Lekarstwo ULTRATARD HM:
Ultratard HM
Producent leku:
Novo Nordisk
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
zawiesina insuliny cynkowej (Insulin zinc suspension)
zawiesina do wstrz. 40 j.m./ml 1 fiolka 10 ml,
--,-- zł
zawiesina do wstrz. 100 j.m./ml 1 fiolka 10 ml,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Insulinum lente ChO-S
Insulinum semilente WO-S alto depuratum
Insulinum ultralente ChO-S
Insulinum ultralente WO-S alto depuratum
Insulinum lente WO-S alto depuratum
Insulinum semilente ChO-S
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Cukrzyca wymagająca leczenia insuliną.
Działanie
Niskocząsteczkowy hormon białkowy o działaniu hipoglikemizującym i anabolicznym; aktywuje transport glukozy do tkanek insulinozależnych (mięśnie, tkanka tłuszczowa, wątroba, tkanka nerwowa), aktywuje przemiany wewnątrzkomórkowe glukozy, umożliwia spichrzanie glikogenu w wątrobie i mięśniach, hamuje glukoneogenezę i glikogenolizę. Insulina wywiera także wpływ na metabolizm lipidów i białek aktywując lipogenezę w tkance tłuszczowej, transport aminokwasów do komórek i syntezę białek na kroku translacji i transkrypcji. Hamuje z kolei lipolizę w tkance tłuszczowej i ketogenezę w hepatocytach i zużywanie aminokwasów do syntezy glukozy w procesie glukoneogenezy. Insulina rozkładana jest raczej w wątrobie i w niewielkich ilościach wydalana z moczem. Dynamika działania insuliny może różnić się istotnie u poszczególnych chorych a również u tych samych osób w różnych okresach leczenia. Oprócz tego istnieje szereg czynników mogących modyfikować działanie hormonu na przykład zmiana miejsca wstrzyknięcia. Przyrost zapotrzebowania na insulinę mogą wywołać błędy dietetyczne, ostre i przewlekłe infekcje, stresy, dołączająca się nadczynność nadnerczy, tarczycy, przysadki albo lecznicze wykorzystywanie hormonów o działaniu antagonistycznym do insuliny. Pomniejszone zapotrzebowanie na insulinę jest wywołane pomniejszoną podażą pokarmów albo gorszym ich przyswajaniem, w szczególności węglowodanów, powiększoną aktywnością fizyczną, niedoczynnością gruczołów wewnętrznego wydzielania wytwarzających hormony antagonistyczne. Insulina Ultratard HM uzyskiwana jest drogą inżynierii genetycznej, sposobem rekombinacji DNA, z drożdży piekarniczych. Jest ona identyczna w sekwencji aminokwasów z insuliną ludzką. Ultratard HM jest obojętną zawiesiną insuliny cynkowej. Wykazuje start działania po ok. 4 h od wstrzyknięcia, max. sukces hipoglikemizujący występuje w 8-24 h po wstrzyknięciu, a ogólny czas działania wynosi 28-32 h.
Działania niepożądane
Niewielkiego stopnia niedocukrzenie (hipoglikemia) dość regularnie występuje u chorych na cukrzycę i ustępuje po spożyciu łatwo przyswajalnych węglowodanów. Ciężka hipoglikemia a więc neuroglikopenia jest powikłaniem niebezpiecznym i wymaga natychmiastowego postępowania. Najczęstszymi powodami niedocukrzenia są: względny nadmiar insuliny wywołany opuszczeniem posiłku albo nadmiernym wysiłkiem fizycznym i przypadkowe albo celowe przedawkowanie insuliny. Niektórzy chorzy podawali, iż po przejściu na insulinę ludzką inicjalne symptomy zapowiadające hipoglikemię były słabiej wyrażone niż w trakcie stosowania insulin pochodzenia zwierzęcego. Najskuteczniejsze jest podanie 20% glukozy dożylnie, w uwarunkowaniach pozaszpitalnych powinien być natychmiast wstrzyknięty glukagon (domięśniowo albo podskórnie). Jeśli po 20 minutach chory nie odzyskuje przytomności i nie ma jeszcze możliwości dożylnego podania glukozy wstrzyknięcie glukagonu należy powtórzyć. Błędem jest wstrzykiwanie glukagonu jeśli możliwe jest natychmiastowe dożylne podanie 20% glukozy. Nadzwyczajnie rzadko mogą wystąpić miejscowe, przejściowe odczyny alergiczne.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na składniki preparatu. Hipoglikemia. Należy zachować szczególną ostrożność w dawkowaniu insuliny w pierwszych miesiącach dolegliwości z racji na sposobność wystąpienia spadku zapotrzebowania (remisje) i przy współistnieniu niedoczynności przysadki, nadnerczy, tarczycy z racji na większe zagrożenie niedocukrzeniem.
Interakcje
Zapotrzebowanie na insulinę powiększa się przy jednoczesnym stosowaniu: hormonów tarczycy (na przykład tyroksyny), glikokortykosteroidów (preparaty działające ogólnie) i doustnych środków antykoncepcyjnych, tiazydowych leków moczopędnych. Inhibitory MAO, nieselektywne leki b-adrenolityczne, salicylany mogą wzmagać hipoglikemizujące działanie insuliny. Alkohol może nasilić i przedłużyć hipoglikemizujące działanie insuliny.
Dawkowanie
Określenie wskazań do leczenia insuliną, wybór rodzaju insuliny i dawkowanie powinien ustalić doktor diabetolog. Warunkiem właściwego i bezpiecznego leczenia insuliną jest nauka chorego na cukrzycę. Chory powinien prowadzić samokontrolę w oparciu o wyniki oznaczania glikemii i glikozurii i ketonurii. Poza rutynową codzienną kontrolą jakości leczenia, badania krwi i moczu powinny być zawsze realizowane w razie złego samopoczucia na przykład przy podejrzeniu hipoglikemii. Wykonuje je sam chory albo opiekun dziecka. Uśrednionym parametrem jakości leczenia w momencie kilku tygodni jest stężenie hemoglobiny glikozylowanej HbA1c albo Hba1, które powinno być kontrolowane 4-5 razy do roku u każdego chorego. Ta postać insuliny jest podawana podskórnie zazwyczaj w jednym wstrzyknięciu na 24 h. Można łączyć z insulinami o innym czasie działania. W razie mieszania insulin przed zastrzykiem, iniekcji należy dokonać natychmiast po przygotowaniu roztworu. Insuliny krócej działające powinny być wprowadzone do strzykawki na początku, by uniknąć zanieczyszczenia fiolki postacią dłużej działającą. Można mieszać wyłącznie insuliny tej samej spółki. Insulina przechowywana w lodówce powinna być wyjęta na 1 h przed iniekcją, co umożliwia ogrzanie jej do temp. pokojowej; przed wstrzyknięciem należy wymieszać łagodnym ruchem wahadłowym przed nabraniem i iniekcją.
Ciąża i karmienie piersią
Uwagi
Podobne leki
Insulinum lente ChO-S
Insulinum semilente WO-S alto depuratum
Insulinum ultralente ChO-S
Insulinum ultralente WO-S alto depuratum
Insulinum lente WO-S alto depuratum
Insulinum semilente ChO-S
Producent leku:
Novo Nordisk
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
zawiesina insuliny cynkowej (Insulin zinc suspension)
zawiesina do wstrz. 40 j.m./ml 1 fiolka 10 ml,
--,-- zł
zawiesina do wstrz. 100 j.m./ml 1 fiolka 10 ml,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Insulinum lente ChO-S
Insulinum semilente WO-S alto depuratum
Insulinum ultralente ChO-S
Insulinum ultralente WO-S alto depuratum
Insulinum lente WO-S alto depuratum
Insulinum semilente ChO-S
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Cukrzyca wymagająca leczenia insuliną.
Działanie
Niskocząsteczkowy hormon białkowy o działaniu hipoglikemizującym i anabolicznym; aktywuje transport glukozy do tkanek insulinozależnych (mięśnie, tkanka tłuszczowa, wątroba, tkanka nerwowa), aktywuje przemiany wewnątrzkomórkowe glukozy, umożliwia spichrzanie glikogenu w wątrobie i mięśniach, hamuje glukoneogenezę i glikogenolizę. Insulina wywiera także wpływ na metabolizm lipidów i białek aktywując lipogenezę w tkance tłuszczowej, transport aminokwasów do komórek i syntezę białek na kroku translacji i transkrypcji. Hamuje z kolei lipolizę w tkance tłuszczowej i ketogenezę w hepatocytach i zużywanie aminokwasów do syntezy glukozy w procesie glukoneogenezy. Insulina rozkładana jest raczej w wątrobie i w niewielkich ilościach wydalana z moczem. Dynamika działania insuliny może różnić się istotnie u poszczególnych chorych a również u tych samych osób w różnych okresach leczenia. Oprócz tego istnieje szereg czynników mogących modyfikować działanie hormonu na przykład zmiana miejsca wstrzyknięcia. Przyrost zapotrzebowania na insulinę mogą wywołać błędy dietetyczne, ostre i przewlekłe infekcje, stresy, dołączająca się nadczynność nadnerczy, tarczycy, przysadki albo lecznicze wykorzystywanie hormonów o działaniu antagonistycznym do insuliny. Pomniejszone zapotrzebowanie na insulinę jest wywołane pomniejszoną podażą pokarmów albo gorszym ich przyswajaniem, w szczególności węglowodanów, powiększoną aktywnością fizyczną, niedoczynnością gruczołów wewnętrznego wydzielania wytwarzających hormony antagonistyczne. Insulina Ultratard HM uzyskiwana jest drogą inżynierii genetycznej, sposobem rekombinacji DNA, z drożdży piekarniczych. Jest ona identyczna w sekwencji aminokwasów z insuliną ludzką. Ultratard HM jest obojętną zawiesiną insuliny cynkowej. Wykazuje start działania po ok. 4 h od wstrzyknięcia, max. sukces hipoglikemizujący występuje w 8-24 h po wstrzyknięciu, a ogólny czas działania wynosi 28-32 h.
Działania niepożądane
Niewielkiego stopnia niedocukrzenie (hipoglikemia) dość regularnie występuje u chorych na cukrzycę i ustępuje po spożyciu łatwo przyswajalnych węglowodanów. Ciężka hipoglikemia a więc neuroglikopenia jest powikłaniem niebezpiecznym i wymaga natychmiastowego postępowania. Najczęstszymi powodami niedocukrzenia są: względny nadmiar insuliny wywołany opuszczeniem posiłku albo nadmiernym wysiłkiem fizycznym i przypadkowe albo celowe przedawkowanie insuliny. Niektórzy chorzy podawali, iż po przejściu na insulinę ludzką inicjalne symptomy zapowiadające hipoglikemię były słabiej wyrażone niż w trakcie stosowania insulin pochodzenia zwierzęcego. Najskuteczniejsze jest podanie 20% glukozy dożylnie, w uwarunkowaniach pozaszpitalnych powinien być natychmiast wstrzyknięty glukagon (domięśniowo albo podskórnie). Jeśli po 20 minutach chory nie odzyskuje przytomności i nie ma jeszcze możliwości dożylnego podania glukozy wstrzyknięcie glukagonu należy powtórzyć. Błędem jest wstrzykiwanie glukagonu jeśli możliwe jest natychmiastowe dożylne podanie 20% glukozy. Nadzwyczajnie rzadko mogą wystąpić miejscowe, przejściowe odczyny alergiczne.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na składniki preparatu. Hipoglikemia. Należy zachować szczególną ostrożność w dawkowaniu insuliny w pierwszych miesiącach dolegliwości z racji na sposobność wystąpienia spadku zapotrzebowania (remisje) i przy współistnieniu niedoczynności przysadki, nadnerczy, tarczycy z racji na większe zagrożenie niedocukrzeniem.
Interakcje
Zapotrzebowanie na insulinę powiększa się przy jednoczesnym stosowaniu: hormonów tarczycy (na przykład tyroksyny), glikokortykosteroidów (preparaty działające ogólnie) i doustnych środków antykoncepcyjnych, tiazydowych leków moczopędnych. Inhibitory MAO, nieselektywne leki b-adrenolityczne, salicylany mogą wzmagać hipoglikemizujące działanie insuliny. Alkohol może nasilić i przedłużyć hipoglikemizujące działanie insuliny.
Dawkowanie
Określenie wskazań do leczenia insuliną, wybór rodzaju insuliny i dawkowanie powinien ustalić doktor diabetolog. Warunkiem właściwego i bezpiecznego leczenia insuliną jest nauka chorego na cukrzycę. Chory powinien prowadzić samokontrolę w oparciu o wyniki oznaczania glikemii i glikozurii i ketonurii. Poza rutynową codzienną kontrolą jakości leczenia, badania krwi i moczu powinny być zawsze realizowane w razie złego samopoczucia na przykład przy podejrzeniu hipoglikemii. Wykonuje je sam chory albo opiekun dziecka. Uśrednionym parametrem jakości leczenia w momencie kilku tygodni jest stężenie hemoglobiny glikozylowanej HbA1c albo Hba1, które powinno być kontrolowane 4-5 razy do roku u każdego chorego. Ta postać insuliny jest podawana podskórnie zazwyczaj w jednym wstrzyknięciu na 24 h. Można łączyć z insulinami o innym czasie działania. W razie mieszania insulin przed zastrzykiem, iniekcji należy dokonać natychmiast po przygotowaniu roztworu. Insuliny krócej działające powinny być wprowadzone do strzykawki na początku, by uniknąć zanieczyszczenia fiolki postacią dłużej działającą. Można mieszać wyłącznie insuliny tej samej spółki. Insulina przechowywana w lodówce powinna być wyjęta na 1 h przed iniekcją, co umożliwia ogrzanie jej do temp. pokojowej; przed wstrzyknięciem należy wymieszać łagodnym ruchem wahadłowym przed nabraniem i iniekcją.
Ciąża i karmienie piersią
Uwagi
Podobne leki
Insulinum lente ChO-S
Insulinum semilente WO-S alto depuratum
Insulinum ultralente ChO-S
Insulinum ultralente WO-S alto depuratum
Insulinum lente WO-S alto depuratum
Insulinum semilente ChO-S
Działanie: → Ultratard HM.
- Co znaczy Ursofalk:
- Porównanie leku: Allergan Pharmaceuticals Wiadomości o leku: Substancje czynne: kwas ursodeoksycholowy (Ursodeoxycholic acid) kaps. 250 mg 100 szt., --,-- zł kaps. 250 mg 50 szt., --,-- zł Nie ma powiązanych ultratard hm co znaczy.
- Krzyżówka Ursocam:
- Dlaczego leku: Polfarmex Wiadomości o leku: Substancje czynne: kwas ursodeoksycholowy (Ursodeoxycholic acid) tabl. 250 mg 25 szt., --,-- zł tabl. 250 mg 100 szt., --,-- zł Nie ma powiązanych chorób w bazie ultratard hm krzyżówka.
- Co to jest Urandil:
- Jak lepiej leku: Zentiva Wiadomości o leku: Substancje czynne: chlortalidon (Chlortalidone) tabl. 50 mg 30 szt., --,-- zł Nie ma powiązanych chorób w bazie. Brak słów najważniejszych. Podobne leki (wg stopnia ultratard hm co to jest.
- Słownik Urotrim:
- Kiedy leku: Medana Pharma Terpol Group Wiadomości o leku: Substancje czynne: trimetoprim (Trimethoprim) tabl. powl. 200 mg 20 szt., --,-- zł zawiesina doustna 50 mg/5 ml but. 100 ml, --,-- zł zawiesina ultratard hm słownik.
- Czym jest Upsarin:
- Od czego zależy leku: Bristol-Myers Squibb Wiadomości o leku: Substancje czynne: kwas acetylosalicylowy (Acetylsalicylic acid) tabl. musujące 325 mg 6 szt., --,-- zł Nie ma powiązanych chorób w bazie. Brak słów ultratard hm czym jest.
