Lek Mitrip

Lekarstwo MITRIP: Mitrip
Producent leku:
Polfa-Kutno
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
ramipril (Ramipril)
tabl. 2,5 mg 30 szt.,
--,-- zł
tabl. 1,25 mg 30 szt.,
--,-- zł
tabl. 5 mg 30 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Tritace
Ramicor Comb
Ramicor
Piramil
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Nadciśnienie tętnicze - zarówno w monoterapii jak i w leczeniu skojarzonym z innymi lekami obniżającymi ciśnienie, na przykład z tiazydowymi lekami moczopędnymi. Zastoinowa niewydolność serca - w razie wskazań do podania leku wspomagającego dotychczas służące leki moczopędne podawane z glikozydami nasercowymi albo bez glikozydów nasercowych. Niewydolność serca po przebytym zawale mięśnia sercowego - w celu pomniejszenia śmiertelności pozawałowej. Zmniejszanie ryzyka wystąpienia zawału serca, udaru mózgu, zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych albo konieczności wykonania zabiegu rewaskularyzacji u pacjentów w wieku 55 lat albo starszych: u których istnieją kliniczne dowody występowania dolegliwości układu sercowo-naczyniowego (przedtem przebyty zawał serca, niestabilna dusznica bolesna, zabiegi pomostowania tętnic wieńcowych albo przezskórnej angioplastyki tętnic wieńcowych na wielu naczyniach), udaru mózgu albo dolegliwości tętnic obwodowych; chorych na cukrzycę, u których istnieje co najmniej jeden dodatkowy czynnik ryzyka sercowo-naczyniowego, taki jak: nadciśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe > 160 mm Hg albo ciśnienie rozkurczowe > 90 mm Hg), powiększone stężenie cholesterolu całkowitego (> 5,2 mmol/l), pomniejszone stężenie cholesterolu frakcji HDL (< 0,9 mmol/l), palenie tytoniu, rozpoznana mikroalbuminuria, kliniczne dowody wcześniejszego występowania chorób naczyniowych.
Działanie
Ramipryl jest prolekiem, który po wchłonięciu z przewodu pokarmowego jest hydrolizowany w wątrobie do aktywnej postaci długo działającego inhibitora konwertazy angiotensyny (ACE) - ramiprylatu. Podanie ramiprylu skutkuje powiększenie aktywności reninowej osocza i pomniejszenie stężenia angiotensyny II i aldosteronu. Korzystne zmiany hemodynamiczne wynikające z zahamowania konwertazy angiotensyny są konsekwencją pomniejszenia wytwarzania angiotensyny II i rozszerzenia naczyń obwodowych i pomniejszenia oporu naczyniowego. Podanie ramiprylu pacjentom z nadciśnieniem skutkuje pomniejszenie ciśnienia tętniczego w pozycji leżącej i stojącej. Działanie przeciwnadciśnieniowe występuje po 1-2 h po przyjęciu leku, max. działanie hipotensyjne pojawia się po 3-6 h i utrzymuje się przynajmniej poprzez 24 h po zwykłej dawce terapeutycznej. Po podaniu doustnym ramipryl wchłania się błyskawicznie z przewodu pokarmowego. Max. stężenie we krwi osiąga po 1 h. Max. stężenie aktywnego metabolitu - ramiprylatu, występuje po 2-4 h. Moment połowicznej eliminacji w fazie beta po wielokrotnych dawkach wynosi 13-17 h dla dawki 5-10 mg i jest znacząco dłuższy dla mniejszych dawek 1,25-2,5 mg. Ramipryl jest metabolizowany prawie kompletnie, a metabolity są wydalane raczej z moczem. Ramipryl wiąże się z białkami osocza w 73%, a ramiprylat - w 56%.
Działania niepożądane
Po podaniu pierwszej dawki preparatu albo po jej zwiększeniu może wystąpić objawowe niedociśnienie z zawrotami głowy, osłabieniem i nudnościami, zaburzeniami koncentracji, poceniem się albo zaburzeniami widzenia. Symptomy takie obserwowano rzadko, lecz mogą one wystąpić u pacjentów z sporą stratą wody i elektrolitów, w tym u stosujących leki moczopędne, dializowanych i u pacjentów z ciężką zastoinową niewydolnością serca. Rzadko obserwowano omdlenia. U pacjentów z grup dużego ryzyka możliwe jest wystąpienie zawału serca albo incydentu mózgowo-naczyniowego, zaostrzenie dolegliwości wieńcowej, przemijające napady niedokrwienne. Mogą również wystąpić bóle w klatce piersiowej, kołatanie serca, zaburzenia rytmu i napady dusznicy bolesnej i zaburzenia przepływu krwi. Leczenie preparatem może wywołać pogorszenie czynności nerek, w pojedynczych sytuacjach aż do ostrej niewydolności nerek; rzadko obserwowano białkomocz. Czasami mogą występować symptomy ze strony przewodu pokarmowego, takie jak suchość w jamie ustnej, podrażnienie albo stan zapalny błony śluzowej j. ustnej, zaburzenia trawienia, zaparcia, biegunka, nudności i wymioty, bóle brzucha, uczucie dyskomfortu w nadbrzuszu, powiększenie aktywności enzymów wątrobowych i (albo) stężenia bilirubiny we krwi, żółtaczka cholestatyczna, ostre zapalenie wątroby mogące prowadzić do niewydolności wątroby. Rzadko opisywano zapalenie trzustki (w pojedynczych sytuacjach zakończone zgonem). Mogą wystąpić następujące reakcje dotyczące skóry albo błon śluzowych: zaczerwienienie skóry z uczuciem pieczenia, zapalenie spojówek, świąd, pokrzywka, nasilone wypadanie włosów, ujawnienie albo nasilenie objawu Raynauda; w pojedynczych sytuacjach opisywano występowanie wysypki złuszczającej albo pęcherzowej na skórze albo błonach śluzowych, nadwrażliwość na światło i złuszczanie paznokci. Mogą wystąpić: zapalenie naczyń, bóle mięśni i stawów, gorączka, eozynofilia albo powiększenie miana przeciwciał przeciwjądrowych (ANA). W bardzo rzadkich sytuacjach opisywano występowanie obrzęku naczynioruchowego. Ze strony układu oddechowego może wystąpić suchy, drażniący kaszel, a również nieżyt nosa, zapalenie zatok, zapalenie oskrzeli i skurcz oskrzeli. Wyniki badań laboratoryjnych: zmniejszeniu mogą ulec następujące wskaźniki - stężenie hemoglobiny, hematokryt, liczba krwinek białych i płytek krwi; może wystąpić powiększenie stężenia azotu mocznikowego i kreatyniny we krwi i hiponatremia; może nasilić się występujący przedtem białkomocz. Rzadko obserwowano niedokrwistość, małopłytkowość, neutropenię, eozynofilię, szczególnie u osób z niewydolnością nerek, kolagenozą albo równocześnie przyjmujących allopurynol, prokainamid albo inne leki immunosupresyjne; w pojedynczych sytuacjach - agranulocytozę albo pancytopenię. Inne działania niepożądane: zaburzenia równowagi, ból głowy, uczucie zmęczenia, nadmierna senność, splątanie, nadmierna pobudliwość nerwowa, pobudliwość ruchowa, drżenia, zaburzenia snu, zaburzenia świadomości, strata łaknienia, obniżenie nastroju, niepokój, parestezje, zaburzenia smaku, kurcze mięśniowe, zaburzenia wzwodu i pomniejszenie libido.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na ramipryl albo inne składniki preparatu. Obrzęk naczynioruchowy po inhibitorach ACE w wywiadzie. Ważne hemodynamicznie zwężenie tętnicy nerkowej. Nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego albo niestabilność hemodynamiczna. Ciąża i moment karmienia piersią. W trakcie stosowania preparatu u pacjentów ze słabo do średnio wyrażoną niewydolnością serca po przebytym zawale mięśnia serca, należy także wziąć pod uwagę następujące przeciwwskazania: utrzymujące się obniżone ciśnienie krwi (ciśnienie skurczowe < 90 mm Hg); ortostatyczne obniżenie ciśnienia krwi (obniżenie ciśnienia skurczowego krwi o większe/równe 20 mm Hg po 1 min w pozycji siedzącej); ciężka niewydolność serca (IV° wg NYHA); niestabilna dolegliwość wieńcowa; zagrażające życiu komorowe zaburzenia rytmu serca; serce płucne. Z uwagi na zbyt małe doświadczenie kliniczne, preparatu nie należy stosować w razie: nefropatii, leczonej dzięki steroidów, NLPZ, leków immunomodulujących i (albo) cytotoksycznych; dializoterapii; pierwotnej dolegliwości wątroby albo niewydolności wątroby; nie leczonej zdekompensowanej niewydolności serca; u dzieci. Należy unikać jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE i krążenia pozaustrojowego, gdzie krew narażona jest na kontakt z ujemnie naładowanymi powierzchniami (dializa albo hemofiltracja z zastosowaniem niektórych błon wysokoprzepływowych i afereza lipoprotein o małej gęstości z użyciem siarczanu dekstranu).
Interakcje
Sole potasu, leki moczopędne oszczędzające potas (na przykład amiloryd, triamteren, spironolakton) nasilają hiperkaliemię - w razie konieczności stosowania tych leków równocześnie, wskazane jest regularne monitorowanie stężenia potasu we krwi. Leki przeciwnadciśnieniowe (szczególnie leki moczopędne) i inne leki obniżające ciśnienie tętnicze krwi (na przykład azotany, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne) nasilają hipotensję wywołaną poprzez ramipryl - w trakcie jednoczesnego stosowania leków moczopędnych wskazane jest przeprowadzenie regularnych kontroli stężenia potasu we krwi. Sól kuchenna osłabia przeciwnadciśnieniowe działanie ramiprylu i minimalizuje korzystny sukces działania preparatu w niewydolności serca. Leki nasenne, znieczulenia ogólnego, narkotyczne leki przeciwbólowe nasilają hipotensyjne działanie ramiprylu. Jednoczesne wykorzystywanie z solami litu skutkuje powiększenie stężenia litu we krwi i nasilenie kardio- i neurotoksycznego działania litu - zaleca się regularną kontrolę stężenia litu we krwi. Allopurynol, prokainamid, cytostatyki, leki immunosupresyjne, kortykosteroidy służące ogólnie i inne leki mogące wpływać na obraz krwi zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzeń hematologicznych, szczególnie leukopenii. Z doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi (na przykład pochodne sulfonylomocznika, biguanidy) albo insuliną istnieje sposobność nasilenia hipoglikemii. Leki z gatunku NLPZ, leki przeciwbólowe mogą osłabiać działanie przeciwnadciśnieniowe ramiprylu (możliwe powiększenie ryzyka pogorszenia czynności nerek i możliwe powiększenie stężenia potasu we krwi). Sympatykomimetyki o działaniu wazopresyjnym (na przykład epinefryna) mogą osłabiać działanie przeciwnadciśnieniowe ramiprylu - zaleca się regularną kontrolę ciśnienia tętniczego krwi. Jednoczesne wykorzystywanie z heparyną może powodować powiększenie stężenia potasu we krwi. Alkohol nasila działanie przeciwnadciśnieniowe ramiprylu.
Dawkowanie
Doustnie. Nadciśnienie: rekomendowana dawka początkowa wynosi 2,5 mg raz na dobę. W zależności od reakcji pacjenta dawkę można etapowo zwiększać co 1-2 tyg., aż do dawki maksymalnej 10 mg raz na dobę. Dawka podtrzymująca wynosi zwykle 2,5-5 mg raz na dobę. Jeżeli reakcja pacjenta na leczenie dawką 10 mg ramiprylu jest niezadowalająca, zaleca się leczenie skojarzone. By uniknąć wystąpienia objawowego nadmiernego obniżenia ciśnienia krwi, u pacjentów leczonych przedtem lekami moczopędnymi wykorzystywanie tych leków należy przerwać 2-3 dni przed rozpoczęciem leczenia ramiprylem; w przypadku konieczności można ponownie wprowadzić leki moczopędne po rozpoczęciu stosowania ramiprylu. U pacjentów z nadciśnieniem i współistniejącą zastoinową niewydolnością serca i występującą równocześnie niewydolnością nerek (albo bez niewydolności nerek) leczenia należy zaczynać od dawki 1,25 mg, podawanej pod kontrolą lekarza w uwarunkowaniach szpitalnych. Zastoinowa niewydolność serca: rekomendowana dawka początkowa u pacjentów, których stan ustabilizowano dzięki leków moczopędnych wynosi 1,25 mg na dobę. Zależnie od reakcji pacjenta dawkę można zwiększać co 1-2 tyg. Dawka dobowa 2,5 mg albo większa może być podana w 1-2 dawkach. Max. dawka dobowa wynosi 10 mg. W celu pomniejszenia możliwości wystąpienia hipotonii, u pacjentów przyjmujących spore dawki leków moczopędnych, dawki tych leków należy zmniejszyć przed rozpoczęciem podawania ramiprylu. Niewydolność serca po zawale mięśnia sercowego: leczenie początkowe należy rozpocząć w szpitalu pomiędzy 3. i 10. dniem po zawale serca. Rekomendowana dawka początkowa wynosi 5 mg na dobę w 2 dawkach podawanych rano i wieczorem. Po 2 dniach dawkę powiększa się do 5 mg 2 razy na dobę. Jeśli pacjent nie toleruje dobrze takiej dawki początkowej, zaleca się podawanie 2 razy na dobę dawki 1,25 mg poprzez 2 dni, następnie powiększenie dawki do 2,5 mg, a następnie do 5 mg 2 razy na dobę. Jeżeli nie można zwiększyć dawki do 2,5 mg 2 razy na dobę, lek należy odstawić. W leczeniu podtrzymującym stosuje się dawkę 2,5-5 mg 2 razy na dobę. Moment leczenia ramiprylem u pacjentów z niewydolnością serca po ostrym zawale mięśnia sercowego nie powinien być dłuższy niż 15 miesięcy. Zmniejszanie ryzyka wystąpienia zawału serca, udaru mózgu, zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych albo konieczności wykonania zabiegu rewaskularyzacji: rekomendowana dawka początkowa wynosi 2,5 mg raz na dobę. W zależności od tolerancji dawkę należy etapowo zwiększać; na początku zaleca się podwojenie dawki leku po ok. tygodniu leczenia, a następnie po dalszych 3 tyg., żeby ostatecznie osiągnąć dawkę dobową 10 mg. Zazwyczaj służąca dawka podtrzymująca ramiprylu wynosi 10 mg raz na dobę. U pacjentów stosujących przedtem mniejsze dawki ramiprylu w innych wskazaniach, dawkę można etapowo zwiększać do 10 mg raz na dobę.U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek dawkowanie należy dostosować do klirensu kreatyniny: przy klirensie > 30 ml/min zaleca się dawkę zazwyczaj służącą; przy klirensie < 30 ml/min początkowa dawka ramiprylu wynosi 1,25 mg raz na dobę, dawka podtrzymująca - zazwyczaj 2,5 mg, a max. dawka dobowa - 5 mg raz na dobę. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 10 ml/min) rekomendowana dawka początkowa wynosi również 1,25 mg raz na dobę, dawka podtrzymująca nie powinna być większa niż 2,5 mg raz na dobę. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby rekomendowana dawka początkowa wynosi 1,25 mg, a jej wprowadzenie powinno odbywać się pod ścisłym nadzorem lekarskim.Tabletki należy połykać w całości, popijając szklanką wody, niezależnie od posiłków.
Ciąża i karmienie piersią
Lek jest przeciwwskazany w ciąży i okresie karmienia piersią. Kobiety w wieku rozrodczym przyjmujące preparat powinny stosować efektywną antykoncepcję.
Uwagi
W poniższych sytuacjach lek może być służący jedynie po bardzo krytycznej ocenie korzyści względem ryzyka i zapewnieniu regularnych kontroli objawów klinicznych i parametrów laboratoryjnych: klinicznie ważne zaburzenia elektrolitowe; zaburzenia immunologiczne albo kolagenozy (na przykład toczeń trzewny układowy, sklerodermia); jednoczesne układowe leczenie immunosupresyjne (na przykład kortykosteroidy, cytostatyki, antymetabolity) albo wykorzystywanie allopurynolu, prokainamidu albo litu. Należy zachować ostrożność u pacjentów: przedtem leczonych diuretykami; z niedoborem soli albo płynów; z ciężkim nadciśnieniem; z niewydolnością serca, szczególnie po zawale mięśnia sercowego; z zaburzoną czynnością lewej komory serca (na przykład wada zastawki aortalnej albo mitralnej, z kardiomiopatią przerostową); z hemodynamicznie ważnym zwężeniem tętnic nerkowych; ze zwężeniem tętnic wieńcowych albo zwężeniem naczyń mózgowych; z niewydolnością nerek; z zaburzeniami czynności wątroby i u osób w podeszłym wieku. Pacjenci ze powiększonym ryzykiem występowania objawowego niedociśnienia tętniczego - pacjenci z zaburzeniami wodno-elektrolitowymi wywołanymi stosowaniem leków moczopędnych, dietą ubogosodową, dializoterapią, biegunkami albo wymiotami - wymagają szczególnej ostrożności w rozpoczynaniu leczenia i dostosowywania dawki preparatu. Nie przeprowadzono badań preparatu u dzieci - nie zaleca się jego stosowania w tej ekipie pacjentów.
Podobne leki
Tritace
Ramicor Comb
Ramicor
Piramil