Lek Norvasc

Lekarstwo NORVASC: Norvasc
Producent leku:
Pfizer
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
amlodypina (Amlodipine)
tabl. 5 mg 30 szt.,
--,-- zł
tabl. 10 mg 30 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Amloratio
Normodipine
Vilpin
Amlozek
Aldan
Amlopin
Cardilopin
Tenox
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Nadciśnienie tętniczego jako lek pierwszego rzutu; może być służący z diuretykami, b-adrenolitykami, inhibitorami konwertazy. Wskazany jako lek pierwszego rzutu w stabilnej dusznicy bolesnej albo dławicy odmiennej, Prinzmetala, w monoterapii albo w leczeniu skojarzonym z azotanami albo b-adrenolitykami.
Działanie
Antagonista wolnego kanału wapniowego, który hamuje napływ jonów wapnia do komórek mięśnia sercowego i komórek mięśni gładkich. System działania przeciwnadciśnieniowego bazuje na bezpośrednim działaniu rozkurczowym leku na mięśnie gładkie naczyń. U chorych z nadciśnieniem amlodypina podawana raz na dzień skutkuje ważne klinicznie obniżenie ciśnienia tętniczego, zarówno w pozycji stojącej i leżącej, utrzymujące się poprzez pełne 24 h. Amlodypina stymuluje syntezę receptorów LDL, poprzez co wykazuje aktywność przeciwmiażdżycową. Amlodypina nie skutkuje ostrej hipotonii ani hipotonii ortostatycznej, nie skutkuje także zmian w czynności serca; nie wywiera wpływu na układ bodźcowo-przewodzący serca. Korzystne działanie w dusznicy bolesnej bazuje na: rozszerzaniu poprzez amlodypinę tętniczek obwodowych, zmniejszeniu poprzez to obciążenia następczego (afterload) co pociąga za sobą pomniejszenie zapotrzebowania mięśnia sercowego na tlen i na rozszerzaniu tętniczek wieńcowych zarówno w obszarach niedokrwionych jak i zdrowych. System rozszerzenia tętniczek wieńcowych poprawia utlenowanie mięśnia serca, także u pacjentów ze skurczem tętnic wieńcowych (wariant Printzmetala). U chorych na chorobę wieńcową amlodypina podawana raz na dzień wydłuża łączny czas wykonywanego wysiłku, skraca czas do pojawienia się bólu dławicowego i minimalizuje częstość napadów dławicowych. Badanie kontrolowane (PRAISE), u chorych z niewydolnością serca klasy III-IV wykazało bezpieczeństwo stosowania amlodypiny. W tym samym badaniu wykazano, iż w ekipie chorych bez klinicznych objawów sugerujących niedokrwienne podłoże niewydolności serca, amlodypina wpływa na pomniejszenie umieralności i łącznie umieralności i chorobowości pacjentów. Amlodypina dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, start działania jest stopniowy, max. stężenie we krwi osiąga pomiędzy 6 a 12 h po podaniu, po jednorazowej dawce jest obecna w osoczu w godzinach rannych, stężenie stacjonarne we krwi uzyskuje się po 7-8 dniach ciągłego podawania. Lek ma sporą objętość dystrybucji, małą, stałą prędkość eliminacji i moment półtrwania/eliminacji do 45 h. Amlodypina jest metabolizowana w wątrobie do nieczynnych metabolitów. W moczu wydala się 10% związku macierzystego i 60% metabolitów. Nie kumuluje się u chorych z zaburzoną czynnością nerek, przez wzgląd na czym dawkowanie nie wymaga modyfikacji. Amlodypina nie dializuje się. Lek jest dobrze tolerowany poprzez pacjentów w podeszłym wieku, nie zmieniają się także jego wskaźniki farmakodynamiczne.
Działania niepożądane
Amlodypina jest lekiem dobrze tolerowanym. Spośród objawów niepożądanych przeważnie opisywano bóle głowy, obrzęki, uczucie zmęczenia, senność, nudności, bóle brzucha, zaczerwienienie twarzy, kołatanie serca, zawroty głowy. Mogą wystąpić: świąd, wysypka, duszność, osłabienie, kurcze mięśniowe, symptomy dyspeptyczne.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na związki dihydropirydynowe. Dzieci (brak doświadczeń w stosowaniu). Ciąża (kat. C) i moment karmienia piersią. Należy zachować ostrożność w stosowaniu u chorych z niewydolnością wątroby (wydłużony moment półtrwania).
Interakcje
Podawanie amlodypiny łącznie z tiazydowymi lekami moczopędnymi, b-blokerami, inhibitorami konwertazy, azotanami o przedłużonym działaniu, nitrogliceryną podawaną podjęzykowo, NLPZ, antybiotykami i doustnymi lekami hipoglikemizującymi nie daje ważnych interakcji. Nie wpływa na wiązanie się z białkami osocza takich leków, jak digoksyna, fenytoina, warfaryna i indometacyna.
Dawkowanie
Leczenie nadciśnienia i dusznicy bolesnej rozpoczyna się zazwyczaj od dawki początkowej 5 mg, podawanej raz na dobę. Dawkę można zwiększyć do dawki maksymalnej 10 mg na dobę w zależności od indywidualnej reakcji chorego. Dawkowanie amlodypiny nie wymaga modyfikacji, gdy dodatkowo zaczyna się podawanie diuretyków tiazydowych, b-adrenolityków albo inhibitorów konwertazy.
Ciąża i karmienie piersią
Uwagi
Podobne leki
Amloratio
Normodipine
Vilpin
Amlozek
Aldan
Amlopin