Lek Mirapexin

Lekarstwo MIRAPEXIN: Mirapexin
Producent leku:
Boehringer Ingelheim
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
pramipeksol (Pramipexole)
tabl. 0,18 mg 30 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Brak podobnych leków.
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Leczenie objawów idiopatycznej dolegliwości Parkinsona, w monoterapii (bez lewodopy) albo w skojarzeniu z lewodopą, tzn. w okresie trwania dolegliwości, do jej późnych okresów, kiedy działanie lewodopy słabnie albo staje się nierówne i występują wahania skuteczności leczenia (wyczerpanie dawki albo sukces przełączania - zdarzenie "on-off").
Działanie
Agonista receptorów dopaminergicznych, wiążący się selektywnie z receptorami D2 i mający powinowactwo do receptorów D3. Pramipeksol łagodzi symptomy zaburzeń ruchowych związanych z chorobą Parkinsona poprzez pobudzanie receptorów dopaminowych, znajdujących się w prążkowiu. Hamuje syntezę, uwalnianie i metabolizm dopaminy. Łagodzi symptomy przedmiotowe i podmiotowe idiopatycznej dolegliwości Parkinsona. Po podaniu doustnym lek błyskawicznie i kompletnie wchłania się z przewodu pokarmowego. Biodostępność wynosi powyżej 90%. Max. stężenie we krwi osiąga po 1-3 h od podania. W niewielkim stopniu (<20%) wiąże się z białkami osocza. Jest metabolizowany tylko w niewielkim stopniu. Nie zmieniony pramipeksol wydalany jest raczej z moczem. Ok. 90% dawki jest wydalane z moczem w formie nie zmienionej, mniej niż 2% leku jest wydalane z kałem. T0,5 wynosi od 8 h u osób młodych do 12 h u pacjentów w podeszłym wieku.
Działania niepożądane
Regularnie w trakcie leczenia mogą wystąpić: zaburzenia psychiczne - bezsenność, omamy (raczej wzrokowe), dezorientacja; zaburzenia układu nerwowego - zawroty głowy, dyskinezy, senność; zaburzenia żołądkowo-jelitowe - nudności, zaparcia i obrzęki. Częstość występowania senności powiększa się po podaniu preparatu w dawkach większych niż 1,5 mg/dobę. Częstszymi działaniami niepożądanymi preparatu w trakcie stosowania w skojarzeniu z lewodopą były dyskinezy. Najpierw leczenia może wystąpić hipotonia, szczególnie jeżeli dawka preparatu jest zwiększana zbyt błyskawicznie.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na pramipeksol albo pozostałe składniki preparatu.
Interakcje
Pramipeksol w bardzo małym stopniu wiąże się z białkami osocza i w niewielkim stopniu ulega biotransformacji. Dlatego także, wystąpienie interakcji z innymi lekami wpływającymi na wiązanie z białkami osocza albo eliminowanymi na drodze biotransformacji jest niewiele prawdopodobne. Nie stwierdzono interakcji farmakokinetycznych z selegiliną i lewodopą. Cymetydyna minimalizuje klirens nerkowy pramipeksolu o ok. 34%, najprawdopodobniej przez hamowanie wydzielniczego mechanizmu transportu kationów w kanalikach nerkowych. Przez wzgląd na tym, leki, które są inhibitorami tej aktywnej drogi wydalania nerkowego albo są wydalane tą drogą (na przykład cymetydyna i amantadyna) mogą wzajemnie oddziaływać na pramipeksol, powodując pomniejszenie klirensu jednego albo obu leków. Należy rozważyć pomniejszenie dawki pramipeksolu w razie, gdy podawany jest równocześnie z tymi lekami. W okresie podawania pramipeksolu w skojarzeniu z lewodopą, zaleca się, by dawka lewodopy została pomniejszona, a dawki innych leków przeciw parkinsonizmowi były utrzymywane na stałym poziomie, przy jednoczesnym zwiększaniu dawki pramipeksolu. Ze wzglądu na możliwe działanie addycyjne należy zalecać ostrożność pacjentom, którzy przyjmują inne leki o działaniu uspokajającym albo spożywają alkohol w trakcie leczenia pramipeksolem. Należy unikać jednoczesnego podawania leków przeciwpsychotycznych z pramipeksolem.
Dawkowanie
Doustnie. Dawkę dobową podaje się w 3 równo podzielonych dawkach. Leczenie początkowe: dawki powinny być etapowo zwiększane co 5-7 dni, od dawki początkowej 0,264 mg zasady (0,375 mg soli) na dobę. Dawkowanie należy zwiększać do osiągnięcia największej skuteczności leczenia pacjentom, u których nie przewiduje się wystąpienia objawów niepożądanych przekraczających próg tolerancji. Jeżeli niezbędne jest dalsze powiększenie dawki dobowej, dawka powinna być zwiększana o 0,54 mg zasady (0,75 mg soli) w odstępach tygodniowych do osiągnięcia maksymalnej dawki 3,3 mg zasady (4,5 mg soli) na dobę. Ryzyko wystąpienia senności powiększa się po dawkach większych niż 1,5 mg na dobę. Leczenie podtrzymujące: dawka indywidualna powinna mieścić się w przedziale od 0,264 mg zasady (0,375 mg soli) do maksymalnie 3,3 mg zasady (4,5 mg soli) na dobę. Dalsze dostosowywanie dawki powinno być dokonywane z uwzględnieniem odpowiedzi klinicznej i tolerancji pacjenta. W zaawansowanej chorobie Parkinsona dawki większe niż 1,1 mg zasady (1,5 mg soli) na dobę mogą być odpowiednie dla pacjentów, u których zamierza się zmniejszyć dawki lewodopy. Zaleca się, by dawka lewodopy była zmniejszana w okresie zwiększania dawki i leczenia podtrzymującego pramipeksolem, zależnie od reakcji pacjenta.U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek zaleca się następujący model dawkowanie: u pacjentów z klirensem kreatyniny 20-50 ml/min początkowa dawka dobowa powinna być podawana w 2 dawkach, zaczynając od 0,88 mg zasady (0,125 mg soli) 2 razy na dobę. U pacjentów z klirensem kreatyniny poniżej 20 ml/min dawka dobowa powinna być podawana w pojedynczej dawce, zaczynając od 0,88 mg zasady (0,125 mg soli) na dobę. Jeżeli czynność nerek ulega pogorszeniu w okresie leczenia podtrzymującego, należy zmniejszyć dawkę dobową preparatu o taki sam proc., o jaki pomniejszył się klirens kreatyniny. U pacjentów z niewydolnością wątroby nie ma potrzeby dostosowywania dawkowania.
Ciąża i karmienie piersią
W ciąży stosować jedynie w razie, gdy korzyści dla matki przewyższają potencjalne zagrożenie dla płodu. Nie stosować w momencie karmienia piersią.
Uwagi
Pacjenci z zaburzeniami psychotycznymi mogą być leczeni agonistami dopaminy wyłącznie, jeżeli potencjalne korzyści przewyższają ryzyko. Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek, poważnymi chorobami sercowo-naczyniowymi.
Podobne leki