Lek Gopten

Lekarstwo GOPTEN: Gopten
Producent leku:
Abbott
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
trandolapril (Trandolapril)
kaps. 2 mg 28 szt.,
--,-- zł
kaps. 0,5 mg 28 szt.,
--,-- zł
kaps. 1 mg 28 szt.,
--,-- zł
kaps. 0,5 mg 40 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Tarka
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Łagodne albo umiarkowane nadciśnienie tętnicze. Zaburzenia czynności lewej komory po zawale mięśnia sercowego. Objawowa niewydolność serca.
Działanie
Lek z gatunku inhibitorów enzymu przekształcającego angiotensynę I w angiotensynę II. Trandolapryl jest prolekiem - w wątrobie hydrolizowanym do aktywnego metabolitu - trandolaprylatu, który jest właściwym inhibitorem ACE. Podawanie trandolaprylu skutkuje pomniejszenie stężenia angiotensyny II, aldosteronu i natriuretycznego czynnika przedsionkowego (ANF) i powiększenie aktywności reniny i stężenia angiotensyny I w osoczu. Trandolapryl działa modulująco na układ renina-angiotensyna-aldosteron, który odgrywa ważną rolę w regulacji objętości krwi i ciśnienia tętniczego krwi i wywiera korzystne działanie hipotensyjne. Podawanie trandolaprylu w dawkach leczniczych pacjentom z nadciśnieniem tętniczym skutkuje ważne obniżenie ciśnienia tętniczego mierzonego w pozycji leżącej i stojącej. U pacjentów leczonych obserwowano ustępowanie przerostu serca z poprawą czynności rozkurczowej i powiększenie podatności tętnic. Po podaniu doustnym błyskawicznie wchłania się z przewodu pokarmowego (obecność pokarmu nie wpływa na wchłanianie leku), biodostępność leku wynosi ok. 40-60%. Trandolapryl jest metabolizowany do trandolaprylatu, który osiąga max. stężenie w osoczu po 4-6 h. Trandolaprylat łączy się w ok. 80% z białkami osocza (raczej albuminami), co umożliwia jego równomierną dystrybucję i uwalnianie w organizmie. Start efektu hipotensyjnego występuje po ok. 30 min po podaniu leku. Max. sukces działania - po ok. 4 h po dawce dobowej 4 mg, - po ok. 6 h po dawce 2 mg i po ok. 8 h po dawce 0,5 mg. Działanie leku utrzymuje się ok. 24 h. Stan równowagi farmakodynamicznej lek osiąga po ok. 4 dobach. Skuteczny czas połowiczej eliminacji wynosi 16-24 h. Wydalany w ok. 33% z moczem (w tym ok. 10% w formie nie zmienionej) i w 66% z kałem; nie wykazuje tendencji do kumulacji w organizmie.
Działania niepożądane
W początkowej fazie leczenia i u pacjentów odwodnionych przez wzgląd na podawaniem leków moczopędnych, z hiponatremią, po uprzednim stosowaniu leków moczopędnych, u chorych z niewydolnością mięśnia sercowego, bardzo wysokim nadciśnieniem tętniczym, a również po zwiększeniu dawki preparatu, może wystąpić nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego, z takimi symptomami jak: zawroty głowy, ból głowy, kołatanie serca, kaszel, nudności, świąd, wysypka, astenia, złe samopoczucie. Po wprowadzeniu leku na rynek informowano o następujących działaniach niepożądanych związanych ze stosowaniem leku jak: zapalenie oskrzeli; agranulocytoza, leukopenia; reakcje nadwrażliwości, w tym świąd i wysypka; duszność; nudności, wymioty, bóle brzucha, biegunka, suchość w jamie ustnej; obrzęk naczynioruchowy, łysienie, potliwość; gorączka; powiększenie stężenia azotu mocznikowego i kreatyniny w surowicy, pomniejszenie liczby płytek krwi, powiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AspAT i AlAT). Inne działania niepożądane zgłaszane w nawiązniu ze stosowaniem leków z gatunku inhibitorów konwertazy angiotensyny: pancytopenia; przemijające napady niedokrwienne; dolegliwość niedokrwienna serca, zawał mięśnia sercowego, blok przedsionkowo-komorowy, rzadkoskurcz, zatrzymanie akcji serca, częstoskurcz; krwotoki śródmózgowe; zapalenie trzustki; rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczna rozpływna martwica naskórka; bóle mięśni; pomniejszenie stężenia hemoglobiny i pomniejszenie wartości hematokrytu.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na trandolapryl albo pozostałe składniki preparatu. Obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie związany z wcześniejszym stosowaniem inhibitorów ACE. Dziedziczny albo samoistny obrzęk naczynioruchowy. Ciąża i moment karmienia piersią.
Interakcje
Wykorzystywanie trandolaprylu równocześnie z lekami moczopędnymi albo innymi lekami hipotensyjnymi może nasilać działanie hipotensyjne. Leki moczopędne oszczędzające potas (spironolakton, amiloryd, triamteren) albo podawanie potasu może zwiększyć zagrożenie hiperkaliemią, w szczególności u pacjentów z niewydolnością nerek. Trandolapryl może zmniejszać utratę potasu wywołaną poprzez tiazydowe leki moczopędne. Jednoczesne wykorzystywanie trandolaprylu z lekami przeciwcukrzycowymi może nasilać ich działanie obniżające stężenie glukozy we krwi, stwarzając zagrożenie hipoglikemią. Trandolapryl może zmniejszać wydalanie litu. Inhibitory konwertazy angiotensyny mogą nasilać działanie niektórych leków znieczulających. Wykorzystywanie w skojarzeniu z inhibitorami konwertazy angiotensyny cytostatyków, leków immunosupresyjnych albo kortykosteroidów o działaniu układowym może zwiększać zagrożenie leukopenią. U pacjentów z zaburzeniami czynności lewej komory po zawale serca nie stwierdzono interakcji klinicznych, gdy trandolapryl podawano w skojarzeniu z lekami trombolitycznymi, lekami przeciwzakrzepowymi, kwasem acetylosalicylowym, lekami b-adrenolitycznymi, antagonistami wapnia, nitratami albo digoksyną.
Dawkowanie
Doustnie. Dorośli. Nadciśnienie tętnicze: rekomendowana dawka początkowa wynosi 0,5-2 mg raz na dobę; dawkę można etapowo podwajać, co 1-4 tyg., uwzględniając reakcję pacjenta na preparat, aż do osiągnięcia maksymalnej dawki 4-8 mg na dobę; dawka podtrzymująca wynosi zwykle 1-4 mg na dobę. Jeśli reakcja pacjenta na dawkę 4-8 mg na dobę jest niezadawalająca, należy rozważyć podawanie preparatu w skojarzeniu z lekami moczopędnymi i/albo lekami blokującymi kanał wapniowy. Zaburzenia czynności lewej komory po zawale serca: leczenie należy zaczynać w 3. dobie zawału serca, podając jednorazową dawkę 0,5-1 mg raz na dobę; następnie dawkę należy etapowo zwiększać, maksymalnie do 4 mg raz na dobę.U pacjentów w podeszłym wieku z poprawną czynnością nerek dostosowanie dawki nie jest niezbędne. U pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek (klirens kreatyniny 30-70 ml/min) nie ma konieczności zmiany dawkowania ; z cięższą niewydolnością nerek (klirens 10-30 ml/min) początkowa dawka wynosi 0,5 mg, w przypadku konieczności dawkę można zwiększyć; z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny poniżej 10 ml/min) zaleca się dawkę 0,5 mg raz na dobę, max. dawka dobowa wynosi 2 mg raz na dobę.U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby dawka początkowa wynosi 0,5 mg raz na dobę pod ścisłą kontrolą. Leki moczopędne należy odstawić przynajmniej 3 dni przed zastosowaniem trandolaprylu. Pacjenci z hipotonią i zmniejszeniem objętości krwi krążącej powinni przyjmować początkową dawkę 0,5 mg raz na dobę. U pacjentów z nadciśnieniem złośliwym albo ciężką niewydolnością mięśnia sercowego leczenie preparatem należy zaczynać w uwarunkowaniach szpitalnych. Kapsułki można przyjmować przed, w trakcie albo po posiłku, popijając płynem.
Ciąża i karmienie piersią
Lek jest przeciwwskazany w ciąży i okresie karmienia piersią. W okresie leczenia preparatem należy unikać zajścia w ciążę.
Uwagi
Trandolaprylu nie należy stosować u pacjentów ze zwężeniem tętnicy głównej albo zwężeniem drogi odpływu. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek niezbędne może być pomniejszenie dawki trandolaprylu i monitorowanie czynności nerek. U pacjentów z niewydolnością nerek, z zastoinową niewydolnością serca, z jednostronnym albo obustronnym zwężeniem tętnicy nerkowej, zwężeniem tętnicy nerkowej jedynej nerki i po przeszczepie nerki, istnieje ryzyko nasilenia się zaburzeń czynności nerek. U pacjentów z niewydolnością wątroby należy zachować szczególną ostrożność. Ostrożnie stosować u pacjentów w podeszłym wieku leczonych jednocześnie diuretykami, z zastoinową niewydolnością serca albo niewydolnością nerek albo wątroby. U pacjentów z kolagenozą (w tym toczeń rumieniowaty i twardzina układowa), szczególnie gdy związana jest z niewydolnością nerek i równoczesnym stosowaniem kortykosteroidów i antymetabolitów, należy często kontrolować liczbę białych krwinek i stężenie białka w moczu. W trakcie leczenia preparatem nie wolno przeprowadzać dializy ani hemofiltracji z użyciem błon z metylosiarczanu poliakrylonitrylu o wysokim współczynniku przepływu z racji na ryzyko reakcji anafilaktycznych. Brak wystarczającego doświadczenia w leczeniu trandolaprylem pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, pacjentów dializowanych, dzieci.
Podobne leki
Tarka