Lek Mivacron

Lekarstwo MIVACRON: Mivacron
Producent leku:
GlaxoSmithKline Export
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
chlorek miwakurium (Mivacurium chloride)
roztwór do wstrz. doż. 20 mg/10 ml 5 amp. 10 ml,
--,-- zł
roztwór do wstrz. doż. 10 mg/5 ml 5 amp. 5 ml,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Brak podobnych leków.
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Zwiotczenie mięśni poprzecznie prążkowanych w znieczuleniu ogólnym, do intubacji i prowadzenia wentylacji mechanicznej.
Działanie
Krótko działający środek zwiotczający mięśnie poprzecznie prążkowane o strukturze benzylizochinolinowej. Wywołuje konkurencyjny blok (o typie niedepolaryzacyjnym) przewodnictwa w złączu nerwowo-mięśniowym poprzez wiązanie się z receptorami cholinergicznymi na płytce motorycznej. Po podaniu dożylnie, pośrodku 90-150 sek występuje zwiotczenie (umożliwiające intubację i wykorzystywanie oddechu kontrolowanego) utrzymujące się ok. 13-23 min (w zależności od podanej dawki - zobacz dawkowanie). Od chwili wystąpienia pierwszych objawów samoistnego ustępowania bloku nerwowo-mięśniowego do całkowitego powrotu siły mięśniowej mija zwykle ok. 15 min. Wykorzystanie leków odwracających blok (inhibitorów cholinesterazy) skraca ten czas o 5-6 min. Podawany odpowiednio z zaleceniami nie wykazuje właściwości blokowania nerwu błędnego i zwojów nerwowych; nie wykazuje istotnego wpływu na układ sercowo-naczyniowy (nie skutkuje tachykardii i nie przeciwdziała odruchowej bradykardii wywoływanej stymulacją mechaniczną przy intubacji albo śródoperacyjnie). Wykazuje tendencję stymulującą uwalnianie histamniny (w szczególności podany błyskawicznie i w dawce > 2 mg/kg m.c.). System unieczynniania leku w organizmie w głównej mierze związany jest z hydrolizą poprzez cholinesterazę osoczową do czwartorzędowego alkoholu i czwartorzędowego monoestru. Metabolity pośrednie nie wykazują istotnego wpływu na przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, autonomiczny układ nerwowy albo układ sercowo-naczyniowy. Uważane jest, iż istnieją inne szlaki metabolizmu miwakurium na przykład hydroliza poprzez estry wątrobowe, wydalanie z żółcią, wydalanie z moczem. Nie wykazuje tendencji do kumulacji w organizmie. T0,5 wynosi 1,7-2,6 min, wydłuża się u chorych z niewydolnością wątroby do ok. 4,4 min (najprawdopodobniej na skutek niższego stężenia cholinesterazy osoczowej), a efektywny blok wydłuża się o ok. 200%. Niewydolność nerek nie wpływa na farmakokinetykę miwakurium, w skrajnej niewydolności nerek efektywne zwiotczenie wydłuża się o ok. 150%. Brak danych o wpływie leku na płód i przenikaniu do mleka matki.
Działania niepożądane
Reakcje histaminowe: zaczerwienienie skóry, rumień, pokrzywka, przejściowe obniżenie ciśnienia tętniczego, tachykardia. Prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych powiększa się przy dawkach > 0,2 mg/kg m.c. i szybkim (< 30 sek.) podaniu leku.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na lek. Nie stosować u chorych będących homozygotami pod względem atypowego genu kodującego cholinesterazę osoczową; przy braku możliwości intubacji i prowadzenia oddechu mechanicznego, bez anestezjologa. Należy zachować ostrożność u chorych: z nadwrażliwością na histaminę (na przykład z astmą), hipowolemicznych, w miastenii i innych zaburzeniach przewodnictwa nerwowo-mięśniowego, ciężkich zaburzeniach równowagi kwasowo-zasadowej i jonowej, u chorych będących heterozygotami pod względem atypowego genu kodującego cholinesterazę osoczową (wydłużenie czasu zwiotczenia o ok. 10 min).
Interakcje
Jednoczesne wykorzystywanie anestetyków wziewnych nasila blok nerwowo mięśniowy. Nasilenie/wydłużenie bloku płytki motorycznej może być większe u chorych otrzymujących: antybiotyki (aminoglikozydowe, polimyksyny, streptomycynę, tetracykliny, linkomycynę, klindamycynę), leki przeciwarytmiczne (propranolol, antagoniści wapnia, lidokainę, prokainamid, chinidynę), leki moczopędne (furosemid, tiazydy, mannitol, acetazolamid), sole magnezu, ketaminę, sole litu, blokery zwojowe (trimetafan, heksametonium), leki zmniejszające aktywność cholinesterazy osoczowej (leki przeciwwymiotne, inhibitory MAO, jodek ekostygminy, pankuronium, związki fosforoorganiczne, wybrane hormony, bambuterol), inhibitory cholinesterazy. Wykorzystywanie u chorych niektórych leków (antybiotyków, b-adrenolityków, prokainamidu, chinidyny, chlorochiny, D-penicylaminy, steroidów, soli litu, fenytoiny) może spowodować, zaostrzyć albo ujawnić utajoną miastenię albo zespół miasteniczny, czego następstwem będzie nadwrażliwość na środki zwiotczające. U chorych długotrwale leczonych fenytoiną albo karbamazepiną może wystąpić pomniejszenie efektu działania miwakurium (opóźnienie wystąpienia bloku, skrócenie czasu trwania). Nie należy stosować leków zwiotczających depolaryzujących (na przykład suksametonium) do kontynuacji zwiotczenia lekami niedepolaryzacyjnymi (miwakurium) z racji na ryzyko wystąpienia bloku złożonego.Roztwór firmowy o pH=4,5 - nie łączyć w strzykawce z lekami zasadowymi (na przykład barbituranami), nie podawać poprzez tę samą kaniulę dożylną bez przepłukiwania po każdym leku. Lek można rozcieńczać: 0,9% roztworem NaCl, 5% roztworem glukozy, 0,18% roztworem NaCl z 4% glukozą, płynem Ringera buforowanym mleczanami.
Dawkowanie
Podawać dożylnie, w dawce jednorazowej, powtarzanych bolusach albo we wlewie ciągłym.Dorośli - średnio 0,07 mg/kg m.c. (0,06-0,09 mg/kg m.c.). Dawka do intubacji - 0,2 mg/kg m.c. podane pośrodku 30 sek. (odpowiednie zwiotczenie po ok. 2-2,5 min) albo wykorzystanie sposoby dawek podzielonych: 0,15 mg/kg m.c. bolus + po 30 sek. dawka 0,1 mg/kg m.c. (odpowiednie zwiotczenie po 90-120 sek. od zakończenia pierwszego wstrzyknięcia). Czas trwania zwiotczenia zależy od podanej dawki: dla 0,07 - 0,15 - 0,2 - 0,25 mg/kg m.c. wynosi adekwatnie ok. 13 - 16 - 20 - 23 min. Dawka podtrzymująca zwykle 0,1 mg/kg m.c. co ok. 15 min albo wlew ciągły (włączyć przy wystąpieniu inicjalnych objawów samoistnego ustępowania bloku po dawce początkowej) 8-10 µg/kg m.c./min.Dzieci w wieku 7 mies.-12 lat: dawka średnia jest większa (0,1 mg/kg m.c.); start działania występuje szybciej a czas trwania bloku i moment ustępowania zwiotczenia są krótsze niż u dorosłych. Wstrzykiwanie dożylne powinno trwać 5-15 sek. Rekomendowana dawka wstępna 0,1-0,2 mg/kg m.c. (efektywne zwiotczenie 7-9 min.); dawka do intubacji 0,2 mg/kg m.c. (odpowiednie zwiotczenie po ok. 120 sek). Dawka podtrzymująca 0,1 mg/kg m.c. co ok. 6-9 min albo wlew. Dawki służące we wlewie: u dzieci w wieku 7-23 mies. średnio 11 µg/kg m.c./min (od 3 µg/kg m.c./min do 26 µg/kg m.c./min); w wieku 2-12 lat średnio 14 µg/kg m.c./min (od 5 µg/kg m.c./min do 31 µg/kg m.c./min).Niemowlęta w wieku 2-6 mies.: we wstrzyknięciu dożylnym (5-15 sek.): dawka do intubacji - 0,15 mg/kg m.c. (max. blok po ok. 1,4 min, utrzymujący się ok. 9 min); dawka podtrzymująca 0,1 mg/kg m.c. (utrzymuje klinicznie efektywny blok o 7 min). We wlewie - średnio 11 µg/kg m.c./min (od 4 µg/kg m.c./min do 24 µg/kg m.c./min). Noworodki i niemowlęta poniżej 2 mies.: nie zakończono badań klinicznych, producent nie podaje zaleceń odnośnie dawkowania.Podane dawki dotyczą pacjentów w znieczuleniu złożonym z użyciem opioidowych leków przeciwbólowych. Przy stosowaniu izofluranu albo enfluranu dawkę początkową miwakurium należy zmniejszyć o ok. 25%, prędkość wlewu zmniejszyć o ok. 40% (przy stosowaniu halotanu zredukowanie dawek może być zbędna). U osób z obciążonym układem krążenia i w podeszłym wieku - lek wstrzykiwać bez pośpiechu (ok. 60 sek.). U osób z nadwagą dawkę obliczać dla należnej masy ciała.
Ciąża i karmienie piersią
Uwagi
Podobne leki