Lekarstwo INSULINUM SOLUTIO NEUTRALIS WO-S ALTO DEPURATUM:
Insulinum solutio neutralis WO-S alto depuratum
Producent leku:
Polfa-Tarchomin
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
zastrzyk z insuliną neutralną (Insulin injection, neutral)
roztwór do wstrz. 80 j.m./ml 1 fiolka 10 ml,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Gensulin M20 (20/80)
Gensulin M10 (10/90)
Gensulin M50 (50/50)
Gensulin M30 (30/70)
Gensulin M40 (40/60)
Gensulin R
Actrapid NovoLet
Mixtard InnoLet
Mixtard NovoLet
Mixtard Penfill
Actrapid
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Leczenie cukrzycy insulino-zależnej.
Działanie
Niskocząsteczkowy hormon białkowy o działaniu hipoglikemizującym i anabolicznym; aktywuje transport glukozy do tkanek insulinozależnych (mięśnie, tkanka tłuszczowa, wątroba, tkanka nerwowa), aktywuje przemiany wewnątrzkomórkowe glukozy, umożliwia spichrzanie glikogenu w wątrobie i mięśniach, hamuje glukoneogenezę i glikogenolizę. Insulina wywiera także wpływ na metabolizm lipidów i białek aktywując lipogenezę w tkance tłuszczowej, transport aminokwasów do komórek i syntezę białek na kroku translacji i transkrypcji. Hamuje z kolei lipolizę w tkance tłuszczowej i ketogenezę w hepatocytach i zużywanie aminokwasów do syntezy glukozy w procesie glukoneogenezy. Insulina rozkładana jest raczej w wątrobie i w niewielkich ilościach wydalana z moczem. Dynamika działania insuliny może różnić się istotnie u poszczególnych chorych a również u tych samych osób w różnych okresach leczenia. Oprócz tego istnieje szereg czynników mogących modyfikować działanie hormonu na przykład zmiana miejsca wstrzyknięcia. Przyrost zapotrzebowania na insulinę mogą wywołać błędy dietetyczne, ostre i przewlekłe infekcje, stresy, dołączająca się nadczynność nadnerczy, tarczycy, przysadki albo lecznicze wykorzystywanie hormonów o działaniu antagonistycznym do insuliny. Pomniejszone zapotrzebowanie na insulinę jest wywołane pomniejszoną podażą pokarmów albo gorszym ich przyswajaniem, w szczególności węglowodanów, powiększoną aktywnością fizyczną, niedoczynnością gruczołów wewnętrznego wydzielania wytwarzających hormony antagonistyczne. Insulinum solutio neutralis "WO-S" uzyskiwana jest z trzustek wieprzowych i następnie krystalizowana i rozpuszczona w roztworze o neutralnym pH. Insulina ta wykazuje start działania po 20-30 min. od wstrzyknięcia, max. sukces hipoglikemizujący występuje w 2-5 h, a ogólny czas działania wynosi 8 h.
Działania niepożądane
Niewielkiego stopnia niedocukrzenie (hipoglikemia) dość regularnie występuje u chorych na cukrzycę i ustępuje po spożyciu łatwo przyswajalnych węglowodanów. Ciężka hipoglikemia a więc neuroglikopenia jest powikłaniem niebezpiecznym i wymaga natychmiastowego postępowania. Najczęstszymi powodami niedocukrzenia są: względny nadmiar insuliny wywołany opuszczeniem posiłku albo nadmiernym wysiłkiem fizycznym i przypadkowe albo celowe przedawkowanie insuliny. Najskuteczniejsze jest podanie 20% glukozy dożylnie, w uwarunkowaniach pozaszpitalnych powinien być natychmiast wstrzyknięty glukagon (domięśniowo albo podskórnie). Jeśli po 20 minutach chory nie odzyskuje przytomności i nie ma jeszcze możliwości dożylnego podania glukozy wstrzyknięcie glukagonu należy powtórzyć. Błędem jest wstrzykiwanie glukagonu jeśli możliwe jest natychmiastowe dożylne podanie 20% glukozy. Lipodystrofia przerostowa i zwłóknienie w tkance podskórnej są następstwem błędów technicznych przy wstrzykiwaniu (zbyt częste, wielokrotne iniekcje w takich samych miejscach). Obserwuje się osobniczą skłonność do lipodystrofii przerostowej. Uogólnione reakcje alergiczne pod postacią wstrząsu albo angiooedema zdarzają się wyjątkowo rzadko i wymagają natychmiastowego intensywnego postępowania i hospitalizacji. Niekiedy występuje uogólniona pokrzywka wywołana uczuleniem na samą insulinę albo składniki zawiesiny. Po ustaleniu czynnika alergizującego należy zmienić rodzaj insuliny albo podjąć próbę odczulania. Jeśli pokrzywka utrzymuje się nadal niezbędne jest przewlekłe leczenie przeciwuczuleniowe. Odczyn w miejscu iniekcji pod postacią rumienia i nacieku zazwyczaj z towarzyszącym świądem albo niewielką bolesnością może być wywołany błędami technicznymi (wstrzyknięcia zbyt powierzchowne, nieogrzana insulina). Odczyny te ustępują bez leczenia.
Przeciwwskazania
Hipoglikemia, wyspiak trzustki. Należy zachować szczególną ostrożność w dawkowaniu insuliny w pierwszych miesiącach dolegliwości z racji na sposobność wystąpienia spadku zapotrzebowania (remisje) i przy współistnieniu niedoczynności przysadki, nadnerczy, tarczycy z racji na większe zagrożenie niedocukrzeniem.
Interakcje
Zapotrzebowanie na insulinę powiększa się przy jednoczesnym stosowaniu hormonów tarczycy (na przykład tyroksyny), glikokortykosteroidów (preparaty działające ogólnie), sympatykomimetyków, leków tiazydowych i doustnych środków antykoncepcyjnych. Minimalizuje się przy stosowaniu inhibitorów MAO, salicylanów, leków b-adrenolitycznych. Alkohol może nasilać i przedłużać działanie insuliny.
Dawkowanie
Określenie wskazań do leczenia insuliną, wybór rodzaju insuliny i dawkowanie powinien ustalić doktor diabetolog. Warunkiem właściwego i bezpiecznego leczenia insuliną jest nauka chorego na cukrzycę. Chory powinien prowadzić samokontrolę w oparciu o wyniki oznaczania glikemii i glikozurii i ketonurii. Poza rutynową codzienną kontrolą jakości leczenia, badania krwi i moczu powinny być zawsze realizowane w razie złego samopoczucia na przykład przy podejrzeniu hipoglikemii. Wykonuje je sam chory albo opiekun dziecka. Uśrednionym parametrem jakości leczenia w momencie kilku tygodni jest stężenie hemoglobiny glikozylowanej HbA1c albo HbA1, które powinno być kontrolowane 4-5 razy do roku u każdego chorego. Ta krótko działająca postać insuliny może być podawana podskórnie, domięśniowo albo dożylnie w formie iniekcji albo infuzji. Zasady stosowania insulin krótko działających: 1. W startowym okresie dolegliwości, w celu określenia zapotrzebowania na insulinę służąca jest przynajmniej w 4 dawkach na dobę. 2. W leczeniu kwasicy ketonowej (śpiączki kwasiczej) służąca jest dożylnie, przy zastosowaniu pompy albo strzykawką w dawce początkowej 0,1 j./kg m.c./h. Jeśli obniżenie glikemii jest niewystarczające (mniej niż 80 mg%/h) dawkę na kg powiększa się. Powodem niedostatecznej skuteczności insuliny może być wadliwe leczenie kwasicy ketonowej na przykład niedostateczne nawadnianie albo inne impulsy zwiększające insulinooporność na przykład współistniejąca ciężka infekcja. Jeśli glikemia początkowa wynosi 300 mg% albo mniej od początku leczenia dołącza się dożylny wlew z glukozy. Nie stosuje się insuliny w pierwszej godzinie leczenia kwasicy jeśli wyjściowa kaliemia jest niska. Przejście z podawania insuliny dożylnie na podskórne następuje dopiero po uzyskaniu znacznej poprawy, nawet po upływie doby leczenia. Jeśli w dyspozycji szpitala jest indywidualna pompa insulinowa (portable) leczenie dożylne należy kontynuować aż do pełnego ustąpienia zaburzeń i określenia zapotrzebowania dobowego na insulinę (chory chodzi). 3. Insulina krótko działająca jest stosowana w intensywnym leczeniu cukrzycy w 3 albo więcej wstrzyknięciach na dobę, 20-60 min. przed posiłkiem (bolus) w połączeniu z insuliną o pośrednim czasie działania (1-2 razy na dobę) albo z długo działającą w jednym wstrzyknięciu (basal). 4. W dostrzyknięciach w hiperglikemii, przy współistnieniu ketozy początkowa dawka dostrzykiwanej insuliny krótko działającej odpowiada 1/5 zapotrzebowania dobowego. W razie mieszania insulin przed zastrzykiem, iniekcji należy dokonać natychmiast po przygotowaniu roztworu (uwaga ta nie dotyczy mieszania z insuliną izofanową). Insuliny krócej działające powinny być wprowadzone do strzykawki na początku, by uniknąć zanieczyszczenia fiolki postacią dłużej działającą. Można mieszać wyłącznie insuliny tej samej spółki i o tym samym stopniu oczyszczenia. Insulina przechowywana w chłodziarce powinna być wyjęta na 1 h przed iniekcją, co umożliwia ogrzanie jej do temp. pokojowej; przed wstrzyknięciem należy wymieszać łagodnym ruchem wahadłowym przed nabraniem i iniekcją.
Ciąża i karmienie piersią
Uwagi
Podobne leki
Actrapid NovoLet
Actrapid
Actrapid Penfill
Gensulin M20 (20/80)
Gensulin M10 (10/90)
Gensulin M50 (50/50)
Producent leku:
Polfa-Tarchomin
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
zastrzyk z insuliną neutralną (Insulin injection, neutral)
roztwór do wstrz. 80 j.m./ml 1 fiolka 10 ml,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Gensulin M20 (20/80)
Gensulin M10 (10/90)
Gensulin M50 (50/50)
Gensulin M30 (30/70)
Gensulin M40 (40/60)
Gensulin R
Actrapid NovoLet
Mixtard InnoLet
Mixtard NovoLet
Mixtard Penfill
Actrapid
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Leczenie cukrzycy insulino-zależnej.
Działanie
Niskocząsteczkowy hormon białkowy o działaniu hipoglikemizującym i anabolicznym; aktywuje transport glukozy do tkanek insulinozależnych (mięśnie, tkanka tłuszczowa, wątroba, tkanka nerwowa), aktywuje przemiany wewnątrzkomórkowe glukozy, umożliwia spichrzanie glikogenu w wątrobie i mięśniach, hamuje glukoneogenezę i glikogenolizę. Insulina wywiera także wpływ na metabolizm lipidów i białek aktywując lipogenezę w tkance tłuszczowej, transport aminokwasów do komórek i syntezę białek na kroku translacji i transkrypcji. Hamuje z kolei lipolizę w tkance tłuszczowej i ketogenezę w hepatocytach i zużywanie aminokwasów do syntezy glukozy w procesie glukoneogenezy. Insulina rozkładana jest raczej w wątrobie i w niewielkich ilościach wydalana z moczem. Dynamika działania insuliny może różnić się istotnie u poszczególnych chorych a również u tych samych osób w różnych okresach leczenia. Oprócz tego istnieje szereg czynników mogących modyfikować działanie hormonu na przykład zmiana miejsca wstrzyknięcia. Przyrost zapotrzebowania na insulinę mogą wywołać błędy dietetyczne, ostre i przewlekłe infekcje, stresy, dołączająca się nadczynność nadnerczy, tarczycy, przysadki albo lecznicze wykorzystywanie hormonów o działaniu antagonistycznym do insuliny. Pomniejszone zapotrzebowanie na insulinę jest wywołane pomniejszoną podażą pokarmów albo gorszym ich przyswajaniem, w szczególności węglowodanów, powiększoną aktywnością fizyczną, niedoczynnością gruczołów wewnętrznego wydzielania wytwarzających hormony antagonistyczne. Insulinum solutio neutralis "WO-S" uzyskiwana jest z trzustek wieprzowych i następnie krystalizowana i rozpuszczona w roztworze o neutralnym pH. Insulina ta wykazuje start działania po 20-30 min. od wstrzyknięcia, max. sukces hipoglikemizujący występuje w 2-5 h, a ogólny czas działania wynosi 8 h.
Działania niepożądane
Niewielkiego stopnia niedocukrzenie (hipoglikemia) dość regularnie występuje u chorych na cukrzycę i ustępuje po spożyciu łatwo przyswajalnych węglowodanów. Ciężka hipoglikemia a więc neuroglikopenia jest powikłaniem niebezpiecznym i wymaga natychmiastowego postępowania. Najczęstszymi powodami niedocukrzenia są: względny nadmiar insuliny wywołany opuszczeniem posiłku albo nadmiernym wysiłkiem fizycznym i przypadkowe albo celowe przedawkowanie insuliny. Najskuteczniejsze jest podanie 20% glukozy dożylnie, w uwarunkowaniach pozaszpitalnych powinien być natychmiast wstrzyknięty glukagon (domięśniowo albo podskórnie). Jeśli po 20 minutach chory nie odzyskuje przytomności i nie ma jeszcze możliwości dożylnego podania glukozy wstrzyknięcie glukagonu należy powtórzyć. Błędem jest wstrzykiwanie glukagonu jeśli możliwe jest natychmiastowe dożylne podanie 20% glukozy. Lipodystrofia przerostowa i zwłóknienie w tkance podskórnej są następstwem błędów technicznych przy wstrzykiwaniu (zbyt częste, wielokrotne iniekcje w takich samych miejscach). Obserwuje się osobniczą skłonność do lipodystrofii przerostowej. Uogólnione reakcje alergiczne pod postacią wstrząsu albo angiooedema zdarzają się wyjątkowo rzadko i wymagają natychmiastowego intensywnego postępowania i hospitalizacji. Niekiedy występuje uogólniona pokrzywka wywołana uczuleniem na samą insulinę albo składniki zawiesiny. Po ustaleniu czynnika alergizującego należy zmienić rodzaj insuliny albo podjąć próbę odczulania. Jeśli pokrzywka utrzymuje się nadal niezbędne jest przewlekłe leczenie przeciwuczuleniowe. Odczyn w miejscu iniekcji pod postacią rumienia i nacieku zazwyczaj z towarzyszącym świądem albo niewielką bolesnością może być wywołany błędami technicznymi (wstrzyknięcia zbyt powierzchowne, nieogrzana insulina). Odczyny te ustępują bez leczenia.
Przeciwwskazania
Hipoglikemia, wyspiak trzustki. Należy zachować szczególną ostrożność w dawkowaniu insuliny w pierwszych miesiącach dolegliwości z racji na sposobność wystąpienia spadku zapotrzebowania (remisje) i przy współistnieniu niedoczynności przysadki, nadnerczy, tarczycy z racji na większe zagrożenie niedocukrzeniem.
Interakcje
Zapotrzebowanie na insulinę powiększa się przy jednoczesnym stosowaniu hormonów tarczycy (na przykład tyroksyny), glikokortykosteroidów (preparaty działające ogólnie), sympatykomimetyków, leków tiazydowych i doustnych środków antykoncepcyjnych. Minimalizuje się przy stosowaniu inhibitorów MAO, salicylanów, leków b-adrenolitycznych. Alkohol może nasilać i przedłużać działanie insuliny.
Dawkowanie
Określenie wskazań do leczenia insuliną, wybór rodzaju insuliny i dawkowanie powinien ustalić doktor diabetolog. Warunkiem właściwego i bezpiecznego leczenia insuliną jest nauka chorego na cukrzycę. Chory powinien prowadzić samokontrolę w oparciu o wyniki oznaczania glikemii i glikozurii i ketonurii. Poza rutynową codzienną kontrolą jakości leczenia, badania krwi i moczu powinny być zawsze realizowane w razie złego samopoczucia na przykład przy podejrzeniu hipoglikemii. Wykonuje je sam chory albo opiekun dziecka. Uśrednionym parametrem jakości leczenia w momencie kilku tygodni jest stężenie hemoglobiny glikozylowanej HbA1c albo HbA1, które powinno być kontrolowane 4-5 razy do roku u każdego chorego. Ta krótko działająca postać insuliny może być podawana podskórnie, domięśniowo albo dożylnie w formie iniekcji albo infuzji. Zasady stosowania insulin krótko działających: 1. W startowym okresie dolegliwości, w celu określenia zapotrzebowania na insulinę służąca jest przynajmniej w 4 dawkach na dobę. 2. W leczeniu kwasicy ketonowej (śpiączki kwasiczej) służąca jest dożylnie, przy zastosowaniu pompy albo strzykawką w dawce początkowej 0,1 j./kg m.c./h. Jeśli obniżenie glikemii jest niewystarczające (mniej niż 80 mg%/h) dawkę na kg powiększa się. Powodem niedostatecznej skuteczności insuliny może być wadliwe leczenie kwasicy ketonowej na przykład niedostateczne nawadnianie albo inne impulsy zwiększające insulinooporność na przykład współistniejąca ciężka infekcja. Jeśli glikemia początkowa wynosi 300 mg% albo mniej od początku leczenia dołącza się dożylny wlew z glukozy. Nie stosuje się insuliny w pierwszej godzinie leczenia kwasicy jeśli wyjściowa kaliemia jest niska. Przejście z podawania insuliny dożylnie na podskórne następuje dopiero po uzyskaniu znacznej poprawy, nawet po upływie doby leczenia. Jeśli w dyspozycji szpitala jest indywidualna pompa insulinowa (portable) leczenie dożylne należy kontynuować aż do pełnego ustąpienia zaburzeń i określenia zapotrzebowania dobowego na insulinę (chory chodzi). 3. Insulina krótko działająca jest stosowana w intensywnym leczeniu cukrzycy w 3 albo więcej wstrzyknięciach na dobę, 20-60 min. przed posiłkiem (bolus) w połączeniu z insuliną o pośrednim czasie działania (1-2 razy na dobę) albo z długo działającą w jednym wstrzyknięciu (basal). 4. W dostrzyknięciach w hiperglikemii, przy współistnieniu ketozy początkowa dawka dostrzykiwanej insuliny krótko działającej odpowiada 1/5 zapotrzebowania dobowego. W razie mieszania insulin przed zastrzykiem, iniekcji należy dokonać natychmiast po przygotowaniu roztworu (uwaga ta nie dotyczy mieszania z insuliną izofanową). Insuliny krócej działające powinny być wprowadzone do strzykawki na początku, by uniknąć zanieczyszczenia fiolki postacią dłużej działającą. Można mieszać wyłącznie insuliny tej samej spółki i o tym samym stopniu oczyszczenia. Insulina przechowywana w chłodziarce powinna być wyjęta na 1 h przed iniekcją, co umożliwia ogrzanie jej do temp. pokojowej; przed wstrzyknięciem należy wymieszać łagodnym ruchem wahadłowym przed nabraniem i iniekcją.
Ciąża i karmienie piersią
Uwagi
Podobne leki
Actrapid NovoLet
Actrapid
Actrapid Penfill
Gensulin M20 (20/80)
Gensulin M10 (10/90)
Gensulin M50 (50/50)
Działanie: Insulinum solutio neutralis WO-S alto depuratum
- Definicja Injectio Solutionis Ringeri:
- Co to jest Ringeri Producent leku: Polfa-Lublin Wiadomości o leku: Substancje czynne: chlorek wapnia (Calcium chloride)chlorek potasu (Potassium chloride)chlorek sodu (Sodium chloride) roztwór do wlewu doż insulinum solutio neutralis wo-s alto depuratum co znaczy.
- Definicja Insulinum Lente ChO-S:
- Co to jest S Producent leku: Polfa-Tarchomin Wiadomości o leku: Substancje czynne: zawiesina insuliny cynkowej (Insulin zinc suspension) zawiesina do wstrz. 80 j.m./ml 1 fiolka 10 ml, --,-- zł Nie ma insulinum solutio neutralis wo-s alto depuratum krzyżówka.
- Definicja Insuman Rapid:
- Co to jest Producent leku: Aventis Pharma Wiadomości o leku: Substancje czynne: zastrzyk z insuliną neutralną (Insulin injection, neutral) roztwór do wstrz. 100 j.m./ml 5 wkładów 3 ml, --,-- zł Nie ma insulinum solutio neutralis wo-s alto depuratum co to jest.
- Definicja Isomil:
- Co to jest leku: Abbott Wiadomości o leku: Substancje czynne: sacharydy (Carbohydrates)tłuszcze (Fats)minerały (Minerals)proteiny (Proteins)witaminy (Vitamins) proszek puszka 400 g, --,-- zł Nie ma powiązanych insulinum solutio neutralis wo-s alto depuratum słownik.
- Definicja Injectio Glucosi Isotonica Et Natrii Chlorati Isotonica 2::
- Co to jest isotonica et Natrii Chlorati isotonica 2: Producent leku: Polfa-Lublin Wiadomości o leku: Substancje czynne: glukoza (Dextrose)chlorek sodu (Sodium chloride) roztwór do wlewu doż. flakon 250 ml insulinum solutio neutralis wo-s alto depuratum czym jest.
