Zespół napięcia przedmiesiączkowego leczenie

Definicja ZESPÓŁ NAPIĘCIA PRZEDMIESIĄCZKOWEGO: Nerwowość, czasami agresywność, stany depresyjne, brak chęci do pracy, zmęczenie, drażliwość są regularnie powodami konfliktów w rodzinie czy w miejscu pracy.sporo kobiet kilka dni przed miesiączką odczuwa zmęczenie, napięcie emocjonalne i fizyczne, wzmożoną drażliwość, chwiejność nastrojów, nerwowość. Mogą to być symptomy tak zwany zespołu napięcia przedmiesiączkowego.Wśród lekarzy trwają duży o to, czy zespół napięcia przedmiesiączkowego należy traktować jako nasilenie fizjologicznych zmian w organizmie kobiety w trakcie prawidłowego cyklu miesiączkowego, czy jako mechanizm patologiczny. Niemniej jednak jest on uznawany za jednostkę chorobową, której omówienie znajduje się w każdym współczesnym podręczniku ginekologii i jego istnienia nikt nie neguje. Winne zaburzenia Powody występowania zespołu nie są do końca wyjaśnione. Przypuszcza się, iż wywołują go czynniki psychiczne i zaburzenia neurologiczno-hormonalne.Na zespół ten składają się oprócz choroby natury psychicznej (występują zawsze) również choroby fizyczne. symptomy pojawiają się w drugiej fazie cyklu płciowego kobiety - tzn. do 14 dni przed początkiem krwawienia miesiączkowego (najczęściej od 4 do 10 dni) - i ustępują z chwilą jego pojawienia się. choroby fizyczne Istotną rolę w występowaniu zespołu napięcia przedmiesiączkowego lekarze przypisują względnemu albo bezwzględnemu hiperestrogenizmowi, a więc nadmiernej aktywności albo produkcji estrogenów, i towarzyszącemu mu niedoborowi progestagenów w drugiej fazie cyklu.Wymienione substancje to są żeńskie hormony płciowe wydzielane poprzez jajniki. Estrogeny między innymi pobudzają wydzielanie wazopresyny i aldosteronu - substancji odpowiedzialnych za zatrzymywanie wody w organizmie. Prowadzi to do uogólnionych obrzęków. Obrzęk jelit objawia się wzdęciem, uczuciem pełności i rozpierania brzucha, biegunkami albo zaparciami.Uczucie ciężaru w podbrzuszu i bóle okolicy krzyżowej są następstwem zatrzymania płynów w macicy i zastoju żylnego w miednicy mniejszej. Pojawia się również tak zwany mastodynia, a więc napięcie i bolesność piersi i nadwrażliwość brodawek sutkowych. Opuchnięte ręce, nogi, tkanka podskórna wraz ze świądem i wykwitami skórnymi są również rezultatem wymienionych mechanizmów.Obrzęk komórek ośrodkowego układu nerwowego jest powodem bólów i zawrotów głowy, nudności, napięcia psychicznego, bezsenności, lęku, skłonności do depresji, wzmożonego apetytu. Pacjentki regularnie mają wtedy szczególną ochotę na słodycze albo inne określone potrawy, wykazują pomniejszoną tolerancję na alkohol.przyrost wagi ciała o 2 do 4 kilogramów nie jest sporym problemem, bo zazwyczaj ustępuje w pierwszych dniach miesiączki, podobnie jak wszystkie symptomy.Zespołowi napięcia przedmiesiączkowego towarzyszy regularnie zaostrzenie symptomów chorób alergicznych, takich jak astma oskrzelowa, katar sienny, alergiczne zmiany skórne, i chorób przewlekłych przewodu pokarmowego albo układu nerwowego (na przykład padaczki). To nie "dopust Boży" Zespół napięcia przedmiesiączkowego występuje z mniejszym albo większym nasileniem u ok. 30-60% dojrzałych płciowo kobiet, szczególnie regularnie u 30-40-letnich. Tylko 10-15% kobiet zgłasza się do lekarza ginekologa na skutek dokuczliwych symptomów. Bardzo regularnie zdarza się, iż kobiety traktują je jako "dopust Boży", do którego one i ich otoczenie powinno się przyzwyczaić.Oczywiście nie należy ani demonizować, ani bagatelizować tego problemu, który ma większe znaczenie społeczne niż medyczne. Nerwowość, czasami agresywność, stany depresyjne, brak chęci do pracy, zmęczenie, drażliwość są regularnie powodami konfliktów w rodzinie czy w miejscu pracy. symptomy somatyczne sprawiają, iż kobiety czują się mniej atrakcyjne fizycznie. Mają skłonność do wyolbrzymiania problemów, co sprzyja nasileniu przygnębienia i lęku, niemożności zapanowania nad atakami złego humoru.w najwyższym stopniu dotkliwe dla kobiety są jednak choroby psychiczne, które łatwo mogą być poczytane za uciążliwe, lecz jednak "normalne", konstytucjonalne cechy charakteru, więc zasadnicze pytanie pojawia się samo: Czy zespół należy leczyć? Każda pacjentka, która zauważyła u siebie nasilenie opisanych symptomów, powinna skonsultować się z lekarzem. Po pierwsze, to jest niezbędne do wykluczenia innych chorób, zarówno internistycznych, neurologicznych, jak i ginekologicznych, mogących dawać podobne choroby. Po drugie, każdą dolegliwość, która przyczynia się do pogorszenia komfortu życia, aczkolwiek nie skutkuje negatywnych skutków medycznych, należy leczyć. Trzeba odróżnić typowy zespół napięcia przedmiesiączkowego od choroby okołomiesiączkowych, których pierwotną powodem, a nie skutkiem, jest stres, lęk, depresja, zaburzenia emocjonalne, problemy rodzinne, zawodowe. Z "kręgu podejrzanych" powinno się wyłączyć kobiety z bolesnym miesiączkowaniem, w którym przeważają choroby miejscowe pojawiające się dopiero najpierw krwawienia miesiączkowego i utrzymujące się w okresie jego trwania, z towarzyszącymi nieprawidłowościami cyklu płciowego.by mieć pewność, iż mamy do czynienia z omawianym zespołem, konieczne jest badanie internistyczne i ginekologiczne. Ma ono na celu znalezienie ewentualnych zmian organicznych, które mogą być odpowiedzialne za choroby i równocześnie mogą powodować groźne następstwa dla zdrowia. regularnie podobny dyskomfort odczuwają kobiety po przebytych operacjach ginekologicznych, po porodach albo poronieniach, cierpiące na inne organiczne schorzenia narządu rodnego.W zespole napięcia przedmiesiączkowego w trakcie badania ginekologicznego doktor nie znajduje jakichkolwiek uchwytnych zmian patologicznych w narządzie rodnym. Niekiedy wskazane i pomocne w dalszym postępowaniu jest ustalenie czynności hormonalnej jajników. Najprostszą sposobem jest pomiar podstawowej temperatury ciała realizowany każdego dnia, zaraz po przebudzeniu poprzez cały cykl miesiączkowy. doktor może również zlecić wykonanie tak zwany rozmazu cytohormonalnego pobranego z pochwy, testu krystalizacji śluzu szyjkowego czy, w uzasadnionych sytuacjach, ustalenie poziomu hormonów płciowych - jajnikowych i przysadkowych - w surowicy krwi. Jak sobie pomóc? Sposobów radzenia sobie z problemem jest ..sporo, a wynika to z istnienia wielu teorii na temat przyczyn powstawania tego schorzenia i różnorodności symptomów. Konieczna jest akceptacja i chęć pomocy ze strony najbliższych. jakiekolwiek medykamenty nie zastąpią czułości, życzliwości i tolerancji. Również samo uświadomienie sobie fizjologicznych zmian towarzyszących cyklowi płciowemu kobiety i zaakceptowanie ich minimalizuje uciążliwość symptomów. Należy unikać nadmiernego wysiłku fizycznego i umysłowego, stresujących i konfliktowych sytuacji. Trudne kwestie lepiej załatwić w okresie przypadającym na pierwszą fazę cyklu. Fizykoterapia, leczenie sanatoryjne, ogólnie zdrowy tryb życia i odpowiednia dieta również pomagają w leczeniu zespołu napięcia przedmiesiączkowego. Warto także docenić metody domowe. Zmęczenie i napięcie nerwowe likwiduje odprężająca, ulubiona muzyka, inhalacje z olejków eterycznych (mięta pieprzowa, rozmaryn, lawenda), ciepła kąpiel z dodatkiem morskich soli. W drugiej fazie cyklu płciowego należy ograniczyć przyjmowanie płynów, soli i cukrów. Alkohol i inne używki również nie są wskazane. Ruch na powietrzu pomaga pozbyć się nadmiaru płynów z organizmu i poprawia nastrój. Magnez i witaminy: A, z gatunku B (szczególnie wit. B6), D, E, C, ułatwiają funkcjonowanie narządów wewnętrznych, między innymi wątroby, w której rozkładane są estrogeny, i układu nerwowego. W razie znacznego powiększenia masy ciała i sporych obrzęków można stosować leki moczopędne. Z racji na ...sporo działań ubocznych należy przyjmować je pod kontrolą lekarza internisty. Hormony pomagają Przyczyn rozdrażnienia emocjonalnego, choroby psychicznych upatruje się również we wzajemnym wpływie różnych substancji i hormonów wydzielanych poprzez układ nerwowy. Zmienia się tu noradrenalinę, dopaminę, serotoninę i prolaktynę. Jeden ze sposobów leczenia bazuje więc na podawaniu na kilka dni przed spodziewaną miesiączką progestagenów w formie czopków doodbytniczych, dopochwowych albo środków doustnych. Niekiedy ustąpienie choroby uzyskuje się po wykorzystaniu odpowiednich pod względem składu hormonalnego doustnych środków antykoncepcyjnych. Leki hamujące wydzielanie prolaktyny przynoszą ulgę w nasilonych objawach mastodynii. W tym przypadku również są pomocne żele stosowane miejscowo, zawierające progesteron.Intensywność choroby psychicznych można złagodzić poprzez wykorzystywanie środków uspokajających, relaksujących, przeciwlękowych albo nawet antydepresyjnych. Odnotowuje się również udane próaby wykorzystania niekonwencjonalnych technik medycznych - akupunktury i akupresury