Lek Letrox

Lekarstwo LETROX: Letrox
Producent leku:
Berlin-Chemie/Menarini Group
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
sól sodowa lewotyroksyny (Levothyroxine sodium)
tabl. 25 µg 50 szt.,
--,-- zł
tabl. 50 µg 50 szt.,
--,-- zł
tabl. 150 µg 50 szt.,
--,-- zł
tabl. 100 µg 50 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Eferox
Eltroxin
Jodthyrox
Novothyral
Euthyrox® N
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Leczenie zastępcza i uzupełniająca w niedoczynności tarczycy o różnej etiologii. Zapobieganie wznowie wola tarczycy po leczeniu operacyjnym u pacjentów z poprawną czynnością tarczycy (eutyreoza). Leczenie wola obojętnego. Pomocniczo w leczeniu nadczynności tarczycy w chorobie Graves-Basedowa w skojarzeniu z tyreostatykami po uzyskaniu eutyreozy. Test supresyjny w diagnostyce nadczynności tarczycy.
Działanie
Syntetyczna lewotyroksyna, działająca identycznie jak naturalnie występujący hormon, produkowany w tarczycy. Po częściowej konwersji do liotyroniny, raczej w wątrobie i nerkach, i przeniknięciu do komórek ciała, hormony tarczycy stymulują postęp, przyrost i metabolizm organizmu. Po podaniu doustnym, na czczo, lewotyroksyna wchłania się w jelicie cienkim w 80%. Wchłanianie jest zależne od postaci galenowej leku. Max. stężenie we krwi jest osiągane po ok. 6 h od podania. Działanie leku rozwija się pośrodku 3-5 dni po podaniu doustnym. Lewotyroksyna wiąże się z białkami osocza w 99%. Jest metabolizowana raczej w wątrobie, nerkach, mózgu i mięśniach. Metabolity są wydalane z moczem i kałem. T0,5 leku wynosi ok. 7 dni.
Działania niepożądane
W czasie poprawnie prowadzonego i kontrolowanego leczenia preparatem wystąpienie działań niepożądanych jest niewiele prawdopodobne. W razie nietolerancji albo przedawkowania lewotyroksyny, szczególnie w razie zbyt szybkiego zwiększania dawki najpierw leczenia, mogą wystąpić następujące symptomy: tachykardia, zaburzenia rytmu serca, drżenia, bóle wieńcowe, pobudzenie, bezsenność, przewodnienie, pomniejszenie masy ciała, biegunka. W takim przypadku należy zmniejszyć dobową dawkę leku albo przerwać jego podawanie na kilka dni. Po ustąpieniu działań niepożądanych leczenie można wznowić, ostrożnie dobierając dawkowanie. W rzadkich sytuacjach mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości (pokrzywka).
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na sól sodową lewotyroksyny albo pozostałe składniki preparatu. Nadczynność tarczycy, niezależnie od etiologii (z wyjątkiem terapii wspomagającej leczenie tyreostatyczne nadczynności tarczycy po osiągnięciu eutyreozy).
Interakcje
Lewotyroksyna może osłabiać działanie hipoglikemizujące insuliny albo doustnych leków przeciwcukrzycowych (należy często, szczególnie najpierw leczenia hormonami tarczycy, kontrolować stężenie glukozy we krwi i ewentualnie adekwatnie dostosować dawkę leków przeciwcukrzycowych). Działanie leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny może ulec nasileniu, gdyż lewotyroksyna wypiera leki przeciwzakrzepowe z połączeń z białkami osocza (w razie jednoczesnego stosowania niezbędna jest regularna kontrola koagulogramu i ewentualne pomniejszenie dawki leków przeciwzakrzepowych). Cholestyramina i kolestypol hamują wchłanianie lewotyroksyny i dlatego nie należy tych leków podawać pośrodku 4-5 h po przyjęciu lewotyroksyny. Wchłanianie lewotyroksyny może być pomniejszone w razie jednoczesnego podawania leków zobojętniających zawierających glin i soli żelaza - lewotyroksynę należy podawać przynajmniej 2 h przed ich podaniem. Na skutek dużej zawartości jodu, amiodaron może spowodować zarówno niedoczynność jak i nadczynność tarczycy (szczególnie uważnie należy kontrolować stan pacjenta w razie podejrzenia wola guzkowego z racji na ryzyko istnienia guzka autonomicznego). Szybkie dożylne podanie fenytoiny może wywołać powiększenie stężenia wolnej lewotyroksyny i liotyroniny we krwi (ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca). Lewotyroksyna może być wypierana z połączeń z białkami poprzez salicylany, dikumarol, spore dawki furosemidu (250 mg), klofibrat i inne leki.
Dawkowanie
Dawkowanie określa się w pojedynkę opierając się na badania klinicznego i wyników testów laboratoryjnych. U pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów z chorobą wieńcową i pacjentów z ciężką albo długotrwałą niedoczynnością tarczycy leczenie należy zaczynać od małej dawki początkową, a następnie zwiększać ją etapowo i długich odstępach czasu, monitorując stężenie hormonów tarczycy. Małe dawki początkowe są również wystarczające w razie małej masy ciała albo dużego wola guzkowatego.Niedoczynność tarczycy: dorośli - początkowo 25-50 µg/dobę, dawka podtrzymująca - 100-200 µg/dobę (dawkę należy zwiększać o 25-50 µg w 2-4-tygodniowych odstępach); dzieci - początkowo 12,5-50 µg/dobę, dawka podtrzymująca - 100-150 µg/m2 p.c. na dobę. Profilaktyka nawrotu wola (po resekcji wola): 75-200 µg/dobę. Wole obojętne u dorosłych: 75-200 µg/dobę. Leczenie wspomagająca leczenie tyreostatyczne niedoczynności tarczycy: 50-100 µg/dobę. Test supresyjny w diagnostyce nadczynności tarczycy: 200 µg/dobę (poprzez 14 dni aż do wykonania scyntygramu).Całkowitą dawkę dobową należy przyjmować rano, przynajmniej 1/2 h przed śniadaniem, na czczo, popijając odpowiednią ilością wody. Niemowlęta powinny otrzymywać dawkę dobową leku przynajmniej 1/2 h przed pierwszym karmieniem; tabletkę należy rozpuścić w niewielkiej ilości wody, a powstałą zawiesinę (opracowaną zawsze bezpośrednio przed podaniem) podaje się z odpowiednią ilością płynu.w razie niedoczynności tarczycy i po tyreoidektomii na skutek raka tarczycy leczenie trwa zwykle poprzez całe życie; w razie wola obojętnego i profilaktyki nawrotu wola - kilka miesięcy albo lat, a nawet do końca życia; w terapii wspomagającej leczenie nadczynności tarczycy czas trwania leczenia zależy od długości leczenia tyreostatycznego.
Ciąża i karmienie piersią
Rozpoczęte przedtem leczenie hormonami tarczycy należy nieprzerwanie prowadzić w momencie ciąży i karmienia piersią. Nie ma dotychczas jakichkolwiek informacji wskazujących na toksyczne działanie lewotyroksyny na płód. Liczba hormonów tarczycy wydzielana do mleka kobiecegoi, nawet w razie leczenia sporymi dawkami lewotyroksyny, nie stanowi dawki wystarczającej do wywołania nadczynności tarczycy albo hamowania wydzielania TSH u dziecka. W momencie ciąży wykorzystywanie lewotyroksyny z lekami tyreostatycznymi jest przeciwwskazane - w razie leczenia nadczynności tarczycy w momencie ciąży dopuszczalne jest wykorzystywanie preparatów tyreostatycznych jedynie w małych dawkach.
Uwagi
Należy wykluczyć (albo leczyć) następujące dolegliwości przed rozpoczęciem terapii hormonem tarczycy: niewydolność wieńcowa, niedoczynność przysadki albo nadnerczy, obecność guzków autonomicznych tarczycy. W razie niewydolności wieńcowej, niewydolności serca albo zaburzeń rytmu serca (tachyarytmia) należy szczególnie ostrożnie ustalać i zwiększać dawkę, by uniknąć jatrogennej nadczynności tarczycy (w takich sytuacjach może być niezbędna częstsza kontrola stężenia hormonów tarczycy). W razie wtórnej niedoczynności tarczycy należy wykluczyć jednoczesną niedoczynność kory nadnerczy - w razie stwierdzenia niedoczynności kory nadnerczy, należy wykorzystać przede wszystkim hydrokortyzon. W razie podejrzenia obecności guzków autonomicznych tarczycy, należy przeprowadzić test TRH albo scyntygrafię supresyjną. Jedynie w wyjątkowych przypadkach, preparat można wykorzystać u pacjentów ze świeżym zawałem mięśnia sercowego, ostrym zapaleniem mięśnia sercowego, nie leczonymi zaburzeniami kory nadnerczy. Leczenie hormonami tarczycy należy prowadzić szczególnie ostrożnie u pacjentów w podeszłym wieku i u pacjentów z długotrwałą albo ciężką niedoczynnością tarczycy.
Podobne leki
Euthyrox® N
Eferox
Eltroxin
Jodthyrox
Novothyral