Lek Mitoxantrone

Lekarstwo MITOXANTRONE: Mitoxantrone
Producent leku:
Jelfa
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
mitoksantron (Mitoxantrone)
roztwór do wstrz. 20 mg/10 ml 1 fiolka 10 ml,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Brak podobnych leków.
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Ostra białaczka: szpikowa i limfoblastyczna. Chłoniaki złośliwe nieziarnicze i ziarnica złośliwa (służący w razie oporności na cytostayki pierwszego rzutu). Rak sutka z przerzutami, rak gruczołowy i wielko- i drobnokomórkowy płuc, rak jajnika, żołądka, okrężnicy, prostaty i czerniak złośliwy.
Działanie
Antybiotyk antracyklinowy, podobny w działaniu do doksorubicyny, jednak mniej kardiotoksyczny. Przez wiązanie się z cząsteczką DNA, interferuje w procesie translacji DNA i jego transkrypcji do RNA, czyli tym samym hamuje powstawanie RNA i syntezę białek. Chelatuje metale. Jest cytostatykiem swoistym dla etapy G2, działa także na komórki w fazie GO. Nie wykazuje krzyżowej oporności z innymi antybiotykami antymitotycznymi. Bardzo źle wchłania się z przewodu pokarmowego. Po podaniu dożylnym występuje trójfazowy T0,5: 10 min, 1 h i 23 h. Lek wyróżnia się bardzo wolną eliminacją. Wydalany jest raczej z żółcią. Pośrodku pierwszych 5 dni wydala się tylko 20-32% dawki początkowej: 6-11% z moczem, a 13-25% z kałem. Jest metabolizowany w wątrobie. W tkankach i narządach osiąga wysokie stężenia. Jest swoiście kumulowany w wątrobie, nieco mniej leku znajduje się w szpiku, sercu, płucach, śledzionie i nerkach. Max. dawka kumulacyjna 160 mg/m2. Rzadko wywołuje wymioty i dlatego jest służący u chorych w podeszłym wieku. Skrót nazwy leku: DHAD (DAD).
Działania niepożądane
Silnie działa mielosupresyjnie, wywołując w pierwszej kolejności zależną od dawki, głęboką leukopenię (nadir 10 dni; powrót po 21 dniach) i małopłytkowość; rzadziej anemię. Może powodować nudności i wymioty, czasami zapalenie błony śluzowej j. ustnej. Działanie kardiotoksyczne, słabsze niż typowych antracyklin, przejawia się raczej zaburzeniami rytmu; wyjątkowo może doprowadzić do ostrej niewydolności mięśnia sercowego, możliwy postęp kardiomiopatii zastoinowej. Ryzyko kardiotoksyczności wyższe po uprzednim napromienianiu klatki piersiowej. Wyłysienie. Do 24 h. od początku leczenia mocz barwy niebiesko-zielonej. Hepatotoksyczność: powiększenie aktywności aminotransferaz, fosfatazy alkalicznej i bilirubiny, cholestaza. Wynaczynienie skutkuje martwicę skóry.
Przeciwwskazania
Ciąża, moment karmienia piersią, nadważliwość na lek. Ostrożnie podaje się chorym z niewydolnością nerek i wątroby i serca. Leukopenia i małopłytkowość. Zawsze należy precyzyjnie rozważyć wykorzystanie leku u chorych uprzednio leczonych antracyklinami albo po napromienianiu śródpiersia (kardiotoksyczność).
Interakcje
Wykazuje synergizm w połączeniu z różnymi innymi cytostatykami na przykładcytarabiną, cysplatyną, cyklofosfamidem, 5-fluorouracylem, metotreksatem, winkrystyną i dakarbazyną.
Dawkowanie
Jest składnikiem wielu schematów leczniczych. Służący jest dożylnie, w infuzji, przeważnie 10-14 mg/m2 co 3-4 tyg. W białaczkach w zależności od schematu. W polichemioterapi dawki są z reguły mniejsze.
Ciąża i karmienie piersią
Uwagi
Podobne leki