Lek Maxipime

Lekarstwo MAXIPIME: Maxipime
Producent leku:
Bristol-Myers Squibb
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
dichlorowodorek cefepimu (Cefepime dihydrochloride)
proszek do przyg. roztw. do wstrz. doż. 2 g 1 fiolka,
--,-- zł
proszek do przyg. roztw. do wstrz. doż. i dom. 1 g 1 fiolka,
--,-- zł
proszek do przyg. roztw. do wstrz. doż. i dom. 500 mg 1 fiolka,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Brak podobnych leków.
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Zakażenia u dorosłych spowodowane poprzez bakterie wrażliwe na cefepim: zakażenia dolnych dróg oddechowych (w tym zapalenie płuc i oskrzeli), zakażenia układu moczowego (niepowikłane i powikłane, z odmiedniczkowym zapaleniem nerek włącznie), zakażenia skóry i tkanek miękkich, zakażenia w obrębie jamy brzusznej (w tym zapalenie otrzewnej i dróg żółciowych) i miednicy mniejszej, posocznica, gorączka u pacjentów z neutropenią. Profilaktyka zakażeń u pacjentów poddanych zabiegom chirurgicznym w obrębie jamy brzusznej. Zakażenia u dzieci spowodowane poprzez bakterie wrażliwe na cefepim: zapalenie płuc, zakażenia układu moczowego (niepowikłane i powikłane, z odmiedniczkowym zapaleniem nerek włącznie), zakażenia skóry i tkanek miękkich, posocznica, empiryczne leczenie gorączki u pacjentów z neutropenią, bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.
Działanie
Antybiotyk b-laktamowy, cefalosporyna IV generacji o wyjątkowej oporności na działanie b-laktamaz i szerokim zakresie działania przeciwbakteryjnego. Działa silnie bakteriobójczo na tlenowe bakterie Gram-ujemne (między innymi Pseudomonas aeruginosa, Enterobacter spp., Serratia spp., Citrobacter spp., Escherichia coli, Klebsiella spp., Acinetobacter calcoaceticus, Proteus spp., Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis, Neisseria spp.), i bakterie Gram-dodatnie (Staphylococcus spp. i Streptococcus spp. - w tym szczepy Streptococcus pneumoniae o zmniejszonej wrażliwości na penicylinę). Nie działa na Enterococcus spp., szczepy Staphylococcus spp. oporne na meticylinę, Bacteroides fragilis, Stenotrophomonas maltophilia, Listeria monocytogenes, Clostridium difficile. Działa również na wybrane bakterie beztlenowe, między innymi Fusobacterium spp., Peptostreptococcus spp., Bacteroides spp.). Biodostępność po podaniu domięśniowym wynosi 82%. Wiązanie z białkami osocza wynosi ok.16%. Cefepim błyskawicznie przenika do tkanek i płynów ustrojowych, osiągając stężenia terapeutyczne między innymi w moczu, żółci i pęcherzyku żółciowym, płynie otrzewnowym, błonie śluzowej oskrzeli, gruczole krokowym. Jest metabolizowany w wątrobie i wydalany z moczem, raczej w formie niezmienionej (85%) i jako metabolity (ok. 10%). T0,5 we krwi wynosi ok. 2 h.
Działania niepożądane
Zwykle jest dobrze tolerowany. Przeważnie występują: zapalenie żył i inne reakcje miejscowe, zaburzenia żołądkowo-jelitowe (biegunka, nudności, wymioty, kandydoza j. ustnej, zapalenie jelita grubego - w tym rzekomobłoniaste), reakcje nadwrażliwości (wysypka grudkowo-plamkowa, świąd, pokrzywka), ból głowy, gorączka, zapalenie pochwy, rumień. Obserwowano również powiększenie aktywności enzymów wątrobowych, stężenia bilirubiny, mocznika i kreatyniny we krwi, zaburzenia hematologiczne i zaburzenia krzepnięcia. Ponadto mogą wystąpić: ból brzucha, zaparcie, duszność, zawroty głowy, parestezje, dreszcze, zaburzenia smaku, bardzo rzadko reakcje anafilaktyczne i drgawki.U dzieci przeważnie obserwowano wysypkę skórną.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na cefalosporyny, inne antybiotyki b-laktamowe albo jakąkolwiek substancję pomocniczą preparatu.
Interakcje
Cefepim wykazuje niezgodność po połączeniu w jednym roztworze z metronidazolem (podawać oddzielnie).
Dawkowanie
Dorośli i dzieci o m.c. >40 kg dożylnie albo domięśniowo: w lekkich albo umiarkowanie ciężkich zakażeniach układu moczowego: 0,5-1 g co 12 h; w innych zakażeniach o lekkim albo umiarkowanie ciężkim przebiegu: 1 g co 12 h; w zakażeniach ciężkich: dożylnie 2 g co 12 h; w zakażeniach bardzo ciężkich albo zagrażających życiu: dożylnie 2 g co 8 h. Leczenie trwa zwykle 7-10 dni. W profilaktyce okołooperacyjnej jednokrotnie 2 g na 60 min przed zabiegiem (w skojarzeniu z metronidazolem); jeżeli zabieg trwa ponad 12 h, należy powtórzyć dawkę obu leków. Dzieci: niemowlęta od 3 m.ż. i dzieci o m.c.<40 kg dożylnie: w zapaleniu płuc, zakażeniach układu moczowego, skóry i tkanek miękkich: 100 mg/kg m.c./dobę w 2 dawkach co 12 h poprzez 10 dni (w zakażeniach o cięższym przebiegu 150 mg/kg m.c./dobę); w posocznicy, bakteryjnym zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych i empirycznym leczeniu gorączki neutropenicznej: 150 mg/kg m.c./dobę w 3 dawkach co 8 h poprzez 7-10 dni (max. dawka dobowa u dzieci i dorosłych wynosi 6 g). U pacjentów z niewydolnością nerek (klirens kreatyniny<50 ml/min) wydłuża się odstęp pomiędzy dawkami i/albo minimalizuje dawkę.
Ciąża i karmienie piersią
W ciąży stosować jedynie w razie zdecydowanej konieczności. Ostrożnie stosować w momencie karmienia piersią.
Uwagi
Ostrożnie stosować u pacjentów z niewydolnością nerek (należy zmodyfikować dawkowanie).
Podobne leki