Lek Stalevo

Lekarstwo STALEVO: Stalevo
Producent leku:
Orion Corporation
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
karbidopa (Carbidopa)entakapon (Entacapone)lewodopa (Levodopa)
tabl. powl. 100/25/200 30 szt.,
--,-- zł
tabl. powl. 50/12,5/200 30 szt.,
--,-- zł
tabl. powl. 150/37,5/200 30 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Sinemet CR
Nakom
Nakom Mite
Comtan
Madopar HBS
Madopar
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Leczenie pacjentów z chorobą Parkinsona, u których występują fluktuacje motoryczne końca dawki, niestabilizowane leczeniem lewodopą/inhibitorem dekarboksylazy dopa (DDC).
Działanie
Preparat złożony, zawierający lewodopę - prekursor dopaminy; karbidopę - obwodowy inhibitor DDC i entakapon - inhibitor COMT. Karbidopa jest obwodowym inhibitorem DDC, redukującymi obwodowy metabolizm lewodopy do dopaminy, dzięki czemu więcej lewodopy może przedostać się do mózgu. Gdy dekarboksylacja lewodopy zostaje pomniejszona poprzez podawanie łącznie z inhibitorem DDC, zastosowana może być mniejsza dawka lewodopy. Zmniejszeniu ulega także częstość występowania działań niepożądanych, takich jak nudności. W trakcie hamowania aktywności dekarboksylazy poprzez inhibitor DDC, COMT staje się kluczowym obwodowym szlakiem metabolicznym katalizującym przemianę lewodopy do 3-O-metyldopy (3-OMD), potencjalnie szkodliwego metabolitu lewodopy. Entakapon jest odwracalnym, specyficznym i działającym raczej obwodowo inhibitorem COMT, przydzielonym do jednoczesnego podawania z lewodopą. Entakapon opóźnia klirens lewodopy w krwiobiegu, co skutkuje powiększenie powierzchni pod krzywą (AUC) w farmakokinetycznym profilu lewodopy. Z powodu reakcja kliniczna na każdą dawkę lewodopy jest powiększona i wydłużona. Istnieją ważne różnice pomiędzy- i wewnątrzosobnicze dotyczące wchłaniania lewodopy, karbidopy i entakaponu. Zarówno lewodopa, jak i entakapon są błyskawicznie wchłaniane i wydalane. Karbidopa jest wchłaniana i wydalana nieznacznie wolniej niż lewodopa. W razie oddzielnego podawania, bez dwóch pozostałych substancji czynnych, biodostępność lewodopy wynosi 15-33 %, karbidopy 40-70% a entakaponu 35% po doustnym podaniu dawki 200 mg. Posiłki bogate w sporą liczba obojętnych aminokwasów mogą opóźniać i zmniejszać wchłanianie lewodopy. Pożywienie nie ma istotnego wpływu na wchłanianie entakaponu. Lewodopa wiąże się z białkami osocza jedynie w małym stopniu (10-30%) a karbidopa jest wiązana w ok. 36%, w trakcie gdy entakapon jest znacząco wiązany poprzez białka osocza (ok. 98%). Lewodopa jest intensywnie metabolizowana do różnych metabolitów. Głównymi szlakami metabolicznymi są dekarboksylacja poprzez dekarboksylazę dopa (DDC) i O-metylacja poprzez metylotransferazę-O-katecholową (COMT). Karbidopa jest metabolizowana do 2 głównych metabolitów, wydalanych w moczu w formie glukuronidów i niesprzężonych związków. Karbidopa w formie nie zmienionej stanowi 30% całkowitej dawki wydalanej w moczu. Entakapon jest prawie kompletnie metabolizowany przed wydaleniem w moczu (10-20%) i z żółcią/kałem (80-90%). Kluczowy szlak metaboliczny to glukuronidacja entakaponu i jego aktywnego metabolitu, cis-izomeru, który stanowi ok. 5% całkowitej ilości zawartej w osoczu. Moment półtrwania w fazie eliminacji wynosi 0,6-1,3 h dla lewodopy, 2-3 h dla karbidopy i 0,4-0,7 h dla entakaponu, gdy podawane są oddzielnie.
Działania niepożądane
Działania niepożądane powiązane z leczeniem lewodopą/karbidopą: przeważnie dyskinezy, nudności; występują zmiany psychiczne (w tym paranoidalny tok myślenia i epizody psychotyczne; depresja z tendencjami samobójczymi albo bez tych tendencji i zaburzenia czynności poznawczych); mniej regularnie zaburzenia rytmu serca, epizody hipotonii ortostatycznej, anoreksja, wymioty, zawroty głowy, senność; rzadko krwawienie z przewodu pokarmowego, dolegliwość wrzodowa dwunastnicy, nadciśnienie, zapalenie żył, leukopenia, niedokrwistość, małopłytkowość, agranulocytoza, ból w klatce piersiowej, duszność, parestezje; ponadto drgawki, zmiana masy ciała, obrzęki, splątanie, bezsenność, koszmary nocne, omamy, pobudzenie, ataksja, kurcze mięśni, szczękościsk, zaburzenia widzenia, suchość błony śluzowej j. ustnej, zaburzenia żołądkowe, zaparcia, biegunka, ból głowy, osłabienie, złe samopoczucie. Przeważnie występujące działania niepożądane powodowane poprzez entakapon są powiązane ze powiększoną aktywnością dopaminergiczną i występują przeważnie najpierw leczenia. Pomniejszenie dawki lewodopy minimalizuje ciężkość i częstość reakcji. Ponadto mogą wystąpić zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, bóle brzucha, zaparcia, biegunka). Po wprowadzeniu preparatu Stalevo na rynek obserwowano następujące działania niepożądane: częste (1>100, <1/10) - bezsenność, omamy, splątanie, koszmary nocne, nasilenie parkinsonizmu, zawroty głowy, dystonia, hiperkineza, biegunka, bóle brzucha, suchość błony śluzowej j. ustnej, zaparcia, wymioty; zmęczenie, powiększone pocenie się, upadki; rzadkie (>1/10 000, <1/1000) - niepoprawne wyniki prób wątrobowych, wysypka rumieniowata albo grudkowo-plamkowa; bardzo rzadkie (<1/10 000) - pobudzenie, pokrzywka. Zgłaszane były pojedyncze przypadki występowania zapalenia wątroby z cechami zastoju żółci. Podawanie entakaponu w połączeniu z lewodopą było powiązane z pojedynczymi przypadkami nadmiernej senności pośrodku dnia i epizodów nagłych napadów snu. Rzadko obserwowano rabdomiolizę wtórną do ciężkich dyskinez albo złośliwego zespołu neuroleptycznego (NMS) u pacjentów z chorobą Parkinsona. Zgłaszano następujące nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych w okresie leczenia lewodopą/karbidopą, które należy brać pod uwagę w trakcie leczenia preparatem Stalevo: przejściowe powiększenie stężenia mocznika we krwi, powiększenie aktywności aminotransferaz, stężenia bilirubiny i aktywności fosfatazy alkalicznej; zgłaszano pomniejszenie stężenia hemoglobiny, wartości hematokrytu, hiperglikemię.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancje czynne albo na pozostałe składniki preparatu. Ciężka niewydolność wątroby. Jaskra z wąskim kątem przesączania. Guz chromochłonny. Równoczesne wykorzystywanie preparatu Stalevo z nieselektywnymi inhibitorami monoaminooksydazy MAO-A i MAO-B (na przykład fenelzyna, tranylcypromina). Równoczesne wykorzystywanie selektywnego inhibitora MAO-A i selektywnego inhibitora MAO-B. Złośliwy zespół neuroleptyczny i/albo nieurazowa rabdomioliza w wywiadzie.
Interakcje
Do tej pory nie zaobserwowano interakcji, które wykluczałyby równoczesne wykorzystywanie standardowych leków służących w chorobie Parkinsona z terapią preparatem Stalevo. Entakapon w sporych dawkach może mieć wpływ na wchłanianie karbidopy. Nie zaobserwowano jednak interakcji z karbidopą przy zalecanym schemacie leczenia (200 mg entakaponu do 10 razy na dobę). Interakcje między entakaponem i selegiliną obserwowano w badaniach po podaniu wielokrotnym u pacjentów z chorobą Parkinsona leczonych lewodopą z inhibitorem DDC i nie stwierdzono interakcji. Dobowa dawka selegiliny stosowanej w skojarzeniu z preparatem Stalevo nie powinna być większa niż 10 mg. Leki przeciwnadciśnieniowe - może wystąpić objawowe niedociśnienie ortostatyczne w chwili dodania lewodopy w leczeniu pacjentów otrzymujących leki przeciwnadciśnieniowe (niezbędne może być dostosowanie dawki leków przeciwnadciśnieniowych). W trakcie równoczesnego stosowania trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych i lewodopy/karbidopy rzadko zgłaszano reakcje takie jak nadciśnienie i dyskinezy - należy zachować ostrożność w trakcie jednoczesnej terapii. Należy zachować ostrożność w trakcie jednoczesnego stosowania preparatu Stalevo z inhibitorami MAO-A, trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, inhibitorami wychwytu zwrotnego noradrenaliny takimi jak dezypramina, maprotylina i wenlafaksyna i produktami leczniczymi metabolizowanymi poprzez COMT (takimi jak leki zawierające grupę katecholową, paroksetyna). Antagoniści receptorów dopaminy (na przykład wybrane leki przeciwpsychotyczne i przeciwwymiotne), fenytoina i papaweryna mogą zmniejszać działanie terapeutyczne lewodopy - należy uważnie obserwować, czy u pacjentów przyjmujących te produkty w skojarzeniu z preparatem Stalevo nie występuje strata reakcji terapeutycznej. Z racji na powinowactwo entakaponu do cytochromu P450 2C9 in vitro, preparat Stalevo może zakłócać działanie aktywnych substancji, takich jak S-warfaryna, których metabolizm zależny jest od tego izoenzymu - u pacjentów otrzymujących warfarynę, u których zaczyna się wykorzystywanie preparatu Stalevo, rekomendowana jest kontrola INR. Gdyż lewodopa konkuruje z niektórymi aminokwasami, u niektórych pacjentów na diecie bogatobiałkowej może być zaburzone wchłanianie preparatu Stalevo. Lewodopa i entakapon mogą tworzyć chelaty z żelazem w przewodzie pokarmowym - preparat Stalevo i preparaty żelaza należy przyjmować w odstępie przynajmniej 2-3 h.
Dawkowanie
Doustnie. Optymalna dawka dobowa musi być określona przez staranne dostosowanie dawki lewodopy dla każdego pacjenta. Max. dawka preparatu wynosi 10 tabl. na dobę. Preparat jest zwykle służący u pacjentów, którzy obecnie leczeni są odpowiednimi dawkami lewodopy z inhibitorem DDC o standardowym uwalnianiu i entakaponem.Pacjenci, którzy obecnie są leczeni entakaponem i lewodopą/karbidopą o standardowym uwalnianiu w dawkach identycznych ze znajdującymi się w tabletkach Stalevo, mogą być przestawieni bezpośrednio na odpowiednie tabletki Stalevo. W trakcie rozpoczynania terapii preparatem Stalevo w razie pacjentów obecnie leczonych entakaponem i lewodopą/karbidopą w dawkach nierównych dawkom w tabletkach Stalevo 50/12,5/200 mg (albo 100/25/200 mg albo 150/37,5/200 mg), dawkowanie preparatu Stalevo powinno być precyzyjnie dostosowane w celu uzyskania optymalnej reakcji klinicznej; w chwili rozpoczęcia terapii dawkę preparatu Stalevo powinno się adekwatnie dostosować tak, by możliwie najdokładniej odpowiadała obecnie stosowanej całkowitej dobowej dawce lewodopy. Rozpoczynając terapię preparatem Stalevo w razie pacjentów obecnie leczonych entakaponem i lewodopą z benzerazydem o standardowym uwalnianiu, należy przerwać dawkowanie lewodopy z benzerazydem poprzedniego dnia wieczorem i rozpocząć podawanie preparatu Stalevo kolejnego dnia rano; dawkowanie preparatu Stalevo należy rozpocząć od dawki, która zapewni tę samą albo nieznacznie większą (o 5-10%) liczba lewodopy.Rozpoczęcie leczenia preparatem Stalevo można brać pod uwagę w dawkach odpowiadających aktualnemu leczeniu u niektórych pacjentów z chorobą Parkinsona i fluktuacjami motorycznymi końca dawki, którzy nie są ustabilizowani dzięki obecnie stosowanego leczenia lewodopą/inhibitorem DDC o standardowym uwalnianiu. Nie zaleca się jednak bezpośredniego przestawiania z lewodopy/inhibitora DDC na preparat Stalevo pacjentów, u których występują dyskinezy, albo u których dobowa dawka lewodopy wynosi ponad 800 mg. U takich pacjentów rekomendowane jest wprowadzenie leczenia entakaponem jako oddzielnym lekiem i ewentualne dostosowanie dawki lewodopy przed przestawieniem na preparat Stalevo. Gdyż entakapon powiększa działanie lewodopy, może zaistnieć konieczność, szczególnie u pacjentów z dyskinezami, zredukowania dawkowania lewodopy o 10-30% w pierwszych dniach albo tygodniach od rozpoczęcia leczenia preparatem Stalevo. Dobowa dawka lewodopy może być pomniejszona przez wydłużenie odstępów i/albo przez pomniejszenie ilości lewodopy w dawce zgodnie ze stanem klinicznym pacjenta. W trakcie leczenia, jeśli wymagana jest większa dawka lewodopy, powinno się rozważyć powiększenie częstotliwości dawek i/albo wykorzystanie preparatu Stalevo o alternatywnej mocy, w dziedzinie rekomendowanych dawek. Jeśli wymagana jest mniejsza dawka lewodopy, całkowitą dawkę dobową preparatu Stalevo powinno się zredukować przez pomniejszenie częstotliwości podawania - powiększenie odstępu czasu między dawkami albo przez pomniejszenie mocy preparatu Stalevo. Jeśli leczenie preparatem Stalevo zostaje przerwane, a pacjent jest przestawiony na leczenie lewodopą z inhibitorem DDC bez entakaponu, niezbędne jest dostosowanie dawkowania innych leków przeciw parkinsonizmowi, szczególnie lewodopy, by uzyskać odpowiedni poziom kontroli objawów parkinsonizmu.Nie jest niezbędne dostosowanie dawki preparatu u osób w podeszłym wieku. U pacjentów z łagodnym do umiarkowanego zaburzeniem czynności wątroby niezbędne może być pomniejszenie dawki preparatu. W razie pacjentów poddawanych dializom można brać pod uwagę dłuższą przerwę w dawkowaniu preparatu.Tabletki należy przyjmować w całości, z posiłkiem albo bez posiłku.
Ciąża i karmienie piersią
Brak jest odpowiednich danych dotyczących stosowania kombinacji lewodopy/karbidopy/entakaponu u kobiet w ciąży. Badania przeprowadzone na zwierzętach wykazały toksyczność reprodukcyjną poszczególnych składników. Potencjalne ryzyko dla ludzi nie jest znane. Preparat Stalevo nie powinien być służący w trakcie ciąży, chyba iż korzyści dla matki przeważają nad możliwym ryzykiem dla płodu. Lewodopa jest wydzielana z mlekiem kobiecym. Udowodniono, iż leczenie lewodopą skutkuje hamowanie laktacji. Karbidopa i entakapon były wydzielane z mlekiem u zwierząt, lecz nie wiadomo, czy są wydzielane z mlekiem kobiecym. Kobiety nie powinny karmić piersią w trakcie leczenia preparatem Stalevo.
Uwagi
Preparat nie jest rekomendowany w leczeniu polekowych reakcji pozapiramidowych. Preparat powinien być ostrożnie podawany pacjentom z ciężką chorobą sercowo-naczyniową albo płuc, astmą oskrzelową, chorobą nerek, wątroby albo chorobą gruczołów dokrewnych albo z chorobą wrzodową w wywiadzie, bądź drgawkami. U pacjentów z wywiadem świadczącym o zawale mięśnia sercowego, u których utrzymuje się arytmia węzła przedsionkowego albo arytmia komorowa, czynność serca powinno się monitorować szczególnie precyzyjnie w trakcie początkowego dostosowywania dawki. Wszystkich pacjentów leczonych preparatem Stalevo należy precyzyjnie obserwować pod kątem zaburzeń psychicznych, depresji z tendencjami samobójczymi i innych poważnych zachowań antyspołecznych. Pacjenci z psychozą w wywiadzie albo z psychozą obecnie występującą powinni być leczeni ostrożnie. Równoczesne podawanie leków przeciwpsychotycznych o właściwościach blokowania receptorów dopaminowych, szczególnie antagonistów receptora D2, należy stosować ostrożnie, a pacjenci powinni być precyzyjnie obserwowani pod względem straty działania przeciw parkinsonizmowi albo nasilenia objawów parkinsonizmu. Należy zachować ostrożność w trakcie podawania preparatu pacjentom z ciężką niewydolnością nerek, w tym pacjentom dializowanym. Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów z łagodną do umiarkowanej niewydolnością wątroby. Pacjentów z przewlekłą jaskrą z szerokim kątem przesączania można leczyć preparatem Stalevo z zachowaniem ostrożności pod warunkiem, iż ciśnienie wewnątrzgałkowe jest dobrze kontrolowane a występujące zmiany ciśnienia wewnątrzgałkowego u pacjenta są precyzyjnie monitorowane. Należy zachować ostrożność w razie podawania preparatu pacjentom przyjmującym inne leki mogące powodować niedociśnienie ortostatyczne. Nagłe pomniejszenie dawki albo zaprzestanie podawania lewodopy należy ściśle obserwować, szczególnie u pacjentów przyjmujących neuroleptyki. Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność preparatu u pacjentów w wieku poniżej 18 lat nie zostało ustalone - nie zaleca się stosowania leku w tej ekipie pacjentów.
Podobne leki
Sinemet CR
Nakom
Nakom Mite
Comtan
Madopar HBS
Madopar