Lek Disalunil

Lekarstwo DISALUNIL: Disalunil
Producent leku:
Berlin-Chemie/Menarini Group
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
hydrochlorotiazyd (Hydrochlorothiazide)
tabl. 25 mg 30 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Accuzide
Hyzaar
Inhibace® Plus
Ramicor Comb
Lotensin HCT
Co-Diovan
Pritor® Plus
Tialorid
Tialorid mite
Hydrochlorothiazidum
Enap H
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Pomocniczo w objawowym leczeniu: nadciśnienia tętniczego, obrzęków pochodzenia sercowego, wątrobowego i nerkowego, obrzęków w przewlekłej niewydolności serca, nerkopochodnej moczówki prostej.
Działanie
Sulfonamid z gatunku pochodnych tiadiazyny o działaniu moczopędnym i obniżającym ciśnienie tętnicze krwi. Działa w kanalikach dalszych krętych, wpływając bezpośrednio na aktywny transport sodu, poprzez co powiększa wydalanie jonów sodu i moczu. Powiększa również wydalanie jonów wodorowych, potasu, magnezu, fosforanów i chlorków. Powiększa wchłanianie kanalikowe jonów wapnia, zmniejszając w ten sposób jego wydalanie. Skutkuje pomniejszenie przesączania kłębuszkowego, pomniejszenie wydzielania cewkowego i wydalania kwasu moczowego. W dawkach leczniczych nie powiększa wydalania wodorowęglanów, nie skutkuje więc wtórnej kwasicy. Wpływa na metabolizm węglowodanów, obniżając tolerancję glukozy. Stymuluje wytwarzanie prostaglandyny PGE2. Po podaniu doustnym jest błyskawicznie wchłaniany z przewodu pokarmowego. Start działania występuje po 2 h. T0,5 wynosi 6-14 h. Jest wydalany raczej z moczem. Przenika poprzez barierę łożyska i do mleka matki.
Działania niepożądane
Mogą wystąpić zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej (hipokaliemia, hiponatremia, hipochloremia, hiperkalcemia, hiperglikemia, hiperurykemia, alkaloza hipochloremiczna). Dolegliwościom tym regularnie towarzyszą zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego (suchość błon śluzowych w jamie ustnej, zaburzenia łaknienia, nudności, wymioty, zaparcia, zapalenie trzustki, żółtaczka, śpiączka wątrobowa u chorych z niewydolnością wątroby). Może pojawić się pomniejszenie wytwarzania płynu łzowego, zmęczenie, zawroty głowy, osłabienie, apatia, ortostatyczne obniżenie ciśnienia, kurcze mięśni, zaburzenia orientacji, gorączka polekowa. Obserwowano również zaburzenia rytmu serca i powiększenie wrażliwości na glikozydy nasercowe, leukopenię, trombocytopenię, agranulocytozę, powiększenie stężenia cholesterolu i lipidów we krwi. Odnotowano występowanie skórnych reakcji nadwrażliwości (świąd, zaczerwienienie skóry, pokrzywka, nadwrażliwość na światło). Hydrochlorotiazyd może wywołać wystąpienie napadów dny moczanowej, reakcji anafilaktycznej z obrzękiem płuc i wstrząsem i niebakteryjnego śródmiąższowego zapalenia nerek z postępującą niewydolnością nerek. W leczeniu skojarzonym z lekami b-adrenolitycznymi mogą pojawić się zaburzenia potencji. Długookresowe wykorzystywanie leku może prowadzić do stworzenia pseudozespołu Barttera z wystąpieniem obrzęków, będących rezultatem powiększenia stężenia reniny, co skutkuje wtórny hiperaldosteronizm.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na hydrochlorotiazyd, sulfonamidy albo na pozostałe składniki preparatu. Ostra niewydolność nerek z bezmoczem (stężenie kreatyniny ponad 1,8-2 mg/dl albo klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min). Ostre kłębuszkowe zapalenie nerek. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby (stan przedśpiączkowy, śpiączka wątrobowa). Zaburzenia gospodarki elektrolitowej (hipokaliemia, hiponatremia, hiperkalcemia). Hipowolemia. Przedawkowanie glikozydów naparstnicy. Ciąża i moment karmienia piersią. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania leku u dzieci. Ostrożnie stosować u pacjentów z miażdżycą naczyń wieńcowych i mózgowych, zaburzeniami gospodarki wodno-elektrolitowej, poważnymi zaburzeniami krążenia i w niewydolności nerek, cukrzycy i dnie moczanowej.
Interakcje
Hydrochlorotiazyd nasila działanie leków obniżających ciśnienie tętnicze krwi (pochodne hydralazyny, rezerpina, guanetydyna, azotany, leki blokujące zwoje nerwowe). Alkohol, leki psychotropowe, barbiturany, opioidowe leki przeciwbólowe nasilają hipotonię ortostatyczną. Wykorzystywanie hydrochlorotiazydu z kortykosteroidami, lekami przeczyszczającymi i lekami zawierającymi hormon kortykotropowy (ACTH) powiększa prawdopodobieństwo wystąpienia hipokaliemii. Równoczesne wykorzystywanie hydrochlorotiazydu skutkuje powiększenie toksyczności soli litu, chinidyny i glikozydów naparstnicy. Leki z gatunku NLPZ osłabiają działanie hydrochlorotiazydu. Hydrochlorotiazyd powiększa siłę działania tubokuraryny. Osłabia działanie leków sympatykomimetycznych, doustnych leków przeciwcukrzycowych i insuliny. Wywołuje hiperkalcemię z solami wapnia i witaminą D. Cholestyramina i kolestypol zmniejszają wchłanianie, a leki moczopędne pętlowe nasilają i przedłużają działanie diuretyczne i saluretyczne hydrochlorotiazydu. W trakcie jednoczesnego stosowania z metyldopą może wystąpić hemoliza. Leki przeciwnowotworowe (cyklofosfamid, fluorouracyl, metotreksat) zwiększają mielotoksyczność.
Dawkowanie
Doustnie. Przewlekła niewydolność serca: początkowo 25-50 mg na dobę, wyjątkowo dawkę można zwiększyć do 100 mg na dobę w 1-2 dawkach; stosunkowo poprawy stanu pacjenta dawkę minimalizuje się do 25 mg na dobę albo co drugi dzień. Nadciśnienie tętnicze: początkowo 12,5-50 na dobę, dawka podtrzymująca wynosi 12,5 mg na dobę. Nerkopochodna moczówka prosta: 50-100 mg na dobę w 1-2 dawkach. Tabletki należy przyjmować z niewielką ilością płynu, zaleca się podawanie pojedynczej dawki rano, nie należy podawać leku przed snem.
Ciąża i karmienie piersią
Uwagi
Podobne leki
Accuzide
Hyzaar
Inhibace® Plus
Ramicor Comb
Lotensin HCT
Co-Diovan