Lek Ednyt

Lekarstwo EDNYT: Ednyt
Producent leku:
Richter Gedeon
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
maleinian enalaprilu (Enalapril maleate)
tabl. 5 mg 30 szt.,
--,-- zł
tabl. 20 mg 30 szt.,
--,-- zł
tabl. 10 mg 30 szt.,
--,-- zł
tabl. 10 mg 28 szt.,
--,-- zł
tabl. 2,5 mg 30 szt.,
--,-- zł
tabl. 2,5 mg 28 szt.,
--,-- zł
tabl. 20 mg 28 szt.,
--,-- zł
tabl. 5 mg 28 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Epril
Mapryl
Benalapril
Enazil
Enarenal
Enap
Enap H
Enap HL
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Nadciśnienie tętnicze. Niewydolność serca, leczenie wspomagające w skojarzeniu z lekami moczopędnymi i/albo glikozydami nasercowymi.
Działanie
Maleinian enalaprylu należy do ekipy inhibitorów konwertazy angiotensyny - enzymu katalizującego przekształcenie angiotensyny I w angiotensynę II. Enalapryl po wchłonięciu jest przekształcany w wątrobie do czynnego metabolitu - enalaprylatu, który oddziaływuje na układ renina-angiotensyna-aldosteron przez hamowanie aktywności ACE. Wskutek tego działania minimalizuje się stężenie angiotensyny II we krwi, co natomiast prowadzi do powiększenia aktywności reninowej osocza i pomniejszenia wydzielania aldosteronu. Obniżenie stężenia aldosteronu skutkuje wzmożone wydalanie sodu z moczem i zatrzymanie potasu w organizmie. Enalapryl może również blokować rozkład bradykininy - peptydu o mocnym działaniu zmniejszającym napięcie naczyń. Podawanie enalaprylu pacjentom z nadciśnieniem skutkuje pomniejszenie ciśnienia tętniczego krwi zarówno w pozycji leżącej, jak i w pozycji stojącej, bez istotnego powiększenia częstości akcji serca. Start działania przeciwnadciśnieniowego zazwyczaj obserwowano pośrodku 1 h; max. pomniejszenie ciśnienia uzyskiwano pośrodku 4-6 h po przyjęciu leku; działanie utrzymuje się poprzez przynajmniej 24 h. U pacjentów z niewydolnością serca enalapryl skutkuje pomniejszenie naczyniowego oporu obwodowego i ciśnienia tętniczego krwi, powiększenie pojemności minutowej i pomniejszenie częstości czynności serca. Po podaniu doustnym enalapryl jest błyskawicznie wchłaniany z przewodu pokarmowego w 60%. Max. stężenie we krwi występuje pośrodku 1 h. Po wchłonięciu enalapryl jest hydrolizowany do enalaprylatu, silnie działającego inhibitora konwertazy angiotensyny. Max. stężenie enalaprylatu we krwi występuje po 3-4 h od przyjęcia enalaprylu. Enalapryl i enalaprylat są wydalane z moczem - 40% stanowi enalaprylat, resztę - niezmieniony enalapryl. T0,5 enalaprylatu przy podawaniu wielokrotnym maleinianu enalaprylu wynosi ok. 11 h.
Działania niepożądane
Lek jest normalnie dobrze tolerowany. Po rozpoczęciu stosowania albo zwiększeniu dawki może wystąpić nasilona hipotonia. Opisywano pojedyncze przypadki następstw zaburzeń ortostatycznych, takich jak tachykardia, kołatanie serca, zaburzenia rytmu serca, dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego, zaburzenia krążenia mózgowego, zapaść. Mogą wystąpić albo nasilić się zaburzenia czynności nerek, które mogą nawet prowadzić do ostrej niewydolności nerek; zgłaszano pojedyncze przypadki białkomoczu. IKA mogą powodować kaszel, ustępujący zawsze po zakończeniu leczenia. W rzadkich sytuacjach opisywano zapalenie zatok, zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie oskrzeli, skurcz oskrzeli, chrypkę, astmę, duszność i zapalenie płuc. W pojedynczych sytuacjach opisywano obrzęk naczynioruchowy twarzy, kończyn, warg, języka, głośni i/albo krtani. Ze strony przewodu pokarmowego mogą wystąpić: brak apetytu, suchość błony śluzowej j. ustnej, nudności, wymioty, biegunka, zaparcie, bóle brzucha; opisywano pojedyncze przypadki żółtaczki cholestatycznej, zapalenia wątroby, zapalenia trzustki i niedrożności jelit, zapalenie j. ustnej. Mogą wystąpić reakcje skórne: wysypka, rumień wielopostaciowy, nadmierna potliwość, świąd, pokrzywka, zmiany łuszczycopodobne, martwica toksyczna rozpływna naskórka, zespół Stevens-Johnsona, pęcherzyca, nadwrażliwość na światło, wyłysienie. Może temu towarzyszyć gorączka, bóle mięśni, bóle stawów, zapalenie mięśni i stawów, zapalenie naczyń, eozynofilia i/albo powiększenie miana przeciwciał przeciwjądrowych, powiększenie OB. Sporadycznie opisywano ból i zawroty głowy, uczucie zmęczenia i osłabienia, omdlenia; rzadko depresję, parestezje, zaburzenia wzwodu, zaburzenia równowagi, dezorientację, szumy uszne, niewyraźne widzenie, zaburzenia snu. Obserwowano również impotencję, zaburzenia smaku, zapalenie języka. W badaniach laboratoryjnych stwierdzano: powiększenie stężenia mocznika, kreatyniny we krwi, powiększenie aktywności enzymów wątrobowych i/albo stężenia bilirubiny we krwi, hiperkaliemię. W pojedynczych sytuacjach opisywano pomniejszenie stężenia hemoglobiny, hematokrytu.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na enalapryl albo pozostałe składniki preparatu. Obrzęk naczynioruchowy (w wywiadzie) spowodowany poprzez wykorzystanie IKA, wrodzony albo samoistny obrzęk naczynioruchowy. Ciąża i moment karmienia piersią. Stan po przeszczepie nerki. Zwężenie tętnicy nerkowej (obustronne albo jedynej czynnej nerki) ważne hemodynamicznie.
Interakcje
Leki moczopędne oszczędzających potas (na przykład spironolakton, triamteren albo amylorid), preparaty potasu uzupełniające jego niedobór służące równocześnie z enalaprylem, mogą powodować znaczące powiększenie stężenia potasu we krwi - jeśli wskazane jest jednoczesne podawanie tych leków, należy zachować ostrożność i regularnie kontrolować stężenie potasu we krwi. Chlorek sodu minimalizuje działanie przeciwnadciśnieniowe enalaprylu. Leki przeciwnadciśnieniowe zwiększają obniżające ciśnienie krwi działanie enalaprylu, szczególnie leki moczopędne. Leki z gatunku NLPZ mogą osłabiać działanie przeciwnadciśnieniowe enalaprylu. Jednoczesne wykorzystywanie enalaprylu i soli litu minimalizuje klirens litu i powiększa ryzyko toksycznego działania litu - w trakcie jednoczesnego stosowania należy kontrolować stężenie litu we krwi. W trakcie jednoczesnego stosowania IKA z alkoholem, alkohol może nasilać ich działanie przeciwnadciśnieniowe. Enalapryl służący ze środkami znieczulenia ogólnego może powodować nadmierne, niepożądane obniżenie ciśnienia tętniczego. W trakcie jednoczesnego stosowania narkotycznych leków przeciwbólowych albo leków przeciwpsychotycznych może także wystąpić hipotonia ortostatyczna. Leki sympatykomimetyczne mogą zmniejszyć działanie hipotensyjne inhibitorów konwertazy angiotensyny. Inhibitory konwertazy angiotensyny mogą nasilać działanie hipoglikemizujące insuliny i doustnych leków przeciwcukrzycowych, szczególnie w pierwszych tygodniach leczenia skojarzonego (zaleca się monitorowanie glikemii u tych chorych). Leki zobojętniające sok żołądkowy mogą zmniejszać biodostępność IKA. Jednoczesne wykorzystywanie enalaprylu i cyklosporyny powiększa ryzyko wystąpienia hiperkaliemii. Allopurinol, cytostatyki, leki immunosupresyjne, kortykosteroidy działające ogólnie, prokainamid zwiększają ryzyko wystąpienia leukopenii.
Dawkowanie
Doustnie: zwykle w dawce 10-20 mg na dobę w pojedynczej dawce (rano) albo 2 dawkach (rano i wieczorem). Max. dawka dobowa wynosi 40 mg. U pacjentów ze złośliwym nadciśnieniem tętniczym albo ciężką niewydolnością serca rozpoczęcie leczenia albo zmianę dawki należy przeprowadzić w uwarunkowaniach szpitalnych.Nadciśnienie tętnicze. Pacjenci nie leczeni innym lekiem przeciwnadciśnieniowym: rekomendowana dawka początkowa wynosi 5 mg na dobę, rano. Dawkę tę można zwiększać w zależności od reakcji na leczenie. Zwykle dawka podtrzymująca wynosi 10-20 mg na dobę. Pacjenci leczeni lekami moczopędnymi: zaleca się odstawienie leków moczopędnych 2-3 dni przed podaniem enalaprylu; jeżeli nie to jest możliwe, rekomendowana dawka początkowa powinna być pomniejszona do 2,5 mg. Dawkowanie u pacjentów z nadciśnieniem i zaburzeniami czynności nerek: klirens kreatyniny 30-80 ml/min - dawka początkowa wynosi 2,5 mg na dobę, dawka podtrzymująca - 5-10 mg na dobę, max. dawka dobowa - 20 mg; klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min - dawka początkowa wynosi 2,5 mg na dobę, dawka podtrzymująca - 5 mg na dobę, max. dawka dobowa - 10 mg; pacjenci poddawani hemodializie - dawka wynosi zwykle 2,5 mg, podawana po wykonaniu zabiegu, w dniach, gdzie pacjent nie jest dializowany dawkę należy dobrać w pojedynkę zależnie od wartości ciśnienia tętniczego krwi.Niewydolność serca: rekomendowana dawka początkowa wynosi 2,5 mg na dobę, którą należy etapowo zwiększać w zależności od reakcji pacjenta na leczenie. Lek może być służący w dawkach 2,5-20 mg na dobę; zwykle dawka podtrzymująca wynosi 20 mg. Max. dawka dobowa wynosi 20 mg.Tabletki można przyjmować niezależnie od posiłków, popijając niewielką ilością płynu.
Ciąża i karmienie piersią
Bezpieczeństwo stosowania w ciąży wg FDA: I trymestr - kat. C, II i III trymestr - kat. D. Leku nie należy stosować w ciąży i okresie karmienia piersią. Wykorzystywanie leku w II i III trymestrze ciąży może powodować zaburzenia rozwoju płodu i noworodka, a nawet zgon płodu albo noworodka. W trakcie stosowania IKA występowały u płodu i noworodka następujące działania niepożądane: obniżenie ciśnienia, niewydolność nerek, hiperkaliemia, niedorozwój czaszki płodu i małowodzie, będące powodem przykurczów kończyn u płodu, zaburzeń rozwoju twarzoczaszki i hipoplazji płuc.
Uwagi
Zaleca się rozpocząć wykorzystywanie enalaprylu w szpitalu w razie: pacjentów przyjmujących różne leki moczopędne albo leki moczopędne w sporych dawkach (> 80 mg furosemidu na dobę), pacjentów z hipowolemią, hiponatremią, z przedtem występującą hipotonią, z niestabilną niewydolnością serca, z zaburzeniami czynności nerek, u pacjentów przyjmujących leki rozszerzające naczynia w sporych dawkach i u pacjentów w podeszłym wieku. Ostrożnie stosować u pacjentów z niedoborem elektrolitów albo zmniejszeniem objętości płynów w organizmie przez wzgląd na przyjmowaniem leków moczopędnych, ograniczeniem spożycia soli, dializą, biegunką albo wymiotami. Ostrożnie stosować u pacjentów z nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym i obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych albo zwężeniem tętnicy jedynej nerki, u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek (należy stosować mniejsze dawki leku albo wydłużyć odstęp pomiędzy nimi), u pacjentów ze zwężeniem zastawki aortalnej, zastawki dwudzielnej albo z kardiomiopatią przerostową, w kolagenozach, w trakcie jednoczesnej terapii lekami immunosupresyjnymi, kortykosteroidami i u osób w podeszłym wieku. Enalapryl można stosować u pacjentów z klinicznie ważnym białkomoczem (> 1 g/dobę) jedynie przy bardzo uważnej ocenie relacji korzyści do ryzyka i przy jednoczesnej regularnej kontroli czynności nerek. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u pacjentów z pierwotną chorobą i/albo niewydolnością wątroby - nie zaleca się stosowania w tej ekipie pacjentów. Podawanie enalaprylu pacjentom z hiperaldosteronizmem pierwotnym jest nieskuteczne na skutek zahamowania aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron - nie należy stosować preparatu u tych pacjentów. W czasie leczenia enalaprylem nie zaleca się podawania preparatów potasu albo leków moczopędnych oszczędzających potas (amylorid, triamteren) z racji na ryzyko hiperkaliemii. Nie stosować u pacjentów dializowanych z zastosowaniem błon poliakrylonitrylowych (na przykład AN 69). Nie podawać leku w okresie aferezy LDL z użyciem siarczanu dekstranu i w okresie leczenia odczulającego przeciw jadowi owadów. Nie zaleca się stosowania preparatu u dzieci z racji na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania.
Podobne leki
Epril
Mapryl
Benalapril
Enazil
Enarenal
Enap