Lek Imuran

Lekarstwo IMURAN: Imuran
Producent leku:
GlaxoSmithKline Export
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
azatiopryna (Azathioprine)
tabl. powl. 50 mg 100 szt.,
--,-- zł
tabl. powl. 25 mg 100 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Azathioprine
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Monoterapia, albo częściej, w skojarzeniu z innymi lekami (zazwyczaj kortykosteroidami) i zabiegami w terapii immunosupresyjnej po przeszczepach. W monoterapii, albo w częściej, w skojarzeniu z korytkosteroidami albo innymi lekami i zabiegami w następujących schorzeniach: ciężkie reumatoidalne zapalenie stawów, układowy toczeń rumieniowaty, zapalenie skórno-mięśniowe, zapalenie wielomięśniowe, autoimmunologiczne przewlekłe aktywne zapalenie wątroby, pęcherzyca zwyczajna, guzkowe zapalenie tętnic, autoimmunologiczna niedokrwistość hemolityczna, przewlekła samoistna plamica małopłytkowa oporna na leczenie.
Działanie
Pochodna imidazolowa 6-merkaptopuryny o działaniu immunosupresyjnym. Sposób działania azatiopryny nie został jeszcze precyzyjnie tłumaczony. Jako przypuszczalne systemy działania leku brane są pod uwagę: uwolnienie 6-merkaptopuryny, która działa jako antymetabolit puryn; ewentualne blokowanie grup -SH przez alkilację; hamowanie biosyntezy kwasów nukleinowych na wielu etapach, prowadzące do zablokowania proliferacji komórek uczestniczących jako odpowiedź immunologicznej; uszkodzenie DNA wskutek wbudowania w jego cząsteczkę tioanalogów puryn. Azatiopryna błyskawicznie ulega rozkładowi do 6-merkaptopuryny i pochodnej metylonitroimidazolowej. 6-Merkaptopuryna łatwo przenika poprzez błony komórkowe do wnętrza komórek, gdzie ulega przemianie do tioanalogów zasad purynowych, w tym do kwasu tioinozynowego, który jest kluczowym czynnym nukleotydem. 6-Merkaptopuryna wydalana jest raczej w formie kwasu tiomoczowego. Nie określono precyzyjnie działania pochodnej metylonitroimidazolowej.
Działania niepożądane
Reakcje nadwrażliwości (złe samopoczucie, zawroty głowy, nudności, wymioty, biegunka, gorączka, dreszcze, wykwity skórne, wysypka, zapalenie naczyń, bóle mięśni i stawów, zaburzenia czynności nerek, obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, zaburzenia czynności wątroby, zastój żółci). Mielotoksyczność: leukopenia, niedokrwistość, małopłytkowość, rzadko agranulocytoza, pancytopenia, niedokrwistość aplastyczna. Mielotoksyczność występuje w szczególności u pacjentów predysponowanych do toksycznego uszkodzenia szpiku, między innymi u osób z niedoborem enzymu metylotransferazy tiopuryny (TPMT), z niewydolnością nerek i/albo wątroby, u pacjentów którym nie zmniejszono dawek azatiopryny kiedy dodatkowo otrzymywali allopurinol. Ponadto obserwowano: odwracalne, zależne od dawki powiększenie średniej objętości krwinek i zawartości hemoglobiny w krwinkach czerwonych, zmiany megaloblastyczne w szpiku kostnym; rzadko ciężką niedokrwistość megaloblastyczną i hipoplazję układu erytrocytarnego. Większa podatność, w szczególności w skojarzeniu z kortykosteroidami, na zakażenia wirusowe, grzybicze i bakteryjne. Zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego: niekiedy nudności po pierwszym podaniu preparatu; u pacjentów po przeszczepie narządów przypadki ciężkich powikłań, w tym zapalenia okrężnicy, zapalenia uchyłków i perforacji jelit; u pacjentów leczonych na skutek wrzodziejącego zapalenia jelit odnotowano przypadki ciężkiej biegunki; odnotowano zapalenie trzustki (w szczególności u chorych po przeszczepach nerek i chorych z wrzodziejącym zapaleniem jelit), zastój żółci i zaburzenie czynności wątroby; rzadko przypadki uszkodzenia wątroby, stanowiące zagrożenie dla życia (poszerzenie zatok naczyniowych, plamica wątrobowa, zarastanie naczyń wątrobowych, regeneracyjny przerost guzkowy). Bardzo rzadko odwracalne polekowe śródmiąższowe zapalenie płuc. Łysienie.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na azatioprynę, merkaptopurynę albo pozostałe składniki preparatu. Ciąża i moment karmienia piersią.
Interakcje
Allopurinol, oksypurinol i tiopurinol przez hamowanie działania oksydazy ksantynowej, utleniającej kwas 6-tioinozynowy do nieczynnego metabolitu, przedłużają i nasilają działanie leku - niezbędna jest zredukowanie dawki do 1/4 wyjściowej. Azatiopryna może nasilać blok przewodnictwa nerwowo-mięśniowego spowodowany poprzez środki depolaryzujące, na przykład sukcynylocholinę, i może osłabić blok spowodowany poprzez środki niedepolaryzujące, na przykład tubokurarynę (nasilenie tych interakcji jest bardzo zróżnicowane). Azatiopryna hamuje działanie przeciwzakrzepowe warfaryny. Równoczesne wykorzystywanie z cytostatykami albo innymi lekami o działaniu mielosupresyjnym (na przykład penicylamina) może nasilać mielotoksyczne działanie azatiopryny. Istnieją sprzeczne doniesienia kliniczne, dotyczące poważnych zaburzeń hematologicznych wskutek interakcji azatiopryny z kotrimoksazolem. Istnieją pojedyncze doniesienia sugerujące, iż wskutek jednoczesnego podawania azatiopryny i kaptoprilu mogą wystąpić zaburzenia hematologiczne. Istnieją sugestie, iż cimetydyna i indometacyna mogą powodować zaburzenia hematologiczne, które mogłyby być nasilone poprzez jednoczesne podawanie azatiopryny. Pochodne aminosalicylanów, na przykład olsalazyna, mesalazyna albo sulfasalazyna hamują aktywność enzymu metylotransferazy tiopuryny (TPMT) i należy stosować je ostrożnie u pacjentów leczonych równocześnie azatiopryną. Wykazano zaburzenia metabolizmu azatiopryny poprzez tkankę wątrobową in vitro w obecności furosemidu (nie jest znane kliniczne znaczenie tej interakcji). Teoretycznie, immunosupresyjne działanie azatiopryny może spowodować nietypową, szkodliwą dla zdrowia pacjenta reakcję organizmu na szczepionkę zawierającą żywe drobnoustroje - wykorzystywanie takich szczepionek u pacjentów leczonych azatiopryną jest przeciwwskazane. W razie szczepionek zawierających zabite drobnoustroje, możliwe jest osłabienie odpowiedzi organizmu na szczepionkę.
Dawkowanie
Lek w formie tabletek należy stosować, gdy tylko pacjent jest w stanie przyjmować leki doustnie. Dawkę leku dostosowuje się w zależności od klinicznego stanu pacjenta i tolerancji hematologicznej. W przeszczepach narządów u dorosłych i dzieci lek podaje się w pierwszym dniu w dawce do 5 mg/kg m.c. na dobę, a dawka podtrzymująca wynosi 1-4 mg/kg m.c. na dobę. W innych wskazaniach u dorosłych i dzieci dawka początkowa zazwyczaj wynosi 1-3 mg/kg m.c. na dobę. Po wystąpieniu wyraźnego efektu terapeutycznego, należy rozważyć pomniejszenie dawki podtrzymującej do możliwie najmniejszej, utrzymującej dany sukces kliniczny. Jeżeli po 3 miesiącach leczenia stan pacjenta nie ulega poprawie, należy rozważyć odstawienie leku. Dobowe dawki podtrzymujące mogą wynosić od mniej niż 1 mg/kg m.c. do 3 mg/kg m.c. U pacjentów z niewydolnością wątroby albo nerek i u chorych w podeszłym wieku należy stosować dawki bliskie dolnego zakresu zalecanego dawkowania.
Ciąża i karmienie piersią
Bezpieczeństwo stosowania w ciąży - kat. D. Wykorzystywanie leku w ciąży jest dopuszczalne jedynie w wypadku, gdy jego wykorzystywanie u matki jest bez względu niezbędne, a wykorzystywanie bezpieczniejszego leku alternatywnego jest niemożliwe albo przeciwwskazane. Nie należy stosować w momencie karmienia piersią.
Uwagi
U osób z występującym wrodzonym niedoborem enzymu metylotransferazy tiopuryny (TPMT) może dochodzić do zwiększonej wrażliwości w formie efektu mielosupresyjnego po podaniu preparatu i doprowadzić do depresji szpiku kostnego po pierwszych dawkach leku. Należy zachować ostrożność u pacjentów z niewydolnością nerek albo wątroby. Preparat nie wykazuje skuteczności u pacjentów z niedoborem fosforybozylotransferazy hipoksantynowo-guaninowej (zespół Lesch-Nyhana) - nie zaleca się stosowania preparatu u tych pacjentów.
Podobne leki
Azathioprine