Lek Paclitaxel

Lekarstwo PACLITAXEL: Paclitaxel
Producent leku:
Viatris
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
paklitaksel (Paclitaxel)
konc. do przyg. roztw. do inf. 30 mg/5 ml 10 fiolek,
--,-- zł
konc. do przyg. roztw. do inf. 30 mg/5 ml 1 fiolka,
--,-- zł
konc. do przyg. roztw. do inf. 100 mg/16,7 ml 1 fiolka,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Taxol
Poltaxel
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Rak jajnika (w monoterapii albo w leczeniu skojarzonym z cisplatyną): jako lek pierwszego rzutu w połączeniu z cisplatyną w leczeniu pacjentów z zaawansowaną albo resztkową postacią (>1 cm) raka, po wcześniejszej laparotomii; jako lek drugiego rzutu w leczeniu guzów przerzutowych jajników w sytuacjach, gdzie standardowe leczenie z zastosowaniem platyny okazało się nieskuteczne. Rak piersi: w startowym leczeniu zaawansowanych albo przerzutowych postaci, zarówno w skojarzeniu z antracyklinami, jak i w skojarzeniu z trastuzumabem u chorych ze powiększoną ekspresją receptora HER-2 na poziomie 3+ oznaczanym w badaniu immunohistochemicznym, u których leczenie antracyklinami nie jest odpowiednie. W monoterapii paklitaksel jest wskazany w leczeniu raka piersi z przerzutami, u których standardowa leczenie z zastosowaniem antracyklin nie przyniosła poprawy albo u których nie można było jej wykorzystać. Paklitaksel jest wskazany w leczeniu uzupełniającym raka piersi u chorych z zajętymi węzłami chłonnymi i nowotworem nie wykazującym ekspresji receptorów estrogenowych i progestagenowych. Zaawansowana postać niedrobnokomórkowego raka płuca: w skojarzeniu z cisplatyną u pacjentów, u których nie można wykorzystać leczenia chirurgicznego i/albo radioterapii.
Działanie
Cytostatyk. Paklitaksel tworzy mikrotubule z dimerów tubuliny i stabilizuje je zapobiegając ich depolimeryzacji, wskutek czego dochodzi do zahamowania reorganizacji sieci mikrokanalików niezbędnej dla fundamentalnych czynności komórek związanych z podziałem mitotycznym. Skutkuje stworzenie niepoprawnych agregatów albo pęczków mikrotubuli w czasie cyklu komórkowego i wielu gwiazd mikrotubularnych w czasie mitozy. Po podaniu dożylnym paklitaksel wykazuje dwufazowe zmniejszanie stężenia we krwi. Przy stosowaniu dawek 135 mg i 175 mg/m2 pc. w 3- i 24-godzinnym wlewie dożylnym, średni moment półtrwania etapy końcowej wynosił 3-52,7 h. Stopień wiązania się z białkami osocza wynosi 89-98%. Obecność ranitydyny, cymetydyny, deksametazonu albo difenhydraminy nie wpływa na stopień tego wiązania. Wydalanie leku nie jest do końca poznane. Kluczową drogą eliminacji leku jest metabolizm wątrobowy i wydzielanie z żółcią. Udział wydalania nerkowego jest niewielki (1,3-12,6%). Lek metabolizowany jest raczej z udziałem układu enzymatycznego cytochromu P-450. Brak danych klinicznych na temat wpływu zaburzeń czynności wątroby i nerek na wydalanie leku.
Działania niepożądane
Bardzo regularnie: zakażenie, zahamowanie czynności krwiotwórczej szpiku, neutropenia, anemia, małopłytkowość, leukopenia, łagodne reakcje nadwrażliwości (uderzenia gorąca, wysypka), neurotoksyczność (raczej neuropatia obwodowa), niedociśnienie, nudności, wymioty, biegunka, zapalenie błon śluzowych, strata włosów, ból mięśni i stawów. Regularnie: bradykardia, łagodne i przemijające zmiany w obrębie skóry i paznokci, odczyn w miejscu podania (obrzęk, ból, rumień, stwardnienie), zapalenie tkanki łącznej w razie podania poza żyłę (rzadko z towarzyszącą martwicą), znaczące powiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej i fosfatazy zasadowej. Niezbyt regularnie: wstrząs septyczny, nasilone reakcje nadwrażliwości wymagające leczenia (obniżenie ciśnienia, obrzęk naczynioruchowy, zaburzenia oddychania, ougólniona pokrzywka), kardiomiopatia, bezobjawowy częstoskurcz komorowy, częstoskurcz z rytmem bliźniaczym, blok przedsionkowo-komorowy, omdlenia, zawał mięśnia sercowego, nadciśnienie tętnicze, zakrzepica, zakrzepowe zapalenie żył, znaczące powiększenie stężenia bilirubiny. Rzadko: zapalenie płuc, posocznica, reakcje anafilaktyczne, neuropatia ruchowa (z łagodnymi osłabieniem obwodowym), duszność, wysięk opłucnowy, świąd, wysypka, rumień, osłabienie, gorączka, odwodnienie. Bardzo rzadko: ostra białaczka szpikowa, zespół mielodysplastyczny, wstrząs anafilaktyczny, jadłowstręt, stany dezorientacji, neuropatie nerwów autonomicznych (prowadzi do niedrożności porażennej jelit i hipotonii ortostetycznej), drgawki, w tym drgawki typu grand mal, ból i zawroty głowy, zaburzenia czynności nerwu wzrokowego albo widzenia, szczególnie u pacjentów otrzymujących większe dawki niż rekomendowane, strata słuchu, szumy uszne, zawroty głowy z uczuciem wirowania, migotanie przedsionków, wstrząs, kaszel,. niedrożność albo perforacja jelit, zapalenie okrężnicy z niedokrwienia, zakrzepica naczyń krezki, rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy, zaparcie, wodobrzusze, zapalenie trzustki, martwica komórek wątroby, encefalopatia wątroby, zespół Stevens-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry, pokrzywka, oddzielanie się paznokcia od łożyska (należy chronić ręce i stopy przed promieniowaniem słonecznym). Popromienne zapalenie płuc występowało u pacjentów poddawanych dodatkowo radioterapii. Paklitaksel jest lekiem o potencjalnym działaniu mutagennym, rakotwórczym i genotoksycznym. Podawanie trastuzumabu w skojarzeniu z paklitakselem u chorych leczonych uprzednio antracyklinami powodowało powiększenie częstości występowania i cięższy przebieg zaburzeń czynności serca w porównaniu do chorych leczonych paklitakselem w monoterapii. W trakcie leczenia skojarzonego wg schematu paklitaksel/doksorubicyna u pacjentów uprzednio nie leczonych z przerzutową postacią raka piersi, nie poddanych przedtem radioterapii, stwierdzono zastoinową niewydolność krążenia. Następujące zaburzenia występowały częściej w leczeniu przerzutowej postaci raka piersi z zastosowaniem 3-godzinnego wlewu paklitakselu w skojarzeniu z trastuzumabem, jako leczenie pierwszego rzutu niż w razie podawania paklitakselu w monoterapii: niewydolność krążenia, zakażenia, dreszcze, gorączka, kaszel, wysypka, ból stawów, tachykardia, biegunka, nadciśnienie, krwawienie z nosa, trądzik, opryszczka, przypadkowe urazy, bezsenność, nieżyt nosa, stan zapalny zatok, zakażenie w miejscu podania.
Przeciwwskazania
Ciężka nadwrażliwość na paklitaksel albo którykolwiek składnik preparatu. Neutropenia poniżej 1500/mm3. Ciąża. Moment karmienia piersią.
Interakcje
W zalecanym schemacie pierwszego rzutu w raku jajnika, paklitaksel należy podawać przed cisplatyną - w razie podawania paklitakselu po cisplatynie obserwowano silniejszą mielosupresję i pomniejszenie klirensu paklitakselu o ok. 20%. Zalecanym schematem stosowania preparatu w startowym leczeniu przerzutowej postaci raka piersi jest podawanie paklitakselu 24 h po doksorubicynie, gdyż wydalanie doksorubicyny i jej aktywnych metabolitów może być pomniejszone w razie podawania obu leków w krótszych odstępach czasu. Gdyż metabolizm paklitakselu jest częściowo katalizowany poprzez izoenzymy CYP2C8 i CYP3A4 cytochromu P450, należy zachować ostrożność w trakcie podawania paklitakselu w skojarzeniu ze znanymi substratami albo inhibitorami izoenzymu CYP3A4. Rycynooleinian makrogologlicerolu zawarty w preparacie może powodować wypłukiwanie DEHP z pojemników wykonanych z PCV w ilościach zwiększających się z upływem czasu i zwiększaniem się stężenia leku - przygotowanie, przechowywanie i podawanie leku powinno odbywać się z użyciem sprzętu nie zawierającego PCV.
Dawkowanie
Leczenia raka jajnika z zastosowaniem paklitakselu jako leku pierwszego rzutu: 175 mg/m2 pc. we wlewie dożylnym poprzez 3 h z następczym podaniem cisplatyny w dawce 75 mg/m2 pc. w rytmie co 21 dni albo 135 mg/m2 pc. we wlewie dożylnym poprzez 24 h z następczym podaniem cisplatyny w dawce 75 mg/m2 pc. w rytmie co 21 dni. Leczenia raka jajnika i raka piersi z zastosowaniem paklitakselu jako leku drugiego rzutu: 175 mg/m2 pc. w 3-godzinnym wlewie dożylnym w rytmie co 21 dni. Leczenia raka piersi z zastosowaniem paklitakselu jako leku pierwszego rzutu: w skojarzeniu z doksorubicyną (50 mg/m2 pc.) paklitaksel należy podawać 24 h po doksorubicynie w dawce 220 mg/m2 pc. w 3-godzinnym wlewie dożylnym w rytmie co 21 dni. W skojarzeniu z trastuzumabem, lek stosuje się w dawce 175 mg/m2 w 3-godzinnym wlewie dożylnym w rytmie co 21 dni. Leczenie raka piersi z zastosowaniem paklitakselu jako leku drugiego rzutu: 175 mg/m2 pc. ww wlewie dożylnym poprzez 3 h w rytmie co 21 dni. Leczenie uzupełniające raka piersi: 175 mg/m2 pc. w 3-godzinnym wlewie dożylnym jako leczenie sekwencyjna po wykorzystaniu schematu: 4 cykle doksorubicyna + cyklofosfamid albo po standardowej terapii wielolekowej zawierającej antracykliny. Leczenie obejmuje 4 cykle w rytmie co 21 dni. Leczenie zaawansowanej postaci niedrobnokomórkowego raka płuca: 175 mg/m2 pc. w 3-godzinnym wlewie dożylnym w skojarzeniu z cisplatyną w dawce 80 mg/m2 pc. w rytmie co 21 dni. Następne dawki preparatu podaje się w zależności od indywidualnej tolerancji leku.Paklitakselu nie należy podawać do czasu, aż liczba granulocytów obojętnochłonnych osiągnie wartość ponad 1500 komórek/mm3, a liczba płytek ponad 100 000/mm3. U pacjentów z ciężką neutropenią (poniżej 500/mm3 utrzymującą się poprzez 7 dni albo dłużej) albo ciężką neuropatią obwodową należy zmniejszyć dawkę paklitakselu w następnych kursach leczenia o 20%. Preparat należy podawać poprzez zbiór do infuzji z filtrem wewnętrznym o średnicy porów nie przekraczającej 0,22 mikrona. Przed rozpoczęciem podawania paklitakselu należy wykorzystać premedykację kortykosteroidami, preparatami przeciwhistaminowymi i antagonistami receptorów H2.
Ciąża i karmienie piersią
Lek jest przeciwwskazany w ciąży i okresie karmienia piersią. Kobiety w wieku rozrodczym leczone paklitakselem powinny być poinformowane o konieczności stosowania skutecznej antykoncepcji.
Uwagi
Nie zaleca się podawania preparatu chorym z ciężką niewydolnością wątroby. W razie leczenia skojarzonego z cisplatyną, paklitaksel należy podawać przed cisplatyną.
Podobne leki
Taxol
Poltaxel