Lek NovoSeven 1,2mg (60 Kj.m.)

Lekarstwo NOVOSEVEN 1,2MG (60 KJ.M.): NovoSeven 1,2mg (60 Kj.m.)
Producent leku:
Novo Nordisk
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
eptakog alfa (aktywowany) (Eptacog alfa (activated))
proszek i rozp. do przyg. roztw. do wstrz. 1,2 mg - 60 Kj.m./fiolkę 1 fiolka + rozp.,
--,-- zł
proszek i rozp. do przyg. roztw. do wstrz. 4,8 mg - 240 Kj.m./fiolkę 1 fiolka + rozp.,
--,-- zł
proszek i rozp. do przyg. roztw. do wstrz. 2,4 mg - 120 Kj.m./fiolkę 1 fiolka + rozp.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
NovoSeven 2,4mg (120 Kj.m.)
NovoSeven 4,8mg (240 Kj.m.)
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Leczenie krwawień i zapobieganie krwawieniom w czasie zabiegów chirurgicznych albo zabiegów inwazyjnych w następujących ekipach pacjentów: z wrodzoną hemofilią z przeciwciałami skierowanymi przeciw czynnikowi krzepnięcia VIII albo IX w mianie ponad 5 BU; z wrodzoną hemofilią, ze spodziewaną mocną reakcją w wywiadzie na czynnik VIII albo IX; z nabytą hemofilią; z wrodzonym niedoborem czynnika VII; z trombastenią Glanzmanna z przeciwciałami przeciwko GP IIb-IIIa i/albo HLA i z opornością na przetoczenie płytek krwi, aktualnie albo w wywiadzie.
Działanie
Eptakog alfa (aktywowany) jest rekombinowanym faktorem krzepnięcia VIIa o masie cząsteczkowej ok. 50 000 Daltonów, wtwarzanym sposobem inżynierii genetycznej w komórkach nerek noworodka chomika (komórki BHK). Działanie VIIa powinno prowadzić do wywołania miejscowej hemostazy przez aktywację układu krzepnięcia w miejscu krwawienia. Czynnik VIIa w miejscu przerwania ciągłości ściany naczynia krwionośnego tworzy kompleks z czynnkiem tkankowym i fosfolipidami. Skutkuje to przemianę czynnika krzepnięcia X w czynnik Xa i zapoczątkowanie krzepnięcia w tak zwany zewnątrzpochodnym szlaku krzepnięcia, a ponadto przejście czynnika IX w formę aktywowaną IXa. Preparat VIIa został stworzony dla chorych z inhibitorem czynnika VIII i IX z powikłaniami krwotocznymi. Brak zależności między rezultatami testów laboratoryjnych (czas protrombinowy, czas częściowej tromboplastyny, poziom czynnika VII w osoczu), a skutecznością kliniczną preparatu.
Działania niepożądane
Występują bardzo rzadko. Poważne działania niepożądane: przypadki zakrzepicy tętniczej (w tym zawał albo niedokrwienie serca, zaburzenia ukrwienia mózgu i zawał jelita); przypadki zakrzepicy żylnej (w tym zakrzepowe zapalenie żył, zakrzepica żył głębokich i związana z tym zatorowość płucna); zespół wykrzepiania śródnaczyniowego (DIC). We wszystkich sytuacjach występowały impulsy predysponujące: zaawansowane zmiany miażdżycowe, spore urazy, posocznica. Inne działania niepożądane: nudności, gorączka, ból w miejscu wstrzyknięcia, pokrzywka, zaburzenia w układzie krzepnięcia (w tym powiększenie stężenia D-dimerów i protrombiny), powiększenie aktywności enzymów (w tym aminotransferazy alaninowej, fosfatazy alkalicznej, dehydrogenazy mleczanowej). W odosobnionych sytuacjach u pacjentów z niedoborem czynnika VII pojawiły się przeciwciała przeciw czynnikowi krzepnięcia VII po wykorzystaniu leczenia preparatem. U pacjenta z trombastenią Glanzmanna wystąpił jeden sytuacja obrzęku naczynioruchowego.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na składniki preparatu albo białko pochodzące od myszy, chomika albo bydła. Nie podawać dożylnie i nie mieszać z płynami infuzyjnymi.
Interakcje
Jednoczesne podawanie z innymi preparatami koncentratów zespołu protrombiny zarówno aktywowanych, jak i nieaktywowanych powiększa ryzyko pojawienia się powikłań zatorowo-zakrzepowych.
Dawkowanie
Hemofilia A albo B z inhibitorami albo nabyta hemofilia. Rekomendowana dawka początkowa podana we wstrzyknięciu dożylnym (czas trwania 2-5 min) wynosi 90 µg/kg m.c. Liczba dawek, przerwy między wstrzyknięciami i czas leczenia zależą od nasilenia krwawienia, od przeprowadzanych zabiegów inwazyjnych albo operacji chirurgicznych. W razie łagodnego i umiarkowanego krwawienia (w tym leczenie ambulatoryjne) należy podać 1-3 dawek w odstępach 3 h i 1 dawkę dodatkową w celu utrzymania hemostazy. Leczenie ambulatoryjne nie powinno trwać dłużej niż 24 h. W razie nasilonego krwawienia dawkę leku wstrzykiwać co 2 h, aż do uzyskania poprawy. Jeśli wskazane jest dalsze leczenie, przerwy między wstrzyknięciami mogą być przedłużone do 3 h poprzez kolejne 1-2 dni. Następne przerwy między wstrzyknięciami mogą być etapowo zwiększane i wynosić 4, 6, 8 albo 12 h poprzez konieczny moment leczenia (maksymalnie 2-3 tygodnie). W razie zabiegów inwazyjnych albo operacji chirurgicznych należy dawkę początkową wstrzyknąć bezpośrednio przed rozpoczęciem operacji. Następnie powtórzyć po 2 h, a dalej podawać co 2-3 h poprzez pierwsze 24-48 h. W razie poważniejszych operacji podawanie dawki powinno być kontynuowane w przerwach 2-4 h poprzez kolejne 6-7 dni. Odstępy między wstrzyknięciami można przedłużyć do 6-8 h w momencie kolejnych 2 tygodni. Pacjenci poddani poważniejszym operacjom chirurgicznym mogą być leczeni do 2-3 tygodni. Niedobór czynnika VII. Rekomendowany zakres dawek wynosi 15-30 µg/kg m.c. co 4-6 h aż do uzyskania hemostazy. Trombastenia Glanzmanna. Rekomendowana dawka wynosi 90 µg/kg m.c. (zakres 80-120 µg) podawana we wstrzyknięciu dożylnym w przerwach 2 h (1,5-2,5 h). W celu uzyskania hemostazy należy podać przynajmniej 3 dawki.
Ciąża i karmienie piersią
Badania na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu na płód, jednak z racji na brak badań kontrolowanych z udziałem kobiet ciężarnych preparat należy stosować wyłącznie w razie bezwzględnej konieczności. Brak badań na temat przechodzenia do pokarmu matki - należy zachować szczególną ostrożność podając lek kobietom karmiącym piersią.
Uwagi
Podobne leki
NovoSeven 2,4mg (120 Kj.m.)
NovoSeven 4,8mg (240 Kj.m.)