Lek Isoptin SR

Lekarstwo ISOPTIN SR: Isoptin SR
Producent leku:
Abbott
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
chlorowodorek werapamilu (Verapamil hydrochloride)
tabl. powl. 40 mg 40 szt.,
--,-- zł
tabl. o przedł. uwalnianiu 120 mg 40 szt.,
--,-- zł
tabl. powl. 80 mg 40 szt.,
--,-- zł
tabl. o przedł. uwalnianiu 120 mg 40 szt.,
--,-- zł
tabl. o przedł. uwalnianiu 240 mg 20 szt.,
--,-- zł
tabl. powl. 40 mg 40 szt.,
--,-- zł
tabl. powl. 80 mg 40 szt.,
--,-- zł
tabl. o przedł. uwalnianiu 120 mg 40 szt.,
--,-- zł
tabl. powl. 80 mg 40 szt.,
--,-- zł
tabl. o przedł. uwalnianiu 240 mg 20 szt.,
--,-- zł
tabl. o przedł. uwalnianiu 240 mg 20 szt.,
--,-- zł
tabl. powl. 40 mg 40 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Isoptin SR-E
Tarka
Isoptin
Staveran
Staveran prolongatum
Lekoptin
Lekoptin Retard
Novo-Veramil
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Profilaktycznie i leczniczo w stanach niewystarczającego zaopatrzenia mięśnia sercowego w tlen (dolegliwość wieńcowa serca): przewlekła stabilna dusznica bolesna (klasyczna dusznica wysiłkowa), dusznica spoczynkowa, włącznie z naczynioskurczową (dusznica Printzmetala), niestabilna dusznica bolesna (postępująca dusznica przedzawałowa), dusznica bolesna po przebytym zawale serca. Nadciśnienie tętnicze. Zaburzenia rytmu serca, takie jak nadkomorowy częstoskurcz napadowy, migotanie i trzepotanie przedsionków z szybką czynnością komór z wyłączeniem zespołu WPW.
Działanie
Antagonista wapnia, hamujący przezbłonowy napływ jonów wapnia do komórek mięśnia serca i komórek mięśni gładkich naczyń, co prowadzi do zwolnienia przewodzenia przedsionkowo-komorowego, pomniejszenia pracy i zapotrzebowania mięśnia serca w tlen, do rozszerzenia naczyń, pomniejszenia oporu obwodowego. Rozszerza także naczynia wieńcowe. Działa efektywnie w nadkomorowych zaburzeniach rytmu (częstoskurcz nadkomorowy, migotanie i trzepotanie przedsionków z szybką czynnością komór, przedwczesne pobudzenia nadkomorowe), w tym w arytmiach spowodowanych niedokrwieniem mięśnia serca. Należy do klasy IV leków przeciwarytmicznych - hamuje narastanie i skraca czas trwania potencjału czynnościowego w komórkach układu bodźcoprzewodzącego. Obniża ciśnienie krwi skurczowe i rozkurczowe. Nie jest efektywny w zaburzeniach rytmu spowodowanych zespołem preekscytacji - wpływ na przewodzenie poprzez drogę dodatkową i pęczek Hisa jest niewielki. Po podaniu doustnym powyżej 90% dawki leku wchłania się z przewodu pokarmowego. Wiąże się z białkami osocza w ok. 90%. Jest metabolizowany w wątrobie do N- i O-dealkilowych pochodnych. Lek i jego metabolity są wydalane raczej z moczem, z tego 3-4 % - w formie nie zmienionej. Pośrodku 24 h jest wydalane z moczem ok. 50% podanej dawki, pośrodku 48 h - 55-60% i pośrodku 5 dni od podania - 70%. Z kałem jest wydalane do 16% podanej dawki. T0,5 po jednorazowym podaniu dożylnym albo doustnym wynosi adekwatnie 3-7 h; po wielokrotnym podawaniu wartości ulegają wydłużeniu. Lek przenika poprzez barierę łożyska i do mleka matki.
Działania niepożądane
Niekiedy mogą wystąpić zaparcia, ból i zawroty głowy, nudności, obrzęki obwodowe, szczególnie okolicy kostek, hipotonia ortostatyczna, nasilenie objawów niewydolności krążenia, uczucie zmęczenia albo duszności, bradykardia poniżej 50/min., blok przedsionkowo-komorowy, skórne odczyny alergiczne, w pojedynczych sytuacjach pokrzywka, erytrodermia, zespół Stevensa-Johnsona, zaczerwienienie twarzy, powiększenie aktywności enzymów wątrobowych, fosfatazy alkalicznej i powiększenie stężenia bilirubiny we krwi. W wyjątkowych sytuacjach obserwowano odwracalny przerost dziąseł, u starszych pacjentów, po długotrwałym leczeniu wyjątkowo odwracalną ginekomastię i powiększenie stężenia prolaktyny.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na werapamil albo pozostałe składniki preparatu. Niewyrównana niewydolność serca. Wstrząs kardiogenny. Świeży powikłany zawał mięśnia sercowego (z bradykardią, hipotonią, niewydolnością lewokomorową). Ciężkie zaburzenia przewodzenia: blok przedsionkowo-komorowy II° i III°, zespół chorego węzła zatokowego, trzepotanie albo migotanie przedsionków przy równoczesnym występowaniu zespołów preekscytacji (na przykład zespół WPW). Bradykardia. Niedociśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe poniżej 90 mgHg). Równoczesne dożylne wykorzystywanie leków b-adrenergicznych. Preparatu nie należy stosować równocześnie z sokiem grejpfrutowym. Ostrożnie stosować w bloku przedsionkowo-komorowym I°, kardiomiopatii przerostowej, zaburzeniach czynności wątroby albo nerek i u osób w podeszłym wieku. W ciąży (szczególnie w I trymestrze) i w momencie karmienia piersią lek może być służący jedynie w sytuacjach, gdy korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu albo karmionego dziecka.
Interakcje
Nasila działanie b-blokerów - wzrasta prawdopodobieństwo wystąpienia bradykardii, zaburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego, hipotonii, niewydolności krążenia, nasila działanie leków hipotensyjnych, innych leków przeciwarytmicznych: przy stosowaniu z disopyramidem może zostać spotęgowany sukces inotropowo niekorzystny - disopyramid można wykorzystać 48 h przed albo 24 h po podaniu werapamilu, z chinidyną może wywołać hipotensję, równoczesne przyjmowanie glikozydów naparstnicy wymaga znacznej ostrożności - wykorzystywanie werapamilu skutkuje powiększenie stężenia naparstnicy we krwi. Amiodaron nasila działanie werapamilu. Werapamil może wywołać także powiększenie stężenia karbamazepiny i teofilliny, pomniejszenie stężenia i nasilenie neurotoksycznych działań niepożądanych soli litu. Werapamil skutkuje powiększenie stężenia cyklosporyny we krwi, rifampicyna minimalizuje biodostępność werapamilu, w trakcie równoczesnego leczenia fenobarbitalem powiększa się klirens werapamilu. Werapamil może nasilić działanie preparatów blokujących przewodzenie nerwowo-mięśniowe, używanych w anestezji. Sole wapnia podane dożylnie osłabiają albo neutralizują działanie werapamilu.
Dawkowanie
Doustnie, w pojedynkę. Tabletki 40 mg i 80 mg. Dorośli: przeważnie 40-80 mg 3-4 razy na dzień. W przypadku konieczności podawania większych dawek zaleca się wykorzystywanie preparatu Isoptin SR 120 mg albo 240 mg. W leczeniu długotrwałym nie należy przekraczać dobowej dawki 480 mg. Dzieci do 6 r.ż. - 40 mg 2-3 razy na dzień; dzieci w wieku szkolnym - 40-120 mg 2-3 razy na dzień (maksymalnie 360 mg na dzień). Tabletki o przedłużonym uwalnianiu 120 mg i 240 mg. Zwykle stosuje się 120-240 mg co 12 h. W leczeniu długotrwałym nie należy przekraczać dawki 480 mg/dobę. U dzieci i dorosłych wymagających mniejszych dawek zaleca się wykorzystywanie tabletek zawierających mniejszą dawkę - Isoptin 40 mg.U pacjentów z upośledzoną czynnością wątroby leczenie należy rozpocząć od mniejszych dawek (na przykład u pacjentów z marskością wątroby początkowo 40 mg 2-3 razy na dzień).Tabletki należy połykać bez rozgryzania, w czasie albo bezpośrednio po posiłku z niewielką ilością płynu.
Ciąża i karmienie piersią
Uwagi
Podobne leki
Isoptin SR-E
Tarka
Isoptin
Staveran
Staveran prolongatum
Lekoptin