Lek Endoxan

Lekarstwo ENDOXAN: Endoxan
Producent leku:
Baxter
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
cyklofosfamid (Cyclophosphamide)
draż. 50 mg 50 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Brak podobnych leków.
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Białaczki, w pierwszej kolejności przewlekłe limfatyczne i białaczki szpikowe. Chłoniaki złośliwe ziarnicze i nieziarnicze. Szpiczak plazmocytowy. Makroglobulinemia Waldenströma. Złośliwe guzy lite (rak jajnika, rak sutka, drobnokomórkowy rak oskrzela, neuroblastoma, nephroblastoma (Guz Wilmsa), siatkówczak, nasieniak, mięsak Ewinga), mięśniako-mięsak prążkowano komórkowy. Uzupełniające pooperacyjne leczenie guzów wrażliwych na chemioterapię. W ciężkich i opornych na inne leczenie chorobach o podłożu autoimunologicznym: przewlekłe reumatoidalne zapalenie stawów, artropatia łuszczycowa, liszaj rumieniowaty, sklerodermia, myasthenia gravis, autoimmunologiczna niedokrwistość hemolityczna, zespół nerczycowy. Przeszczepienia narządów.
Działanie
Lek z gatunku związków alkilujących należący do przeważnie służących cytostatyków. Wskutek alkilowania zasad purynowych (pozycja 7 guaniny) dochodzi do zaburzeń i błędów transkrypcji i translacji, przerwania łańcucha nukleotydowego nici DNA, stworzenia wiązań krzyżowych pomiędzy łąńcuchami nukleotydów a ostatecznie do przełamania nici DNA. Podawany jest w formie nieczynnej, uaktywniającej się do 4-hydroksycyklofosfamidu a następnie czynnych metabolitów dopiero pod wpływem enzymów wątrobowych (P450). T0,5 wynosi 2-9 h. Ok. 70% leku wydala się z moczem pośrodku 48 h, w tym ok. 30% w formie nie zmienionej, w niewielkim stopniu z kałem, poprzez płuca. Wydalające się z moczem metabolity cyklofosfamidu są toksyczne dla nabłonka pęcherza moczowego, moczowodów i cewki moczowej. Dlatego profilaktycznie stosuje się przy podawaniu leku forsowaną diurezę albo/i podaje Mesnę - lek zapobiegający drażniącemu nabłonki działaniu metabolitów cyklofosfamidu (uroprotektor). Spore dawki cytostatyku mogą powodować zespół nieadekwatnego wydzielania ADH (SIADH). Zapobiega temu podawanie furosemidu. W niewielkim stopniu przenika do płynu mózgowo rdzeniowego. Skrót nazwy leku: CTX (CP).
Działania niepożądane
Zależna od dawki supresja szpiku: leukopenia nadir 8-14 dzień, małopłytkowość, niedokrwistość. Krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego powstające wskutek toksycznego działania metabolitu cyklofosfamidu - akroleiny, szczególnie po podaniu dawek większych od 1 g/m2 i u chorych odwodnionych. Wyłysienie, nudności, wymioty, biegunka, azoospermia, brak menstruacji, zatrzymywanie wody w organizmie (SIADH). Zapalenie błon śluzowych przewodu pokarmowego. Kardiomiopatia zanikowa z niewydolnością krążenia przy dawce ponad 50 mg/kg m.c., włóknienie płuc. Rzadko zmiany skórne (przebarwienia) i zmiany dotyczące płytki paznokciowej, przyrost ciepłoty ciała. Postęp wtórnych nowotworów, w szczególności raka pęcherza moczowego, chłoniaków złośliwych nieziarniczych, białaczek.
Przeciwwskazania
Ciąża i moment karmienia piersią. Nadwrażliwość na lek. Leukopenia poniżej 3x109, małopłytkowość poniżej 100x109. Schyłkowa niewydolność nerek i albo wątroby (w niewydolności tych narządów dawka zawsze musi być dostosowana do klirensu kreatyniny i bilirubiny). Krwotoczne zmiany nabłonka dróg moczowych po chemio- albo radioterapii i w przebiegu infekcji.
Interakcje
Allopurinol nasila toksyczność cyklofosfamidu, prawdopodobnie przez pomniejszenie klirensu nerkowego jego metabolitów. Dotyczy to raczej działania myelodepresyjnego i nefrotoksycznego. Podobne działanie toksyczne występuje po wspólnym podaniu Ctx i cymetydyny. Barbiturany i chloramfenikol mogą przyspieszać jego metabolizm, co jednak nie wpływa na aktywność leku. Cyklofosfamid nasila działanie doustnych leków przeciwzakrzepowych i przeciwcukrzycowych i leków zwiotczających, szczególnie porażających płytkę nerwowo-mięśniową. Synergicznie wywiera wpływ z metotreksatem i steroidami.
Dawkowanie
Zależnie od schematu, przeważnie doustnie: 100 mg/m2, 2-3 mg/kg m.c. na dzień (leczenie ciągła), a następnie 50-100 mg/m2, 2-3 razy tygodniowo (leczenie podtrzymująca). Dawka wykorzystywana immunosupresji jest zawsze niższa.
Ciąża i karmienie piersią
Uwagi
Podobne leki