Lek Novo-Veramil

Lekarstwo NOVO-VERAMIL: Novo-Veramil
Producent leku:
Novopharm
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
chlorowodorek werapamilu (Verapamil hydrochloride)
tabl. powl. 80 mg 100 szt.,
--,-- zł
tabl. powl. 120 mg 100 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Isoptin SR
Isoptin SR-E
Tarka
Isoptin
Staveran
Staveran prolongatum
Lekoptin
Lekoptin Retard
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Stabilna dławica piersiowa, dławica piersiowa będąca rezultatem skurczu naczyń wieńcowych, nieoperacyjna kardiomiopatia przerostowa, migotanie albo trzepotanie przedsionków (gdy glikozydy naparstnicy są nieskuteczne), łagodne i umiarkowane nadciśnienie tętnicze.
Działanie
Antagonista wapnia z gatunku pochodnych fenylalkiloamin o działaniu rozszerzającym naczynia (blokowanie kanałów Ca i a-receptorów) i przeciwarytmicznym - hamuje napływ jonów Ca (i najprawdopodobniej Na) poprzez wolne kanały wapniowe w komórkach mięśnia sercowego i mięśni gładkich naczyń; wpływa na wolne kanały wapniowe w komórkach układu bodźcoprzewodzącego: działa depresyjnie na włókna o wolnej odpowiedzi: węzeł zatokowo-przedsionkowy i przedsionkowo-komorowy, w szczególności w jego części przedsionkowo-węzłowej; zwalnia narastanie wolnej etapy repolaryzacji komórek rozrusznikowych; zwalnia przewodzenie poprzez węzeł P-K w kierunku zstępującym i wstępującym, wydłuża moment refrakcji węzła. W zespole niewydolności węzła skutkuje znaczące zwolnienie przewodnictwa, aż do wystąpienia bloku P-K; nie wpływa depresyjnie na elektrofizjologię włókien o szybkiej odpowiedzi, nie wydłuża okresu refrakcji struktur fizjologicznych (mięśnia przedsionków, komór, włókien Purkinjego) jak i szlaków dodatkowych. Minimalizuje obciążenie następcze, kurczliwość mięśnia sercowego, opór naczyniowy; może powodować obniżenie ciśnienia tętniczego i podwyższenie ciśnienia napełniania lewej komory. U pacjentów ze średnio ciężką i ciężką niewydolnościa serca ujemne działanie inotropowe może nasilić niewydolność serca. Start działania występuje po ok. 1 h, max. - po kilku godzinach i utrzymuje się ok. 24 h. W wysokim stopniu wiąże się z białkami osocza, jest metabolizowany w wątrobie do N- i O-dealkilowych pochodnych. Ok. 70% dawki wydalane jest z moczem w formie metabolitów, ok. 3-4 % - w formie nie zmienionej, ok. 16% - z kałem. Przenika poprzez barierę łożyska i do mleka matki. Nie jest eliminowany drogą hemodializy.
Działania niepożądane
Mogą wystąpić: hipotensja, całkowity blok AV (I, II i III°), bradykardia, zastoinowa niewydolność serca, obrzęk płuc, asystolia, zaburzenia rytmu serca (w tym zaburzenia czynnośći komór), dławica piersiowa, uderzenia krwi do głowy, rozkojarzenie AV, ból w klatce piersiowej, chromanie, zawał mięśnia sercowego, kołatanie serca, plamica, omdlenie, ciężki częstoskurcz, nasilenie niewydolności serca, nadwrażliwość na zimno, drętwienie kończyn, zawroty głowy, uczucie zmęczenia, udar mózgu, splątanie, zaburzenia równowagi, bezsenność, skurcze mięśni, parestezje, symptomy psychotyczne, senność, depresja, pobudzenie, oczopląs rotacyjny, drżenia, zaburzenia pozapiramidowe, nużliwość mięśni, hiperkinezy, zaparcia, nudności, wymioty, biegunka, suchość w ustach, rozkwit dziąseł, pogorszenie czynności wątroby (ze wzrostem aktywności enzymów AspAT, ALAT i fosfatazy zasadowej), żółtaczka, symptomy cholestazy wątrobowej, skurcz oskrzeli, duszność, ginekomastia, powiększona częstość oddawania moczu, zaburzenia miesiączkowania, impotencja, wybroczyny, skłonność do siniaków, bóle stawów, wysypka, strata włosów, powiększone rogowacenie naskórka, pocenie, pokrzywka, zespół Stevens-Johnsona, rumień wielopostaciowy, świąd, zaburzenia widzenia.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na lek, powikłany zawał mięśnia sercowego z niewydolnością komorową i obrzękiem płuc, ciężka lewokomorowa niewydolność serca, wstrząs kardiogenny, ciężkie niedociśnienie, blok A-V II albo III°, zespół chorego węzła zatokowego, znaczący rzadkoskurcz, trzepotanie albo migotanie przedsionków u chorych z dodatkową drogą przewodzenia omijającą węzeł przedsionkowo-komorowy (na przykład zespół WPW, LGL); ciąża (z wyłączeniem przypadków, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przewyższa ryzyko dla płodu); karmienie piersią; dzieci.
Interakcje
W połączeniu z b-adrenolitykami nasilają się działania niepożądane, może wywołać (w pierwszym tygodniu leczenia) podwyższenie stężenia glikozydów naparstnicy we krwi (o 50-75%); nasila działanie leków hipotensyjnych (moczopędnych, inhibitorów ACE, wazodilatatorów) - nie stosować łącznie z a-adrenolitykami w leczeniu nadciśnienia; z flekainidem może osłabić siłę skurczu mięśnia sercowego, z chinidyną - znacząco obniżyć ciśnienie (powiększa stężenie chinidyny). Werapamil nasila działanie leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, powiększa stężenie we krwi i nasila toksyczność karbamazepiny, powiększa neurotoksyczność i obniża stężenie litu we krwi, może podwyższać stężenie cyklosporyny, nasila działanie hipotensyjne wziewnych anestetyków. Cymetydyna przedłuża czas działania werapamilu, rifampicyna minimalizuje jego biodostępność, teofilina powiększa jego stężenie we krwi.
Dawkowanie
Doustnie. Dorośli: w dławicy piersiowej początkowo 80 mg 3-4 razy/dobę; zwiększane w przypadku potrzeby do 120 mg 3-4 razy/dobę. Nie przekraczać 480 mg/dobę. W migotaniu albo trzepotaniu przedsionków z szybką czynnością komór dawkowanie jak w dławicy piersiowej ze zmodyfikowaną dawką glikozydu nasercowego. W zaciskającej kardiomiopatii przerostowej 80-120 mg 3-4 razy/dobę; wyjątkowo 600-720 mg/dobę.
Ciąża i karmienie piersią
Uwagi
Podobne leki
Isoptin SR
Isoptin SR-E
Tarka
Isoptin
Staveran
Staveran prolongatum