Lek Tasmar

Lekarstwo TASMAR: Tasmar
Producent leku:
ICN Polfa Rzeszów
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
tolkapon (Tolcapone)
tabl. powl. 100 mg 100 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Brak podobnych leków.
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Leczenie skojarzone z preparatami zawierającymi lewodopę/benzerazyd albo lewodopę/karbidopę u pacjentów odpowiadających na leczenie lewodopą, z idiopatyczną postacią dolegliwości Parkinsona i towarzyszącymi fluktuacjami ruchowymi, w sytuacjach braku reakcji albo nietolerancji innych inhibitorów COMT.z racji na ryzyko wystąpienia ostrego uszkodzenia wątroby, mogącego prowadzić do zgonu chorego, tolkapon nie powinien być lekiem wspomagającym pierwszego wyboru stosowanym w terapii skojarzonej z preparatami zawierającymi lewodopę/benzerazyd albo lewodopę/karbidopę.
Działanie
Tolkapon jest czynnym po podaniu doustnym, wybiórczym i odwracalnym inhibitorem katecholo-O-metylotransferazy (COMT). Podanie leku równocześnie z lewodopą i inhibitorem dekarboksylazy aminokwasów aromatycznych (AADC-1) prowadzi do pomniejszenia przemiany lewodopy do 3-metoksy-4-hydroksy-L-fenyloalaniny (3-OMD) i pozwala na uzyskanie bardziej stabilnego stężenia lewodopy we krwi. W badaniach klinicznych wykazano ważne, o 20-30% skrócenie etapy Off i podobne wydłużenie etapy On, któremu towarzyszyło pomniejszenie ciężkości objawów u chorych z fluktuacjami ruchowymi. Po podaniu doustnym tolkapon wchłania się błyskawicznie, osiągając max. stężenie we krwi po ok. 2 h od podania. Całkowita biodostępność wynosi ok. 65%. Wiąże się w znacznym stopniu z białkami osocza. Jest prawie kompletnie metabolizowany, w moczu stwierdzono niewielką jego liczba w formie nie zmienionej (0,5% dawki). 60% pochodnych jest wydalane z moczem, a 40% z kałem. T0,5 leku wynosi ok. 2 h.
Działania niepożądane
Tolkapon jako inhibitor COMT powiększa biodostępność stosowanej równocześnie lewodopy. W skutku powiększona stymulacja dopaminergiczna może prowadzić do działań niepożądanych obserwowanych po leczeniu inhibitorami COMT. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi są nasilenie dyskinez, nudności, wymioty, bóle brzucha, biegunka, zasłabnięcia, zaburzenia ortostatyczne, zaparcie, zaburzenia snu, senność, omamy. Powiększenie aktywności AlAT powyżej 3-krotnie ponad górnej granicy normy stwierdzano u 1% chorych otrzymujących tolkapon 100 mg 3 razy na dobę i u 3% pacjentów, u których lek stosowano w dawce 200 mg 3 razy na dobę. Do powiększenia aktywności AlAT dochodziło ok. 2-krotnie częściej u kobiet. Przeważnie stwierdzano je w momencie 6-12 tyg. po rozpoczęciu terapii, ze zwiększeniem aktywności AlAT nie były powiązane inne symptomy kliniczne, u ok. połowy chorych aktywność AlAT powracała spontanicznie do wartości sprzed leczenia w okresie dalszej terapii. W pozostałej ekipie pacjentów aktywność AlAT powracała do wartości wyjściowych po przerwaniu terapii. Stwierdzano rzadkie przypadki ciężkiego uszkodzenia komórek wątrobowych, prowadzące do zgonu. Pojedyncze przypadki wystąpienia objawów wskazujących na złośliwy zespół neuroleptyczny odnotowano po zmniejszeniu dawki albo przerwaniu stosowania tolkaponu i po rozpoczęciu leczenia tym preparatem i ważnym zmniejszeniu dawki równocześnie służących innych leków dopaminergicznych. Obserwowano wystąpienie rabdomiolizy wtórnej do zespołu NMS albo ciężkiej dyskinezy. Tolkapon i jego metabolity mają barwę żółtą, mogą powodować nieszkodliwe powiększenie intensywności zabarwienia moczu. Działania niepożądane obserwowane w badaniach klinicznych - zobacz pełna charakterystyka leku u producenta.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na tolkapon albo jakikolwiek składnik preparatu. Dolegliwość wątroby albo powiększenie aktywności enzymów wątrobowych we krwi. Ciężka dyskineza. Przebyty złośliwy zespół neuroleptyczny i/albo rabdomioliza nie związana z urazem albo hipertermią w wywiadzie. Guz chromochłonny rdzenia nadnerczy.
Interakcje
Tolkapon jako inhibitor COMT powiększa biodostępność podawanej równocześnie lewodopy. W skutku zwiększonej dopaminergicznej stymulacji może dojść do działań niepożądanych obserwowanych po leczeniu inhibitorami COMT o charakterze dopaminergicznym. Pomimo silnego wiązania tolkaponu z białkami, w badaniach in vitro nie wykazano, by tolkapon w stężeniach terapeutycznych wypierał warfarynę, tolbutamid, digitoksynę i fenytoinę z połączeń z białkami. Tolkapon może wpływać na właściwości farmakokinetyczne leków metabolizowanych poprzez COMT. Nie stwierdzono wpływu na farmakokinetykę karbidopy - substratu COMT. Obserwowano interakcję z benzerazydem, mogącą prowadzić do powiększenia stężenia benzerazydu i jego czynnego metabolitu. Nasilenie tego działania było zależne od dawki benzerazydu. Nie oceniano wpływu tolkaponu na farmakokinetykę innych leków metabolizowanych przy udziale COMT, tykich jak: a-metyldopa, dobutamina, apomorfina, adrenalina i izoprenalina. W razie jednoczesnego stosowania wymienionych leków z tolkaponem należy obserwować pacjenta w kierunku wystąpienia działań niepożądanych związanych ze zwiększeniem stężenia tych leków we krwi. Z racji na stwierdzone in vitro powinowactwo do cytochromu CYP2C9, tolkapon może wpływać na działanie leków metabolizowanych tym szlakiem, takich jak tolbutamid i warfaryna. W badaniu interakcji, tolkapon nie powodował zmian farmakokinetyki tolbutamidu. Z racji na niewielką liczba danych klinicznych dotyczących skojarzonego stosowania tolkaponu i warfaryny, zaleca się monitorowanie parametrów krzepnięcia w razie jednoczesnego stosowania. W trakcie stosowania mocnych inhibitorów wychwytu noradrenaliny, takich jak dezypramina, maprotylina albo wenlafaksyna u pacjentów z chorobą Parkinsona leczonych tolkaponem i lekami zawierającymi lewodopę, zaleca się zachowanie ostrożności.
Dawkowanie
W celu zapewnienia właściwej oceny korzyści i ryzyka, leczenie preparatem powinna być rozpoczynana wyłącznie poprzez lekarzy mających doświadczenie w leczeniu zaawansowanych postaci dolegliwości Parkinsona. Preparatu nie należy przepisywać bez szczegółowego omówienia z pacjentem ryzyka wiążącego się ze stosowaniem tego leku. Podawanie preparatu należy przerwać, jeśli pośrodku 3 tyg. od rozpoczęcia jego stosowania bezwzględnie na wykorzystaną dawkę nie stwierdzi się istotnej poprawy klinicznej.Doustnie: 3 razy na dobę. Pierwsza dawka tolkaponu przyjmowana danego dnia powinna być podawana wraz z pierwszą dawką preparatu zawierającego lewodopę, następne dawki powinny być podawane po ok. 6 i 12 h potem. Rekomendowana dawka wynosi 100 mg 3 razy na dobę, zawsze w skojarzeniu z preparatami zawierającymi lewodopę/benzerazyd albo lewodopę/karbidopę. Jedynie w wyjątkowych sytuacjach, kiedy oczekiwane powiększenie korzyści klinicznych uzasadnia podjęcie ryzyka wystąpienia uszkodzenia wątroby, dawka leku może być powiększona do 200 mg 3 razy na dobę. Max. dawka lecznicza preparatu 200 mg 3 razy na dobę nie powinna być przekraczana z racji na brak danych wskazujących na większą skuteczność terapii w trakcie stosowania większych dawek. Gdyż tolkapon minimalizuje rozkład lewodopy w organizmie, po rozpoczęciu terapii tolkaponem może być niezbędne pomniejszenie dawki dobowej lewodopy - zwykle o ok. 30%. W razie przerwania leczenia tolkaponem na skutek występowania objawów niepożądanych związanych ze zbyt sporymi dawkami lewodopy, nie należy zmniejszać dawki lewodopy. U chorych, u których powód przerwania leczenia tolkaponem jest inna niż symptomy powiązane ze zbyt sporymi dawkami lewodopy, może zaistnieć konieczność powiększenia dawki lewodopy do poziomu równego albo większego niż przed rozpoczęciem terapii tolkaponem, szczególnie u osób, u których po rozpoczęciu leczenia tolkaponem istotnie zmniejszono dawkę lewodopy. Dostosowanie dawki lewodopy jest przeważnie niezbędne pośrodku 1-2 dni od przerwania podawania tolkaponu.U pacjentów z łagodnym i umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek i u osób w podeszłym wieku nie jest wymagane dostosowywanie dawkowania.Tabletki należy połykać w całości, niezależnie od posiłków.
Ciąża i karmienie piersią
Brak odpowiednich danych dotyczących stosowania tolkaponu u kobiet w ciąży. Preparat powinien być służący jedynie w razie, gdy potencjalne korzyści z jego podawania usprawiedliwiają ryzyko dla płodu. Kobiety przyjmujące lek nie powinny karmić piersią.
Uwagi
Leczenie preparatem należy natychmiast przerwać w razie stwierdzenia powiększenia aktywności AlAT i AspAT ponad górnej granicy normy albo pojawienia się objawów przedmiotowych i podmiotowych wskazujących na rozpoczynającą się niewydolność wątroby (utrzymujące się nudności, zmęczenie, senność, brak apetytu, żółtaczka, ciemne zabarwienie moczu, świąd skóry i tkliwość w prawym podżebrzu). U pacjentów, u których przerwano podawanie preparatu na skutek wystąpienia objawów ostrego uszkodzenia wątroby, nie zaleca się ponownego rozpoczynania terapii tolkaponem. Preparat nie powinien być służący w skojarzeniu z nieselektywnymi inhibitorami MAO (na przykład fenelezyną i tranylcyprominą). Jednoczesne wykorzystywanie inhibitorów MAO-A i MAO-B odpowiada nieselektywnemu zahamowaniu MAO, z tego powodu preparaty te nie powinny być podawane w skojarzeniu z tolkaponem i lekami zawierającymi lewodopę. Nie powinno się stosować większych niż rekomendowane dawek selektywnych inhibitorów MAO-B (na przykład selegilina 10 mg/dobę) w razie jednoczesnego stosowania z tolkaponem. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi schorzeniami, takimi jak nietolerancja galaktozy, niedobór laktazy Lapp albo zaburzenia wchłaniania glukozo-galaktozy nie powinni przyjmować preparatu (1 tabl. zawiera 7,5 mg laktozy). Brak danych dotyczących stosowania preparatu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min). Preparat nie powinien być służący u dzieci (brak wystarczających danych).
Podobne leki