Lek Norvir

Lekarstwo NORVIR: Norvir
Producent leku:
Abbott
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
ritonawir (Ritonavir)
płyn doustny 80 mg/ml 5 but. 90 ml,
--,-- zł
kaps. miękkie 100 mg 4 but. po 84 szt.,
--,-- zł
płyn doustny 80 mg/ml but. 225 ml,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Kaletra
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Leczenie skojarzone z przeciwretrowirusowymi analogami nukleozydowymi pacjentów zakażonych HIV-1 z zaawansowanym albo postępującym upośledzeniem odporności.
Działanie
Lek o działaniu przeciwwirusowym, inhibitor proteazy asparaginowej HIV-1 i HIV-2. Hamowanie proteazy HIV poprzez ritonawir uniemożliwia wpływ enzymu na prekursor poliproteinowy gag-pol, co prowadzi do wytwarzania cząsteczek HIV o niedojrzałej morfologii, które są niezdolne do zapoczątkowania następnego zakażenia. Lek posiada wybiórcze powinowactwo do proteazy HIV i wywiera nieznaczne tylko działanie hamujące na ludzkie proteazy asparaginowe. Ritonawir wchłania się błyskawicznie z przewodu pokarmowego, osiągając max. stężenie dla kapsułek po 4 h i po ok. 3 h dla płynu doustnego. T0,5 wynosi 3-5 h. W 98-99% wiąże się z białkami osocza. Największe stężenie osiąga w wątrobie, nadnerczach, trzustce, nerkach i tarczycy. W minimalnym stopniu przenika do mózgu. Jest w znacznym stopniu metabolizowany w wątrobie poprzez układ cytochromu P450, w pierwszej kolejności poprzez izoenzym CYP3A4, a w mniejszym stopniu poprzez CYP2D6. Kluczowy metabolit wykazuje działanie przeciwwirusowe podobne do związku macierzystego. Lek jest wydalany raczej z kałem.
Działania niepożądane
Przewód pokarmowy: przeważnie - nudności, biegunka, wymioty, bóle brzucha, zaburzenia smaku; regularnie - niestrawność, brak łaknienia, podrażnienie gardła; sporadycznie - wzdęcia, suchość w jamie ustnej, odbijanie, owrzodzenie j. ustnej. Układ nerwowy: przeważnie - parestezje okołoustne, parestezje obwodowe; regularnie - zawroty głowy, parestezje, przeczulica dotykowa, senność; sporadycznie - bezsenność, niepokój. Skóra: regularnie - wysypka skórna; sporadycznie - świąd, potliwość. Układ oddechowy: sporadycznie - zapalenie gardła, nasilenie kaszlu. Układ sercowo-naczyniowy: regularnie rozszerzenie naczyń. Układ mięśniowo-szkieletowy: informowano o zwiększeniu aktywności fosfokinazy kreatynowej, bólach mięśniowych, zapaleniu mięśni i w rzadkich sytuacjach martwicy rozpływnej mięśni poprzecznie prążkowanych, szczególnie w skojarzeniu z analogami nukleozydowymi. Ponadto: astenia, ból głowy; sporadycznie gorączka, choroby bólowe, hiperlipidemia, strata masy ciała, pomniejszenie stężenia wolnej i całkowitej tyroksyny. Informowano o reakcjach alergicznych: pokrzywka, łagodne wykwity skórne, skurcz oskrzeli, obrzęk naczynioruchowy. Informowano o występowaniu hiperglikemii u pacjentów z albo bez stwierdzonej cukrzycy. Skojarzone leczenie przeciwretrowirusowe, w tym leczenie z zastosowaniem inhibitora proteazy, jest powiązane z redystrybucją tkanki tłuszczowej, występującą u części pacjentów, w tym z stratą obwodowej, podskórnej tkanki tłuszczowej, zwiększeniem masy tłuszczu w jamie brzusznej, przerostem sutków i nagromadzeniem tkanki tłuszczowej w części grzbietowo-szyjnej. Działanie inhibitorów proteazy wiąże się także z takimi zaburzeniami przemainy materii, jak: hipertriglicerydemia, hipercholesterolemia, oporność na insulinę i hiperglikemia. Obserwowano zapalenie trzustki, w niektórych sytuacjach prowadzące do zgonu.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na ritonawir albo pozostałe składniki preparatu. Ciężka niewydolność wątroby. Ritonawir jest mocnym inhibitorem mechanizmów biotransformacji przebiegających z udziałem izoenzymów CYP3A i CYP2D6 i może powodować znaczące powiększenie stężenia we krwi podanych leków, co może wywołać poważne albo zagrażające życiu działania niepożądane. Do leków tych zalicza się: astemizol, terfenadyna, amiodaron, bepridil, enkainid, flekainid, propafenon, chinidyna, dihydroergotamina, ergotamina, klorazepat, diazepam, estazolam, flurazepam, midazolam, triazolam, zolpidem, bupropion, cizaprid, klozapina, pimozyd, piroksykam, propoksyfen, meperydyna. Przeciwwskazane jest podawanie ritonawiru w skojarzeniu z rifabutyną, sildenafilem i preparatami zawierającymi wyciąg z dziurawca zwyczajnego.
Interakcje
Ritonawir wykazuje spore powinowactwo do szeregu izoenzymów cytochromu P450 (CYP). Wiadomo albo istnieje przypuszczenie, iż poza lekami wymienionymi w akapicie Przeciwwskazania, następujące leki albo ekipy leków są metabolizowane poprzez te same izoenzymy cytochromu P450: leki immunosupresyjne (cyklosporyna, takrolimus), antybiotyki makrolidowe (na przykład erytromycyna), kortykosteroidy (na przykład deksametazon, prednizolon), inne inhibitory proteazy HIV, leki przeciwhistaminowe nie wywołujące działania sedatywnego (na przykład loratadyna), antagoniści kanału wapniowego, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (na przykład dezipramina, imipramina, amitryptylina, nortryptylina), inne leki przeciwdepresyjne (na przykład fluoksetyna, paroksetyna, sertralina), neuroleptyki (na przykład haloperidol, risperidon, tiorydazyna), leki przeciwgrzybicze (na przykład itrakonazol), syntetyczne opioidy (na przykład fentanyl), karbamazepina, warfaryna, tolbutamid, amfetamina i jej pochodne. Na skutek możliwości istotnego powiększenia stężenia tych leków we krwi nie należy ich stosować łącznie z ritonawirem bez dokładnej oceny potencjalnych korzyści i zagrożeń. Pacjenci leczeni ritonawirem nie powinni stosować równocześnie preparatów zawierających wyciąg z dziurawca zwyczajnego, gdyż należy się spodziewać, iż skojarzone podawanie obu leków spowoduje pomniejszenie stężenia ritonawiru we krwi - może to doprowadzić do straty działania leczniczego i rozwoju oporności wirusa na ritonawir. Brak jest danych farmakokinetycznych dotyczących jednoczesnego podawania morfiny i ritonawiru - należy oczekiwać pomniejszenia stężenia morfiny. Ritonawir powiększa wartość AUC innych równocześnie podawanych leków, wymienionych poniżej: klarytromycyna (u pacjentów z poprawną czynnością nerek nie jest wymagane pomniejszenie dawki, u pacjenów z niewydolnością nerek - klirens kreatyniny 30-60 ml/min - dawkę klarytromycyny należy zmniejszyć o 50%, klirens poniżej 30 ml - dawkę klarytromycyny należy zmniejszyć o 75%, w skojarzeniu z ritonawirem nie należy podawać klarytromycyny w dawce ponad 1 g/dobę); dezipramina (przy łącznym stosowaniu należy rozważyć pomniejszenie dawki dezipraminy); rifabutyna (podawanie w skojarzeniu z ritonawirem powodowało wielokrotne powiększenie wartości AUC dla rifabutyny i jej aktywnego metabolitu - łączne podawanie tych leków jest przeciwwskazane); sakwinawir, indinawir, nelfinawir, efawirenz, newirapina (łączne podawanie tych leków z ritonawirem skutkuje powiększenie ich stężenia we krwi); ketokonazol (łączne podawanie powodowało znaczące powiększenie stężenia ketokonazolu we krwi - nie należy stosować łącznie z ritonawirem ketokonazolu w dawce 200 mg/dobę albo większej, nie oceniwszy potencjalnych zagrożeń i korzyści). Ritonawir minimalizuje wartość AUC innych równocześnie podawanych leków, wymienionych poniżej: zidowudyna (zwykle nie ma konieczności zmiany dawki zidowudyny w czasie łącznego podawanie z ritonawirem, należy jednak podawać w odstępie 2,5 h, by uniknąć niezgodności związanych z postacią leków); etynyloestradiol (łączne podawanie ritonawiru i złożonego doustnego środka antykoncepcyjnego spowdowało pomniejszenie AUC o 41% i dlatego należy rozważyć powiększenie dawek doustnych preparatów antykoncepcyjnych zawierających etynyloestradiol albo wykorzystywanie innych metod zapobiegania ciąży); teofilina (może być niezbędne powiększenie dawki teofiliny); metadon (pomniejszenie AUC o 36% - może być wymagane powiększenie dawki metadonu); złożone preparaty zawierające sulfametoksazol/trimetoprim (łączne podawanie wywołało pomniejszenie wartości AUC dla sulfametoksazolu o 20% i powiększenie AUC dla trimetoprimu o 20% - zmiana dawki sulfametoksazolu/trimetoprimu w trakcie podawania w skojarzeniu z ritonawirem nie powinna być niezbędna); sildenafil (bardzo spore powiększenie stężenia sildenafilu we krwi - nie zaleca się łącznego stosowania). W razie podawania ritonawiru łącznie z dizopiramidem, meksyletyną, nefazodonem albo fluoksetyną opisywano zaburzenia kardiologiczne i neurologiczne - nie można wykluczyć interakcji tych leków z ritonawirem.
Dawkowanie
Doustnie, najlepiej z pokarmem. Dorośli: rekomendowana dawka wynosi 600 mg (6 kaps. albo 7,5 ml) 2 razy na dobę. Dzieci od 2 r.ż.: rekomendowana dawka wynosi 350 mg/m2 powierzchni ciała 2 razy na dobę i nie powinna przekraczać 600 mg 2 razy na dobę; dawka początkowa wynosi 250 mg/m2 2 razy na dobę, którą należy zwiększać co 2-3 dni o 50 mg/m2 2 razy na dobę; u starszych dzieci leczenie można rozpocząć od podawania preparatu w formie płynu doustnego, a leczenie podtrzymujące kontynuować stosując kapsułki miękkie. Sposób zmiany dawkowania preparatu u dzieci, przy przechodzeniu ze stosowania płynu doustnego na kapsułki miękkie - zobacz ulotka producenta.Gorzki smak preparatu w formie płynu doustnego można złagodzić, mieszając lek z napojem mlecznym o smaku czekoladowym (płynu doustnego nie wolno mieszać z wodą).
Ciąża i karmienie piersią
W ciąży stosować, jedynie kiedy korzyści dla matki przewyższają nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Nie wiadomo, czy ritonavir przenika do mleka matki. Matki zakażone HIV bez względu nie powinny karmić piersią.
Uwagi
Brak jest danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania ritonawiru u pacjentów ze znacznym upośledzeniem czynności wątroby albo nerek - należy zachować ostrożność. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania leku u dzieci poniżej 2 r.ż. Brak jest na razie danych farmakokinetycznych z badań prowadzonych u ludzi, dotyczących stosowania ritonawiru w połączeniu z innymi lekami przeciwretrowirusowymi, poza zidowudyną i didanozyną. Jednakże wykorzystywanie kliniczne ritonawiru w połączeniu z zalcytabiną i stawudyną u w miarę ograniczonej liczby pacjentów zdawało się nie wywoływać działań niepożądanych, ritonawir w połączeniu z innymi analogami nukleozydowymi należy stosować pod ścisłą kontrolą, starannie monitorując skuteczność i bezpieczeństwo prowadzonej terapii. Preparat w formie kapsułek zawiera 12% alkoholu etylowego, a w formie płynu doustnego - 43% i dlatego nie należy podawać preparatu z disulfiramem albo lekami wywołującymi reakcje disulfiramopodobne (na przykład z metronidazolem). Należy zachować ostrożność u pacjentów z hemofilią typu A i B. Należy zachować ostrożność, podając ritonawir w monoterapii albo łącznie z innymi lekami przeciwwirusowymi pacjentom z istniejącą uprzednio chorobą wątroby, nieprawidłowymi aktywnościami enzymów wątrobowych albo zapaleniem wątroby.
Podobne leki
Kaletra