Lek Euthyrox N

Lekarstwo EUTHYROX N: Euthyrox® N
Producent leku:
Merck Sante
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
sól sodowa lewotyroksyny (Levothyroxine sodium)
tabl. 50 µg 100 szt.,
--,-- zł
tabl. 25 µg 100 szt.,
--,-- zł
tabl. 150 µg 50 szt.,
--,-- zł
tabl. 200 µg 50 szt.,
--,-- zł
tabl. 175 µg 50 szt.,
--,-- zł
tabl. 25 µg 50 szt.,
--,-- zł
tabl. 75 µg 100 szt.,
--,-- zł
tabl. 100 µg 100 szt.,
--,-- zł
tabl. 75 µg 50 szt.,
--,-- zł
tabl. 125 µg 50 szt.,
--,-- zł
tabl. 150 µg 100 szt.,
--,-- zł
tabl. 125 µg 100 szt.,
--,-- zł
tabl. 100 µg 50 szt.,
--,-- zł
tabl. 50 µg 50 szt.,
--,-- zł
Rzekoma niedoczynność przytarczyc
Przejdź do dolegliwości 'Rzekoma niedoczynność przytarczyc'.
Szukaj leków na tę chorobę 'Rzekoma niedoczynność przytarczyc'.
hormon,
Szukaj leków z wyrazem 'hormon'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'hormon'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'hormon'.
nadczynność,
Szukaj leków z wyrazem 'nadczynność'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'nadczynność'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'nadczynność'.
niedoczynność,
Szukaj leków z wyrazem 'niedoczynność'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'niedoczynność'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'niedoczynność'.
tarczycy
Szukaj leków z wyrazem 'tarczycy'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'tarczycy'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'tarczycy'.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Eferox
Letrox
Eltroxin
Jodthyrox
Novothyral
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Tabletki 25-200 µg: leczenie wola obojętnego, głownie u osób dorosłych, u których podawanie jodu nie jest wskazane; zapobieganie nawrotowi wola po resekcji wola obojętnego w zależności od stanu hormonalnego po zabiegu; leczenie zastępcze w niedoczynności tarczycy; leczenie supresyjne raka tarczycy. Tabletki 25-100 µg: leczenie skojarzona w tyreostatycznym leczeniu niedoczynności tarczycy po wyrównaniu jej czynności. Tabletki 100 µg/150 µg/200 µg: test tłumienia czynności tarczycy.
Działanie
Syntetyczna lewotyroksyna, działająca identycznie jak tyroksyna - naturalny, kluczowy hormon tarczycy. W tkankach obwodowych przekształca się częściowo w liotyroninę (T3) i tak jak hormon endogenny wywiera charakterystyczny wpływ na receptory T3. Lewotyroksyna podana doustnie na czczo jest wchłaniana maksymalnie w 80%, raczej w jelicie cienkim. Wchłanianie jest wyraźnie uzależnione od galenowej formy preparatu. Osiąga max. stężenie we krwi po 6 h od podania. Działanie biologiczne ujawnia się po 3-5 dniach po podaniu doustnym. Lewotyroksyna wiąże się z białkami osocza w 99%. Hormony tarczycy są metabolizowane raczej w wątrobie, nerkach, mózgu i mięśniach. Metabolity są wydalane z moczem i kałem. T0,5 leku wynosi średnio 7 dni; w nadczynności tarczycy jest krótszy (3-4 dni), a w niedoczynności dłuższy (9-10 dni).
Działania niepożądane
W okresie właściwego stosowania lewotyroksyny, pod kontrolą zarówno kliniczną jak i laboratoryjną, nie należy przewidywać wystąpienia działań niepożądanych. W razie nietolerancji albo przedawkowania lewotyroksyny, szczególnie w razie zbyt szybkiego zwiększania dawki najpierw leczenia, mogą wystąpić typowe symptomy nadczynności tarczyc, jak: tachykardia, zaburzenia rytmu serca, bóle dusznicowe, ból głowy, osłabienie i drżenie mięśni, niepokój, bezsenność, nadmierna potliwość, strata masy ciała, biegunka. W takim przypadku należy zmniejszyć dawkę dobową albo odstawić preparat na kilka dni. Po ustąpieniu objawów niepożądanych leczenie można wznowić z zachowaniem ostrożności. W razie nadwrażliwości mogą wystąpić reakcje alergiczne.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na sól sodową lewotyroksyny albo pozostałe składniki preparatu. Nie leczona niedoczynność nadnerczy, nie leczona niedoczynność przysadki albo nie leczona tyreotoksykoza. Nie wolno zaczynać leczenia preparatem w zawale mięśnia sercowego, w ostrym zapaleniu mięśnia sercowego i w ostrym zapaleniu wszystkich warstw serca.
Interakcje
Lewotyroksyna może osłabiać działanie leków przeciwcukrzycowych (należy często, szczególnie najpierw leczenia hormonami tarczycy, kontrolować stężenie glukozy we krwi i ewentualnie adekwatnie dobierać dawki leku przeciwcukrzycowego). Działanie leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny może ulec nasileniu, gdyż lewotyroksyna wypiera antykoagulanty z ich wiązań z białkami osocza (w razie jednoczesnej terapii należy często kontrolować krzepliwość krwi i ewentualnie zmniejszyć dawki leku przeciwzakrzepowego). Cholestyramina i kolestipol zmniejszają wchłanianie lewotyroksyny - należy je przyjmować po 4-5 h od przyjęcia lewotyroksyny. Istnieją doniesienia, iż leki zawierające glin (leki zobojętniające, sukralfat), leki zawierające żelazo albo węglan wapnia mogą osłabiać działanie lewotyroksyny - preparaty lewotyroksyny należy podawać przynajmniej 2 h przed podaniem tych leków. Salicylany, dikumarol, spore dawki furosemidu (250 mg) i klofibrat mogą wypierać lewotyroksynę z jej wiązań z białkami osocza i nasilać jej działanie, co prowadzi do powiększenia frakcji fT4. Propyltiouracyl, glikokortykosteroidy, b-adrenolityki i środki kontrastowe zawierające jod hamują obwodową konwersję T4 do T3. Sertralina, chlorochina/proguanid zmniejszają skuteczność lewotyroksyny i zwiększają stężenie TSH w surowicy. Barbiturany i inne substancje indukujące enzymy wątrobowe mogą zwiększać klirens wątrobowy lewotyroksyny.
Dawkowanie
Dawkowanie określa się w pojedynkę, zależnie od wskazań. Dawkę dobową określa się opierając się na badań laboratoryjnych (stężenia TSH i fT4 w surowicy) i klinicznych. Z wyjątkiem noworodków, u których szybkie rozpoczęcie leczenia uzupełniającego jest bardzo istotne, leczenie hormonami tarczycy należy rozpocząć od małej dawki i zwiększać etapowo co 2-4 tyg. do osiągnięcia dawki optymalnej. U pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z chorobą wieńcową i u pacjentów z ciężką albo długotrwałą niedoczynnością tarczycy, należy stosować małą dawkę początkową (na przykład 12,5 µg na dobę), a następnie zwiększać ją etapowo i w w miarę długich odstępach czasu, zależnie od wyników badań stężenia hormonu tarczycy. U tych pacjentów może okazać się niezbędne wykorzystanie dawki mniejszej od pełnej dawki uzupełniającej. Z praktyki wynika, iż pacjentom o małej masie ciała i sporym wolu guzowatym wystarczają mniejsze dawki leku.Wole obojętne u dorosłych: 75-200 µg/dobę. Zapobieganie nawrotowi wola (po resekcji wola): 75-200 µg/dobę. Niedoczynność tarczycy u dorosłych: dawka początkowa (zwiększana w odstępach 2-4- tygodniowych o 25-50 µg) - 25-50 µg/dobę; dawka podtrzymująca - 100-200 µg/dobę. Niedoczynność tarczycy u dzieci: dawka początkowa 12,5-50 µg/dobę; dawka podtrzymująca - 100-150 µg/m2 p.c./dobę. Leczenie skojarzona w tyreostatycznym leczeniu niedoczynności tarczycy: 50-100 µg/dobę. Rak tarczycy (po zabiegu radykalnym): 150-300 µg/dobę. Test tłumienia czynności tarczycy: 2. tydzień i tydzień przed testem - 200 µg/dobę (1 tabl. Euthyrox N 200 albo 2 tabl. Euthyrox N 100) albo alternatywnie 4. i 3. tydzień przed testem - 75 µg/dobę (1/2 tabl. Euthyrox N 150) i 2. tydzień i tydzień przed testem - 150 µg/dobę (1 tabl. Euthyrox N 150).Dawkę dobową należy przyjmować jednokrotnie rano, na czczo, przynajmniej 1/2 h przed śniadaniem, z niewielką ilością płynu. Niemowlętom należy podawać dawkę dobową jednokrotnie, przynajmniej 1/2 h przed pierwszym posiłkiem; tabletkę należy rozpuścić w małej ilości wody i powstałą zawiesinę (opracowaną zawsze bezpośrednio przed podaniem) podaje się z niewielką, dodatkową ilością płynu.w razie niedoczynności tarczycy i po resekcji wola albo tarczycy, leczenie prowadzi się z reguły poprzez całe życie. Leczenie wola obojętnego i zapobieganie nawrotom wola - od kilku miesięcy do okresu całego życia. Jednoczesne leczenie nadczynności tarczycy po uzyskaniu stanu eutyreozy jest wskazana w momencie podawania leku przeciwtarczycowego. W obojętnym wolu miąższowym leczenie jest niezbędne od 6 miesięcy do 2 lat; po uzyskaniu pomniejszenia wola zaleca się profilaktykę małymi dawkami jodu (100-200 µg/dobę), by zapobiec nawrotom wola; jeżeli w tym czasie leczenie farmakologiczne okazało się nieskuteczne należy rozważyć leczenie chirurgiczne albo wykorzystanie jodu radioaktywnego.
Ciąża i karmienie piersią
W momencie ciąży i karmienia piersią leczenie hormonami tarczycy powinno być szczególnie konsekwentne. W tym okresie może być niezbędne powiększenie dawkowania. Nie ma dotychczas jakichkolwiek informacji wskazujących na toksyczne działanie lewotyroksyny na płód. Wykorzystywanie lewotyroksyny jako leku uzupełniającego w leczeniu nadczynności tarczycy lekami przeciwtarczycowymi jest w momencie ciąży przeciwwskazane - w razie leczenia nadczynności tarczycy w momencie ciąży powinna być służąca monoterapia małymi dawkami leków przeciwtarczycowych. Liczba hormonu tarczycy przenikająca do mleka matki, nawet w razie stosowania sporych dawek lewotyroksyny, nie jest wystarczająca do wywołania nadczynności tarczycy albo hamowania wydzielania TSH u niemowlęcia.
Uwagi
Przed zastosowaniem hormonów tarczycy należy wykluczyć albo leczyć następujące schorzenia: niewydolność wieńcową, dławicę piersiową, stwardnienie tętnic, nadciśnienie tętnicze, niewydolność przysadki albo nadnerczy, gruczolak autonomiczny. W razie niewydolności wieńcowej, niewydolności serca, zaburzeń rytmu serca (częstoskurcz) należy bez względu unikać nawet niewielkich, wywołanych lekami, stanów nadczynności tarczycy (w takich sytuacjach należy częściej oznaczać stężenie hormonów tarczycy). W razie wtórnej niewydolności tarczycy należy wyjaśnić, czy nie występuje równocześnie niewydolność nadnerczy - w przypadku potwierdzenia, należy wykorzystywanie lewotyroksyny poprzedzić leczeniem glikokortykosteroidami. W razie podejrzenia gruczolaka autonomicznego należy wykonać test TRH albo test tłumienia tarczycy (z wykonaniem scyntygramu). Lewotyroksyny nie należy podawać w nadczynności tarczycy z wyjątkiem jednoczesnego stosowania z lekami przeciwtarczycowymi. Preparat nie powinien być służący u pacjentów z takimi rzadkimi chorobami dziedzicznymi, jak nietolerancja galaktozy, niedobór Lapp laktazy albo zaburzenia wchłaniania glukozy-galaktozy.
Podobne leki
Eferox
Letrox
Eltroxin
Jodthyrox
Novothyral