Lek BisoHEXAL

Lekarstwo BISOHEXAL: BisoHEXAL
Producent leku:
Hexal
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
fumaran bisoprololu (Bisoprolol fumarate)
tabl. powl. 10 mg 30 szt.,
--,-- zł
tabl. powl. 5 mg 30 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Bisocard
Bisoratio
Corectin
Concor
Bisopromerck
Concor COR
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Nadciśnienie tętnicze. Dolegliwość niedokrwienna serca.
Działanie
Kardioselektywny lek b-adrenolityczny o sporym powinowactwie do receptorów b1 w sercu. Nie wykazuje wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej. Nie ma istotnego klinicznie działania stabilizującego błonę komórkową. Przez hamowanie receptorów b2 bisoprolol w niewielkim stopniu powiększa napięcie mięśni gładkich (między innymi w oskrzelach). Działanie leku utrzymuje się poprzez powyżej 24 h, co umożliwia podawanie w jednorazowej dawce dobowej. Po podaniu doustnym max. stężenie we krwi występuje po 1-3 h. Stopień wchłaniania leku nie zależy od spożycia pokarmów. Bisoprolol wiąże się z białkami osocza w 30%. Wskutek efektu pierwszego przejścia poprzez wątrobę, nie więcej niż 10% wchłoniętej dawki leku jest metabolizowane w wątrobie. Ok. 50% dawki jest metabolizowane w wątrobie i wydalane z moczem w formie metabolitów, 50% jest wydalane z moczem w formie nie zmienionej. T0,5 wynosi 10-12 h.
Działania niepożądane
W okresie leczenia może wystąpić nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi (także hipotonia ortostatyczna), bradykardia, zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego i nasilenie objawów niewydolności serca. U pacjentów z zaburzeniami krążenia obwodowego obserwowano nasilenie choroby. Może wystąpić: osłabienie siły mięśniowej, kurcze mięśni; zaburzenia czynności układu nerwowego (nadmierne zmęczenie, ból i zawroty głowy, depresja, dezorientacja, koszmary nocne, zaburzenia snu, halucynacje, parestezje), powiększenie stężenia lipidów we krwi. Pacjenci z tendencją do reakcji spastycznych oskrzeli mogą odczuwać nasilenie duszności. Może ujawnić się utajona bezobjawowa klinicznie albo ulec nasileniu cukrzyca. Sporadycznie obserwowano: nudności, wymioty, zaparcia, biegunkę, bóle brzucha, utratę łaknienia, zaburzenia widzenia, zapalenie spojówek, pomniejszenie wydzielania łez, skórne reakcje nadwrażliwości (zaczerwienienie, świąd, pokrzywka, reakcje fotoalergiczne), powiększenie aktywności aminotransferaz albo symptomy zapalenia wątroby, zaburzenia libido i potencji, łysienie, zaburzenia słuchu i szumy uszne, powiększenie masy ciała, krótkotrwałe zaburzenia pamięci, alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa. Leki blokujące receptory b-adrenergiczne mogą sporadycznie powodować albo nasilać symptomy łuszczycy albo prowadzić do wystąpienia zmian łuszczycopodobnych.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na bisoprolol, inne leki b-adrenolityczne albo pozostałe składniki preparatu. Ostra albo przewlekła niewyrównana niewydolność serca. Wstrząs kardiogenny. Blok przewodzenia przedsionkowo-komorowego II° i III°. Zespół chorej zatoki. Blok przewodzenia zatokowo-przedsionkowego. Bradykardia (częstość tętna w spoczynku poniżej 50/min przed rozpoczęciem leczenia). Hipotonia poniżej 90 mmHg. Kwasica metaboliczna. Dolegliwość obturacyjna oskrzeli, astma oskrzelowa. Zaawansowane zaburzenia krążenia obwodowego. Jednoczesne wykorzystywanie leków z gatunku IMAO.
Interakcje
Działanie przeciwnadciśnieniowe bisoprololu może być nasilone poprzez inne leki obniżające ciśnienie tętnicze krwi (na przykład inhibitory konwertazy angiotensyny, leki moczopędne, leki rozszerzające naczynia, leki uspokajające, psycholeptyczne). Jednoczesne wykorzystywanie bisoprololu i antagonistów wapnia typu nifedipiny może nasilać obniżenie ciśnienia tętniczego i w pojedynczych sytuacjach powodować albo nasilać niewydolność serca. Jednoczesne wykorzystywanie bisoprololu i antagonistów wapnia typu werapamil albo diltiazem albo innych leków przeciwarytmicznych (na przykład dizopiramid, chinidyna, amiodaron) wymaga kontroli lekarskiej pod kątem obniżenia ciśnienia tętniczego krwi, bradykardii, zaburzeń rytmu serca i/albo niewydolności serca. U pacjentów leczonych bisoprololem przeciwwskazane jest dożylne wykorzystywanie leków z gatunku antagonistów wapnia (na przykład werapamil, diltiazem) i leków przeciwarytmicznych (na przykład dizopiramid, chinidyna, amiodaron) - w przypadku konieczności leki te należy podawać w oddziałach OIOM. Kardiodepresyjne działanie bisoprololu i leków przeciwarytmicznych może się sumować. Jednoczesne wykorzystywanie bisoprololu i rezerpiny, a-metyldopy, klonidyny, glikozydów naparstnicy może nasilać zwolnienie częstości rytmu serca i zwalniać przewodzenie w układzie bodźcoprzewodzącym serca. Gwałtowne odstawienie klonidyny w okresie leczenia bisoprololem może spowodować nagły przyrost ciśnienia tętniczego krwi. W momencie jednoczesnego leczenia bisoprololem i noradrenaliną, adrenaliną albo innymi lekami sympatykomimetycznym (również zawartymi w lekach przeciwkaszlowych, kroplach do nosa albo oczu) może wystąpić osłabienie działania przeciwnadciśnieniowego bisoprololu. Jednoczesne wykorzystywanie pochodnych ergotaminy (na przykład wybrane leki przeciwmigrenowe) i bisoprololu może nasilać zaburzenia krążenia obwodowego. Inhibitory MAO nasilają hipotensyjny sukces działania bisoprololu i zwiększają ryzyko przełomu nadciśnieniowego - nie należy stosować łącznie. Bisoprolol może nasilać działanie hipoglikemizujące insuliny i doustnych leków przeciwcukrzycowych. Cymetydyna, hydralazyna i alkohol mogą nasilać działanie b-adrenolityczne bisoprololu. Jednoczesne wykorzystywanie bisoprololu i narkotycznych leków przeciwbólowych może powodować obniżenie ciśnienia tętniczego (niekorzystny wpływ inotropowy obu leków może się sumować).
Dawkowanie
Leczenie należy zaczynać od małych dawek, etapowo i bez pośpiechu je zwiększając. Dawki należy dostosować do częstości rytmu serca i skuteczności leczenia.Doustnie. Nadciśnienie tętnicze: rekomendowana dawka początkowa wynosi 5 mg. W leczeniu nadciśnienia łagodnego wykorzystanie pojedynczej dawki dobowej 2,5 mg jest zazwyczaj wystarczające (nadciśnienie łagodne I stopnia wg WHO/ISH 1999 w dziedzinie 140-159 mmHg ciśnienie skurczowe i/albo 90-99 mmHg ciśnienie rozkurczowe). Jeżeli to jest niezbędne, dawka dobowa może zostać etapowo powiększona do 10 mg. Dalsze zwiększanie dawki dobowej do dawki maksymalnej 20 mg jest uzasadnione tylko w sytuacjach braku skuteczności leczenia mniejszymi dawkami. Dolegliwość niedokrwienna serca: rekomendowana dawka dobowa wynosi 5 mg raz na dobę. Jeśli to jest niezbędne, dawka dobowa może zostać powiększona do 10 mg. Zwiększanie dawki dobowej do dawki maksymalnej 20 mg jest uzasadnione tylko w razie braku skuteczności leczenia po wykorzystaniu mniejszych dawek. Rekomendowana dawka podtrzymująca wynosi 10 mg na dobę; u niektórych pacjentów efektywna dawka wynosi 5 mg na dobę. Dawka max. u pacjentów w podeszłym wieku (ponad 75 lat) wynosi 5 mg na dobę. U chorych z zaawansowaną niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 20 ml/min) i u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby nie należy przekraczać dawki 10 mg na dobę. Lek należy przyjmować rano na czczo albo w trakcie śniadania. Tabletki należy połykać bez rozgryzania i popijać odpowiednią ilością płynu. Tabletki są podzielne.
Ciąża i karmienie piersią
Bezpieczeństwo stosowania leku w ciąży - kat. C wg FDA. Lek można podawać w ciąży jedynie w razie, gdy przewidywane korzyści dla matki przewyższają potencjalne zagrożenie dla płodu. Noworodki matek leczonych bisoprololem powinny być ściśle nadzorowane poprzez lekarza poprzez ok. 72 h po urodzeniu, z racji na powiększone ryzyko wystąpienia bradykardii, obniżenia ciśnienia, hipoglikemii i zaburzeń oddechowych. Należy rozważyć odstawienie bisoprololu u matki na 48-72 h przed planowanym porodem.
Uwagi
U pacjentów leczonych bisoprololem nie należy podawać dożylnie leków z gatunku antagonistów wapnia i leków przeciwarytmicznych, z wyjątkiem sytuacji, gdy leczenie stosuje się w oddziale OIOM. U pacjentów z łuszczycą w wywiadzie (również rodzinnym) bisoprolol i inne leki blokujące receptory b-adrenergiczne mogą być służące tylko po starannym rozważeniu ryzyka i korzyści takiego leczenia. Podawanie leku pacjentom z reakcjami nadwrażliwości w wywiadzie i pacjentom w czasie leczenia odczulającego wymaga rozważenia korzyści i ryzyka. Szczególnie ostrożnie stosować w sytuacjach: cukrzycy i zaburzeń metabolizmu glukozy; długotrwałej głodówki i nadmiernego wysiłku fizycznego; leczenia pacjentów z rozpoznanym guzem chromochłonnym nadnerczy (bisoprolol można stosować po uzyskaniu farmakologicznej blokady receptorów alfa), dolegliwości obturacyjnej oskrzeli; zaburzenia krążenia obwodowego (w tym dolegliwość i zespół Raynaud); nadczynności tarczycy z tyreotoksydozą; bloku przewodzenia przedsionkowo-komorowego I°, niewydolności wątroby i nerek i u osób w podeszłym wieku. Nie określono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leku u dzieci.
Podobne leki
Bisocard
Bisoratio
Corectin
Concor
Bisopromerck
Concor COR