoryjnych, zwiększenie obwodu brzucha, ból w klatce piersiowej, dreszcze, powiększenie stężenia leku we krwi, obrzęk, ropień, krwiak albo zapalenie żył w miejscu wstrzyknięcia, złe samopoczucie, nadwrażliwość na światło; wzdęcia, dyspepsja, niepoprawne wyniki prób wątrobowych, owrzodzenie błony śluzowej j. ustnej, zaparcia, zaburzenia połykania, nietrzymanie stolca, krwawienia w obrębie układu pokarmowego; niedokrwistość niedobarwliwa, pancytopenia, eozynofilia, upośledzenie szpiku kostnego; duszność, nasilenie kaszlu; parestezje, drgawki, senność, zawroty głowy, lęk, euforia, bezsenność, zaburzenia chodu, ataksja, dezorientacja, suchość błony śluzowej j. ustnej, zaburzenia czucia, reakcje maniakalne, depresja, śpiączka, psychozy, nadpobudliwość nerwowa, drżenia; rumień, świąd, łysienie, nadmierne pocenie, trądzik, wysypka plamisto-grudkowa, opryszczka zwyczajna, pokrzywka; zaburzenia widzenia, zaburzenia smaku, ból oka, niedowidzenie, ślepota, zapalenie spojówek, głuchota, odklejenie siatkówki, zapalenie siatkówki, jaskra; powiększenie stężenia kreatyniny; powiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej, AlAT, AspAT, LDH i fosfokinazy kreatyninowej, hipokaliemia; zapalenie żył głębokich, migrena, arytmia, nadciśnienie tętnicze, niedociśnienie tętnicze; pomniejszenie klirensu kreatyniny, zaburzenia czynnności nerek, powiększenie częstości oddawania moczu, zakażenie układu moczowego, niewydolność nerek, krwiomocz, powiększenie stężenia mocznika we krwi; hipoglikemia; miastenia, bóle mięśniowe.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na gancyklowir albo acyklowir, ciąża i moment karmienia piersią, neutropenia (poniżej 500 granulocytów/µl), trombocytopenia (poniżej 25 000 płytek krwi/µl). Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania gancyklowiru u dzieci. Wykorzystywanie preparatu Cymevene u dzieci powinno być poprzedzone wnikliwym rozważeniem wskazań z racji na sposobność wystąpienia odległego działania karcynogennego i toksyczności dla układu rozrodczego. Nie podawać w bezpośrednim dożylnym wstrzyknięciu, domięśniowo ani podskórnie (pH roztworu ok. 11,0). Ostrożnie stosować u pacjentów z niewydolnością nerek, poddawanych radioterapii, w podeszłym wieku, a również leczonych innymi lekami mielotoksycznymi.
Interakcje
Probenecyd może zmniejszać wydalanie gancyklowiru i zwiększać jego stężenie w krwi, a tym samym nasilać toksyczność. Opisano występowanie uogólnionych drgawek w skojarzeniu z imipenemem (nie podawać łącznie). Leki o działaniu mielo- albo nefrotoksycznym, między innymi zydowudyna, dapson, flucytozyna, amfoterycyna B, doksorubicyna, ko-trimoksazol, winkrystyna, winblastyna, pentamidyna (i.v.) nasilają toksyczność gancyklowiru. Gancyklowir może nasilać toksyczność didanozyny.
Dawkowanie
Lek podaje się wyłącznie w dożylnym wlewie kroplowym trwającym przynajmniej 1 h (po uprzednim odpowiednim rozcieńczeniu). Leczenie wstępne: 5 mg/kg m.c. co 12 h poprzez 14-21 dni. Leczenie podtrzymujące: 5 mg/kg m.c. raz na dzień poprzez 7 dni w tygodniu albo 6 mg/kg m.c. raz na dzień poprzez 5 dni każdego tygodnia (z dwudniową przerwą). W niewydolności nerek przy klirensie kreatyniny 50-70 ml/min podaje się dawkę wstępną 2,5 mg/kg m.c. co 12 h, a następnie 2,5 mg/kg m.c. raz na dzień; przy klirensie 25-50 ml/min: 2,5 mg/kg m.c. co 24 h, a następnie 1,25 mg/kg m.c. raz na dzień; 10-25 ml/min: 1,25 mg/kg m.c. co 24 h, następnie 0,625 mg/kg m.c. raz na dzień; poniżej 10 ml/min: 1,25 mg/kg m.c. 3 razy w tygodniu po hemodializie, a następnie 0,625 mg/kg m.c. 3 razy w tygodniu po hemodializie. Nie należy podawać roztworów o stężeniu większym niż 10 mg/ml.
Ciąża i karmienie piersią
Uwagi
Podobne leki