Lek Meridia

Lekarstwo MERIDIA: Meridia
Producent leku:
Abbott
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
chlorowodorek sibutraminy (Sibutramine hydrochloride)
kaps. 15 mg 30 szt.,
--,-- zł
kaps. 10 mg 30 szt.,
--,-- zł
Otyłość
Przejdź do dolegliwości 'Otyłość'.
Szukaj leków na tę chorobę 'Otyłość'.
apetyt,
Szukaj leków z wyrazem 'apetyt'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'apetyt'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'apetyt'.
brak apetytu,
Szukaj leków z wyrazem 'brak apetytu'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'brak apetytu'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'brak apetytu'.
dyslipidemia,
Szukaj leków z wyrazem 'dyslipidemia'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'dyslipidemia'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'dyslipidemia'.
hamujący łaknienie,
Szukaj leków z wyrazem 'hamujący łaknienie'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'hamujący łaknienie'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'hamujący łaknienie'.
łaknienie,
Szukaj leków z wyrazem 'łaknienie'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'łaknienie'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'łaknienie'.
nadwaga,
Szukaj leków z wyrazem 'nadwaga'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'nadwaga'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'nadwaga'.
odchudzający,
Szukaj leków z wyrazem 'odchudzający'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'odchudzający'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'odchudzający'.
otyłość
Szukaj leków z wyrazem 'otyłość'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'otyłość'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'otyłość'.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Brak podobnych leków.
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Pomocniczo w połączeniu z dietą w leczeniu otyłości u pacjentów ze parametrem BMI 30 kg/m2 albo wyższym i u pacjentów z nadwagą (BMI 27 kg/m2 albo wyższy) ze współistniejącą cukrzycą typu 2 albo dyslipidemią. Preparat powinien być służący u pacjentów, u których w czasie poprzedzającego terapię leczenia niefarmakologicznego nie uzyskano pomniejszenia m.c. o 5 kg pośrodku 3 miesięcy.
Działanie
Inhibitor wychwytu zwrotnego monoamin - w pierwszej kolejności noradrenaliny i serotoniny, pozbawiony wpływu na ich uwalnianie i rozkład (brak hamującego wpływu na MAO), ułatwiający normalizację masy ciała. Sibutramina i jej metabolity wykazują powinowactwo między innymi w relacji do receptorów serotoninergicznych (5HT1 i 5HT2), adrenergicznych (a i b), dopaminergicznych (D1i D2), muskarynowych i histaminowych (H1). Działanie bazuje na nasileniu poposiłkowego uczucia sytości i najprawdopodobniej na zwiększeniu wydatku energetycznego przez nasilenie termogenezy. Po podaniu doustnym lek dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego i w znacznym stopniu ulega efektowi pierwszego przejścia poprzez wątrobę. Sibutramina osiąga max. stężenie we krwi po 1,2 h. T0,5 wynosi ok. 1,1 h. Farmakologicznie czynne metabolity osiągają stężenie max. we krwi po 3 h, a ich T0,5 wynosi adekwatnie 14 i 16 h. Sibutramina wiąże się z białkami osocza w 97%, a jej metabolity w 94%. W trakcie codziennego stosowania preparatu stężenia obu metabolitów osiągają stan stacjonarny po 4 dobach. Kluczową drogą eliminacji sibutraminy i jej czynnych metabolitów są przemiany metaboliczne w wątrobie. Nieczynne metabolity wydalane są w przeważającej części z moczem (ok. 90%) i częściowo z kałem (ok. 10%).
Działania niepożądane
Przewarzająca część działań niepożądanych wystąpiła w pierwszych 4 tyg. leczenia; ich nasilenie i częstotliwość zmniejszała się z upływem czasu. Nie były one poważne, nie prowadziły do odstawienia leku i były odwracalne. Przeważnie obserwowano utratę łaknienia, zaparcia, suchość błon śluzowych j. ustnej, bezsenność. Rzadziej występowały: kołatanie serca, tachykardia, przyrost ciśnienia tętniczego krwi, rozszerzenie naczyń obwodowych (uderzenia gorąca), nasilenie choroby związanych z żylakami odbytu, nudności, ból i zawroty głowy, parestezje, powiększona potliwość, zaburzenia smaku. Sporadycznie obserwowano: ostre śródmiąższowe zapalenie nerek, drgawki, małopłytkowość, przemijające powiększenie aktywności aminotransferaz we krwi.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na składniki preparatu. Ciąża i moment karmienia piersią. Otyłość wtórna (między innymi w przebiegu niedoczynności tarczycy albo nadczynności kory nadnerczy), jadłowstręt psychiczny, bulimia, psychozy, zespół Gilles-de-la Tourette'a. Jednoczesne (albo w odstępie czasu krótszym niż 2 tygodnie) wykorzystywanie inhibitorów MAO i innych leków działających na o.u.n., między innymi przeciwdepresyjnych, neuroleptyków, leków przeciwmigrenowych. Dolegliwości układu krążenia: dolegliwość wieńcowa, niewyrównana niewydolność serca, tachykardia, zaburzenia rytmu serca, dolegliwości naczyń mózgu (między innymi udar) w wywiadzie, nie poddające się leczeniu nadciśnienie tętnicze (>145/90 mm Hg). Ciężka niewydolność wątroby albo nerek, jaskra z wąskim kątem przesączania, łagodny rozkwit gruczołu krokowego z zaleganiem moczu, feochromocytoma, nadczynność tarczycy. Nie stosować u dzieci i młodzieży do 18 r.ż. i osób ponad 65 r.ż. (brak badań klinicznych), a również u osób nadużywających narkotyków, alkoholu albo leków. Ostrożnie stosować u pacjentów z hipokaliemią, hipomagnezemią, padaczką, umiarkowaną niewydolnością wątroby albo nerek. Kobiety w wieku rozrodczym powinny w czasie terapii stosować efektywną antykoncepcję.
Interakcje
Jednoczesne (albo pośrodku 2 tyg. poprzedzających rozpoczęcie leczenia) wykorzystywanie sibutraminy z inhibitorami MAO, lekami przeciwdepresyjnymi (w szczególności selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny), neuroleptykami, lekami przeciwmigrenowymi (sumatriptan, dihydroergotamina), opioidami (pentazocyna, petydyna, fentanyl, dekstrometorfan) powiększa stężenie serotoniny we krwi i może prowadzić do tak zwany zespołu serotoninowego. Ketokonazol, erytromycyna i cyklosporyna hamują metabolizm leku i mogą powodować powiększenie jego stężenia we krwi (ryzyko nasilenia działań niepożądanych). Metabolizm sibutraminy może być przyspieszony poprzez rifampicynę, fenytoinę, karbamazepinę, fenobarbital i deksametazon (indukcja enzymów wątrobowych biorących udział w metabolizmie). Z lekami wydłużającymi odstęp QT (astemizol, terfenadyna, amiodaron, chinidyna, flekainid, meksyletyna, propafenon, sotalol, cizaprid, pimozyd) nasila się ryzyko działań niepożądanych.
Dawkowanie
Doustnie, dorośli: początkowo 10 mg raz na dzień, najlepiej rano. U pacjentów, u których nie nastąpiło odpowiednie (przynajmniej 2 kg pośrodku miesiąca) pomniejszenie m.c. i tolerancja leku była dobra, dawkę można zwiększyć do 15 mg raz na dzień. U pacjentów, u których wykorzystywanie tej dawki pośrodku 4 tyg. nie wywołało pomniejszenia m.c. o przynajmniej 2 kg, lek należy odstawić. Moment leczenia nie powinien być dłuższy niż 12 miesięcy.
Ciąża i karmienie piersią
.
Uwagi
.
Podobne leki