Lek Aurex

Lekarstwo AUREX: Aurex
Producent leku:
Hexal
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
citalopram (Citalopram)
tabl. powl. 20 mg 20 szt.,
--,-- zł
tabl. powl. 40 mg 20 szt.,
--,-- zł
Depresja (Epizod depresyjny)
Przejdź do dolegliwości 'Depresja (Epizod depresyjny)'.
Szukaj leków na tę chorobę 'Depresja (Epizod depresyjny)'.
antydepresant,
Szukaj leków z wyrazem 'antydepresant'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'antydepresant'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'antydepresant'.
antydepresyjny,
Szukaj leków z wyrazem 'antydepresyjny'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'antydepresyjny'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'antydepresyjny'.
depresja,
Szukaj leków z wyrazem 'depresja'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'depresja'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'depresja'.
Epizod depresyjny,
Szukaj leków z wyrazem 'Epizod depresyjny'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'Epizod depresyjny'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'Epizod depresyjny'.
przeciwdepresyjny,
Szukaj leków z wyrazem 'przeciwdepresyjny'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'przeciwdepresyjny'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'przeciwdepresyjny'.
stan depresyjny
Szukaj leków z wyrazem 'stan depresyjny'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'stan depresyjny'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'stan depresyjny'.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Cital
Citaratio
Cipramil
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Leczenie depresji.
Działanie
Silnie działający, w najwyższym stopniu wybiórczy z aktualnie znanych, inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny (5-HT). Wywiera niewielkie działanie albo w ogóle na działa na wychwyt noradrenaliny, dopaminy i kwasu g-aminomasłowego. Długookresowe podawanie citalopramu nie wywołuje zjawiska tolerancji działania leku. W odróżnieniu do wielu trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych i niektórych selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny, citalopram nie ma albo posiada bardzo niewielkie powinowactwo do szeregu receptorów, w tym receptorów 5-HT1A, 5-HT2, DA D1 i D2, a1, a2 i b-adrenergicznych, histaminowych H1, benzodiazepinowych i opioidowych i cholinergicznych typu muskarynowego. Podobnie jak trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, inne leki z gatunku SSRI i inhibitory MAO, citalopram skutkuje skrócenie etapy snu REM i wydłużenie etapy snu głębokiego. Po podaniu doustnym citalopram wchłania się prawie kompletnie, niezależnie od przyjmowanych pokarmów (biodostępność po podaniu doustnym wynosi ok. 80%). Max. stężenie we krwi występuje po 3,8 h od podania. Citalopram i jego kluczowe metabolity wiążą się z białkami osocza w mniej niż 80%. Citalopram jest metabolizowany do czynnych metabolitów: demetylocitalopramu, didemetylocitalopramu, N-tlenku citalopramu i do nieczynnej deaminowanej pochodnej kwasu propionowego. Czynne metabolity są także selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny, lecz siła i selektywność ich działania jest mniejsza niż citalopramu. T0,5 citalopramu wynosi ok. 1,5 doby. Lek jest wydalany raczej z żółcią (85%), reszta (15%) z moczem. 12-23% dawki dobowej wydalane jest z moczem w formie nie zmienionej. U pacjentów w podeszłym wieku moment półtrwania w fazie eliminacji ulega wydłużeniu, a klirens zmniejszeniu wskutek wolniejszego metabolizmu. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby eliminacja citalopramu zachodzi wolniej.
Działania niepożądane
Mają normalnie charakter przejściowy i łagodny. Występują raczej w pierwszych 2 tyg. leczenia i zwykle ich nasilenie zmniejszało się. Bardzo częste (> 10%): powiększone pocenie się, ból głowy, drżenia mięśniowe, senność, bezsenność, suchość błony śluzowej j. ustnej, nudności, zaparcia, astenia. Częste (1-10%): wysypka skórna, świąd, bóle mięśniowe, zawroty głowy, parestezje, zaburzenia pozapiramidowe, zaburzenia smaku, zaburzenia widzenia, nerwowość, niepokój, pobudzenie, koszmary senne, pomniejszenie libido, apatia, brak łaknienia, stany splątania, ziewanie, zaburzenia koncentracji, biegunka, wymioty, bóle brzucha, zaburzenia trawienia, ślinotok, wzdęcia, pomniejszenie albo powiększenie masy ciała, niedociśnienie ortostatyczne, kołatanie serca, tachykardia, nieżyt nosa, zaburzenia oddawania moczu, zaburzenia wytrysku, zaburzenia wzwodu, bolesne miesiączkowanie, złe samopoczucie, uczucie zmęczenia. Rzadkie (0,1-1%): nadwrażliwość na światło, drgawki, szum uszny, euforia, agresywne zachowanie, powiększenie aktywności enzymów wątrobowych, bradykardia, kaszel, duszność, zaburzenia orgazmu u kobiet, reakcje alergiczne, omdlenia. Informowano o kilku sytuacjach hiponatremii, raczej u osób w podeszłym wieku, w większości kobiet. Po długotrwałym stosowaniu, nagłe przerwanie podawania leków z gatunku SSRI może spowodować u niektórych pacjentów symptomy odstawienne (zawroty głowy, nudności i parestezje). U pacjentów z zaburzeniami depresyjno-maniakalnymi może dojść do wystąpienia etapy maniakalnej (w takim przypadku należy odstawić citalopram). W rzadkich sytuacjach informowano o wystąpieniu zespołu serotoninowego - w ok. połowie z nich podejrzewano, iż powodem była interakcja z solami litu.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na citalopram albo pozostałe składniki preparatu. Leku nie wolno stosować w skojarzeniu z inhibitorami MAO, w tym z selegiliną (selektywny inhibitor MAO-B) w dawce ponad 10 mg na dobę.
Interakcje
Citalopramu nie należy podawać pacjentom otrzymującym inhibitory MAO, z wyjątkiem selegiliny w dawce 10 mg na dobę, z racji na wystąpienie zespołu serotoninowego (leczenie citalopramem można rozpocząć 14 dni po zaprzestaniu podawania nieselektywnych inhibitorów MAO i przynajmniej 1 dzień po zaprzestaniu stosowania moklobemidu, leczenie inhibitorami MAO można wprowadzić 7 dni po zaprzestaniu podawania citalopramu. W badaniu na zdrowych ochotnikach zaobserwowano interakcję citalopramu z metoprololem, która spowodowała 2-krotne powiększenie stężenia metoprololu we krwi; równoczesne podanie obu leków nie wywołało statystycznie znamiennego powiększenia działania metoprololu na ciśnienie tętnicze i częstość akcji serca. Cymetydyna wywołała umiarkowane powiększenie średniego stężenia citalopramu we krwi w stanie stacjonarnym - zaleca się zachowanie ostrożności w trakcie równoczesnego podawania sporych dawek obydwu leków. Nie stwierdzono interakcji soli litu z citalopramem, nie można jednak kompletnie wykluczyć zagrożenia taką interakcją, gdyż lit pobudza neuroprzekaźnictwo serotoninergiczne - zaleca się ścisłą kontrolę pacjentów leczonych tymi dwoma lekami. Citalopram nasila działanie przeciwbólowe opioidowych leków przeciwbólowych. Sumatriptan (selektywny agonista receptora 5-HT1) i citalopram wpływają na przekaźnictwo serotoniny, nie można więc wykluczyć interakcji farmakodynamicznej w trakcie jednoczesnego stosowania - terapię skojarzoną należy stosować z zachowaniem ostrożności. W badaniach interakcji nie zaobserwowano ważnych klinicznie interakcji citalopramu z pochodnymi fenotiazyny, trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, warfaryną, digoksyną i karbamazepiną. Nie zaobserwowano interakcji farmakokinetycznych z następującymi lekami: pochodnymi benzodiazepiny, neuroleptykami, lekami przeciwbólowymi, przeciwhistaminowymi, przeciwnadciśnieniowymi, lekami b-adrenolitycznymi i działającymi na układ sercowo-naczyniowy. Jednoczesne podawanie citalopramu i preparatów ziela dziurawca może wywołać interakcje prowadzące do zwiększonego występowania działań niepożądanych. Równoczesne podanie citalopramu i alkoholu nie skutkuje interakcji farmakodynamicznych i farmakokinetycznych - nie należy jednak spożywać alkoholu w trakcie leczenia citalopramem.
Dawkowanie
Doustnie. Dorośli: 20 mg na dobę; w przypadku potrzeby, zależnie od nasilenia objawów i reakcji na leczenie, dawkę można zwiększyć do maksymalnie 60 mg na dobę. U pacjentów w podeszłym wieku dawka dobowa wynosi 20 mg; dawkę można zwiększyć do maksymalnie 40 mg na dobę. U pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby nie należy przekraczać dawki 30 mg na dobę. U pacjentów z łagodną i umiarkowaną niewydolnością nerek nie ma potrzeby zmiany dawkowania.start działania przeciwdepresyjnego obserwuje się normalnie po upływie 2-4 tyg. leczenia. Leczenie stosuje się zazwyczaj poprzez 6 miesięcy po ustąpieniu objawów w celu zapobieżenia nawrotom.Tabletki można przyjmować niezależnie od posiłków, możliwie o tej samej, dowolnej porze dnia.
Ciąża i karmienie piersią
Lek może być służący w ciąży jedynie w razie, gdy korzyści dla matki przewyższają potencjalne zagrożenie dla płodu. Należy unikać stosowania leku u kobiet karmiących piersią.
Uwagi
Należy unikać stosowania leku u pacjentów, którzy są jednocześnie leczeni sumatriptanem albo prekursorami serotoniny ( tryptofan, oksytryptan). Należy zachować ostrożność u pacjentów z napadami padaczkowymi w wywiadzie, cukrzycą, zaburzeniami czynności wątroby i u osób w podeszłym wieku. Brak doświadczeń w stosowaniu citalopramu w ciężkiej niewydolności nerek (klirens kreatyniny < 20 ml/min). Obecne doświadczenia w skojarzonym stosowaniu citalopramu i leczenia elektrowstrząsami są ograniczone - zaleca się zachowanie ostrożności. Pacjentom z sporym ryzykiem prób samobójczych w początkowej fazie terapii, citalopram należy podawać pod ścisłym nadzorem lekarskim. Leku nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku ponizej 18 lat (brak badań odnośnie skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leku).
Podobne leki
Cital
Citaratio
Cipramil