Żyjemy dłużej leczenie

Definicja ŻYJEMY DŁUŻEJ: Starość powinna być aktywnym i dającym satysfakcję okresem ludzkiego życia, upływającym we względnym zdrowiu.Za osoby starsze uznaje się ludzi w wieku ponad 60 albo 65 lat. Liczebność tej ekipy w Polsce rośnie; w 1950 r. wyniosła ona mało powyżej 2 mln, w roku 1997 zaś - 6,3 mln. Pośrednio to jest rezultat poprawy warunków bytowych, a również wzrostu kultury zdrowotnej i poprawy stylu życia, a więc jednostkowych zachowań i nawyków chroniących zdrowie. Tablice trwania Długość życia, jaka dana jest człowiekowi "do zagospodarowania", różni się w zależności od wielu czynników, w tym w szczególności od wieku i płci. Dane statystyczne, znane pod nazwą tablic trwania życia, pokazują, ile jeszcze lat do przeżycia ma przeciętnie osoba danej płci, wieku i miejsca zamieszkania.W państwach wysoko rozwiniętych przewarzająca część ludzi przechodzi poprzez wszystkie fazy życia - dzieciństwo, młodość, wiek dojrzały i starość. Coraz więcej ludzi osiąga próg starości i coraz dłużej żyje po jego przekroczeniu. Starość jest dzielona na dwie etapy: wiek trzeci i wiek czwarty, wiek starszy i wiek sędziwy. Dolny próg starości jest na poziomie 60 albo 65 lat, start zaś wieku czwartego to 75. albo 80. rok życia.Wydłużanie się życia człowieka w ostatnich dziesięcioleciach jest tym bardziej widoczne, jeżeli porównamy te dane z okresem przedwojennym. W latach 1931-1932 przeciętnie oczekiwane życie wynosiło tylko 48,2 lat dla mężczyzn i 51,4 lat dla kobiet. Było to głównie wywołane wysoką wówczas umieralnością niemowląt, w szczególności wśród uboższych warstw ludności.w momencie powojennym, w następnych dekadach, wydłużała się zarówno długość życia dla noworodka, lecz również osób, które przekraczały umowny próg starości. Aktualnie mężczyzna 60-letni ma przed sobą przeciętnie 15,5 lat dalszego życia, a kobieta w tym samym wieku 20,5 lat. Na emeryturze Przypadek ekonomiczna obecnego pokolenia osób starszych jest relatywnie korzystna w porównaniu ze stanem w minionych dekadach i z sytuacją młodszych pokoleń. Dowodzi tego fakt, iż aktualnie ludzie starsi stanowią tylko ok. 5% ogółu osób znajdujących się w wypadku ubóstwa. Mają uprawnienia do stałego źródła dochodu (emerytury, renty), są więc w lepszej sytuacji ekonomicznej niż niektóre ekipy osób w wieku średnim, a w szczególności niepracujący.Uroki "trzeciego wieku" wiążą się również z czasem wolnym, jakim dysponują osoby w wieku poprodukcyjnym. Z badań nad budżetem czasu wynika, iż najmniej osób odczuwających stałe przeciążenia robotą stwierdzono w gospodarstwach domowych emerytów i rencistów. Wskazuje to na fakt swoistej atrakcyjności wieku starszego, uwolnionego od pracy, pozwalającego cieszyć się czasem wolnym.Zarazem jednak problemem ekonomicznym jest inicjalne odchodzenie z pracy zawodowej, "uciekanie" w status rencisty albo emeryta. Wg niektórych ocen Polak przeciętnie przechodzi na emeryturę w wieku 57 lat, mając przed sobą jeszcze ok. 20 lat życia. Wprawdzie oficjalny wiek emerytalny wynosi w Polsce 60 lat dla kobiet i 65 dla mężczyzn, lecz blisko 30% odchodzących z pracy emerytek nie zakończyło 60 lat, a prawie 40% emerytów nie miało 65 lat.Przyjęte obecnie nowe rozwiązania w dziedzinie mechanizmu emerytalnego promują dłuższą karierę zawodową (zarazem dłuższe oszczędzanie na starość). Na istniejącą wciąż w społeczeństwie skłonność do wczesnego odchodzenia na renty, emerytury albo zasiłki przedemerytalne wpływ ma również przypadek na rynku pracy, związana z bezrobociem.Starość w rodzinie Historycznie rzecz ujmując, tradycyjna rodzina stanowiła główne zabezpieczenie ludzi na starość. Musiała zabezpieczać ludzi sędziwych, nie wyłącznie w imię wartości moralnych, co raczej w imię ideologii pracy, która wyznaczała każdej osobie w obrębie zespołu rodzinnego miejsce w systemie produkcji.Zarazem jednak rodzina mogła pełnić tę funkcję zabezpieczającą, gdyż ciężar utrzymania małej wówczas liczby ludzi w starszym wieku rozkładał się, z uwagi na wielodzietność rodzin, na sporo osób młodszej generacji.Nie bez znaczenia było również krótsze przeciętne trwanie życia ludzkiego. Struktura pokoleniowa rodzin była inna niż ta, którą obserwujemy aktualnie; cechowała ją spora liczba dzieci i względna rzadkość osób starszych w rodzinach.Współcześnie rodzina w coraz mniejszym stopniu stanowi ekonomiczne oparcie dla starzejącej się generacji. Aczkolwiek nie należy zapominać, iż kontakty międzypokoleniowe mają zawsze szczególne znaczenie, gdyż wzmacniają socjalne uczestnictwo osób starszych i dostarczają wsparcia w przypadku dolegliwości i niepełnosprawności. Musimy jednak uwzględniać również zmiany, jakie dokonały się w strukturze rodzin. Pomniejszyła się dzietność, obserwuje się przyrost dobrowolnej bezdzietności. Pomniejszyła się rozmiar rodzin i gospodarstw domowych. Następują także zmiany w funkcjonowaniu rodzin ( w szczególności przez wzgląd na powszechną aktywnością zawodową kobiet).Nie tylko szpitalPrzewidywany w przyszłości demograficzny wyż osób starszych, a szczególnie w wieku zaawansowanym, jest to ponad 75 lat, spowoduje przyrost zapotrzebowania na różnego typu usługi o charakterze zdrowotnym i opiekuńczym. Mechanizm starzenia się ludności, przyrost liczby osób starszych i sędziwych będzie miał więc skutki w zakresie popytu i podaży na usługi medyczne, w sferze zarówno usług publicznych, jak i prywatnych. Następne roczniki wchodzące w wiek starszy i sędziwy będą lepiej wykształcone, świadome swoich praw, a zarazem bardziej wymagające, oczekujące specyficznych świadczeń zdrowotnych, polepszających jakość ich życia.W szczególności chodzi tu o rozwój usług innych niż tylko te aktualnie rozpowszechnione - leczenie szpitalne i domy opieki, które są najdroższą z możliwych form wsparcia. Niezbędny jest gdyż rozwój usług opiekuńczych i medycznych świadczonych głównie w domu, bez oderwania od życia w dotychczasowym środowisku społecznym.Dbaj o siebie!Nie można jednak zapominać, iż wprawdzie wydłuża się życie ludzkie, niekoniecznie jednak wydłuża się życie w zdrowiu.Powstaje sprawa, jakie są możliwości wydłużania życia sprawnego, nie obciążonego starczą niesprawnością. Sukcesem byłoby tu przedłużenie życia we względnym zdrowiu i aktywności.Rezerwy zdrowia tkwią nie tyle w uwarunkowaniach genetycznych (dziedziczność), na które w zasadzie nie mamy wpływu, co w uwarunkowaniach zewnętrznych, ( w szczególności zaś w sposobie życia, na które natomiast człowiek ma wpływ decyzyjny.Przyjmuje się, iż sposób życia aż w 50% powoduje stan zdrowia i długość ludzkiego życia. Pozostałe 50% czynników to środowisko (fizyczno-przyrodnicze i społeczno-ekonomiczne), cechy dziedziczne i odpowiednia opieka medyczna.Do zachowań prozdrowotnych zalicza się: poprawne odżywianie, aktywność fizyczną, ustabilizowany, regularny tryb życia, przyjmowanie rekomendowanych poprzez lekarza leków, właściwy wypoczynek. natomiast niewłaściwa, źle zbilansowana dieta - obfita w tłuszcze, a uboga w warzywa i owoce - jest negatywna dla zdrowia. Palenie papierosów, nadużywanie alkoholu to typowe zachowania o destrukcyjnym charakterze. Wprawdzie zmiana utrwalonych zachowań i nawyków w dorosłym życiu nie jest łatwa, jeśli jednak zdrowie ma ulec poprawie, warto taki wysiłek podjąć.Badania nad starzeniem się i starością koncentrują się wokół możliwości wydłużania życia stosunkowo zdrowego i sprawnego, nie zaś zdominowanego poprzez niepełnosprawność, tym samym zależnego od innych osób i instytucji. Chodzi więc o to, by wydłużyć wiek trzeci - fazę względnej sprawności i moment aktywnego, satysfakcjonującego uczestnictwa w życiu rodzinnym i społecznym.Kobiety żyją dłużejW Polsce kobiety żyją o powyżej 8 lat dłużej w porównaniu z mężczyznami. Przyczyn krótszego trwania życia mężczyzn należy szukać - aczkolwiek nie wyłącznie - w znacznym rozpowszechnieniu w zbiorowości dorosłych mężczyzn postaw i nawyków źle wykorzystywanych zdrowiu, takich jak nadużywanie alkoholu i palenie papierosów i ogólny brak dbałości o zdrowie, w tym przeciążenie robotą zarobkową.***Jakkolwiek długość życia w Polsce przedstawia się relatywnie korzystnie, to jednak dzieli nas ciągle znaczący dystans do innych państwoów Europy, ( w szczególności północnej i zachodniej. W porównaniu np. ze Szwecją i Szwajcarią Polak żyje średnio o 8 lat, a Polka o 5 lat krócej