Lek Surgam

Lekarstwo SURGAM: Surgam
Producent leku:
Aventis Pharma
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
kwas tiaprofenowy (Tiaprofenic acid)
tabl. 300 mg 20 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Brak podobnych leków.
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Reumatoidalne zapalenie stawów, dolegliwość zwyrodnieniowa stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, bóle lędźwiowo-krzyżowe, gościec mięśniowo-ścięgnisty, zapalenie torebki stawowej, zapalenie nadkłykcia i inne stany zapalne tkanek miękkich, drobne urazy i nadwyrężenia stawów, stany zapalne i bóle powiązane z przebytym zabiegiem chirurgicznym, inne urazy tkanek miękkich.
Działanie
Niesteroidowy lek przeciwzapalny. Po podaniu doustnym dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając stężenie max. po ok. 90 min. Przy stosowaniu dawek powtarzanych stan równowagi dynamicznej osiąga po 1 dobie leczenia. W 97-98% wiąże się z białkami osocza. T0,5 wynosi 1,5-2 h; w 24 h po jednorazowej dawce nie stwierdza się obecności leku we krwi. Jest błyskawicznie wydalany z organizmu i nie dochodzi do jego kumulacji po wielokrotnym podaniu dawki 600 mg na dobę. Dwa kluczowe metabolity (ok. 10% dawki wydalanej z moczem) wykazują słabe działanie farmakologiczne. Pozostała część podanej dawki jest wydalana raczej w formie acyloglukuronidu. Lek jest wydalany w 60% z moczem, pozostała część z żółcią. Ok. 0,2% dawki przenika do mleka matki.
Działania niepożądane
Może powodować: niestrawność, nudności, wymioty, bóle brzucha, jadłowstręt, zgagę, zaparcie, zapalenie żołądka, wzdęcie, biegunkę, chorobę wrzodową żołądka albo dwunastnicy, krwawienie albo perforację przewodu pokarmowego; wysypkę, pokrzywkę, plamicę, łysienie; bardzo rzadko: rumień wielopostaciowy, wysypkę pęcherzową (zespół Stevens-Johnsona, zespół Lyella), reakcje nadwrażliwości na światło, aftowe zapalenie j. ustnej. Mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości: niespecyficzne reakcje alergiczne, napady astmy, skurcz oskrzeli, duszność, obrzęk naczynioruchowy, wstrząs anafilaktyczny. Ze strony układu moczowego: ból albo zapalenie pęcherza moczowego, bolesne oddawanie moczu, parcie na mocz; retencja płynów, ostre śródmiąższowe zapalenie nerek, zespół nerczycowy, niewydolność nerek. Lek może powodować trombocytopenię, wydłużenie czasu krwawienia, bóle i zawroty głowy, szumy uszne, senność, zapalenie wątroby, żółtaczkę, pogorszenie parametrów laboratoryjnych czynności wątroby.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na kwas tiaprofenowy albo pozostałe składniki preparatu. Czynna albo nawracająca dolegliwość wrzodowa żołądka albo dwunastnicy. Czynna dolegliwość pęcherza moczowego albo gruczołu krokowego. Nawracające zaburzenia układu moczowego w wywiadzie. Ciężka niewydolność wątroby albo nerek. Astma oskrzelowa. Reakcje uczuleniowe powiązane ze stosowaniem ASA albo innych NLPZ (astma, nieżyt nosa, pokrzywka). Ciąża.
Interakcje
Nie stosować łącznie z innymi lekami silnie wiążącymi się z białkami osocza, na przykład z heparyną. W trakcie jednoczesnego stosowania leków hipoglikemizujących, fenytoiny i leków moczopędnych konieczna może się okazać modyfikacja dawkowania kwasu tiaprofenowego. U niektórych pacjentów stosujących równocześnie doustne leki hipoglikemizujące pochodne sulfonylomocznika obserwowano zahamowanie ich metabolizmu i wydłużenie okresu półtrwania tych leków, co zwiększało ryzyko hipoglikemii. W trakcie jednoczesnego przyjmowania NLPZ i warfaryny albo heparyny leczenie musi odbywać się pod ścisłym nadzorem lekarskim. Należy unikać stosowania kwasu tiaprofenowego równocześnie z innymi NLPZ i kortykosteroidami z racji na ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego. Zaleca się zachowanie ostrożności, podając równocześnie kwas tiaprofenowy i glikozydy nasercowe i sulfonamidy. Jednoczesne wykorzystywanie glikozydów nasercowych i NLPZ może nasilić niewydolność serca, zmniejszyć przesączanie kłębuszkowe i wywołać powiększenie stężenia glikozydów nasercowych we krwi. Należy unikać jednoczesnego stosowania kwasu tiaprofenowego i sporych dawek metotreksatu - kwas tiaprofenowy minimalizuje wydalanie metotreksatu z organizmu, zwiększając ryzyko jego toksyczność hematologicznej. Podawany z solami litu powiększa ich stężenie we krwi - rekomendowane monitorowanie stężenia. Należy unikać stosowania NLPZ poprzez przynajmniej 8-12 dni po zakończeniu leczenia mifepristonem. Kwas tiaprofenowy może osłabiać działanie leków moczopędnych. Leki moczopędne mogą zwiększyć ryzyko toksycznego wpływu NLPZ na nerki. NLPZ wchodzą także w interakcje z lekami obniżającymi ciśnienie krwi (na przykład leki blokujące receptory b-adrenergiczne, inhibitory ACE, antagoniści receptora angiotensyny II) i zwiększają ryzyko wystąpienia niewydolności nerek i hipekaliemii, o czym należy pamiętać w razie pacjentów z zagrażającą albo stwierdzoną zastoinową niewydolnością serca i/albo nadciśnieniem. Z cyklosporyną, aminoglikozydami - powiększa ryzyko uszkodzenia nerek; z chinolonami - może wywoływać drgawki. Probenecid zwalnia metabolizm i wydalanie kwasu tiaprofenowego z organizmu.
Dawkowanie
Doustnie. Dorośli: zwykle 300 mg 2 razy na dzień. U pacjentów z upośledzeniem czynności nerek, wątroby albo serca - 200 mg 2 razy na dzień. Tabletek nie należy rozgryzać.
Ciąża i karmienie piersią
Należy unikać podawania leku w ciąży, w szczególności w I trymestrze; nie stosować w III trymestrze. Ok. 0,2% dawki dobowej leku przenika do mleka matki - w przypadku konieczności należy przerwać karmienie piersią albo służące leczenie.
Uwagi
Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów: w podeszłym wieku, z zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi aktualnie albo w wywiadzie, z niewydolnością wątroby, nerek albo serca, z nadciśnieniem tętniczym, skazą krwotoczną, krwawieniem śródczaszkowym; leczonych lekami przeciwkrzepliwymi. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci.
Podobne leki