Lek Lekoptin

Lekarstwo LEKOPTIN: Lekoptin
Producent leku:
Lek
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
chlorowodorek werapamilu (Verapamil hydrochloride)
roztwór do wstrz. 5 mg/2 ml 50 amp. 2 ml,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Isoptin SR
Isoptin SR-E
Tarka
Isoptin
Staveran
Staveran prolongatum
Lekoptin Retard
Novo-Veramil
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Dożylnie służący jest w celu przerwania nadkomorowych zaburzeń rytmu: nadkomorowego częstoskurczu napadowego, migotania i trzepotania przedsionków z szybką czynnością komór z wyłączeniem zespołów preekscytacji Wolff-Parkinson-White'a (W.P.W.) i Lown-Ganong-Levine'a (L.G.L.), w przełomach nadciśnieniowych.
Działanie
Blokuje napływ jonów wapnia do komórek mięśnia serca i komórek warstwy mięśniowej naczyń co prowadzi do zwolnienia przewodzenia przedsionkowo-komorowego, pomniejszenia pracy i zapotrzebowania mięśnia serca na tlen, do rozszerzenia naczyń, pomniejszenia oporu obwodowego; rozszerza także naczynia wieńcowe. Działa efektywnie w nadkomorowych zaburzeniach rytmu (częstoskurcz nadkomorowy, migotanie i trzepotanie przedsionków z szybką czynnością komór) w tym w arytmiach spowodowanych niedokrwieniem mięśnia serca. Należy do klasy IV leków przeciwarytmicznych - hamuje narastanie i skraca czas trwania potencjału czynnościowego w komórkach układu bodźcoprzewodzącego. Obniża ciśnienie krwi skurczowe i rozkurczowe. Nie jest efektywny w zaburzeniach rytmu spowodowanych zespołem preekscytacji - wpływ na przewodzenie poprzez drogę dodatkową i pęczek Hisa jest niewielki.
Działania niepożądane
Ze strony układu krążenia: spadek ciśnienia tętniczego, bradykardia, blok przedsionkowo-komorowy, tachykardia; ze strony o.u.n.: zawroty i bóle głowy, w pojedyńczych sytuacjach drgawki; ze strony przewodu pokarmowego: nudności, uczucie pełności w żołądku. U pacjentów z nadwrażliwością na lek obserwowano skurcz krtani z towarzyszącą pokrzywką i świądem skóry; w pojedynczych sytuacjach obserwowano symptomy depresyjne, senność, osłabienie siły mięśniowej, oczopląs, poty, niewydolność oddechową.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na werapamil. Wstrząs kardiogenny, z wyłączeniem wstrząsu spowodowanego zaburzeniami rytmu znajdującymi się w ekipie wskazań do wykorzystania werapamilu, ostre powikłania zawału serca, takie jak zespół małego rzutu, bradykardia, blok przedsionkowo-komorowy II i III°, niewydolność węzła zatokowego, zespół tachykardia-bradykardia, migotanie i trzepotanie przedsionków towarzyszące zespołom preekscytacji WPW i LGL, częstoskurcz komorowy, zdekompensowana niewydolność krążenia, zatrucie preparatami naparstnicy, bezpośrednio po podaniu dożylnym b-blokerów (należy zachować kilkugodzinny odstęp). Przeciwwskazania względne: blok przedsionkowo-komorowy I°, bradykardia zatokowa, niedociśnienie, upośledzona czynność wątroby (może wystąpić zwolnienie metabolizowania leku), dystrofia mięśniowa, wzmożone ciśnienie śródczaszkowe. Werapamil przechodzi poprzez barierę łożyskową i do pokarmu - w ciąży może być służący w wyjątkowych przypadkach i należy się liczyć z jego niekorzystnym wpływem na płód, jest przeciwwskazany w trakcie karmienia piersią.Dożylne podawanie werapamilu może nastąpić jedynie pod kontrolą lekarza i zapisu EKG, szczególnie u pacjentów z niewydolnością wieńcową.
Interakcje
Nasila działanie b-blokerów - wzrasta prawdopodobieństwo wystąpienia bradykardii, zaburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego, hipotonii, niewydolności krążenia - nie można podawać dożylnie werapamilu bezpośrednio po podaniu b-blokerów dożylnie, w przypadku konieczności należy zachować kilkugodzinny odstęp, nasila działanie leków hipotensyjnych, innych leków przeciwarytmicznych - przy równoczesnym doustnym stosowaniu chinidyny mogą wystąpić ważne niepożądane symptomy, szczególnie hipotensja, przy stosowaniu prokainamidu także występuje nasilenie niepożądanych objawów, wszystkie postacie disopyramidu mogą być służące 48 h przed albo 24 h po podaniu werapamilu, przy równoczesnym przyjmowaniu glikozydów naparstnicy może wystąpić upośledzenie przewodzenia przedsionkowo-komorowego, blok przedsionkowo-komorowy, częstoskurcz napadowy. Amiodaron nasila działanie werapamilu. Werapamil może wywołać także powiększenie stężenia karbamazepiny i teofilliny, pomniejszenie stężenia i nasilenie neurotoksycznych działań niepożądanych soli litu. Werapamil skutkuje powiększenie stężenia cyklosporyny we krwi, rifampicyna osłabia biodostępność werapamilu, w trakcie równoczesnego leczenia fenobarbitalem wzrasta klirens werapamilu. Werapamil może nasilić działanie preparatów blokujących przewodzenie nerwowo-mięśniowe, używanych w anestezji. Sole wapnia podane dożylnie osłabiają albo neutralizują działanie werapamilu.
Dawkowanie
Dożylnie, w ostrych stanach u dorosłych, dawka początkowa wynosi 5-10 mg (1-2 ampułki) - 0,0075-0,15 mg/kg m.c. w powolnym wstrzyknięciu, czas podawania dawki wynosi 2 minuty, u osób starszych 3 minuty. Dawka kolejna może być powtórzona po 30 minutach, w ostrych stanach, niekiedy po 5-10 minutach. Dawka podtrzymująca w infuzji wynosi 5-10 mg na h. Średnia dawka dobowa wynosi 100 mg.Dzieci do 12 m.ż.: dawka początkowa wynosi 0,1-0,2 mg/kg m.c. (zwykle 0,75 do 2 mg) podana w okresie minimum 2 min., pod ciągłą kontrolą EKG, dawka kolejna jest taka sama. Dzieci 1-15 lat: dawka początkowa wynosi 0,1-0,3 mg/kg m.c., nie przekraczając 5 mg, podana w okresie 2 min., pod ciągłą kontrolą EKG, dawka kolejna jest taka sama, nie przekraczająca 10 mg. W infuzji ciągłej dzieciom podaje się 0,05 do 0,1 mg/kg m.c./h. W wyjątkowych przypadka dawki kolejne można zwiększyć. Średnia dawka dobowa wynosi 1,5 mg/kg m.c.
Ciąża i karmienie piersią
Uwagi
Podobne leki
Isoptin SR
Isoptin SR-E
Tarka
Isoptin
Staveran
Staveran prolongatum