Lek MST Continus

Lekarstwo MST CONTINUS: MST Continus
Producent leku:
Polfa-Kutno
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
siarczan morfiny (Morphine sulphate)
tabl. powl. o zmodyf. uwalnianiu 200 mg 60 szt.,
--,-- zł
tabl. powl. o zmodyf. uwalnianiu 30 mg 60 szt.,
--,-- zł
tabl. powl. o zmodyf. uwalnianiu 100 mg 60 szt.,
--,-- zł
tabl. powl. o zmodyf. uwalnianiu 10 mg 60 szt.,
--,-- zł
tabl. powl. o zmodyf. uwalnianiu 60 mg 60 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
ból,
Szukaj leków z wyrazem 'ból'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'ból'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'ból'.
dzieci,
Szukaj leków z wyrazem 'dzieci'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'dzieci'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'dzieci'.
morfina,
Szukaj leków z wyrazem 'morfina'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'morfina'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'morfina'.
opioidy,
Szukaj leków z wyrazem 'opioidy'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'opioidy'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'opioidy'.
przeciwbólowy,
Szukaj leków z wyrazem 'przeciwbólowy'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'przeciwbólowy'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'przeciwbólowy'.
rak
Szukaj leków z wyrazem 'rak'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'rak'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'rak'.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Doltard
Sevredol
Morphini sulfas 0,1% spinal
Morphini sulfas
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Mocne i bardzo mocne bóle o różnorodnej etiologii wymagające podawania mocnych opioidów (nie ustępujące po lekach przeciwbólowych o słabszym działaniu). Forma o przedłużonym działaniu jest szczególnie rekomendowana w sytuacjach konieczności stosowania opioidów poprzez moment dłuższy niż kilka dni. Morfina jest fundamentalnym opioidem (zalecanym poprzez WHO) w zwalczaniu bólów w przebiegu chorób nowotworowych. W zwalczaniu bólów pooperacyjnych może być służąca od drugiego dnia po operacji. MST Continus może być służące u dzieci - do zwalczania mocnych bólów w przebiegu chorób nowotworowych.
Działanie
Mocny lek przeciwbólowy z gatunku czystych agonistów receptorów opioidowych (mocny agonista receptorów mi, słabszy kappa i delta, najprawdopodobniej bez wpływu na sigma). Znosi ból, skutkuje sedację. Wykazuje działanie kurczące na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, dróg żółciowych i moczowych powodując kurcz odźwiernika, opóźnienie opróżniania żołądka, zwolnienie perystaltyki, zaparcia, przyrost ciśnienia w drogaćh żółciowych i moczowych. Przenika poprzez łożysko, hamuje czynność skurczową macicy, przenika do mleka matki. Skutkuje przyrost stężenia histaminy w osoczu. Poprzez działanie na o.u.n. skutkuje nudności, wymioty, hamuje odruch kaszlowy, zwęża źrenice, nasila uwalnianie hormonu antydiuretycznego, obniża temperaturę ciała i pobudliwość ośrodka oddechowego. Poprawia nastrój i działa euforyzująco. Specjalna konstrukcja tabletki (mechanizm kontrolowanego uwalniania substancji czynnej) nie wymienia dostępności biologicznej, ale minimalizuje stałą wchłaniania, dzięki czemu lek może być służący w 12-godzinnych odstępach czasowych. Start działania występuje po ok. 1,5 h, średni czas działania wynosi ok. 8-12 h, przy powtarzanych dawkach stan stacjonarny osiągany jest po 24 h. Po podaniu doustnym dostępność biologiczna wynosi ok. 20-75%, w ok. 40% wiąże się z białkami osocza, dobrze przenika do tkanek, słabo do o.u.n. (współczynnik rozdziału ok. 0,4). Metabolizowana w wątrobie, raczej (70%) do 3-glukuronianu morfiny (M3G) i 6-glukuronianu morfiny (M6G) - M6G wykazuje mocne powinowactwo do receptorów opioidowych o.u.n. (ok. 10-20 razy silniejsze od morfiny) i najprawdopodobniej odgrywa kluczową rolę w działaniu przeciwbólowym leku, w szczególności stosowanego w dawkach powtarzanych. Metabolity wydalane z moczem. Morfina podlega krążeniu wątrobowo-jelitowemu - częściowo przenika do żółci (ok. 10% dawki) i jest wydalana z kałem. T0,5 wynosi 2-4 h. Morfina nie wykazuje tendencji do kumulacji w organizmie. Metabolizm morfiny u dzieci ponad 3 m.ż. nie jest różna istotnie od dorosłych.
Działania niepożądane
Wpływa depresyjnie na oddychanie - minimalizuje wentylację minutową poprzez zwolnienie częstości oddechów i objętości oddechowej, obniża wrażliwość ośrodka oddechowego na przyrost p CO2; hipowentylacja, bezdech, zatrzymanie krążenia mogą pojawić się przy względnym przedawkowaniu najpierw leczenia, u chorych leczonych przewlekle ryzyko jest znacząco mniejsze. U chorych z bólem przewlekłym (na przykład nowotworowym) rozpiętość terapeutyczna pomiędzy dawką znoszącą ból, dawką wywołującą nadmierną senność i dawką wpływającą klinicznie istotnie na depresję oddechu jest zwykle wystarczająca dla bezpiecznego określenia skutecznej dawki. Skutkuje zaparcia, może powodować nadmierne uspokojenie, senność, niepokój, zmiany nastroju, nudności, wymioty, suchość w jamie ustnej, nadmierne poty, zaczerwienienie twarzy, zawroty głowy, hipotonię ortostatyczną, trudności w oddawaniu moczu, kolkę nerkową albo żółciową, zaburzenia widzenia, bradykardię, skurcz oskrzeli, odczyny alergiczne, świąd. Rzadko może powodować pobudzenie, sztywność albo niekontrolowane ruchy mięśni, koszmarne sny, przejściowe halucynacje, bezsenność, pomniejszenie popędu płciowego, oczopląs. Przy systematycznym stosowaniu skutkuje zależność lekową (opioidową), przy nagłym odstawieniu - zespół abstynencji. W okresie leczenia występuje zdarzenie tolerancji wymagające modyfikowania dawek. U chorych leczonych na skutek ciężkich, przewlekłych bólów (na przykład nowotworowych) uzależnienie psychiczne występuje bardzo rzadko i nie stanowi problemu klinicznego.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na morfinę, astma oskrzelowa, porfiria, podejrzenie niedrożności porażennej jelit, depresja oddychania (gdy brak jest sprzętu resuscytacyjnego). Należy zachować szczególną ostrożność u chorych wyniszczonych, w podeszłym wieku, z urazami czaszki i o.u.n., depresją o.u.n. albo znajdujących się w śpiączce, ostrą psychozą, padaczką, nadciśnieniem śródczaszkowym, zaburzeniami oddychania, ostrą i przewlekłą niewydolnością oddechową, hiperkapnią, hipoksemią, z zespołem serca płucnego i ciężką niewydolnością krążenia, skrzywieniami kręgosłupa, stanami spastycznymi jelit, dróg żółciowych i moczowych, przed i po operacjach na drogach żółciowych, przerostem gruczołu krokowego i/albo zwężeniem cewki moczowej, wrzodziejącym zapaleniem okrężnicy, zapaleniem uchyłka jelita, ostrym zapaleniem trzustki (wtórnym do patologii dróg żółciowych), kolką nerkową, alkoholizmem i zatruciu alkoholem, atropiną; u chorych u których sposobność utrzymania prawidłowego ciśnienia tętniczego krwi jest upośledzona poprzez pomniejszenie objętości krwi krążącej albo wpływ anestetyków, leków z gatunku fenotiazyn. U kobiet w ciąży można stosować jedynie w razie bezwzględnej konieczności. W okresie leczenia morfiną kobieta nie powinna karmić piersią (morfina przenika do mleka matki). Ostrożnie stosować w ciężkiej niewydolności wąroby i/albo nerek. Nie stosować w połączeniu z inhibitorami MAO. W niewydolności nerek w razie stosowania powtarzanych dawek morfiny przy klirensie kreatyniny < 50 ml/h zaznacza się kumulacja w organizmie aktywnego metabolitu (M6G) i narastanie objawów ubocznych i toksycznych.
Interakcje
Nasila działanie leków wpływających depresyjnie na o.u.n. (uspokajających, nasennych, anestetyków ogólnych, pochodnych fenotiazyny, trójcyklicznych leków przeciwdepresyjnych, leków blokujących receptory b-adrenergiczne) pogłębiając sedację i zwiększając ryzyko depresji oddychania, śpiączki, spadku ciśnienia krwi. Nasila działanie leków blokujących przewodnictwo nerwowo mięśniowe. Nie wolno stosować z inhibitorami MAO (rekomendowana kilkutygodniowa przerwa po odstawieniu inhibitorów MAO). Neuroleptyki zmniejszają albo znoszą nudności i wymioty po morfinie. Łączne wykorzystywanie z lekami o działaniu agonistyczno-antagonistycznym w relacji do receptora opioidowego może powodować wystąpienie objawów odstawienia. Czyści antagoniści receptorów opioidowych (na przykład nalokson) odwracają działanie morfiny (w tym wpływ kurczący na zwieracze i depresję oddechu).
Dawkowanie
Lek należy stosować w stałych odstępach czasowych co 12 h. Dawkę należy dobrać w pojedynkę w zależności od natężenia bólu, wieku chorego i odpowiedzi na uprzednio służące leki przeciwbólowe, tak by doprowadzić do ustąpienia bólu i utrzymania efektu przeciwbólowego do następnej dawki (za 12 h); nawrót bólu pomiędzy dawkami wymaga powiększenia dawek a nie skracania odstępu pomiędzy dawkami. U chorych wyniszczonych i z niską m.c. stosuje się 10 mg, u pozostałych chorych - 30 mg co 12 h jako dawkę początkową, zwiększając następnie następne dawki o 25-50% aż do uzyskania pełnego efektu przeciwbólowego. Jeśli znana jest dotychczas służąca u danego chorego dawka morfiny w formie doustnego preparatu o natychmiastowym uwalnianiu - całkowita dawka dobowa leku jest taka sama, podzielona na dwa co 12 h. W porównaniu do dawki morfiny stosowanej parenteralnie - dawkę doustną zwykle należy zwiększyć o 50-100%. Gdyż dobór dawki preparatu o kontrolowanym uwalnianiu dla poszczególnych chorych może być trudny, zaleca się zaczynać leczenie preparatem o natychmiastowym uwalnianiu morfiny. W leczeniu chorych z bólem nowotworowym nie ustala się dawki maksymalnej albo "dopuszczalnej", dawka odpowiednia to taka jak znosi ból. U dzieci: dawka wstępna 0,2-0,8 mg/kg m.c. co 12 h, dalszy dobór dawki w/g zasad jak u dorosłych. W zwalczaniu bólu pooperacyjnego (od drugiej doby po operacji): dla chorych o m.c. < 70 kg - 2 tabl. 10 mg co 12 h; dla chorych o m.c. > 70 kg - 1 tabl. 30 mg co 12 h. Lek nie jest rekomendowany do zwalczania bólu pooperacyjnego u dzieci.
Ciąża i karmienie piersią
Uwagi
Podobne leki
Doltard
Sevredol
Morphini sulfas 0,1% spinal
Morphini sulfas