Lek Dipromal

Lekarstwo DIPROMAL: Dipromal
Producent leku:
ICN Polfa Rzeszów
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
walproinian magnezu (Valproate magnesium)
tabl. powl. 200 mg 40 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Brak podobnych leków.
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Wszystkie postaci padaczki, raczej napady pierwotnie uogólnione (grand mal i petit mal), padaczka miokloniczna, światłoczuła. W innych postaciach padaczki jako lek II rzutu, także w skojarzeniach z innymi lekami (z wyjątkiem fenobarbitalu).
Działanie
Sól magnezowa kwasu walproinowego. System działania związany jest ze zwiększeniem stężenia kwasu gamma aminomasłowego w mózgu i stabilizacją błon komórkowych. Działanie przeciwdrgawkowe wykazuje walproinian sodowy i jego metabolity. Bezpośrednio nie wpływa na czynność ogniska padaczkowego, ale hamuje szerzenie się patologicznych wyładowań w tkance mózgowej. Nie wywiera działania nasennego, skraca fazę pośrednią snu, a wydłuża sen z wolną czynnością elektryczną. Dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego. Max. stężenie występuje po 1-4 h po zażyciu leku. W 80-95% łączy się z białkami osocza (zależy od dawki i od nasycenia). T0,5 wynosi 6-16 h, przy równoczesnym podawaniu innych leków może ulec skróceniu. Błyskawicznie ulega zmetabolizowaniu w wątrobie, nie skutkuje indukcji enzymów układu cytochromu P-450. Wydalany jest raczej z moczem w formie nie zmienionej i w formie metabolitów.
Działania niepożądane
Przeważnie najpierw leczenia: nudności i wymioty, bóle brzucha (ustępują po kilku dniach). Rzadko: upośledzenie czynności wątroby, nawet niewydolność, przeważnie: w pierwszych 6 miesiącach leczenia i w sytuacjach politerapii (opisano kilka przypadków zgonów u osób przewlekle leczonych). Szczególnie spore ryzyko uszkodzenia wątroby istnieje u dzieci do 3 r.ż., u których współistnieją: upośledzenie umysłowe, uszkodzenie organiczne o.u.n. albo genetycznie uwarunkowane defekty metaboliczne. Opisano kilka przypadków ostrego zapalenia trzustki (przy stosowaniu sporych dawek leku), symptomy ustępują po odstawieniu leku. Przemijający spadek poziomu płytek krwi, wydłużenie czasu krwawienia, pomniejszenie poziomu fibrynogenu (w szczególności po większych dawkach, bez implikacji klinicznych), rzadko: niedokrwistość, leukopenia. Mogą wystąpić zaburzenia ze strony układu nerwowego: drażliwość, drżenie rąk, senność, ataksja. Rzadko i w trakcie leczenia skojarzonego albo nagłego powiększenia dawki: stany splątania, napady drgawkowe, stupor. Zaburzenia ze strony układu pokarmowego: biegunka, bóle w obrębie jamy brzusznej. Symptomy przemijające albo zależne od dawki: przejściowe wypadanie włosów, hiperamonemia. Inne: zaburzenia miesiączkowania, powiększenie masy ciała. Przy stosowaniu sporych dawek - senność i obniżenie sprawności psychoruchowej.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na lek. Porfiria. Upośledzenie czynności wątroby. Dzieci poniżej 3 r.ż. (u dzieci w tym wieku należy unikać jednoczesnego podawania pochodnych kwasu salicylowego - powiększone ryzyko uszkodzenia wątroby). Ostrożnie stosować w cukrzycy, chorobach nerek. Nie stosować w I trymestrze ciąży (w pozostałym okresie ciąży - jeśli wykorzystanie jest bez względu niezbędne).
Interakcje
Powiększa stężenie związków barbiturowych we krwi (powiększona toksyczność). Minimalizuje stężenie fenytoiny we krwi. Nasila działanie inhibitorów MAO, innych leków przeciwdepresyjnych, neuroleptyków. Leki przeciwdrgawkowe (fenobarbital, fenytoina, karbamazepina) zmniejszają stężenie leku we krwi. Podawany z kwasem acetylosalicylowym i doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi powiększa skłonność do krwawień.
Dawkowanie
Doustnie: średnio 20-30 mg/kg m.c. na dobę. Lek należy przyjmować w 2-4 dawkach, najlepiej w okresie posiłków.
Ciąża i karmienie piersią
Uwagi
Podobne leki