Lek Pritor

Lekarstwo PRITOR: Pritor
Producent leku:
GlaxoSmithKline Export
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
telmisartan (Telmisartan)
tabl. 80 mg 14 szt.,
--,-- zł
tabl. 40 mg 14 szt.,
--,-- zł
tabl. 80 mg 28 szt.,
--,-- zł
tabl. 40 mg 28 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Pritor® Plus
Micardis
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Leczenie samoistnego nadciśnienia tętniczego.
Działanie
Wybiórczy antagonista receptora angiotensyny II (typ AT1) o wysokim powinowactwie. Nie wykazuje nawet częściowego działania agonistycznego w relacji do receptora AT1. Telmisartan minimalizuje stężenie aldosteronu we krwi. Nie hamuje aktywności reninowej osocza i nie blokuje kanałów jonowych. Nie hamuje aktywności konwertazy angiotensyny (kininazy II). Po podaniu pierwszej dawki telmisartanu działanie hipotensyjne występuje etapowo pośrodku 3 h, max. obniżenie ciśnienia krwi jest osiągane zazwyczaj po upływie 4-8 tyg. od rozpoczęcia leczenia i utrzymuje się poprzez cały moment leczenia. W razie nagłego przerwania leczenia telmisartanem, ciśnienie tętnicze powraca etapowo, pośrodku kilku dni, do wartości sprzed rozpoczęcia leczenia, bez zjawiska odbicia. Telmisartan podany chorym z nadciśnieniem tętniczym obniża ciśnienie rozkurczowe i skurczowe, nie wpływając na częstość akcji serca. Po podaniu doustnym telmisartan jest błyskawicznie, ale w różnym stopniu wchłaniany z przewodu pokarmowego. Średnia biodostępność bezwzględna wynosi ok. 50%. W sporym stopniu wiąże się z białkami osocza (>99,5%). Jest metabolizowany w procesie sprzęgania do pochodnych glukuronidowych, nie posiadających aktywności farmakologicznej. Lek jest prawie kompletnie wydalany w formie nie zmienionej z kałem, wydalanie z moczem stanowi poniżej 1% podanej dawki. T0,5 wynosi powyżej 20 h. Farmakokinetyka telmisartanu nie jest różna u pacjentów młodych i w wieku podeszłym. Moment półtrwania w fazie eliminacji nie wymienia się u chorych z zaburzoną czynnością nerek. U chorych z zaburzoną czynnością wątroby obserwowano powiększenie biodostępności bezwzględnej prawie do 100%; moment półtrwania w fazie eliminacji nie ulega zmianie.
Działania niepożądane
Regularnie: symptomy zakażenia (na przykład zakażenia dróg moczowych, w tym zapalenie pęcherza moczowego), zakażenia górnych dróg oddechowych (w tym zapalenie gardła i zatok); bóle brzucha, biegunka, dyspepsja, zaburzenia żołądkowo-jelitowe; zaburzenia skóry(na przykład wyprysk); bóle stawowe, bóle pleców (na przykład rwa kulszowa), kurcze albo bóle nóg, bóle mięśniowe; bóle w klatce piersiowej, symptomy grypopodobne. Niezbyt regularnie: niepokój; zaburzenia widzenia; zawroty głowy; suchość w jamie ustnej, wzdęcia; powiększone pocenie; symptomy przypominające zapalenie ścięgien. Ponadto, od czasu wprowadzenia telmisartanu do obrotu, odnotowano rzadkie przypadki rumienia, świądu, omdleń, bezsenności, depresji, zaburzeń żołądka, wymiotów, niedociśnienia tętniczego, bradykardii, tachykardii, duszności, eozynofilii, trombocytopenii, osłabienia, braku skuteczności terapeutycznej. Podobnie jak w razie innych antagonistów angiotensyny II, odnotowano pojedyncze przypadki obrzęku naczynioruchowego, pokrzywki i innych powiązanych reakcji. Badania laboratoryjne: rzadko pomniejszenie stężenia hemoglobiny albo powiększenie stężenia kwasu moczowego, a również powiększenie stężenia kreatyniny albo powiększenie aktywności enzymów wątrobowych.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na telmisartan albo pozostałe składniki preparatu. II i III trymestr ciąży i moment karmienia piersią. Zaburzenia w odpływie żółci. Ciężka niewydolność wątroby. Ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min).
Interakcje
Obserwowano przemijające powiększenie stężenia litu we krwi i powiększenie jego toksyczności w trakcie jednoczesnego stosowania z inhibitorami konwertazy angiotensyny. W bardzo rzadkich sytuacjach dotyczyło to także antagonistów receptora angiotensyny II. Należy zachować ostrożność w trakcie jednoczesnego stosowania litu i telmisartanu; jeżeli równoczesne wykorzystywanie tych leków jest niezbędne należy kontrolować stężenie litu we krwi. Leki, które mogą powodować powiększenie stężenia potasu albo wywoływać hiperkaliemię (na przykład inhibitory ACE, leki moczopędne oszczędzające potas, preparaty potasu, substytuty soli kuchennej zawierające potas, cyklosporyna albo inne leki, jak na przykład sól sodowa heparyny): jeśli leki te służące są jednocześnie z telmisartanem, zaleca się kontrolowanie stężenia potasu we krwi - jednoczesne wykorzystywanie powyższych leków może prowadzić do powiększenia stężenia potasu we krwi. Telmisartan może nasilać działanie hipotensyjne innych leków przeciwnadciśnieniowych. Z alkoholem, barbituranami, narkotykami i lekami przeciwdepresyjnymi może wystąpić nasilenie niedociśnienia ortostatycznego. Z baklofenem, amifostyną może wystąpić nasilenie działania hipotensyjnego. Stwierdzono powiększenie o 20% średniego stężenia digoksyny we krwi - należy rozważyć konieczność kontrolowania stężenia digoksyny we krwi. Metabolit symwastatyny podawanej równocześnie z telmisartanem wykazuje nieznaczne powiększenie Cmax i szybszą eliminację.
Dawkowanie
Doustnie. Dorośli: zwykle efektywna dawka wynosi 40 mg raz na dobę. U niektórych chorych poprawa może nastąpić już po dawce 20 mg. W razie braku zadowalającego działania obniżającego ciśnienie tętnicze, dawka telmisartanu może być powiększona do 80 mg raz na dobę. Alternatywnie, telmisartan można wykorzystać w skojarzeniu z tiazydowymi lekami moczopędnymi, takimi jak hydrochlorotiazyd. W razie, kiedy rozważane jest powiększenie dawki, trzeba wziąć pod uwagę fakt, iż max. działanie obniżające ciśnienie jest osiągane po 4-8 tyg. od rozpoczęcia leczenia. Dostosowanie dawkowania nie jest niezbędne w razie łagodnych do umiarkowanych zaburzeń czynności nerek i u osób w podeszłym wieku. W razie łagodnych do umiarkowanych zaburzeń czynności wątroby dawka nie powinna być większa niż 40 mg raz na dobę.
Ciąża i karmienie piersią
Brak jest odpowiednich danych dotyczących stosowania telmisartanu u kobiet w ciąży. Lek nie powinien być służący w I trymestrze ciąży; jest przeciwwskazany w II i III trymestrze ciąży i w momencie karmienia piersią.
Uwagi
Preparat może być służący u chorych z łagodnym albo umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby jedynie z zachowaniem ostrożności. U pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych albo zwężeniem tętnicy nerkowej jednej czynnej nerki, leczonych preparatami wpływającymi na układ renina-angiotensyna-aldosteron, istnieje powiększone ryzyko wystąpienia ciężkiego niedociśnienia tętniczego i niewydolności nerek. Brak jest danych dotyczących stosowania preparatu u chorych po dopiero co przeprowadzonym przeszczepie nerki. Objawowe niedociśnienie tętnicze, szczególnie po pierwszej dawce, może wystąpić u chorych ze pomniejszoną objętością wewnątrznaczyniową i/albo zmniejszonym stężeniem sodu wskutek intensywnego leczenia moczopędnego i/albo ograniczenia spożycia soli, biegunki albo wymiotów. Ostrożnie stosować u pacjentów, u których napięcie naczyniowe i czynność nerek zależą raczej od aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron (na przykład pacjenci z ciężką zastoinową niewydolnością serca albo w przebiegu chorób nerek, w tym ze zwężeniem tętnicy nerkowej). Pacjenci z aldosteronizmem pierwotnym generalnie nie odpowiadają na leczenie lekami przeciwnadciśnieniowymi, które działają hamująco na układ renina-angiotensyna - wykorzystywanie preparatu nie jest rekomendowane. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów ze zwężeniem zastawki aortalnej albo dwudzielnej, albo przerostową kardiomiopatią zawężającą. Podobnie jak w razie innych leków przeciwnadciśnieniowych, nadmierne obniżenie ciśnienia krwi u chorych z kardiomiopatią niedokrwienną albo z chorobą wieńcową mogą powodować wystąpienie zawału serca albo udaru. Impulsy ryzyka powiązane z wystąpieniem hiperkaliemii obejmują niewydolność nerek i/albo niewydolność serca i cukrzycę. Preparat zawiera sorbitol - nie należy stosować u chorych z dziedziczną nietolerancją fruktozy. Nie zostało określone bezpieczeństwo i skuteczność stosowania preparatu u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.
Podobne leki
Pritor® Plus
Micardis