Lek Mannitol

Lekarstwo MANNITOL: Mannitol
Producent leku:
Fresenius-Kabi
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
mannitol (mannit) (Mannitol)
roztwór do wlewu i inf. 200 mg/ml flakon 100 ml,
--,-- zł
roztwór do wlewu i inf. 200 mg/ml flakon 250 ml,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Mannitol
Purisole® SM - diluted
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Powiększenie diurezy w zapobieganiu i leczeniu oligurii w ostrej niewydolności nerek. Obniżenie ciśnienia śródczaszkowego i pomniejszenie obrzęku mózgu. Obniżenie podwyższonego ciśnienia śródgałkowego niereagującego na inny rodzaj leczenia. Przyspieszenie wydalania substancji toksycznych poprzez układ moczowy.
Działanie
Lek moczopędny z gatunku diuretyków osmotycznych. Podany dożylnie powiększa ciśnienie osmotyczne, powodując przemieszczanie płynu z przestrzeni śródkomórkowej do śródnaczyniowej. W niewielkim stopniu jest wchłaniany zwrotnie w kanalikach nerkowych, powiększa osmolarność przesączu kłębuszkowego i liczba wydalnego moczu. Skutkuje powiększenie wydalania sodu i chlorków z moczem. Obniża podwyższone ciśnienie śródczaszkowe, minimalizuje obrzęk mózgu, obniża ciśnienie płynu mózgowo-rdzeniowego i minimalizuje jego objętość. Start działania przeciwnadciśnieniowego w nadciśnieniu śródczaszkowym występuje po 15-30 min od podania, max. sukces po 1-1,5 h, czas działania wynosi 3-8 h. Max. obniżenie ciśnienia śródgałkowego obserwuje się po 0,5-1 h, czas działania wynosi 4-8 h. Po podaniu dożylnym mannitol, w formie niezmienionej, jest w całości wydalany z moczem. T0,5 wynosi 100 min, w ostrej niewydolności nerek może zwiększyć się do 36 h.
Działania niepożądane
Mogą wystąpić: zastój płucny, zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej, odwodnienie, kwasica, pomniejszone stężenie elektrolitów, suchość w jamie ustnej, wzmożone marzenie, zatrzymanie moczu, obrzęki, gorączka, drgawki, dreszcze, ból i zawroty głowy, niewyraźne widzenie, nudności, wymioty, biegunka, nieżyt nosa, ból ramion, martwica skóry, pokrzywka, zakrzepowe zapalenie żył, niedociśnienie, częstoskurcz, bóle w klatce piersiowej (podobne do bólów dławicowych), zastoinowa niewydolność i powiększona diureza, która może nasilać symptomy hipowolemii. U pacjentów po zabiegach neurochirurgicznych mannitol może zwiększać przepływ mózgowy krwi i ryzyko wystąpienia krwawienia pooperacyjnego. U pacjentów z kwasicą albo w razie bardzo sporych stężeń leku w osoczu, mannitol może przenikać poprzez barierę krew-mózg i podwyższać ciśnienie śródczaszkowe. W razie wystąpienia działań niepożądanych wlew należy natychmiast przerwać.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na składniki preparatu. Ciężka niewydolność nerek z bezmoczem, zastój płucny, obrzęk płuc, krwawienie śródczaszkowe (z wyjątkiem krwawień w trakcie kraniotomii), ciężkie odwodnienie, postępująca niewydolność nerek ze zwiększającą się oligurią i azotemią po rozpoczęciu leczenia mannitolem, nasilająca się niewydolność serca albo zastój płucny po rozpoczęciu podawania mannitolu. Preparatu nie należy podawać z krwią poprzez ten sam zbiór do przetaczania (pseudoaglutynacja krwinek). Nie podawać domięśniowo albo podskórnie. Nie jest znane bezpieczeństwo stosowania i skuteczność działania u dzieci do ukończenia 12 r.ż.
Interakcje
Nasila moczopędne działanie leków saluretycznych. Równoczesne wykorzystywanie z kanamycyną może wywołać głuchotę. W trakcie jednoczesnego stosowania z neomycyną nasila się ryzyko ototoksyczności i nefrotoksyczności, z glikozydami naparstnicy powiększa się ryzyko zatrucia glikozydami. Leki moczopędne, w tym inhibitory anhydrazy węglanowej, mogą nasilać działanie obniżające ciśnienie śródgałkowe. Roztwór mannitolu wykazuje niezgodność po zmieszaniu z erytromycyną, chlorowodorkiem tetracykliny, cefapiryną i chlorkiem potasu.
Dawkowanie
Dożylnie we wlewie kroplowym. Dawkowanie i prędkość wlewu w pojedynkę, zależnie od wskazania, zapotrzebowania na płyny i czynności nerek. Dorośli: zazwyczaj 50-200 g/dobę. W wyraźnej oligurii albo w zaburzeniach czynności nerek - dawka próbna wynosi 0,2 g/kg m.c. (75 ml 20% roztworu); podawanie tej dawki poprzez 3-5 min powinno spowodować diurezę o szybkości przynajmniej 30-50 ml/h, jeżeli prędkość diurezy nie powiększa się można podać drugą dawkę próbną, brak zadawalającego efektu leczniczego po drugiej dawce próbnej świadczy o nieskuteczność leczenia mannitolem; w leczeniu oligurii max. dawka dobowa wynosi ok. 1,5 g/kg m.c./dobę, max. prędkość wlewu - 0,3 g/kg m.c./h (leku nie należy podawać ponownie pacjentom z utrzymującą się oligurią); w zapobieganiu ostrej niewydolności nerek w trakcie zabiegów chirurgicznych (między innymi kardiochirurgicznych): 50-100 g. W nadciśnieniu śródczaszkowym i obrzęku mózgu: 0,25 g/kg m.c., podawać nie częściej niż co 6-8 h. W nadciśnieniu śródgałkowym: w celu uzyskania szybkiego i maksymalnego efektu leczniczego - 1,5-2 g/kg m.c./30 min; w celu obniżenia ciśnienia śródgałkowego przed chirurgicznymi zabiegami okulistycznymi - 1,5-2 g/kg m.c., podać 1-1,5 h przed zabiegiem chirurgicznym. Przyspieszenie wydalania substancji toksycznych poprzez układ moczowy, dawkę dostosować do aktulanej diurezy i zapotrzebowania na płyny, całkowita dawka mannitolu: nie więcej niż 200 g. Dzieci ponad 12 r.ż.: w obrzęku mózgu, nadciśnieniu śródczaszkowym albo nadciśnieniu śródgałkowym - 1-2 g/kg m.c./h; w oligurii 0,25-2 g/kg m.c., podawać pośrodku 2-6 h. W oligurii należy podać dawkę próbną 0,75 g/kg m.c. pośrodku 3-5 min, jeżeli diureza nie zwiększy ciągu 2 h preparatu nie należy stosować.
Ciąża i karmienie piersią
W ciąży stosować jedynie w razie, gdy spodziewane korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Ostrożnie stosować w momencie karmienia piersią.
Uwagi
Jeżeli w trakcie stosowania preparatu obserwuje się pomniejszenie diurezy godzinowej, należy ponownie ocenić stan kliniczny pacjenta i w przypadku potrzeby odstawić mannitol. W razie powtarzania wlewów nadmierna strata wody może prowadzić do hipernatremii.
Podobne leki
Mannitol
Purisole® SM - diluted