Lek Hepsera

Lekarstwo HEPSERA: Hepsera
Producent leku:
Rottapharm
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
dipiwoksyl adefowiru (Adefovir dipivoxil)
tabl. 10 mg 30 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Brak podobnych leków.
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Leczenie przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B u osób dorosłych z: wyrównaną czynnością wątroby ze stwierdzoną czynną replikacją wirusa, trwale powiększoną aktywnością AlAT we krwi i histologicznie potwierdzonym czynnym stanem zapalnym i zwłóknieniem wątroby; niewyrównaną czynnością wątroby.
Działanie
Dipiwoksyl adefowiru jest prekursorem leku adefowiru, acyklicznego nukleotydowo-fosfonianowego analogu monofosforanu adenozyny, który jest czynnie transportowany do komórek, gdzie jest przekształcany poprzez enzymy gospodarza do difosforanu adefowiru. Difosforan adefowiru hamuje polimerazy wirusa przez konkurowanie z naturalnym substratem (trifosforanem deoksyadenozyny) o bezpośrednie wiązanie, a po wbudowaniu się do DNA wirusa skutkuje zakończenie łańcucha DNA. Wewnątrzkomórkowy moment półtrwania difosforanu adefowiru w aktywowanych i znajdujących się w stanie spoczynku limfocytach wynosi 12-36 h. Adefowir w uwarunkowaniach in vitro działa na wirusy DNA hepatotropowe, w tym na wszystkie znane postaci HBV odporne na lamiwudynę, z mutacjami mającymi związek z famcyklowirem, a również z mutacjami powodującymi brak rozpoznawalności poprzez immunoglobulinę zapalenia wątroby typu B. Biodostępność adefowiru po podaniu doustnym wynosi 59%. Max. stężenie we krwi jest osiągane po upływie średnio 1,75 h (0,58-4 h). Lek przenika do większości tkanek, największe stężenia uzyskując w nerce, wątrobie i tkankach jelit. W uwarunkowaniach in vitro stopień wiązania się adefowiru z białkami osocza albo surowicy wynosił mniej niż 4%. Adefowir jest wydalany poprzez nerki przez połączenie mechanizmów przesączania kłębuszkowego i aktywnego transportu kanalikowego. Końcowy moment półtrwania wynosi średnio 7,22 H (4,72-10,7 h).
Działania niepożądane
W badaniach klinicznych z udziałem pacjentów z wyrównaną czynnością wątroby obserwowano następujące działania niepożądane: bardzo częste (>1/10) - astenia; częste (>1/100, <1/10) - nudności, wzdęcia, biegunka, dyspepsja, bóle brzucha, ból głowy. Niezbyt regularnie (<1/100) obserwowano lekkie do umiarkowanego powiększenie stężenia kreatyniny we krwi. W badaniach klinicznych z udziałem pacjentów przed przeszczepem i po przeszczepie z HBV opornym na lamiwudynę obserwowano: bardzo regularnie (>1/10) - powiększenie stężenia kreatyniny we krwi; regularnie (>1/100, <1/10) - nudności, wzdęcia, biegunkę, dyspepsję, osłabienie, bóle brzucha, ból głowy, zaburzenia czynności nerek, niewydolność nerek.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na adefowir albo pozostałe składniki preparatu.
Interakcje
Sposobność interakcji tenofowiru z innymi produktami leczniczymi przy udziale CYP450 jest mała. Równoczesne wykorzystywanie z lamiwudyną nie zmieniło profilu farmakokinetycznego żadnego z tych produktów leczniczych. Adefowir jest wydalany poprzez nerki, wskutek połączenia mechanizmów przesączania kłębuszkowego i aktywnego wydzielania kanalikowego przy udziale nośnika anionowego (hOAT1). Adefowir nie wymienia farmakokinetyki trimetoprimu z sulfametoksazolem, paracetamolu, ibuprofenu ani fumaranu dizoproksylu tenofowiru - produktów leczniczych, które również wydalane są w procesie wydzielania kanalikowego albo mogą go zaburzać. Prócz badań tych produktów, nie przeprowadzono oceny wpływu równoczesnego podawania dipiwoksylu adefowiru z produktami leczniczymi, o których wiadomo, iż mogą niekorzystnie wpływać na czynność nerek. Równoczesne przyjmowanie dipowoksylu adefowiru z innymi produktami leczniczymi wydalanymi wskutek wydzielania kanalikowego albo zmieniającymi czynność kanalików może zwiększać stężenia adefowiru albo jednocześnie przyjmowanego produktu leczniczego. W trakcie podawania dipowoksylu adefowiru w dawkach 6-12-krotnie większych niż dawka rekomendowana w leczeniu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B, nie występowały interakcje z zydowudyną, nelfinawirem, newirapiną, indynawirem, efawirenzem, delawirdyną ani lamiwudyną. Równoczesne podanie 60 mg dipowoksylu adefowiru z sakwinawirem w formie kapsułek miękkich powodowało powiększenie AUC adefowiru, a równoczesne podanie z didanozyną w formie buforowanych tabletek powodowało powiększenie AUC didanozyny (nie uważane jest, by te powiększenia ekspozycji ogólnoustrojowej miały znaczenie kliniczne). Brak danych dotyczących stosowania dipowoksylu adefowiru z innymi produktami leczniczymi (w tym z interferonem).
Dawkowanie
Leczenie powinna zostać rozpoczęta poprzez lekarza posiadającego doświadczenie w leczeniu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B.Dorośli: rekomendowana dawka wynosi 10 mg raz na dobę niezależnie od posiłku. Nie jest znany najlepszy czas leczenia. U pacjentów z dodatnim rezultatem oznaczenia HBeAg leczenie należy prowadzić co najmniej do czasu uzyskania serokonwersji HBeAg (zanik HBeAg i DNA HBV i występowanie wykrywalnych mian HBeAb w 2 następnych próbkach surowicy pobranych w odstępie przynajmniej 3 miesięcy) albo do czasu serokonwersji HBsAg, lub stwierdzenia zaniku skuteczności. U pacjentów z ujemnym rezultatem oznaczenia HBeAg (zakażonych mutantami typu pre-core) leczenie należy prowadzić co najmniej do czasu serokonwersji HBsAg lub do chwili, gdy dowody wskazują utratę skuteczności leczenia. Nie zaleca się przerwania leczenia u pacjentów z niewyrównaną czynnością albo marskością wątroby.U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny <50 ml/min) należy dostosować przerwy między kolejnymi dawkami: klirens kreatyniny 20-49 ml/min - rekomendowana przerwa między dawkami - 48 h; 10-19 ml/min - co 72 h; pacjenci poddawani hemodializie - co 7 dni po ukończeniu zabiegu hemodializy (po 12-godzinnej dializie skumulowanej albo 3 zabiegach dializy tygodniowo, z których każdy trwa 4 h). Brak zaleceń dotyczących dawkowania u pacjentów z klirensem kreatyniny <10 ml/min nie poddawanych hemodializie.Proponowane modyfikacje przerw między poszczególnymi dawkami oparte są na ograniczonych danych u pacjentów w końcowym stadium niewydolności nerek i mogą nie być optymalne. Bezpieczeństwo i skuteczność dostosowania przerw między poszczególnymi dawkami nie były oceniane klinicznie. U pacjentów z niewydolnością wątroby nie ma konieczności dostosowania dawkowania.
Ciąża i karmienie piersią
Brak wystarczających danych klinicznych dotyczących stosowania dipiwoksylu adefowiru u kobiet w ciąży. Preparat należy stosować w ciąży jedynie w razie, gdy przewidywane korzyści ze stosowania przeważają nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Zaleca się, by kobiety w wieku rozrodczym leczone preparatem stosowały efektywną antykoncepcję. Zaleca się, by matki leczone dipiwoksylem adefowiru nie karmiły niemowląt piersią.
Uwagi
Ostrożnie stosować u pacjentów z umiarkowaną albo ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny <50 ml/min) - należy dostosować przerwy między poszczególnymi dawkami. Nie przeprowadzono oceny jednoczesnego podawania dipiwoksylu adefowiru z produktami leczniczymi wydalanymi poprzez nerki albo produktami leczniczymi o działaniu nefrotoksycznym (na przykład aminoglikozydy, amfoterycyna B, foskarnet, gancyklowir, pentamidyna, wankomycyna) albo produktami leczniczymi wydalanymi z udziałem tego samego nośnika nerkowego - ludzkiego nośnika anionów organicznych 1 (hOAT1) - na przykład fumaran dizoproksylu tenofowiru, cydofowir. Nie przeprowadzono badań z udziałem pacjentów z klirensem kreatyniny <10 ml/min. Nie przeprowadzono badań z udziałem pacjentów z ESRD poddawanych innym rodzajom dializy (dializa otrzewnowa w uwarunkowaniach ambulatoryjnych). Należy zaprzestać leczenia analogami nukleozydów, jeżeli wystąpi gwałtownie wzrastająca aktywność aminotransferaz, postępujące zwiększenie wątroby albo kwasica metaboliczna albo mleczanowa o nieznanej etiologii. Należy zachować ostrożność w trakcie podawania analogów nukleozydów pacjentom (szczególnie otyłym kobietom) z powiększeniem wątroby, zapaleniem wątroby albo innymi znanymi czynnikami ryzyka wystąpienia schorzeń wątroby i stłuszczenia wątroby. Brak danych na temat skuteczności dipiwoksylu adefowiru u pacjentów zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu C albo D. Dostępne są ograniczone dane na temat bezpieczeństwa i skuteczności preparatu u pacjentów z przewlekłym zapaleniem wątroby typu B jednocześnie zakażonych HIV. Doświadczenia kliniczne z udziałem pacjentów > 65 r.ż. są bardzo ograniczone - należy zachować ostrożność w tej ekipie pacjentów. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności preparatu u pacjentów poniżej 18 lat - preparatu nie należy podawać dzieciom i młodzieży.
Podobne leki