Lek Macdafen

Lekarstwo MACDAFEN: Macdafen
Producent leku:
Instytut Farmaceutyczny
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
ifosfamid (Ifosfamide)
liof. do przyg. roztw. do wstrz. 1 g 10 fiolek,
--,-- zł
proszek do przyg. roztw. do wstrz. 2 g 10 fiolek,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Holoxan
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Drobnokomórkowy rak płuca, nienasieniakowaty rak jądra, mięsaki tkanek miękkich, rak sutka, rak trzustki, złośliwe chłoniaki, niedrobnokomórkowy rak płuca, rak jajnika, czerniak złośliwy.
Działanie
Cytostatyk z gatunku związków alkilujących, analog iperytu azotowego. System działania bazuje na jego reakcji z DNA, z nićmi którego tworzy wiazania krzyżowe. Reakcja ta prowadzi do zahamowania cyklu komórkowego. Ulega metabolizmowi w wątrobie pod wpływem oksydaz zawartych w cytochromie P-450 do aktywnych metabolitów. T0,5 leku we krwi wynosi 4-7 h, może być dłuższy w razie stosowania większych dawek leku. Słabo wiąże się z białkami osocza (20%). Aktywne metabolity w niewielkim stopniu przenikają poprzez barierę krew-mózg. Jest wydalany raczej z moczem.
Działania niepożądane
Przeważnie występuje wypadanie włosów, nudności, wymioty, zaburzenia odporności i zahamowanie czynności szpiku objawiające się leukopenią i małopłytkowością. Typowym powikłaniem leczenia ifosfamidem jest jałowe krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego. Hematuria występuje u 6-92% pacjentów. Lek może powodować wystąpienie nowotworów wtórnych. Rzadziej występują: niewydolność nerek, zaburzenia orientacji, reakcje alergiczne. Ponadto: zaburzenia ze strony o.u.n. (splątanie, senność, omamy, psychozy depresyjne, śpiączka, drgawki); infekcje, uszkodzenie nerek, zaburzenia czynności wątroby, powiększenie aktywności enzymów wątrobowych i stężenia bilirubiny, gorączka. U mniej niż 1% przypadków obserwowano: reakcje alergiczne, anoreksję, kardiotoksyczność, koagulopatię, zaparcia, zapalenie skóry, biegunkę, zmęczenie, nadciśnienie, niedociśnienie, polineuropatie, symptomy płucne, zapalenie j. ustnej, zapalenie żył. Istnieją doniesienia o wystąpieniu arytmii serca i niewydolności serca po podaniu sporych dawek, a również o wystąpieniu hipokaliemii. Ifosfamid może zaburzać gojenie ran.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na ifosfamid albo pozostałe składniki preparatu. Ciąża i moment karmienia piersią. Niewydolność nerek albo wątroby. Mechanizmy chorobowe wywołujące zastój w drogach moczowych. Leukopenia poniżej 2000 w mm3 krwi, małopłytkowość poniżej 100 000 w mm3 krwi. Półpasiec, ospa wietrzna i inne infekcje. Zahamowanie czynności szpiku kostnego.
Interakcje
Ifosfamid należy stosować ostrożnie z lekami uszkadzającymi nerki, układ nerwowy i szpik kostny. Równoczesne podawanie ifosfamidu z lekami nefrotoksycznymi (cisplatyna, gentamycyna) może nasilać zaburzenia czynności nerek. Ifosfamid może również nasilać hipoglikemizujące działanie pochodnych sulfonylomocznika, zwiększać siłę działania leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny, nasilać działanie hamujące na szpik kostny i innych cytostatyków. Wykorzystywanie jednocześnie z napromieniowaniem nasila skórne reakcje popromienne. Jednoczesne podanie allopurinolu nasila mielosupresyjne działanie ifosfamidu. Podawanie ifosfamidu i warfaryny skutkuje powiększenie ryzyka wystąpienia krwawienia. Jednoczesne wykorzystywanie rytonawiru i ifosfamidu może prowadzić do powiększenia stężenia ifosfamidu we krwi. W razie wykorzystania szczepionki z zabitym wirusem w czasie leczenia ifosfamidem, odpowiedź immunologiczna organizmu może być pomniejszona, a w razie wykorzystania szczepionki z żywym wirusem w czasie leczenia ifosfamidem może nasilić replikacje wirusa i wywołać wystąpienie infekcji albo zmniejszyć reakcję immunologiczną pacjenta.
Dawkowanie
W monoterapii: zwykle 1,2-2,4 g/m2 pc. (do 60 mg/kg mc. na dobę) poprzez 5 następnych dni albo w pojedynczej dawce 5 g/m2 pc. (125 mg/kg mc.), maksymalnie 8 g/m2 pc. (200 mg/kg mc.) w 24-godzinnym wlewie w rytmie co 3-4 tyg. Preparat jest zwykle służący równocześnie z innymi cytostatykami.konieczne jest zapewnienie odpowiedniej diurezy forsowanej (3 l płynu/m2/dobę) i, przy dawkach większych niż 0,5 g/m2 - wykorzystanie uroprotektora - mesny w dawce stanowiącej 20% dawki ifosfamidu w 0, 4, 8 h od infuzji cytostatyku). W celu ochrony dróg moczowych powinno się podawać płyny drogą doustną albo dożylną w ilości co najmniej 2 l na dobę.
Ciąża i karmienie piersią
Preparat jest przeciwwskazany w ciąży i okresie karmienia piersią. W okresie leczenia ifosfamidem i przynajmniej poprzez 6 miesięcy po jego zakończeniu pacjenci powinni stosować efektywną antykoncepcję (zarówno kobiety, jak i mężczyźni).
Uwagi
W celu ochrony dróg moczowych chorym powinno się podawać płyny drogą doustną albo dożylną w ilości co najmniej 2 litrów na dobę i podawanie mesny. Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania ifosfamidu u dzieci.
Podobne leki
Holoxan