Lek Lignocainum hydrochloricum

Lekarstwo LIGNOCAINUM HYDROCHLORICUM: Lignocainum hydrochloricum
Producent leku:
Polfa-Warszawa
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
chlorowodorek lidokainy (Lidocaine hydrochloride)
roztwór do wstrz. 10 mg/ml 10 amp. 2 ml,
--,-- zł
roztwór do wstrz. 20 mg/ml 10 amp. 2 ml,
--,-- zł
roztwór do wstrz. 10 mg/ml 5 fiolek 20 ml,
--,-- zł
roztwór do wstrz. 20 mg/ml 5 fiolek 20 ml,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Depo-Medrol® z lidokainą
Xylocaine
Orofar
Procto-Glyvenol
Butapirazol
Dicloratio
Comarol
Aesculan
Lignocainum hydrochloricum
Hydrocortisonum
Bobodent
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Jako środek miejscowo znieczulający w znieczuleniach regionalnych (znieczuleniach błon śluzowych, nasiękowych, blokadach miejscowych, nerwów obwodowych, splotów nerwowych), zewnątrzoponowych, podpajęczynówkowych, doopłucnowych. Jako lek przeciwarytmiczny w leczeniu i zapobieganiu zaburzeniom rytmu serca o typie częstoskurczu komorowego, trzepotaniu i migotaniu komór: w ciężkich zaburzeniach rytmu jest lekiem z wyboru; służąca także w świeżym zawale mięśnia sercowego i stanach po resuscytacji, w zaburzeniach rytmu po zatruciu glikozydami nasercowymi.
Działanie
Środek miejscowo znieczulający (analgetyk miejscowy) z gatunku pochodnych amidowych o krótkim czasie działania. Skutkuje odwracalne zahamowanie przewodnictwa we włóknach nerwowych przez blokowanie pompy sodowo-potasowej i zahamowanie przepuszczalności błony komórkowej dla jonów. Przewodnictwo w cienkich włóknach nerwowych, bez osłonki mielinowej (na przykład włókna przewodzące czucie bólu i dotyku) może być zahamowane niskimi stężeniami analgetyku miejscowego, blokada nerwów w osłonce mielinowej wymaga stężeń wyższych. Start działania przy blokowaniu małych nerwów występuje po ok. 2-3 min, sporych pni nerwowych - po ok. 10-12 min.; analgezja utrzymuje się ok. 1 h. Bonus środków obkurczających naczynia do środka miejscowo znieczulającego przy wykonywaniu blokady minimalizuje i zwalnia absorbcję środka miejscowo znieczulającego do krwi, obniża jego stężenie we krwi i minimalizuje ryzyko wystąpienia objawów toksycznych, przedłuża działanie środka miejscowo znieczulającego, minimalizuje krwawienie śródoperacyjne w nastrzykniętej okolicy. Wpływa stabilizująco na błony komórkowe i bezpośrednio na układ bodźcoprzewodzący serca (działanie przeciwarytmiczne): minimalizuje automatyzm, skraca czas trwania potencjału czynnościowego, minimalizuje moment refrakcji komórek Purkinjego (nie zmniejszając szybkości przewodzenia impulsów w takich komórkach). Lignokaina wchłania się błyskawicznie z miejsca podania, w 60-75% wiąże się z białkami osocza, przenika poprzez barierę krew-mózg; metabolizowana w wątrobie - z szybkością zależną od przepływu wątrobowego (ok. 70% w okresie tak zwany pierwszego przejścia), metabolity wydalane poprzez nerki (jeden z metabolitów pośrednich także wykazuje działanie przeciwarytmiczne i wpływ drgawkotwórczy na o.u.n. podobie do lignokainy), ok. 3% leku wydalane poprzez nerki w formie nie zmienionej. T0,5 wynosi ok. 30 min; pKa = 7,86.
Działania niepożądane
Uogólnione reakcje niepożądane są rzadkie i przeważnie wywołane wysokim stężeniem leku we krwi w konsekwencji bezwzględnego przedawkowania, szybkiego wchłaniania albo niezamierzonego podania donaczyniowego. Kwasica i hipoksja, podeszły wiek chorego zwiększają ryzyko i ciężkość reakcji toksycznych. Reakcje toksyczne dotyczą raczej o.u.n. i układu krążenia. Symptomy powiązane z działaniem ogólnym zależą od stężenia leku w surowicy co jest wypadkową: podanej dawki, miejsca podania (lek błyskawicznie wchłania się z błon śluzowych, miejsc dobrze ukrwionych na przykład okolice krocza, szyja), miejscowego przepływu krwi, masy ciała i stanu ogólnego chorego, wydolności wątroby i przepływu wątrobowego, wieku chorego i chorób towarzyszących. W razie przedawkowania bezwzględnego (podanie zbyt dużej dawki w relacji do masy ciała pacjenta) albo przedawkowania względnego (lek osiąga błyskawicznie spore stężenie w surowicy) występują: zaburzenia smaku, drętwienia języka, dzwonienie w uszach, uczucie niepokoju (przy stężeniu lignokainy w surowicy ok. 4-5 µg/ml), sensacje wzrokowe, pobudzenie (przy stężeniu ok. 6-7 µg/ml), wzmożenie napięcia mięśniowego, drżenia mięśniowe (przy stężeniu ok. 7-8 µg/ml), strata przytomności i drgawki uogólnione (stężenie ok. 10 µg/ml), śpiączka (stężenie ok. 15 µg/ml), zatrzymanie oddechu i ciężka depresja o.u.n. (przy stężeniu w surowicy >20 µg/ml). Reakcje ze strony układu krążenia przejawiają się depresją mięśnia sercowego, spadkiem objętości wyrzutowej, zaburzeniami przewodnictwa, hipotensją, bradykardią, ekstrasystoliami komorowymi z tachykardią komorową, migotaniem komór i zatrzymaniem krążenia włącznie. Hipotensja i bradykardia mogą wystąpić jako zdarzenie fizjologiczne w konsekwencji blokady współczulnej w trakcie blokad centralnych. Wystąpieniu reakcji ze strony układu krążenia sprzyja hipoksja powstała wskutek drgawek albo bezdechu. Lek nasila zaburzenia rytmu powiązane z dyselektrolitemią. Częstość powikłań neurologicznych jest bardzo mała, niekiedy są one powiązane z samą techniką zabiegu. W bardzo rzadkich sytuacjach mogą wystąpić reakcje alergiczne (wysypka, pokrzywka, obrzęk), w najcięższych wstrząs anafilaktyczny. Małe dawki podane w okolicę głowy i szyi wliczając blokadę pozagałkową, blokadę zwoju gwiaździstego i blokady stomatologiczne mogą powodować reakcje niepożądane podobne do występujących po niezamierzonym podaniu donaczyniowym dużej dawki środka.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na środki znieczulenia miejscowego. Jako analgetyku miejscowego nie stosować przy zakażeniu miejscowym w miejscu wstrzyknięcia. Względne przeciwwskazania to: wstrząs, blok przewodnictwa przedsionkowo - komorowego II i III°, miastenia, ciężkie uszkodzenie wątroby. W zastosowaniach kardiologicznych zaleca się pomniejszenie dawki (o ok. 50%) u chorych z niewydolnością serca, we wstrząsie, w chorobach wątroby i u chorych ponad 70 r.ż. Ostrożnie stosować u chorych leczonych tricyklicznymi lekami przeciwdepresyjnymi i inhibitorami MAO, w ciąży.
Interakcje
Nasila działanie środków zwiotczających mięśnie poprzecznie prążkowane. Osłabia działanie sulfonamidów.
Dawkowanie
Jako analgetyk miejscowy: stosuje się w roztworach: znieczulenia nasiękowe: 0,25-0,5-1,0%; znieczulenia nerwów i splotów nerwowych: 0,5-1-2%; znieczulenia zewnątrzoponowe: 1-2%; znieczulenia podpajęczynówkowe 2%; w wybranych rodzajach znieczuleń regionalnych (na przykład w stomatologii): 2%. Objętości podanych roztworów zależą od wskazań, techniki znieczulenia (szczegóły - zobacz poezja fachowa) i m.c. chorego. Nie przekraczać dawki 4,5 mg/kg m.c. przy znieczuleniach bez dodatku środka obkurczającego naczynia i 7 mg/kg m.c. jeśli stosuje się bonus środka obkurczającego naczynia (na przykład adrenaliny 5 µg/ml). W kardiologii: w leczeniu zaburzeń rytmu - dożylnie bolus 1 mg/kg m.c. + wlew 20-40 µg/kg m.c./min; nie należy przekraczać dawki 5 mg/kg m.c. w krótkim okresie.
Ciąża i karmienie piersią
Uwagi
Podobne leki
Aesculan
Aesculan
Depo-Medrol® z lidokainą
Xylocaine
Orofar
Procto-Glyvenol