Lek Madopar HBS

Lekarstwo MADOPAR HBS: Madopar HBS
Producent leku:
Roche
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
benserazyd (Benserazide)lewodopa (Levodopa)
tabl. do przyg. zaw. doustnej 125 100 szt.,
--,-- zł
kaps. 125 100 szt.,
--,-- zł
kaps. 125 100 szt.,
--,-- zł
kaps. 62,5 100 szt.,
--,-- zł
kaps. 62,5 100 szt.,
--,-- zł
tabl. do przyg. zaw. doustnej 62,5 100 szt.,
--,-- zł
kaps. 250 100 szt.,
--,-- zł
kaps. 250 100 szt.,
--,-- zł
tabl. 250 100 szt.,
--,-- zł
tabl. do przyg. zaw. doustnej 125 100 szt.,
--,-- zł
tabl. 250 100 szt.,
--,-- zł
tabl. do przyg. zaw. doustnej 62,5 100 szt.,
--,-- zł
kaps. HBS 100 szt.,
--,-- zł
kaps. HBS 100 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Madopar
Sinemet CR
Stalevo
Nakom
Nakom Mite
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Parkinsonizm. Preparat w formie tabl. do przygotowania zawiesiny doustnej jest rekomendowany pacjentom mającym trudności w połykaniu; w przypadkach, gdy niezbędne jest szybkie działanie leku; u pacjentów, u których występuje akinezja wczesnoporanna albo popołudniowa i u chorych, u których występują symptomy opóźnienia działania dawki ("delayed-on") albo hipokinezji końca dawki ("wearing off"). Postać HBS rekomendowana jest pacjentom z nasiloną reakcją na zmiany stężenia leku we krwi (dyskinezy szczytu dawki, nasilenie objawów powiązane ze zmniejszaniem się stężenia leku pod koniec działania przyjętej dawki) i dla lepszego opanowania objawów nocnych.
Działanie
Lek przeciwparkinsonowski, połączenie lewodopy - prekursora dopaminy - i benserazydu - inhibitora dekarboksylazy, zapobiegającego rozkładowi lewodopy na obwodzie. Połączenie to pozwala na pomniejszenie dawki leku i częstości występowania działań niepożądanych. Lek minimalizuje raczej bradykinezję i sztywność, w mniejszym stopniu drżenie. Wchłania się dobrze z przewodu pokarmowego. Po podaniu standardowych postaci preparatu (tabl. i kaps.) max. stężenie we krwi występuje po ok. 1 h. Całkowita biodostępność wynosi średnio 98%. Spożycie pokarmu, w szczególności o dużej zawartości białka, minimalizuje wchłanianie lewodopy. Po podaniu w formie tabl. do przygotowania zawiesiny doustnej lewodopa osiąga max. stężenie we krwi szybciej niż w razie tabl. i kaps. standardowych. Postać HBS - o kontrolowanym uwalnianiu - uwalnia substancje czynne w żołądku; stężenie max. we krwi występuje po 2-3 h i jest niższe o 20-30% niż po podaniu postaci standardowych. Biodostępność postaci HBS stanowi ok. 50-70% biodostępności standardowych postaci preparatu i jest niezależna od przyjętego posiłku. T0,5 lewodopy po zahamowaniu obwodowej dekarboksylazy wynosi ok. 1,5 h. U pacjentów w podeszłym wieku jest on dłuższy o ok. 25%. Metabolity lewodopy wydalane są raczej z moczem; metabolity benserazydu wydalane są z moczem i w niewielkiej ilości z kałem.
Działania niepożądane
Symptomy ze strony przewodu pokarmowego (nudności, wymioty, brak łaknienia) występują rzadko, można im zapobiegać przyjmując lek w trakcie posiłku, z sporą ilością płynów. Rzadko opisywano reakcje skórne (świąd, wysypka). Opisywane są zaburzenia ze strony układu krążenia (hipotonia ortostatyczna, zaburzenia rytmu serca). Po dłuższym stosowaniu mogą wystąpić ruchy mimowolne (pląsawica, atetoza). Rzadko obserwuje się powiększenie aktywności aminotransferaz i fosfatazy alkalicznej we krwi, przejściową leukopenię i trombocytopenię i niedokrwistość hemolityczną. U osób w podeszłym wieku mogą wystąpić również symptomy psychiczne - niepokój, bezsenność, omamy, urojenia, okresowe zaburzenia orientacji.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na lewodopę albo benserazyd. Ciężkie zaburzenia endokrynologiczne, ciężka niewydolność wątroby i nerek, niewydolność krążenia, zespoły psychotyczne, jaskra z zamkniętym kątem przesączania. Nie podawać łącznie z nieselektywnymi inhibitorami MAO. Ciąża i moment karmienia piersią; ponadto nie może być podawany kobietom w wieku rozrodczym, jeżeli nie stosują efektywnych metod antykoncepcji. Nie stosować u pacjentów poniżej 25 r.ż. W przypadku konieczności pilnego zabiegu operacyjnego w znieczuleniu ogólnym nie stosować halotanu. Ostrożnie stosować w jaskrze z otwartym kątem przesączania.
Interakcje
Nasila działanie leków sympatykomimetycznych (niezbędna ścisła obserwacja, monitorowanie czynności układu sercowo-naczyniowego i pomniejszenie dawek sympatykomimetyków). Przy podawaniu łącznie z lekami hipotensyjnymi należy regularnie kontrolować ciśnienie tętnicze krwi. Preparaty zobojętniające HCl służące równocześnie z preparatem Madopar HBS zmniejszają wchłanianie lewodopy o ok. 30%. Lewodopa może wpływać na wyniki niektórych badań laboratoryjnych.
Dawkowanie
Leczenie zaczyna się od małych dawek dobieranych w pojedynkę, a następnie powiększa się je etapowo w zależności od efektu terapeutycznego. We inicjalnych stadiach dolegliwości zaleca się rozpocząć leczenie preparatem 62,5 mg 3-4 razy na dobę. U chorych w podeszłym wieku może się okazać wystarczająca dawka 62,5 mg 1-2 razy na dobę. Najlepszy sukces osiąga się podając 500-1000 mg na dobę w 3-6 dawkach, służących poprzez 4-6 tyg. W leczeniu podtrzymującym stosuje się 500-750 mg na dobę w 3-6 dawkach. Wymiana postaci standardowej preparatu na postać HBS powinna się odbywać z dnia dziennie z zachowaniem dotychczasowej dawki dziennej i częstotliwości podawania. Po 2-3 dniach powiększa się dawkę o 50% z racji na mniejszą biodostępność postaci HBS. Modyfikacja leczenia postacią HBS może być przeprowadzona w odstępach kilkudniowych. Niedostateczny sukces kliniczny dawki dobowej odpowiadającej 1500 mg lewodopy jest wskazaniem do powrotu do poprzedniego leczenia preparatem standardowym albo w formie tabletek do przygotowania zawiesiny doustnej.
Ciąża i karmienie piersią
Uwagi
Podobne leki
Madopar
Sinemet CR
Stalevo
Nakom
Nakom Mite