Lek Azathioprine

Lekarstwo AZATHIOPRINE: Azathioprine
Producent leku:
Vis
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
azatiopryna (Azathioprine)
tabl. 50 mg 30 szt.,
--,-- zł
tabl. 50 mg 50 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Imuran
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Dolegliwości o podłożu autoimmunologicznym: toczeń rumieniowaty układowy, ciężkie reumatoidalne zapalenie stawów, zapalenie skórno-mięśniowe, zapalenie wielomięśniowe, guzkowe zapalenie okołotętnicze, pęcherzyca zwykła, autoimmunologiczna niedokrwistość hemolityczna, przewlekła oporna plamica małopłytkowa, autoimmunologiczne przewlekłe zapalenie wątroby. Preparat stosuje się w wyżej wymienionych chorobach w razie oporności na kortykosteroidy, gdy leczenie kortykosteroidami jest przeciwwskazana albo gdy służące dawki kortykosteroidów skutkuje ciężkie działania niepożądane. Leczenie immunosupresyjna po przeszczepach nerek, serca i wątroby.
Działanie
Pochodna imidazolowa 6-merkapopuryny o działaniu immunosupresyjnym. Ulega w organizmie rozkładowi do metylonitroimidazolu i 6-merkaptopuryny. Jako analog puryn, merkaptopuryna należy do cytostatyków fazowo - specyficznych (etap S). W komórce związek konwertowany jest do licznych tioanalogów puryny, w szczególności do kwasu tioinozynowego - głównej substancji czynnej. Dokładny system działania leku jest nadal niejasny, jednak jako analog, wbudowany do kwasu nukleinowego w miejsce zasad purynowych, hamuje syntezę DNA, RNA i nukleotydów o znaczeniu energetycznym. W ten sposób zaburzeniu ulega nie tylko transkrypcja i replikacja komórkowa, lecz hamowany jest również metabolizm wewnątrzkomórkowy i inne fundamentalne dla komórki czynności życiowe. Azatiopryna błyskawicznie i w większym niż merkaptopuryna stopniu wchłania się z przewodu pokarmowego. Pośrodku 2 h uwolniona z niej merkaptopuryna osiąga max. stężenie we krwi. Jest dalej błyskawicznie metabolizowana w wątrobie, raczej do nieczynnej postaci kwasu tiomoczowego i pochodnych związków, wykazujących pewną aktywność. Pośrodku 8 h znika z krwi. T0,5 wynosi 45-90 min. Pośrodku 24 h z moczem wydala się 50% leku. Sukces jej działania następuje dopiero po wewnątrzkomórkowej aktywacji i wbudowaniu do nukleotydów. Nieznana jest aktywność metylonitroimidazolu. Wydaję się, iż może on modyfikować aktywność azatiopryny.
Działania niepożądane
Mogą wystąpić: zahamowanie czynności szpiku kostnego (leukopenia, granulocytopenia, małopłytkowość, niedokrwistość, rzadko agranulocytoza, pancytopenia i niedokrwistość aplastyczna). Powiększona podatność zakażenia wirusowe, bakteryjne i grzybicze, szczególnie na zapalenia górnych dróg oddechowych i płuc. Zaburzenia czynności wątroby, zapalenie trzustki i wypadanie włosów. Rzadko reakcje nadwrażliwości: złe samopoczucie, zawroty głowy, gorączka, dreszcze, biegunka, bóle mięśni i stawów, zaburzenia rytmu serca, świąd skóry, wysypka i wykwity skórne, zapalenie naczyń, zaburzenia czynności nerek, obniżenie ciśnienia krwi, zaburzenia czynności wątroby i zastój żółci. Niekiedy, szczególnie po większych dawkach występują: nudności, wymioty, jadłowstręt. U pacjentów po przeszczepach narządów, leczonych immunosupresyjnie, odnotowano przypadki ciężkich powikłań, w tym zapalenia okrężnicy, zapalenia uchyłków i perforacji jelit. U pacjentów leczonych na skutek wrzodziejącego zapalenia jelit odnotowano przypadki ciężkiej biegunki, nawracającej po ponownym podaniu leku. Bardzo rzadko opisywano odwracalne śródmiąższowe, polekowe zapalenie płuc.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na azatioprynę albo 6-merkaptopurynę. Ciąża i moment karmienia piersią. Leukopenia. Niewydolność wątroby ciężkiego stopnia. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z niewydolnością wątroby i nerek. Nie zaleca się stosowania preparatu u pacjentów z niedoborem fosforybozylotransferazy hipoksantynowo-guaninowej (zespół Lesch-Nyhana). Ostrożnie stosować u osób z wrodzonym niedoborem metylotransferazy tiopuryny (TPMT) i w trakcie jednoczesnego podawania z olsalazyną, mesalazyną albo sulfosalazyną.
Interakcje
Azatiopryna osłabia działanie niedepolaryzujących leków zwiotczających (na przykład tubokuraryna, pankuronium), nasila z kolei działanie leków depolaryzujących płytkę nerwowo-mięśniową (na przykład sukcynylocholiny). Osłabia działanie doustnych leków przeciwzakrzepowych (warfaryny). Nasila działanie innych leków hamujących czynność szpiku, na przykład penicylaminy - należy unikać jednoczesnego ich stosowania. Symptomy toksyczności mogą być także powiększone w trakcie równoczesnego podawania soli złota i leków przeciwzimniczych. Działanie azatiopryny nasila allopurinol, tiopurynol i oksypurynol, które hamują oksydazę ksantynową, utleniającą i unieczynniającą metabolity azatiopryny - dawkę azatiopryny należy zmniejszyć nawet do 1/4 zazwyczaj stosowanej dawki. Działanie azatiopryny może być pomniejszone poprzez podanie cysteiny i cytarabiny. Istnieją sprzeczne doniesienia kliniczne dotyczące poważnych zaburzeń hematologicznych wskutek interakcji azatiopryny z kotrimoksazolem. Zaburzenia hematologiczne mogą wystąpić w trakcie jednoczesnego podawania azatiopryny i kaptoprilu. Istnieją sugestie, iż cimetydyna i indometacyna mogą powodować zaburzenia hematologiczne, które mogłyby być nasilone w trakcie jednoczesnego podawania azatiopryny. Aminosalicylany mogą nasilać działanie azatiopryny. W trakcie stosowania azatiopryny pacjentów nie należy szczepić szczepionkami zawierającymi żywe drobnoustroje; możliwe jest osłabienie reakcji organizmu na szczepienie po podaniu szczepionek zawierających zabite drobnoustroje.
Dawkowanie
Doustnie po posiłku w dawce jednorazowej. Dawkę określa się w pojedynkę, w zależności od stanu klinicznego i parametrów czynności szpiku. Po przeszczepach narządów: początkowo (w pierwszym dniu) 5 mg/kg m.c./dobę, dawka podtrzymująca - 1-4 mg/kg m.c./dobę. W innych wskazaniach: zwykle 1-3 mg/kg m.c./dobę. Po wystąpieniu wyraźnego efektu klinicznego należy rozważyć pomniejszenie dawki podtrzymującej do możliwie najmniejszej, podtrzymującej sukces. Dawka może wynosić od mniej niż 1 mg/kg m.c. do 3 mg/kg m.c. Jeżeli po 3 miesiącach leczenia stan pacjenta nie ulega poprawie, należy rozważyć odstawienie preparatu.W niewydolności wątroby albo nerek i u osób w podeszłym wieku zaleca się podawanie najmniejszych dawek rekomendowanych.
Ciąża i karmienie piersią
Uwagi
Podobne leki
Imuran