Lek Lanvis

Lekarstwo LANVIS: Lanvis
Producent leku:
GlaxoSmithKline Export
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
tioguanina (Tioguanine)
tabl. 40 mg 25 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Brak podobnych leków.
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Leczenie ostrych białaczek szpikowej i limfoblastycznej i przewlekłej białaczki szpikowej. Najczęściej w skojarzeniu z innymi cytostatykami w odpowiednich programach chemioterapii.
Działanie
Cytostatyk, sulhydrylowa pochodna guaniny. Działa jak antymetabolit dla zasad purynowych. Tioguanina jest aktywowana do nukleotydu, kwasu tioguanylowego. Metabolity tioguaniny hamują syntezę puryn de novo i interkonwersję nukleotydów purynowych. Tioguanina jest także wbudowywana do kwasów nukleinowych i uważane jest, iż wbudowanie tioguaniny do DNA przyczynia się do cytotoksyczności leku. Po podaniu doustnym lek pośrodku 2-4 h osiąga max. stężenie we krwi. Jest błyskawicznie metabolizowany w wątrobie na drodze metylacji do 2-amino-6-metylotiopuryny i dezaminacji do 2-hydroksy-6-merkaptopuryny i następnie utleniany, raczej do nieczynnej postaci kwasu 6- tiomoczowego. Eliminacja leku jest dwufazowa: T0,5 wynosi 3 h i 5-9 h w fazie końcowej. Po podaniu doustnym wydala się z moczem pośrodku 24 h ok. 40% leku w formie nieczynnych metabolitów. To jest kluczowy system wydalania leku. 6-TG nie przenika przez barierę krew-mózg. Jako pochodna merkaptopuryny wykazuje mniej działań niepożądanych na przewód pokarmowy, jednak wyróżnia się krzyżową z nią opornością. W razie braku odpowiedzi na leczenie 6-MP, jest bardzo niewiele prawdopodobna reakcja na 6-TG. Tioguanina w odróżnieniu do 6-MP charakteryzuje się brakiem interakcji z allopurinolem.
Działania niepożądane
Zahamowanie czynności szpiku, szczególnie leukopenia i małopłytkowość, trwające jeszcze po zaprzestaniu leczenia. Nudności, wymioty, zapalenie błon śluzowych przewodu pokarmowego i biegunki, martwica i perforacja jelit. Zaburzenia czynności wątroby i żółtaczka i zakrzepica żył wątrobowych - u większości chorych przemijające po zaprzestaniu leczenia, nadzwyczajnie rzadko martwica wątroby.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na tioguaninę albo pozostałe składniki preparatu.
Interakcje
Wykorzystywanie tioguaniny w skojarzeniu z busulfanem powodowało wystąpienie zmian guzkowych typu regeneracyjnego, nadciśnienie wrotne i żylaki przełyku. Allopurinol nie przedłuża i nie nasila działania leku. Badania in vitro wykazały, iż pochodne aminosalicylanów, na przykład olsalazyna, mesalazyna albo sulfasalazyna hamują aktywność metylotransferazy tiopuryny i modyfikują działanie tioguaniny (należy zachować ostrożność w trakcie łącznego stosowania).
Dawkowanie
Leczenie preparatem powinno się odbywać wyłącznie pod nadzorem lekarza doświadczonego w zakresie onkohematologii.Doustnie. Leczenie początkowe: dorośli - zwykle 100-200 mg/m2 powierzchni ciała na dobę w 1-2 dawkach poprzez 5-20 dni; dzieci - dawki zbliżone do dawek służących u dorosłych, jednak w niektórych schematach leczenia stosowano mniejsze dawki - 60-75 mg/m2 powierzchni ciała na dobę. Leczenie podtrzymujące: dorośli i dzieci - 60-200 mg/m2 powierzchni ciała na dobę. Lek można podawać w sposób ciągły albo z okresowymi przerwami. W razie zaburzeń czynności wątroby i nerek niezbędne jest pomniejszenie dawki leku. U chorych w podeszłym wieku nie jest wymagana modyfikacja dawkowania.
Ciąża i karmienie piersią
Bezpieczeństwo stosowania w ciąży - kat. D. Wykorzystywanie leku w ciąży jest dopuszczalne jedynie w wypadku, gdy jego wykorzystanie u matki jest bez względu niezbędne, a wykorzystywanie bezpieczniejszego leku alternatywnego jest niemożliwe albo przeciwwskazane. Należy unikać stosowania w ciąży, w szczególności w I trymestrze. Należy zalecić wykorzystywanie efektywnych środków antykoncepcyjnych w razie stosowania preparatu poprzez któregokolwiek z partnerów. Kobiety przyjmujące preparat nie powinny karmić piersią.
Uwagi
Możliwa powiększona wrażliwość na lek u osób z niedoborem metylotransferazy tiopuryny, prowadząca do błyskawicznie występującej mielosupresji. Chorzy z niedoborem transferazy fosforybozylohipoksantynoguaninowej (zespół Lescha-Nyhana) wykazują oporność na działanie tioguaniny. Zachować szczególną ostrożność w razie upośledzenia czynności wątroby i nerek.
Podobne leki