Znaczenie miodu w odżywianiu leczenie

Definicja ZNACZENIE MIODU W ODŻYWIANIU: W poprzednim numerze omawialiśmy właściwości lecznicze miodu w różnych chorobach wewnętrznych. W tym numerze piszemy o znaczeniu miodu w żywieniu: dzieci i osób starszych, sportowców, rekonwalescentów i osób stosujących dietę odchudzającą i energetyczną. Informujemy o sposobach przyjmowania miodu w każdej z tych grup.Przydatność miodu w różnych ekipach wiekowychMiód jest cennym wytworem w żywieniu różnych grup osób, w szczególności małych dzieci, sportowców, osób wykonujących ciężką pracę fizyczną i umysłową, rekonwalescentów i osób starszych. Włączenie go do codziennego pożywienia ma również własne uzasadnienie.W fachowym piśmiennictwie znaleźć można dane na temat stosowania miodu w żywieniu dzieci przedwcześnie urodzonych i dzieci z niedowagą, zaburzeniami odżywczymi i brakiem łaknienia. U dzieci z zaburzeniami odżywiania i biegunką dobre efekty uzyskiwano, podając im mleko z odwarem ryżowym i miodem. Miód wpływał również korzystnie na dzieci z obniżonym poziomem hemoglobiny i krwinek czerwonych. Podawanie miodu zwiększało apetyt, przybieranie na wadze i polepszało obraz krwi. Miód przeciwdziałał również zaparciom, wzdęciom, sprzyjał wyrzynaniu się zębów, zapobiegał wymiotom, a również wywierał łagodne działanie uspokajające i nasenne.Należy jednak zaznaczyć, o czym już wspomniano przedtem, iż miód mimo wielu korzystnych cech może u niemowląt i małych dzieci z niewykształconym systemem immunologicznym prowadzić do zatruć pokarmowych. Stwierdzono gdyż, iż w miodzie mogą występować przetrwalniki bakterii tlenowych Bacillus larvae, a również przetrwalniki bakterii beztlenowych Clostridium perfringens i Clostridium difficile. W sprzyjających warunkach są one w stanie spowodować ostre zakażenie przewodu pokarmowego.Energetyczne i odżywcze walory miodu cenione są poprzez sportowców. Wytwór ten wzmacnia potencjał fizyczny i wytrzymałość zawodników, zarówno w okresie treningu, jak i w czasie zawodów. Spożycie go po wysiłku umożliwia w krótkim czasie ustąpienie symptomów zmęczenia i szybką odnowę wydatkowanej energii. Badania wykazały, iż miód przyjmowany między zawodami albo w przerwach meczów pozwalał na podwyższenie efektywności i lepszą tolerancję ponownego wysiłku.Liczni autorzy wskazują na przewagę miodu nad innymi produktami spożywczymi podawanymi sportowcom. W ocenie wytwórów przynoszących błyskawicznie sporą liczba energii, bez wywoływania choroby trawiennych albo innych reakcji ubocznych, miód w skali 1-10 dostał 9 pkt.ów, glukoza - 7,5, cukier nierafinowany - 6, a cukier rafinowany - tylko 4,5 punktu. Korzystne działanie miodu uzasadniają również badania efektywności zawodników. Po podaniu miodu efektywność oceniono na 48%, w trakcie gdy po podaniu fruktozy, glukozy albo sacharozy była ona zauważalna w granicach 15-20%.Warto w tym miejscu dodać, iż o ile glukoza i fruktoza zawarte w miodzie są poprzez organizm ludzki przyswajalne kompletnie, to sacharozę przyswaja on tylko częściowo, a przy zaburzeniach przemiany materii mogą z niej powstawać nawet substancje toksyczne.Miód jako środek bogaty w składniki budulcowe, energetyczne i regulujące służący jest z powodzeniem w żywieniu młodzieży szkolnej, studentów, rekonwalescentów, osób niedożywionych i ludzi starszych. Miód najszybciej ze wszystkich wytwórów naturalnych uzupełnia niedobory energetyczne organizmu. Dlatego prawie natychmiast usuwa stan obniżonej umiejętności do pracy (na skutek spadku poziomu glukozy we krwi) i utrzymuje odpowiedni poziom energii poprzez sporo godz..Badania wykazały, iż przyjmowanie miodu w ilości 1 g/kg masy ciała na dzień poprzez miesiąc, podwyższa fizyczną umiejętność do pracy o 14%. Po 2 miesiącach przyjmowania miodu w tej samej ilości stwierdzono jeszcze korzystniejsze wskaźniki, w odróżnieniu do miodu sztucznego, który nie miał żadnego wpływu na parametry określające fizyczną umiejętność do pracy.Miód w diecie odchudzającej, dzięki korzystnemu wpływowi na przemiany metaboliczne, pracę wątroby i dostarczanie organizmowi w niewielkiej dawce niezbędnej ilości kalorii, zapewnia uczucie sytości.Przy niedowadze natomiast istotna jest spora przyswajalność miodu i jego wysoka wartość odżywcza. Przyjmowany systematycznie przyczynia się do szybkiego przyrostu masy ciała i chroni przed jej obniżeniem. również u rekonwalescentów cenne jest dostarczenie za pośrednictwem miodu znacznej ilości kalorii bez obciążenia układu pokarmowego. Ponadto działa on stymulująco na mięsień sercowy, odnawiająco na komórki wątrobowe, przeciwzapalnie na błonę śluzową żołądka i jelit, moczopędnie, a . również łagodnie uspokajająco.Podawanie miodu jest szczególnie cenne w razie osób w starszym wieku. Badania lekarzy rosyjskich wskazują, iż w procesie starzenia się organizmu dochodzi do obniżenia aktywności tkanki łącznej i umiejętności odtruwającej wątroby, upośledzenia czynności układu moczowego, a . również pomniejszenia umiejętności adaptacyjnych i odporności na zakażenia. Odbywa się to w pierwszej kolejności w konsekwencji obniżenia w organizmie zawartości niezbędnych witamin, aminokwasów i biopierwiastków. Miód przez zawarte w nim substancje pozwala na uzupełnienie istotnych dla życia składników, a co za tym idzie, usuwa albo łagodzi sporo wymienionych zaburzeń.Przyjmowanie mioduMiód jako uzupełniający środek spożywczy i dietetyczny wymaga racjonalnego dawkowania. Wg specjalistów słowackich dzienna dawka miodu dla osoby dorosłej wynosi 60-100 g, co odpowiada 3-5 łyżkom stołowym, przyjmowanym kilka razy na dzień (łyżka stołowa odpowiada ok. 20 g miodu). W celu zapewnienia lepszego wchłaniania należy rozpuścić go w szklance ciepłej, przegotowanej wody, herbaty albo mleka i pić 3 razy na dzień na godzinę przed jedzeniem albo godzinę po jedzeniu. Jeszcze korzystniejsze działanie uzyskuje się poprzez powolne wprowadzanie miodu z łyżki do ust i przetrzymywanie go w nich poprzez dłuższy czas przed połknięciem. W ten sposób składniki czynne miodu wchłaniane są z j. ustnej bezpośrednio do krwi, z pominięciem układu wrotnego wątroby.Miód sugerowany jest jako bonus do mleka matki albo sztucznego mleka od pierwszych dni życia dziecka w ilości 1-2 łyżeczek od herbaty na dzień. Jeżeli przyjmiemy, iż jedna łyżeczka od herbaty odpowiada ok. 7,5 g miodu, to niemowlętom podaje się od 7,5 do 15 g tego produktu pośrodku dnia.W zaburzeniach przewodu pokarmowego u dzieci (wymioty, biegunki) stosuje się mleko z dodatkiem odwaru ryżowego i 3% miodu.Dzieciom w wieku do 6 lat podaje się na ogół 3 łyżeczki ( ok. 25 g), dzieciom w wieku 6-12 lat - 6 łyżeczek (( ok. 50 g), a dzieciom starszym - 2-4 łyżki stołowe miodu na dzień (40-80 g).U osób ponad 70. roku życia zaleca się przyjmowanie 2 łyżeczek (15 g) miodu na dzień po rozpuszczeniu w szklance ciepłego płynu. natomiast u osób wykonujących ciężką pracę fizyczną i umysłową, w chwili wystąpienia kryzysu obniżonej umiejętności do pracy ((na skutek tak zwany skrytego głodu, pomocne jest spożycie 1-2 łyżeczki miodu bezpośrednio albo po rozpuszczeniu w szklance ciepłej wody.Nieco odmiennie przedstawia się dawkowanie miodu u sportowców. W momencie wzmożonej działalności sportowej zaleca się przyjmowanie 12-16 łyżek stołowych miodu w okresie posiłków i przed snem, co odpowiada 240-320 g tego produktu. Eksperci polecają spożycie 2 łyżek stołowych miodu (40 g) na pół godziny przed zawodami, w przerwach meczów i po wysiłku w celu szybkiej odnowy wydatkowanej energii. Szczególnie cenne dla organizmu sportowca jest przyjmowanie miodu w czasie śniadania albo obiadu w formie dodatku do innych wytwórów spożywczych: mleka, jogurtu, budyniu, sałatek owocowych. sugerowany jest . również w miejsce innych środków słodzących i do smarowania pieczywa. Wedle zasadami racjonalnego żywienia sportowców dzienne zapotrzebowanie na miód wynosi 30 g, z kolei na cukier i glukozę odpowiednio 50 i 100 g. Z ogólnej dawki węglowodanów cukry proste mogą stanowić 36%, a pozostałe cukry 64%. Wg innych danych w momencie prób sportowych powinno się przyjmować 40-50 g miodu na dzień. Jeszcze inne dawkowanie polecają dietetycy niemieccy w diecie odchudzającej, a mianowicie 300-400 g miodu na dzień w formie roztworu wodnego albo spożywanego łącznie z owocami albo twarogiem.*** Przedruk za zezwoleniem. B. Kędzia,E. Hołderna-Kędzia "Leczenie miodem".Polski Związek Pszczelarski,Warszawa 1998 r. Adres: PZPul. Świętokrzyska 20, 00-002 Warszawa,tel. (0-22) 826-04-97