Lek Gengraf

Lekarstwo GENGRAF: Gengraf
Producent leku:
Abbott
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
cyklosporyna (Ciclosporin)
kaps. twarde 25 mg 30 szt.,
--,-- zł
kaps. twarde 50 mg 50 szt.,
--,-- zł
roztwór doustny 100 mg/ml but. 50 ml + 1 strzyk.,
--,-- zł
kaps. twarde 100 mg 30 szt.,
--,-- zł
kaps. twarde 100 mg 50 szt.,
--,-- zł
kaps. twarde 50 mg 30 szt.,
--,-- zł
roztwór doustny 100 mg/ml 10 but. 50 ml + 10 strzyk.,
--,-- zł
kaps. twarde 25 mg 50 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Equoral
Sandimmun
Sandimmun Neoral
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Zapobieganie odrzucaniu przeszczepów, zwykle w skojarzeniu z kortykosteroidami i/albo innymi lekami immunospresyjnymi, po allogenicznych przeszczepach nerek, wątroby, serca, serca z płucami, płuc albo trzustki. Zapobieganie odrzucaniu przeszczepu szpiku kostnego i zapobieganie i leczenie dolegliwości przeszczep przeciwko gospodarzowi (GVHD). Leczenie ciężkich postaci łuszczycy, w szczególności w formie ognisk plackowatych, jeżeli konwencjonalna leczenie lekami działającymi ogólnoustrojowo jest nieskuteczna. Leczenie steroidozależnego i steroidoopornego zespołu nerczycowego spowodowanego chorobami kłębuszków nerkowych, takimi jak: submikroskopowe kłębuszkowe zapalenie nerek, ogniskowe szkliwiejące zapalenie kłębuszków nerkowych albo błoniaste kłębuszkowe zapalenie nerek u dorosłych i dzieci, gdy leczenie glikokortykosteroidami albo lekami alkilującymi jest nieskuteczne albo wiąże się z wystąpieniem nadmiernego ryzyka. Leczenie ciężkiej, czynnej postaci reumatoidalnego zapalenia stawów, jeżeli leczenie klasycznymi, wolno działającymi lekami przeciwreumatycznymi jest niemożliwe albo nieskuteczne.
Działanie
Lek immunosupresyjny - cykliczny polipeptyd składający się z 11 aminokwasów. Hamuje postęp komórkowych reakcji odpornościowych, takich jak: odporność po przeszczepie allogenicznym, opóźniona reakcja nadwrażliwości skórnej, doświadczalne alergiczne zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego, zapalenie stawów spowodowane poprzez adiuwant Freunda, dolegliwość przeszczep przeciwko gospodarzowi i tworzenie przeciwciał zależnych od komórek T. Najprawdopodobniej blokuje limfocyty nieaktywowane w fazie GO i wczesniej G1 cyklu komórkowego. Hamuje również wytwarzanie i wydzielanie limfokin, między innymi interleukiny 2. Dostępne dane wskazują, iż cyklosporyna działa swoiście i odwracalnie na limfocyty. Czas do wystąpienia maksymalnego stężenia leku we krwi wynosi 1,2 +/- 0,3 h. W ok. 90% wiąże się z białkami, raczej lipoproteinami. Jest w znacznym stopniu metabolizowany do ok. 15 metabolitów, nie mniej jednak aktywność immunosupresyjna żadnego z metabolitów nie jest większa niż 10% aktywności leku macierzystego. Jest wydalany raczej z żółcią, tylko 6% dawki doustnej jest wydalane z moczem. Istnieją spore różnice w danych dotyczących biologicznego okresu półtrwania leku: od 6,3 h u osób zdrowych do 20,4 h u pacjentów z ciężką chorobą wątroby.
Działania niepożądane
Nefrotoksyczność: powiększenie stężenia kreatyniny i mocznika we krwi, (szczególnie w pierwszych tygodniach leczenia), zmiany morfologiczne (na przykład zwłóknienie śródmiąższowe) w okresie długotrwałego leczenia. Układ krążenia: regularnie nadciśnienie tętnicze krwi, rzadko dolegliwość niedokrwienna serca. Neurotoksyczność: regularnie - drżenia mięśniowe, uczucie zmęczenia, parestezje, w szczególności uczucie pieczenia kończyn; sporadycznie - ból głowy, drgawki; rzadko - encefalopatia; w pojedynczych sytuacjach - ślepota korowa, głuchota, niedowład. Układ pokarmowy: regularnie - przerost dziąseł, zaburzenia czynności przewodu pokarmowego (strata łaknienia, nudności, wymioty, biegunka, nieżyt żołądka i/albo jelit); sporadycznie - owrzodzenie żołądka; rzadko - zapalenie trzustki; w pojedynczych sytuacjach - zapalenie okrężnicy, zaparcia. Zaburzenia metaboliczne: sporadycznie - powiększenie masy ciała, hiperglikemia, hiperurikemia, hiperkaliemia albo nasilenie istniejącej hiperkaliemii, hipomagnezemia; rzadko - przemijające powiększenie stężenia lipidów we krwi. Skóra: regularnie - nadmierne owłosienie; sporadycznie - trądzik, wysypka skórna albo alergiczne reakcje skórne; rzadko - zaczerwienienie, świąd. Mięśnie: rzadko - kurcze i bóle mięśniowe, miopatia. Mielotoksyczność: sporadycznie - niedokrwistość; rzadko - leukopenia; w pojedynczych sytuacjach - małopłytkowość w połączeniu z mikroangiopatyczną niedokrwistością hemolityczną i niewydolnością nerek. Jak w razie innych leków immunosupresyjnych, podawanie cyklosporyny wiąże się z większą częstością występowania nowotworów złośliwych (w szczególności chłoniaków) i raka skóry i mięsaka Kaposiego. W sporadycznych sytuacjach informowano o rozwoju nowotworów złośliwych (w tym ziarnicy złośliwej) u pacjentów z zespołem nerczycowym leczonych cyklosporyną albo innymi lekami immunosupresyjnymi. Informowano o rozwoju nowotworów złośliwych (w szczególności skóry) u pacjentów z łuszczycą otrzymujących cyklosporynę albo terapię konwencjonalną. Leczenie większymi dawkami cyklosporyny może powodować powiększone ryzyko zakażeń. Ponadto mogą wystąpić: sporadycznie - obrzęk twarzy, obrzęki, przemijające bolesne miesiączkowanie, brak miesiączkowania; rzadko - wysoka gorączka, ginekomastia, zaczerwienienie twarzy z uczuciem gorąca.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na cyklosporynę albo pozostałe składniki preparatu. Zespół nerczycowy, reumatoidalne zapalenie stawów: preparat jest przeciwwskazany u pacjentów z niewyrównanym nadciśnieniem tętniczym, nie leczonymi ogniskami zakaźnymi albo nowotworami złośliwymi.Łuszczyca: preparat jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi chorobami wątroby, powiększonym stężeniem kwasu moczowego albo potasu we krwi, postaciami łuszczycy, które mogą być spowodowane albo nasilone poprzez leczenie farmakologiczne, z niewydolnością nerek, niewyrównanym nadciśnieniem tętniczym, nie leczonymi ogniskami zakaźnymi albo nowotworami złośliwymi; należy unikać jednoczesnego stosowania preparatu i ditranolu, leczenia promieniami UV, podawania działających ogólnoustrojowo retinoidów i innych metod leczenia immunosupresyjnego; preparatu nie należy stosować w leczeniu łuszczycy u pacjentów poniżej 18 r.ż., alkoholików, w erytrodermii łuszczycowej albo w łuszczycy krostkowej i u pacjentów leczonych poprzez dłuższy czas metotreksatem (doświadczenie kliniczne w leczeniu tych grup pacjentów nie jest wystarczające); preparat nie powinien być służący poprzez 4 tyg. po zaprzestaniu terapii działającymi ogólnoustrojowoi retinoidami; pacjenci długotrwale poddawani fototerapii PUVA mogą być leczeni preparatem jedynie po dokładnym rozważeniu relacji korzyści do ryzyka.
Interakcje
Leki działające nefrotoksycznie (między innymi antybiotyki aminoglikozydowe - gentamycyna i tobramycyna, amfoterycyna B, ciprofloksacyna, melfalan, trimetoprim, sulfametoksazol, wankomycyna, fibraty, leki z gatunku NLPZ - diklofenak, naproksen, sulindak) mogą nasilać działanie nefrotoksyczne cyklosporyny. Leki hamujące układ cytochromu P-450 (ketokonazol, flukonazol, itrakonazol, erytromycyna, klarytromycyna, josamycyna, roksitromycyna, pristinamycyna, doksycyklina, doustne środki antykoncepcyjne, propafenon, metylprednizolon (spore dawki), metoklopramid, danazol, allopurinol, cimetydyna, chlorochina, amiodaron, bromokryptyna, kwas cholowy i jego pochodne, diltiazem, nikarpidina, werapamil) mogą powodować powiększenie stężenia cyklosporyny we krwi. Leki indukujące układ cytochromu P-450 (barbiturany, karbamazepina, fenytoina, fenobarbital, primidon, grizeofulwina, metamizol, rifampicyna, nafcylina, okreotyd, probukol, sulfadiazyna (podawana dożylnie), sulfadimidyna, trimetoprim), a również troglitazon albo preparaty zawierające dziurawiec zmniejszają stężenie cyklosporyny we krwi. W razie skojarzonej terapii z lekami zwiększającymi albo zmniejszającymi biodostępność cyklosporyny zaleca się precyzyjne monitorowanie jej stężenia we krwi i odpowiednie dostosowanie dawkowania. Cyklosporyna może zmniejszać klirens digoksyny, kolchicyny, prednizolonu, inhibitorów reduktazy HMG-CoA - należy precyzyjnie rozważyć jednoczesne podawania cyklosporyny i tych leków i precyzyjnie monitorować stan pacjenta w razie wykorzystania takiej terapii. W okresie leczenia cyklosporyną nie należy podawać leków moczopędnych oszczędzających potas albo leków zawierających potas. W czasie terapii cyklosporyną należy unikać stosowania żywych, atenuowanych szczepionek z racji na sposobność pomniejszenia skuteczności szczepień. Sok grejpfrutowy może zwiększać stężenie cyklosporyny we krwi na skutek interakcji z układem cytochromu P-450 - należy unikać spożywania tego soku w czasie terapii.
Dawkowanie
Dawkowanie leku należy ustalić opierając się na monitorowania stężenia cyklosporyny we krwi i czynności nerek, ciśnienia tętniczego krwi. Dawkę dobową leku należy zawsze podawać w 2 dawkach o stałej porze dnia (rano i wieczorem) przed albo po posiłku. Przedstawione zalecenia mają wyłącznie znaczenie wskazówek ogólnych.Przeszczepianie narządów: leczenie należy rozpocząć 12 h przed transplantacją od dawki 10-15 mg/kg m.c. podanej w 2 dawkach, z reguły leczenie dawką początkową kontynuuje się poprzez 1-2 tyg. po operacji. Następnie dawkę leku minimalizuje się etapowo do dawki podtrzymującej 2-6 mg/kg m.c./dobę. W razie skojarzonego leczenia z innymi lekami immunosupresyjnymi (na przykład kortykosteroidami) w startowym okresie leczenia można wykorzystać mniejsze dawki, na przykład 3-6 mg/kg m.c. na dobę w 2 dawkach.Zapobieganie i leczenie dolegliwości przeszczep przeciwko gospodarzowi w skojarzeniu z metotreksatem: leczenie należy rozpocząć 1-2 dni przed przeszczepieniem szpiku kostnego, podając cyklosporynę dożylnie w dawce 2,5-5 mg/kg m.c./dobę. Preparat cyklosporyny w formie doustnej można podać, gdy tylko pacjent jest w stanie tolerować leki doustne - w dawce 12,5 mg/kg m.c./dobę. Leczenie w tej dawce należy kontynuować poprzez przynajmniej 3-6 miesięcy, a następnie etapowo zmniejszać dawkę i ostatecznie odstawić lek. Inne schematy leczenia to podawanie cyklosporyny dożylnie w monoterapii w dawce 5 mg/kg m.c./dobę (1 dzień przed przeszczepem do 3 dni po przeszczepie) i 3 mg/kg m.c./dobę (od 4 do 14 dnia po przeszczepie) albo w skojarzeniu z kortykosteroidami w dawce 3-5 mg cyklosporyny na kg m.c./dobę dożylnie. W takich sytuacjach zaleca się jak najszybsze przejście na podawanie leku doustnie w sposób opisany ponad.Ciężkie postaci łuszczycy: dawka początkowa wynosi 2,5 mg/kg m.c./dobę w 2 dawkach. W razie braku poprawy po miesiącu leczenia, dawkę dobową można zwiększać o 1 mg/kg m.c. do maksymalnie 5 mg/kg m.c./dobę; w razie braku dostatecznej poprawy po 6 tyg. leczenia tą dawką, należy zakończyć leczenie cyklosporyną, Gdy stan pacjenta wymaga szybkiej poprawy można podawać dawkę początkową 5 mg/kg m.c./dobę w 2 dawkach. W leczeniu podtrzymującym dawkę dobiera się w pojedynkę, aż do określenia najmniejszej skutecznej dawki, która nie powinna być większa niż 5 mg/kg m.c./dobę w 2 dawkach. Zwykle leczenie trwa 12 tyg.Zespół nerczycowy: lek można podawać w monoterapii albo w skojarzeniu z innymi lekami, dobowa dawka cyklosporyny nie powinna być większa niż 5 mg/kg m.c. u dorosłych i 6 mg/kg m.c. u dzieci podana w 2 dawkach. Zaleca się wykorzystywanie preparatu w skojarzeniu z małymi dawkami kortykosteroidów, jeżeli działanie samego preparatu jest niewystarczające, szczególnie u pacjentów ze steroidoopornym zespołem nerczycowym.Reumatoidalne zapalenie stawów: zaleca się wykorzystywanie leku poprzez 12 tyg., W pierwszych 6 tyg. rekomendowana dawka dobowa wynosi 2,5 mg/kg m.c. w 2 dawkach, którą - przy dobrej tolerancji i niewystarczającej skuteczności - można etapowo zwiększać do dawki maksymalnej 4 mg/kg m.c./dobę. Jeżeli po 3 miesiącach leczenia max. dozwoloną albo tolerowaną dawką, reakcja na leczenie jest niedostateczna, należy zakończyć podawanie preparatu.U dzieci, z racji na powiększony klirens cyklosporyny, w niektórych sytuacjach wymagane mogą być większe dawki preparatu.W niewydolności nerek niezbędne jest pomniejszenie dawki o 25-50% jeżeli stężenie kreatyniny, oznaczone w trakcie więcej niż jednego pomiaru przewyższa o powyżej 30% wartość tego wyznacznika przed rozpoczęciem leczenia; dawkę leku należy zmniejszyć o przynajmniej 50%, jeżeli stężenie kreatyniny przewyższa o powyżej 50% wartość przed rozpoczęciem leczenia. Dawkę należy zmniejszyć nawet wtedy, gdy stężenie kreatyniny utrzymuje się w granicach normy. Jeżeli pomniejszenie dawki nie doprowadzi do pomniejszenia stężenia kreatyniny pośrodku miesiąca, powinno się zakończyć wykorzystywanie preparatu (u pacjentów z łuszczycą odstawienie leku jest niezbędne). W przeszczepach nerek, gdy powiększenie stężenia kreatyniny świadczy o reakcji odrzucania przeszczepu, nie należy zmniejszać dawki cyklosporyny. U pacjentów z zespołem nerczycowym i niewydolnością nerek nie należy przekraczać początkowej dawki dobowej 2,5 mg/kg m.c. W niewydolności wątroby dawkę leku należy zmniejszyć; u pacjentów z zespołem nerczycowym i ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby dawkę początkową należy zmniejszyć o 25-50%. W łuszczycy należy przerwać podawanie leku, jeżeli aktywność enzymów wątrobowych i stężenie bilirubiny we krwi są 2-krotnie większe od wartości tych parametrów przed rozpoczęciem leczenia.
Ciąża i karmienie piersią
W ciąży preparat należy podawać jedynie w razie, gdy korzyści dla matki przewyższają potencjalne zagrożenie dla płodu. Nie należy stosować w momencie karmienia piersią.
Uwagi
Należy zachować ostrożność, podając lek pacjentom z hiperurikemią. Pacjenci leczeni preparatem nie powinni otrzymywać leków moczopędnych oszczędzających potas i leków zawierających potas i spożywać pokarmów bogatych w ten pierwiastek. W czasie terapii cyklosporyną należy unikać stosowania żywych, atenuowanych szczepionek.
Podobne leki
Equoral
Sandimmun
Sandimmun Neoral