Lek Glucovance

Lekarstwo GLUCOVANCE: Glucovance
Producent leku:
Merck Sante
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
glibenklamid (Glibenclamide)chlorowodorek metforminy (Metformin hydrochloride)
tabl. powl. 500/5 60 szt.,
--,-- zł
tabl. powl. 500/5 30 szt.,
--,-- zł
tabl. powl. 500/2,5 120 szt.,
--,-- zł
tabl. powl. 500/5 120 szt.,
--,-- zł
tabl. powl. 500/2,5 60 szt.,
--,-- zł
tabl. powl. 500/2,5 30 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Euclamin
Metforatio
Siofor
Gluformin
Metformin
Metfogamma
Metifor
Metformax
Glucophage
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Cukrzyca typu 2 (insulinoniezależna) u osób dorosłych jako zastąpienie uprzednio stosowanego leczenia skojarzonego metforminą i glibenklamidem u pacjentów, u których glikemia jest stabilna i dobrze kontrolowana.
Działanie
Doustny lek przeciwcukrzycowy będący połączeniem metforminy - leku z gatunku pochodnych biguanidu i glibenklamidu - pochodnej sulfonylomocznika II generacji. Metformina u pacjentów z cukrzycą minimalizuje stężenie glukozy we krwi zarówno na czczo jak i po posiłku. Minimalizuje wytwarzanie glukozy w wątrobie przez hamowanie glukoneogenezy i glikogenolizy, powiększa wrażliwość komórek na insulinę w mięśniach, wzmagając obwodowy wychwyt glukozy i jej zużycie i hamuje wchłanianie glukozy w przewodzie pokarmowym. Niezależnie od działania hipoglikemizującego, metformina wywiera korzystny wpływ na metabolizm lipidów: minimalizuje stężenie triglicerydów, cholesterolu całkowitego i frakcji LDL. Glibenklamid skutkuje szybkie pomniejszenie stężenia glukozy we krwi przez pobudzenie uwalniania insuliny poprzez trzustkę, co zależy od obecności czynnych komórek beta w wyspach Langerhansa. Fundamentalne znaczenie ma pobudzenie poprzez glibenklamid wydzielania insuliny odpowiadając na posiłek. Metformina i glibenklamid wykazują różne systemy i miejsca działania, lecz ich działania się uzupełniają. Biodostępność metforminy i glibenklamidu jest podobna do biodostępności po jednoczesnym podaniu 1 tabl. metforminy i 1 tabl. glibenklamidu. Po podaniu doustnym metformina wchłania się z przewodu pokarmowego w 50-60%. Max. stężenie we krwi występuje po 2,5 h od przyjęcia leku. Metformina jest wydalana z moczem w formie nie zmienionej. T0,5 wynosi ok. 6,5 h. U pacjentów z niewydolnością nerek moment półtrwania jest wydłużony, co powiększa ryzyko kumulacji leku. Po podaniu doustnym glibenklamid łatwo się wchłania (>95%). Stężenie max. jest osiągane po ok. 4 h. W sporym stopniu wiąże się z białkami osocza. Jest kompletnie metabolizowany w wątrobie do 2 metabolitów. Jest wydalany w formie metabolitów z żółcią (60%) i z moczem (40%). Moment półtrwania w fazie eliminacji wynosi 4-11 h.
Działania niepożądane
Powiązane z metforminą. Przeważnie występują zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego: nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha i pomniejszenie łaknienia. Zazwyczaj występują najpierw leczenia i regularnie samoistnie ustępują w czasie dalszego leczenia. Regularnie występuje metaliczny smak w ustach. Bardzo rzadko może wystąpić łagodny rumień. Rzadko może wystąpić kwasica mleczanowa, której powodami, poza przedawkowaniem, mogą być: ostra, organiczna albo czynnościowa niewydolność nerek; źle kontrolowana glikemia, ketoza, długookresowe głodzenie, dolegliwość alkoholowa, niewydolność wątroby i hipoksemia. W trakcie długotrwałej terapii może wystąpić niedokrwistość megaloblastyczna wywołana upośledzonym wchłanianiem witaminy B12.powiązane z glibenklamidem. Hipoglikemia. Reakcje skórne i błon śluzowych: świąd, pokrzywka, wysypka grudkowo-plamkowa; rzadko alergiczne zapalenie naczyń krwionośnych skóry albo trzewi, rumień wielopostaciowy, zapalenie złuszczające skóry; opisano kilka przypadków nadwrażliwości na światło. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: nudności, biegunka, uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej. Zaburzenie czynności wątroby: powiększenie aktywności enzymów wątrobowych, z możliwym postępem cytolitycznego albo cholestatycznego zapalenia wątroby wymagającego przerwania leczenia. Zaburzenia hematologiczne (ustępujące po przerwaniu leczenia): leukopenia, małopłytkowość, rzadziej agranulocytoza, niedokrwistość hemolityczna, aplazja szpiku i niedokrwistość aplastyczna. Porfiria wątrobowa i porfiria skórna. Reakcja disulfiramowa po spożyciu alkoholu. Przemijające zaburzenia widzenia mogą wystąpić najpierw leczenia. Sporadycznie niewielkie do umiarkowanego powiększenie stężeń mocznika i kreatyniny we krwi.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na chlorowodorek metforminy, glibenklamid, inne pochodne sulfonylomocznika albo pozostałe składniki preparatu. Cukrzyca typu 1, kwasica ketonowa i stan przedśpiączkowy w cukrzycy. Niewydolność nerek (stężenie kreatyniny we krwi > 135 µmol/l u mężczyzn i > 110 µmol/l u kobiet). Ostre dolegliwości wiążące się z ryzykiem niewydolności nerek: odwodnienie (biegunka, wymioty), gorączka, ciężkie zakażenia (na przykład układu oddechowego, dróg moczowych), wstrząs, posocznica. Badania radiologiczne, gdzie niezbędne jest dożylne podanie środków kontrastowych zawierających jod. Ostre albo przewlekłe dolegliwości mogące być powodem niedotlenienia tkanek (na przykład niewydolność serca albo niewydolność oddechowa, świeżo przebyty zawał mięśnia sercowego, wstrząs). Niewydolność wątroby, zatrucie alkoholem, alkoholizm. Porfiria. Jednoczesne podawanie z mikonazolem. Z racji na zawartość laktozy, preparat jest przeciwwskazany w razie wrodzonej galaktozemii, zespołu złego wchłaniania glukozy i galaktozy i w razie niedoboru laktazy.
Interakcje
Inne leki hipoglikemizujące (na przykład insulina, akarboza) nasilają działanie metforminy, zwiększając ryzyko hipoglikemii. Jednoczesne wykorzystywanie preparatu jest przeciwwskazane z mikonazolem (wykorzystywanie ogólne, żel do stosowania w jamie ustnej) - mikonazol nasila działanie hipoglikemizujące glibenklamidu, sprzyjając wystąpieniu hipoglikemii, a nawet śpiączki. Alkohol powiększa ryzyko hipoglikemii i kwasicy mleczanowej. Preparatu nie należy stosować z fenylobutazonem (stosowanym ogólnie), który powiększa działanie hipoglikemizujące pochodnych sulfonylomocznika - należy wykorzystać inny lek przeciwzapalny, a w razie konieczności łącznego stosowania należy dostosować dawkę preparatu Glucovance. Pochodnych sulfonylomocznika nie należy stosować z alkoholem na skutek ryzyka wystąpienia reakcji disulfiramowej. Dożylne podanie środków kontrastowych zawierających jod może prowadzić do niewydolności nerek, a w jej wyniku do kumulacji metforminy zwiększającej ryzyko wystąpienia kwasicy mleczanowej. Preparatu nie należy stosować z danazolem - w razie konieczności łącznego stosowania należy dostosować dawkę preparatu Glucovance. Stężenie glukozy we krwi zwiększają: chlorpromazyna, glikokortykosteroidy (podawanie ogólne i miejscowe), tetrakozaktyd, estrogeny, progestageny, leki b2-sympatykomimetyczne (salbutamol, terbutalina) - należy kontrolować stężenie glukozy we krwi. Cymetydyna i leki o budowie kationowej (amilorid, digoksyna, chinidyna, morfina, prokainid, triamteren, trimetoprim, ranitydyna, famotydyna, wankomycyna) zwiększają stężenie metforminy we krwi przez hamowanie wydzielania kanalikowego w nerkach. Leki moczopędne, a szczególnie pętlowe, mogą powodować niewydolność nerek prowadzącą do akumulacji metforminy i zwiększonego ryzyka wystąpienia kwasicy mleczanowej. Hipoglikemizujące działanie pochodnych sulfonylomocznika może nasilać się pod wpływem takich leków, jak: leki z gatunku NLPZ, salicylany (w sporych dawkach), chloramfenikol, sulfonamidy, tetracykliny, flukonazol, steroidy anaboliczne, inhibitory MAO, pochodne kumaryny, leki b-adrenolityczne, inhibitory ACE (kaptopryl, enalapryl). Hipoglikemizujące działanie pochodnych sulfonylomocznika mogą osłabiać takie leki, jak: ryfampicyna, barbiturany, estrogeny, doustne środki antykoncepcyjne i hormony tarczycy.
Dawkowanie
Doustnie. Jeżeli nie ma odpowiedzi na leczenie preparatem Glucovance 500/2,5 zaleca się wykorzystywanie preparatu Glucovance 500/5.Dorośli: w razie pacjentów leczonych równocześnie metforminą i glibenklamidem zaleca się przyjmowanie preparatu Glucovance w dawce równoważnej do uprzednio ustalonego indywidualnego dawkowania. Dawkowanie należy dostosowywać co 2 tyg. (albo dłużej) przez zwiększanie dawki o 1 tabl. w zależności od stężenia glukozy we krwi. Max. dawka dobowa wynosi 6 tabl. preparatu Glucovance 500/2,5 albo 3 tabl. preparatu Glucovance 500/5. Częstość podawania preparatu zależy od ustalonej dawki dobowej: raz na dobę - w okresie śniadania w razie stosowania 1 tabl. na dobę; 2 razy na dobę - rano i wieczorem w razie stosowania 2 albo 4 tabl. na dobę; 3 razy na dobę - rano, w południe i wieczorem w razie stosowania 3, 5 albo 6 tabl. preparatu Glucovance 500/2,5 na dobę albo 3 tabl. preparatu Glucovance 500/5 na dobę.U pacjentów w podeszłym wieku dawkowanie należy dostosować do parametrów czynności nerek (dawka początkowa wynosi 1 tabl. preparatu Glucovance 500/2,5).Tabletki należy przyjmować w trakcie posiłków.
Ciąża i karmienie piersią
W momencie planowanego zajścia w ciążę i w momencie ciąży u pacjentek z cukrzycą leczeniem z wyboru jest wykorzystywanie insuliny. Lek jest przeciwwskazany w momencie karmienia piersią.
Uwagi
Ostrożnie stosować u pacjentów w podeszłym wieku. Nie ma danych dotyczących jednoczesnego stosowania preparatu z insuliną. Leku nie należy stosować u dzieci. Lek należy odstawić przynajmniej 48 h przed badaniem radiologicznym z zastosowaniem środków kontrastowych zawierających jod, a jego podawanie można wznowić nie przedtem niż po 48 h od badania i tylko w razie, gdy czynność nerek jest poprawna. Preparat należy odstawić 48 h przed zabiegiem chirurgicznym ze znieczuleniem ogólnym, jego podawanie można wznowić nie przedtem niż po 48 h po zabiegu. Kumulacja metforminy może prowadzić do wystąpienia kwasicy mleczanowej.
Podobne leki
Glucophage
Euclamin
Metforatio
Siofor
Gluformin
Metformin