Lek Genotropin

Lekarstwo GENOTROPIN: Genotropin
Producent leku:
Pfizer
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
hormon wzrostu/ somatropowy (Somatropin)
proszek i rozp. do przyg. roztw. do wstrz. podsk. 16 j.m. - 5,3 mg 1 fiolka 2-komorowa,
--,-- zł
proszek i rozp. do przyg. roztw. do wstrz. podsk. 36 j.m. - 12 mg 1 fiolka 2-komorowa,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Saizen
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Dzieci. Zaburzenia wzrostu powiązane z niewystarczającym wydzielaniem hormonu wzrostu, z zespołem Turnera albo przewlekłą niewydolnością nerek. Zaburzenia wzrostu (aktualny przyrost poniżej -2,5 SD i przyrost standaryzowany wzrostem rodziców poniżej -1 SD) u dzieci z upośledzeniem wzrastania wewnątrzmacicznego (SGA), masą urodzeniową i (albo) długością urodzeniową poniżej -2 SD, które nie odrobiły niedoboru wzrostu (HV SD poniżej 0 w ostatnim roku) do ukończenia 4 r.ż. albo potem. Zespół Pradera-Willego w celu powiększenia wzrostu i poprawy budowy ciała (pomniejszenie masy tkanki tłuszczowej). Rozpoznanie zespołu Pradera-Willego powinno być potwierdzone poprzez odpowiednie badania genetyczne. Dorośli. Leczenie zastępcza u dorosłych z wyraźnym niedoborem hormonu wzrostu. Ciężki niedobór hormonu wzrostu u dorosłych diagnozuje się opierając się na stwierdzonej patologii podwzgórzowo-przysadkowej i stwierdzonego niedoboru przynajmniej jednego hormonu przysadkowego, innego niż prolaktyna; należy wykonać jeden dynamiczny test diagnostyczny w celu rozpoznania albo wykluczenia niedoboru hormonu wzrostu. U pacjentów z izolowanym niedoborem GH rozpoznanym w wieku dziecięcym (brak objawów patologii podwzórzowo-przysadkowej i bez radioterapii czaszki w wywiadzie) zaleca się przeprowadzenie dwóch testów dynamicznych, z wyjątkiem pacjentów z małym stężeniem IGF-I (poniżej SD), u których można rozważyć wykonanie tylko jednego testu. Należy ściśle przestrzegać mierników oceny wyniku testu dynamicznego.
Działanie
Uzyskany w technologii inżynierii genetycznej ludzki hormon wzrostu. Hormon metaboliczny, bierze udział w przemianie tłuszczów, węglowodanów i białek. U dzieci z endogennym niedoborem hormonu wzrostu somatropina pobudza przyrost liniowy i w rezultacie przyspiesza wzrastanie. U dorosłych jak także u dzieci, somatropina podtrzymuje poprawną budowę ciała, utrzymuje nieujemny bilans azotowy i pobudza przyrost mięśni szkieletowych, a również przyspiesza przemiany tłuszczu w organizmie. Szczególnie wrażliwa na somatropinę jest tkanka tłuszczowa narządów. Biodostępność podanego podskórnie GH wynosi 80%, a max. stężenie w krwi uzyskuje po 3-6 h. Po podaniu podskórnym T0,5 wynosi 2-3 h.
Działania niepożądane
Regularnie mogą wystąpić: u dorosłych - parestezje, sztywność stawów kończyn, bóle stawów i mięśni, obrzęki obwodowe, u dzieci - przemijające miejscowe odczyny skórne. Podanie preparatu regularnie prowadzi do wytworzenia przeciwciał przeciw somatropinie. Niezbyt regularnie mogą wystąpić: u dorosłych - zespół cieśni kanału nadgarstka, u dzieci - sztywność stawów kończyn, bóle stawów i mięśni, obrzęki obwodowe. Rzadko obserwowano cukrzycę typu 2, łagodne nadciśnienie śródczaszkowe; bardzo rzadko białaczkę i zapalenie mięśni, którego powodem może być substancja konserwująca m-krezol.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na składniki preparatu (w tym m-krezol). Nie należy podawać w razie żadnych objawów dolegliwości nowotworowej (przed rozpoczęciem stosowania preparatu należy zakończyć leczenie przeciwnowotworowe). Nie należy podawać dzieciom, u których nastąpiło zamknięcie stref wzrostu nasad kości długich. Nie należy stosować w ostrych zagrażających życiu stanach, u pacjentów z powikłaniami po operacji na otwartym sercu, po operacjach w obrębie jamy brzusznej, po urazach wielonarządowych i u pacjentów z ostrą niewydolnością oddechową.
Interakcje
Somatropina może zwiększyć klirens związków, które są metabolizowane poprzez izoenzymy cytochromu P450, zwłaszcza poprzez izoenzym 3A4 (między innymi steroidy płciowe, kortykosteroidy, leków przeciwdrgawkowych i cyklosporyny).
Dawkowanie
Rozpoznanie dolegliwości i leczenie preparatem powinni prowadzić lekarze z odpowiednimi kwalifikacjami i doświadczeniem w diagnostyce i leczeniu pacjentów ze wskazaniami do stosowania leku. Podskórnie (miejsca podawania leku należy zamieniać w celu pomniejszenia ryzyka wystąpienia lipodystrofii). Niedobór wzrostu związany z niewystarczającym wydzielaniem hormonu wzrostu u dzieci: 0,025 - 0,035 mg/kg m.c. albo 0,7 - 1 mg/m2 pc. na dobę; dawkę w przypadku potrzeby można zwiększyć. Zespół Pradera-Willego u dzieci, w celu powiększenia wzrostu i poprawy budowy ciała: 0,035 mg/kg m.c. albo 1 mg/m2 pc. na dobę; max. dawka dobowa wynosi 2,7 mg/m2 pc.; leku nie należy stosować u dzieci, które rosną mniej niż 1 cm rocznie albo z prawie zamkniętymi strefami wzrostu nasad kości długich. Niedobór wzrostu w przebiegu zespół Turnera: 0,045 - 0,05 mg/kg m.c.) albo 1,4 mg/m2 pc. na dobę. Niedobór wzrostu w przewlekłej niewydolności nerek: 1,4 mg/m2 pc., co odpowiada w przybliżeniu dawce 0,045 - 0,05 mg/kg m.c.; dawkę można zwiększyć, jeśli tempo wzrastania pacjenta jest niezadowalające; po półrocznym okresie leczenia dawkowanie może wymagać modyfikacji. Zaburzenia wzrostu u dzieci z upośledzeniem wzrastania wewnątrzmacicznego (SGA): 0,035 mg/kg m.c. na dobę albo 1 mg/m2 pc. do momentu osiągnięcia ostatecznego wzrostu; leczenie należy przerwać po roku, jeśli tempo wzrostu jest mniejsze niż +1 SD; leczenie należy także przerwać, jeżeli prędkość wzrostu wynosi mniej niż 2 cm/rok i, jeżeli niezbędne jest potwierdzenie, wiek kostny wynosi ponad 14 lat (dziewczynki) albo ponad 16 lat (chłopcy). Niedobór hormonu wzrostu u dorosłych: dawka początkowa wynosi 0,15-0,3 mg na dobę, dawkę należy etapowo zwiększać w zależności od indywidualnych potrzeb, określonych opierając się na oznaczenia stężenia IGF-I w surowicy. Należy dążyć do uzyskania stężenia IGF-I w dziedzinie 2 SD od wartości średniej standaryzowanej wobec wieku. Pacjentom z prawidłowym stężeniem IGF-I w chwili rozpoczynania leczenia należy podawać hormon wzrostu aż do podwyższenia jego stężenia do górnych wartości zakresu normy, bez przekraczania 2 SD. Dawka podtrzymująca zazwyczaj nie wynosi więcej niż 1 mg na dobę. Kobiety mogą wymagać podania większych dawek (szczególnie stosujące HTZ) niż mężczyźni, u których z czasem stwierdza się przyrost wrażliwości na IGF-I. Z wiekiem może zmniejszyć się zapotrzebowanie na somatropinę. W każdym przypadku należy stosować najmniejszą efektywną dawkę somatropiny.
Ciąża i karmienie piersią
Brak doświadczenia klinicznego ze stosowaniem somatropiny u kobiet w ciąży. W razie zajścia w ciążę leczenie somatropiną należy przerwać. W prawidłowej ciąży stężenie przysadkowego hormonu wyraźnie minimalizuje się po 20 tygodniu a ok. 30 tygodnia hormon przysadkowy jest niemal kompletnie zastąpiony poprzez somatotropinę łożyskową, dlatego przypuszczalnie nie ma konieczności zastępczego podawania hormonu wzrostu w trzecim trymestrze ciąży kobietom z przedtem istniejącym niedoborem tego hormonu. Nie ustalono, czy somatropina jest wydzielana do mleka matki. Wchłanianie niezmienionego białka z przewodu pokarmowego niemowlęcia jest niewiele prawdopodobne.
Uwagi
Somatropina może spowodować stan oporności na insulinę, u niektórych pacjentów hiperglikemię (pacjentów należy obserwować pod kątem objawów nietolerancji glukozy, u pacjentów z jawną cukrzycą może istnieć konieczność zmiany dawkowania leków przeciwcukrzycowych). Somatropina obniża stężenie kortyzolu w osoczu, dlatego u pacjentów z niedoborem glikokortykosteroidów należy dokładnie dobrać ich dawkę. W trakcie leczenia somatropiną stwierdzono nasilenie obwodowej konwersji tyroksyny (T4) do trójjodotyroniny (T3), u pacjentów z subkliniczną niedoczynnością tarczycy pochodzenia podwzgórzowo-przysadkowego teoretycznie może pojawić się jawna niedoczynność tarczycy. U pacjentów leczonych tyroksyną na skutek niedoczynności tarczycy może wystąpić nadczynność tarczycy niewielkiego stopnia. We wtórnym niedoborze hormonu wzrostu, spowodowanym chorobą nowotworową, należy zwracać uwagę na ewentualne symptomy nawrotu nowotworu. W trakcie leczenia somatropiną należy precyzyjnie zbadać dzieci kulejące (u pacjentów z zaburzeniami czynności gruczołów wydzielania wewnętrznego częściej występuje dysplazja bliższej nasady kości udowej). W razie rozpoznania łagodnego nadciśnienia śródczaszkowego należy przestać podawać GH; jeżeli powraca się do podawania hormonu wzrostu, niezbędna jest precyzyjna obserwacja pacjentów pod kątem objawów związanych z nadciśnieniem śródczaszkowym. Dane kliniczne dotyczące stosowania GH u pacjentów ponad 60 r.ż. są ograniczone. U pacjentów z zespołem Pradera-Willego w trakcie leczenia somatropiną należy równocześnie stosować dietą niskokaloryczną. W trakcie terapii GH pacjentów z zespołem Pradera-Willego należy poddawać obserwacji pod kątem skoliozy. Intensyfikacja wzrostu po leczeniu hormonem wzrostu u dzieci z upośledzeniem wzrastania wewnątrzmacicznego może zostać zahamowana, jeżeli leczenie zostanie przerwana przed osiągnięciem wzrostu ostatecznego. Z racji na niewystarczające doświadczenie, nie zaleca się rozpoczynania leczenia u dzieci z upośledzeniem wzrastania wewnątrzmacicznego będących w startowym okresie pokwitania. Doświadczenie ze stosowaniem GH u pacjentów z zespołem Silver-Russela jest niewielkie. Warunkiem podjęcia leczenia hormonem wzrostu pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek jest obniżenie czynności nerek o 50% w relacji do normy. By potwierdzić zaburzenie wzrostu, przed rozpoczęciem leczenia należy poprzez rok obserwować tempo wzrastania, w tym czasie należy ustalić sposób zachowawczego leczenia niewydolności nerek (włącznie z przeciwdziałaniem kwasicy i nadczynności przytarczyc i kontrolą stanu odżywiania). Ustalony sposób postępowania należy utrzymywać w trakcie leczenia hormonem wzrostu. Leczenie hormonem wzrostu należy zakończyć z chwilą przeszczepienia nerki.
Podobne leki
Saizen